03 Katechezy biblijne o Matce Pana.doc

Katechezy biblijne

o Matce Pana

Ci, którzy odwrócili się od Chrystusa, jak Judasz upadli, zniszczyło ich zło - oni nie przyjęli Zbawienia... Maryja, która najpełniej z ludzi, z największą wiarą i miłością, przyjęła Jezusa również nie zawiodła się, lecz cieszyła się zmartwychwstaniem Jezusa, Jego wniebowstąpniem, zesłaniem Ducha Świętego na Kościół i tym, że stała się Matką wszystkich wierzących.

Temat katechezy: Obdarowani przez Boga

Cele katechetyczne: uczeń powinien znać: jakie przykłady obdarowania człowieka można znaleźć w Biblii; w jakiej sytuacji Maryja wyśpiewła „Magnificat”; co stanowi istotę obdarowania Maryi; jakie jest przesłanie
i gatunek literacki omawianej perykopy;

uczeń powinien umieć: dostrzegać w Bogu źródło wszelkiego istnienia i obdarowania; wskazać, że macierzyństwo Boże stanowi istotę posłannictwa i obdarowania Maryi; dostrzegać i nazywać dary otrzymane od Boga; dostrzegać, że Osoba Jezusa Zbawiciela i wiara w Niego jest największym darem Boga dla człowieka; wzbudzić w sobie wdzięczność wobec własnego obdarowania i zwrócić się do Boga w modlitwie dziękczynienia.

Metody: wywiad, praca z tekstem biblijnym, analiza perykop biblijnych, praca w grupach, elementy dyskusji, decyzja, analiza treści podawanych poprzez prezentacje multimedialne i nagrania magnetofonowe.

Środki dydaktyczne: Pismo Święte, tablica, podkład muzyczny, wywiad, prezentacje multimedialne, mapa życia.

Przebieg katechezy

1. Wprowadzenie

Uczniowie słuchają nagranych wywiadów na temat: Co jest dla ciebie darem?

Katecheta rozmawia z uczniami: Co może być darem dla człowieka? Dlaczego niektórym ludziom trudno jest zauważyć, że są obdarowani? Co należy zrobić, aby jaśniej dostrzegać dary Boże w swoim życiu?

Modlitwa – Katecheta prowadzi modlitwę: Prośmy Boga o przenikliwy wzrok duchowy, abyśmy spostrzegali nasze obdarowanie, umieli je docenić i oddawać Bogu cześć. Śpiew piosenki z podkładem muzyki lub przy akompaniamencie gitary:

Dotknij Panie moich oczu, abym przejrzał.

Dotknij Panie moich warg abym przemówił uwielbieniem.

Dotknij Panie mego serca i oczyść je.

Niech Twój Święty Duch dziś napełnia mnie.

2. Rozwinięcie

Pogadanka – Katecheta zadaje pytania: Jakie przykłady ludzi obdarowanych przez Boga znacie z Pisma Świętego? (Maryja, Elżbieta, Anna matka Samuela itd.); Na czym polegało obdarowanie Maryi przez Boga? (zwiastowanie i powołanie na matkę Syna Bożego); Dokąd udała się Maryja po zwiastowaniu? (do domu Elżbiety i Zachariasza); Jak Elżbieta przywitała Maryję („Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest Owoc twojego łona”, „Matka mojego Pana przychodzi do mnie”); Jak Maryja odpowiedziała na słowa przywitania? (nie zatrzymała pochwały na sobie, ale uwielbiała Boga za wielkie dary, jakimi obdarował Ją i naród wybrany).

Proklamacja Ewangelii – Uczniowie otrzymują tekst Pisma Świętego (Łk 1, 46–55). Słuchają nagrania recytacji tego fragmentu na podkładzie muzycznym śledząc jednocześnie tekst.

Pokaz – Po zapoznaniu się ze słowem Bożym zawartym w hymnie prezentujemy wyjaśnienie do tego fragmentu Ewangelii w formie pokazu multimedialnego (załącznik CD – pokaz Magnificat).

Analiza tekstu biblijnego – Katecheta dzieli klasę na dwie grupy i prosi, aby na podstawie usłyszanego słowa uczniowie odpowiedzieli na pytania: 1) Za jakie osobiste dary dziękowała Maryja Bogu? 2) Za jakie dzieła Boga wobec Jej narodu dziękowała Maryja Bogu? Odpowiedzi uczniowie zapisują na tablicy w formie tabeli:

Katecheta podsumowuje tę część katechezy: Wzrok Maryi jest przenikliwy, dostrzega swoje obdarowanie i obdarowanie Izraela. Widzi, że Bóg czyni w Jej życiu „wielkie rzeczy”. Te „wielkie rzeczy” w życiu Maryi to wybór na Matkę Syna Bożego. Mocą Ducha Świętego dokonało się Wcielenie Syna Bożego. To Jezus – Syn Boży – Zbawiciel jest największym Darem, jaki Maryja otrzymała od Boga. My też potrzebujemy takiego przenikliwego wzroku, aby dostrzegać nasze obdarowanie.

Refleksja – Katecheta rozmawia z uczniami na temat: Jakie wielkie rzeczy Bóg czyni w naszym narodzie? Następnie katecheta zachęca uczniów do pracy indywidualnej odbywającej się w dwóch etapach. Najpierw uczniowie otrzymują mapki życia (załącznik CD – Mapa życia), na których mają zaznaczyć dary, jakie w ciągu swojego życia otrzymali od Boga. Następnie uczniowie mają za zadanie odpowiedzieć na pytanie: W jaki sposób, przez jakie wydarzenia, Bóg dawał i daje mi Jezusa?

Decyzja – Katecheta wyświetla prezentację multimedialną o wdzię­czności, która ma na celu prowadzić do tego, by wyrazić wobec Boga wdzięczność za Jego dary (załącznik CD – pokaz Wdzięczność). Tekst: „Wdzięczność” – ks. Jan Twardowski

Jest taka wdzięczność kiedy chcesz dziękować
lecz przystajesz jak gapa bo nie widzisz komu
a przecież sam nie jesteś płacząc po kryjomu
Niewidzialny jest z Tobą co jak kasztan spada
jest taka wdzięczność kiedy chcesz całować
oczy włosy niewidzialne ręce
powietrze deszcz co chlapie
zimę saneczki dziecięce
dom rodzinny co spłonął z portretem bez ucha
rozstania niby przypadkowe
kiedy żyć nie wypada a umrzeć nie wolno
jest taka wdzięczność kiedy chcesz dziękować
za to że niosą ciebie nieznane ramiona
a to czego nie chcesz najbardziej się przyda
szukasz w niebie tak tłoczno i tam też nie widać1.

3. Podsumowanie

Katecheta podsumowuje treść katechezy i podaje uczniom notatkę: Każdy człowiek jest obdarowany przez Boga. Jego dary są różne. Maryja przyjmuje wszystkie dary z wdzięcznością wobec Boga i uczy nas takiej postawy. Bóg wchodzi w osobiste plany Maryi i obdarowuje Ją a z Nią nas wszystkich. Jezus jest największym Darem.

Modlitwa końcowa: Zdrowaś Maryjo.

S. Małgorzata Chudyba CSS
S. Anna Gumuła OSU
S. Agnieszka Świętoń OSU

Temat katechezy: Upadek czy powstanie?

Decydujący wybór pójścia za Jezusem

Cele katechetyczne: uczeń powinien znać: treść perykopy o Ofiarowaniu Pana Jezusa w świątyni; szczególnie treść i wyjaśnienie Proroctwa Symeona; wyjaśnienie tego, że wiara jest łaską, ale wymaga osobistej decyzji; konsekwencje pójścia za Jezusem;

uczeń powinien umieć: podjęć odpowiedzialność za samodzielny wybór Jezusa.

Metody: świadectwo, pogadanka, praca w grupach, analiza perykop biblijnych, praca indywidualna uczniów - list.

Środki: Pismo Święte, tekst świadectwa, teksty perykop dla każdego ucznia (Łk 2, 25–35; Łk 14, 15–20; J 3, 16; Mk 8, 1–6; Mt 26, 14–16), tablica, obraz przedstawiający Oblicze Jezusa z Całunu Turyńskiego, fragment przemówienia Ojca św. do młodzieży na płycie CD, muzyka.

Przebieg katechezy

1. Wprowadzenie

Przed rozpoczęciem lekcji katecheta zapisuje na tablicy:

Decydujący wybór.

Katecheta wita się z uczniami: Cieszę się bardzo, że jesteście. Zapraszam was do modlitwy. Pomyślcie, w jakiej intencji chcecie się pomodlić, może jest osoba lub sprawa, którą chcecie teraz Bogu oddać (chwila ciszy).

Katecheta prowadzi modlitwę: Boże Ojcze, Ty znasz nas wszystkich
i wiesz, co kryje się w naszych sercach, co nas cieszy i co jest naszym bólem. Tobie to wszystko oddajemy. Aktem wiary, bardziej świadomie niż zwykle wyznajmy wspólnie naszą wiarę. Wspólnie odmawiają Akt wiary.

Po modlitwie katecheta mówi uczniom, że tematem katechezy będzie dokonanie decydującego wyboru w naszym życiu. Następnie zachęca uczniów do wysłuchania świadectwa Łukasza.

Świadectwo –

„Pochodzę z bardzo wierzącej rodziny. 7 lat byłem ministrantem, 3 lata należałem do wspólnoty neokatechumenalnej. Ale nie dawało mi to satysfakcji. Chciałem być kimś, chciałem zabłysnąć. Zaczęło się od palenia trawki w 7 klasie podstawówki. Potem z kolegą zgoliliśmy głowy, zaczęliśmy się bujać po ulicach, były pojedyncze ataki, pobicia. Piłem tyle, że bez tego ręce mi się trzęsły. Lubiłem też «zadymy» na stadionach. A matka cały czas mówiła: «Łukasz nawróć się, bo upadniesz bardzo nisko». Zatykałem uszy, uciekałem, a ona, nawet jak spałem to mnie budziła, zrywała ze mnie kołdrę i czytała mi Pismo Święte.

Kiedyś jeden z «kumpli» miał wypadek samochodowy: śpiączka, obrzęk mózgu. Obudziło się we mnie sumienie, bo ja miałem jechać razem z nim, pewnie siedziałbym obok kierowcy, tam gdzie uderzył autobus. Wyspowiadałem się, bo «kumpel» był w potrzebie. Ale jak wyzdrowiał – co lekarze uznali za cud – to znowu zaczęła się siłownia, narkotyki, zabawy.
W końcu przyszło takie cierpienie, że nic nie dawało satysfakcji: ani pobicia, ani narkotyki, ani bycie dużym, ani bycie «twardzielem». A mama ciągle mówiła mi, żebym się nawrócił. Któregoś dnia stała na balkonie, więc zamknąłem balkon, zasunąłem firanę, żeby się jej pozbyć, żeby się pozbyć wyrzutu sumienia. I wtedy zobaczyłem coś niesamowitego – smutne, błyszczące oczy matki. One jakby mnie pytały – co ja ci zrobiłam? Poszła do kościoła – był pierwszy piątek – a ja wziąłem Pismo Święte i znalazłem taki fragment: «proście a otrzymacie». Zacząłem robić sobie kanapki i na głos rozmawiać z Bogiem. Powiedziałem Mu: wiesz, ja nie potrafię się nawrócić, nie mam takiej siły, ale gdybyś mi dał jednego małego kopa, to ja wskoczę na obroty... i będzie dobrze. Na drugi dzień poszedłem na imprezę do baru. Kumpel, który miał wypadek wrócił do zdrowia, spotkaliśmy się obaj i on zaczął mi mówić, że chodzi do kościoła, że chciałby zmienić swoje życie. Wtedy obudziła się we mnie jakaś moc i to nie był tylko efekt narkotyków, bo trwa to cały czas od tamtej imprezy. Wszystko zrozumiałem. Nie ćpam, nie piję, i nikt nie chce mi uwierzyć, że wyszedłem z tego bez leczenia w ośrodku. Teraz czuję, że żyję. Dużo ludzi się ze mnie śmieje, a ja wiem swoje, teraz naprawdę wiem, że żyję. Odnalazłem Boga i może to śmieszne, ale chcę zostać świętym” („Miłujcie się”).

Rozmowa – Katecheta rozmawia z uczniami: Czego szukał w swoim życiu Łukasz? (chciał być kimś ważnym); Czy to coś złego? (każdy człowiek chce być kimś wyjątkowym, kimś wielkim, samo pragnienie jest dobre, ale jeżeli człowiek wybierze złe środki nie osiągnie zamierzonego celu, gdyż cel nie uświęca środków); Jakie były skutki jego wyborów? (własne cierpienie, brak satysfakcji z bycia silnym przed ludźmi, cierpienie matki); Do kogo zwrócił się o pomoc? (do Boga, czytał Pismo Święte).

Pokaz – Katecheta przy pomocy dwóch jabłek (jedno piękne z zewnątrz, a w środku zepsute, drugie mniej piękne i zdrowe wewnątrz) wyjaśnia: Czasem propozycje, które otrzymujemy w telewizji, w internecie, reklamach mogą przyciągać wzrok, mogą wydawać się dobre, a w rzeczywistości przynoszą śmierć. Narkotyki, alkohol, oszustwo, pogoń za pieniędzmi i walka o nie z pominięciem wszelkich wartości, mogą przynosić chwilowe zadowolenie,
a później pozostaje pustka, samotność, cierpienie. Natomiast troska o relację z Bogiem przez modlitwę, spowiedź i Eucharystię, systematyczna nauka, pomoc koledze, który może jest słabszy, zachowywanie przykazań wydają się nieraz nudne, a tak naprawdę tylko to prowadzi do rozwoju i przynosi życie.

2. Rozwinięcie

Katecheta mówi uczniom, że za chwilę poznają tekst Proroctwa Symeona o Jezusie, jakie Starzec wypowiedział, gdy rodzice przynieśli Jezusa do świątyni w Jerozolimie (Łk 2, 25–35). Aby uczniowie umieli umiejscowić wydarzenie w czasie katecheta rysuje na tablicy linię czasu i omawia ją.

Komentarz – Katecheta pyta uczniów: Kto jest pierwszą postacią w historii Izraela? (Abraham). A następnie wyjaśnia: Jest to moment, w którym Bóg wybiera człowieka i wchodzi w ludzką historię. Bóg dał Abrahamowi obietnicę, że da mu ziemię, że rozmnoży jego potomstwo. Abraham uwierzył i wyruszył w drogę. Widać tu podwójny wybór. Najpierw Bóg wybrał człowieka i dlatego człowiek może również wybrać Boga, ale może go też odrzucić. Podobnie było z Mojżeszem. On uwierzył i Bóg pod jego przewodnictwem wyprowadził naród wybrany z niewoli egipskiej. Jego wiara pozwoliła mu dać prowadzić się Bogu. Bóg zapowiedział też, że ześle Zbawiciela. Pisze o tym prorok Izajasz (Iz 52, 10: „Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga”). Również Maryja oczekiwała na Zbawiciela i kiedy Bóg wybrał Ją na Matkę Syna Bożego zgodziła się i oddała całe swoje życie, siły dla Niego. Doszliśmy do najważniejszego wydarzenia w historii ludzkości, do narodzin Jezusa-Zbawiciela Boga człowieka. Wcielenie Syna Bożego jest kontynuacją wyboru, jaki rozpoczął Bóg i pozostał mu wierny. Właśnie tutaj, niedługo po narodzinach Jezusa możemy umiejscowić to wydarzenie, o którym będziemy dzisiaj mówić.

Józef i Maryja przyszli do świątyni w Jerozolimie. Pielgrzymka ta była szczególna. Kobieta izraelska, rodząc dziecko, zaciągnęła kultyczną nieczytość (Kpł 12, 1–8). Maryja musiała więc złożyć ofiarę na swe oczyszczenie. Według Prawa należało ofiarować baranka i gołębia lub baranka i synogarlicę. Ubodzy mogli składać jako ofiarę dwa gołębie lub dwie synogarlice. Ponadto według przepisu Prawa (Wj 13, 13) należało wykupić pierworodnego syna. Łukasz jednak nic o tym nie wspomina, co sugeruje, że Jezus nie został wykupiony. Znaczenie tego faktu jest podwójne: 1) Jezus całkowicie należy do Boga; 2) zostanie zabity.

Józef i Maryja wraz z Dzieckiem Jezus spotykają Starca Symeona, który uosabia lud Starego Testamentu. W nim ukazana jest wielka tęsknota pokoleń Izraela oczekujących na Zbawiciela. Gdy więc Symeon zobaczył Jezusa i wziął Go na ręce, poznał, że zaczęły się realizować obietnice, którymi żyli ludzie Starego Przymierza. Symeonowi została dana wtedy łaska proroctwa. Zapowiada uniwersalny zasięg zbawienia przyniesionego przez Chrystusa, które obejmuje cały świat pogański, a także ukazuje przyszłość Jezusa i Maryi. Jezus będzie odrzucony przez władze żydowskie, a orędzie chrześcijańskie nie zostanie przyjęte przez większość Żydów. Maryja razem ze swoim Synem będą stanowić centrum sprzeciwu. Boleść z powodu odrzucenia Jezusa przez ludzi będzie przez wieki raniła Jej duszę.

Proklamacja słowa Bożego – Dwóch uczniów czyta Ewangelię (Łk 2, 25–35) z podziałem na role. Wszyscy uczniowie śledzą tekst perykopy na kartkach.

Rozmowa – Katecheta rozmawia z uczniami: Na kogo czekał całe życie Symeon? (wyczekiwał pociechy Izraela, Zbawiciela, Który jest również światłością dla pogan, rozpoznaje w małym Dziecku Jezus zapowiadanego Zbawiciela).

Katecheta podkreśla: Jest to bardzo ważna wiadomość. W osobie Jezusa Bóg daje nam zbawienie. Następnie pyta uczniów: Co to jest zbawienie? Uczniowie odpowiadają, a katecheta uzupełnia: Termin „zbawiać” oznacza ocalać, uwalniać od niebezpieczeństwa; „zbawienie” oznacza wyzwolenie, uleczenie, życie, pokój.

Katecheta podkreśla: Symeon wypowiada słowa proroctwa: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą” (Łk 2, 34). Zatrzymamy się nad treścią tego proroctwa
i nad jego znaczeniem dla naszego życia.

Katecheta umieszcza na tablicy obraz przedstawiający oblicze Jezusa. Z jednej strony obrazu umieszcza napis Powstanie, z drugiej strony umieszcza napis Upadek.

Praca w grupach – Katecheta dzieli klasę na grupy. Uczniowie otrzy­mują teksty z Ewangelii wraz z pytaniami do tekstu. Uczniowie mają za zadanie przeczytać tekst i przygotować odpowiedzi na pytania.

I grupa: Judasz – Mt 26, 14–16

Co uczynił Judasz? (odwrócił się od Jezusa);

Dlaczego wybrał zdradę Mistrza? (nie wierzył w Niego, chciał realizować własny plan na życie, był chciwy);

Jakie konsekwencje w życiu Judasza miał jego wybór (stracił sens życia, popełnił samobójstwo).

II grupa: bogaty młodzieniec – Mk 10, 17–23

O co pytał bogaty młodzieniec Jezusa? (jak osiągnąć życie wieczne);

Do czego zachęcił go Jezus? (żeby uznał względną wartość bogactw i zawierzył Jezusowi);

Jakiego dokonał wyboru i jakie były tego konsekwencje? (spochmurniał i odszedł zasmucony).

III grupa: Zacheusz – Łk 19, 1–10

Jakich wyborów dokonywał Zacheusz zanim spotkał Jezusa? (był celnikiem, współpracował z okupantem, czerpał nieuczciwe zyski);

Co Jezus mu zaproponował? (żeby przyjął Go do swego domu);

Jakiego dokonał wyboru i jakie były tego konsekwencje? (przyjął Jezusa z radością, wynagrodził tym, których skrzywdził, doznał zbawienia).

IV grupa: jawnogrzesznica – J 8, 1–11

O co ludzie oskarżali kobietę i jaką karę chcieli jej wymierzyć? (cudzołóstwo, uważali, że należy ją ukamienować);

Co Jezus dla niej uczynił? (nie potępił jej, ocalił jej życie, wezwał ją do nawrócenia);

Jakie cechy Jezusa ukazuje to wydarzenie? (zależy Mu na człowieku, przebacza grzechy, jest miłosierny).

Podsumowanie pracy w grupach – Po zakończonej pracy uczniowie prezentują wyniki swej pracy w grupach i katecheta dokonuje podsumowania: W Ewangeliach spotykamy ludzi, którzy w różny sposób odnosili się do osoby Jezusa. Jego słowa i czyny, na które patrzyli ludzie wywoływały zachwyt, ale też budziły opór, niezrozumienie, a nawet nienawiść. Jezus stał się prawdziwym znakiem sprzeciwu, tak jak zapowiedział Symeon. Był atakowany przez faryzeuszy i uczonych w Piśmie. Często złość faryzeuszy wiązała się z tym, że Jezus wzywał ich do zmiany życia, zmiany myślenia i do radykalnego opowiedzenia się za prawdą. Osoby, o których czytaliśmy w Ewangelii dokonały wyboru. Ci, którzy uwierzyli, nie zawiedli się, otrzymali obietnicę życia wiecznego. W Jezusie znalazł oparcie również Łukasz, którego świadectwo poznaliście na początku dzisiejszej katechezy. Ci, którzy odwrócili się od Chrystusa, jak Judasz upadli, zniszczyło ich zło - oni nie przyjęli Zbawienia... Maryja, która najpełniej z ludzi, z największą wiarą i miłością, przyjęła Jezusa również nie zawiodła się, lecz cieszyła się zmartwychwstaniem Jezusa, Jego wniebowstąpniem, zesłaniem Ducha Świętego na Kościół i tym, że stała się Matką wszystkich wierzących.

Decyzja – Katecheta podprowadza uczniów do decyzji: dziś również Jezus wzywa każdego z was do wyboru, do podjęcia decyzji. Przyjąć Chrystusa to wygrać życie. Chcę was zachęcić do szukania szczerych odpowiedzi. Do tego, abyście chcieli poświęcić czas na to, by zastanowić się nad wyborem Jezusa, aby to przemodlić, choćby to miało trwać bardzo długo. Świat, w którym żyjemy daje nam wiele propozycji. Bez oparcia się na Jezusie można się łatwo zagubić, pomylić drogi. Z Nim można przejść najcięższe wydarzenia i pokonać trudności. To właśnie Chrystus daje moc do wybaczenia tym, którzy może was skrzywdzili. Jezus, kiedy upadał pod krzyżem podnosił się, bo podnosiła go miłość do każdego człowieka - do ciebie. Podnosił się, bo chciał, abyście wygrali życie, żebyście mogli doświadczyć Zmartwychwstania. Papież Benedykt XVI na spotkaniu w Kolonii w 2005 roku mówił do młodych:

„Bądźcie całkowicie pewni: Chrystus nie zabiera niczego, co w was jest piękne i wielkie, lecz prowadzi wszystko do doskonałości na chwałę Bożą, szczęście ludzi, zbawienie świata”.

Katecheta kontynuuje: Świadomy wybór Chrystusa jest jakby początkiem drogi, ale drogi, na której człowiek nigdy nie pozostaje sam. Można tę decyzję porównać z wyprawą w góry. Wiara to decyzja, którą każdy musi podjąć osobiście i wziąć za nią odpowiedzialność. Jezus przychodzi, aby podarować ci zbawienie, miłość, przyjaźń. Czeka na twoją odpowiedź.

Świadectwo – Katecheta zaprasza uczniów do wysłuchania fragmentu przemówienia Sługi Bożego Jana Pawła II (Warszawa, 17 czerwca 1983, Homilia w czasie Mszy św. odprawionej na Stadionie Dziesięciolecia):

„Człowiek jest powołany do odnoszenia zwycięstwa w Jezusie Chrystusie. Jest to zwycięstwo nad grzechem, nad starym człowiekiem, który tkwi głęboko w każdym z nas. «Przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami... przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi» (Rz 5, 19). Święty Paweł mówi o Adamie i o Chrystusie.

Deus vicit (Bóg zwyciężył): mocą Boga, która za sprawą Jezusa Chrystusa działa w nas przez Ducha Świętego, człowiek powołany jest do zwycięstwa nad sobą. Do zwycięstwa nad tym, co krępuje naszą wolną wolę i czyni ją poddaną złu. Zwycięstwo takie oznacza życie w prawdzie, prawość sumienia, miłość bliźniego, zdolność przebaczania, rozwój duchowy naszego człowieczeństwa.

Otrzymałem w ostatnich miesiącach wiele listów od różnych osób, między innymi od internowanych. Listy te były dla mnie nieraz budującym świadectwem takich właśnie wewnętrznych zwycięstw, o których można powiedzieć: Deus vicit — Bóg zwyciężył w człowieku. Chrześcijanin bowiem powołany jest w Jezusie Chrystusie do zwycięstwa. Zwycięstwo takie jest nieodłączne od trudu, a nawet cierpienia, tak jak zmartwychwstanie Chrystusa jest nieodłączne od krzyża.

«A zwyciężył już dziś, choćby leżał na ziemi podeptany, kto miłuje i przebacza — mówił kardynał Stefan Wyszyński — kto jak Chrystus oddaje serce swoje, a nawet życie za braci» (24 VI 1966 r.)”.

List do Jezusa – Następnie katecheta zachęca uczniów do wyrażenia swojej decyzji w osobistym liście do Jezusa (w tle podkład muzyczny).

3. Zakończenie

Praca domowa – uczniowie mają przeprowadzić wywiad z kimś, kto wybrał Jezusa i żyje wiarą.

Modlitwa – Katecheta zachęca uczniów do modlitwy o łaskę żywej wiary i odwagę głoszenia Jezusa dla nas samych i dla wszystkich członków Kościoła. Wspólnie modlą się modlitwą: Zdrowaś Mario.

S. Joanna Łątka OSU

Temat: Poszukiwanie Jezusa

Cele katechetyczne: uczeń powinien znać: przykłady na to, że szukanie Boga jest częstym tematem w Biblii; uzasadnienie faktu, że Bóg pierwszy szuka człowieka; uczeń rozumie, że Jezusa trzeba szukać nieustannie;

uczeń powinien umieć: podjąć decyzję szukania Jezusa; wskazać, jak
i gdzie Go można znaleźć.

Metody: ogłoszenie, analiza perykop biblijnych, praca w parach, dyskusja, świadectwo, decyzja.

Środki dydaktyczne: Pismo Święte, tekst ogłoszenia, teksty perykop dla każdego ucznia (Łk 2, 41–51; J 1, 35–39; Mt 28, 5–7; Ez 34, 11; Łk 19, 10; J 3, 16––17), tablica, świeca, podkład muzyczny, obraz i małe obrazki dla każdego ucznia z Obliczem Jezusa (z Całunu Turyńskiego), książka o bł. Matce Teresie z Kalkuty, kartki z fragmentem tekstu encykliki Benedykta XVI Deus caritas est dla każdego ucznia.

...