2010_oblicza_depresji_informacja_prasowa.pdf

Informacja prasowa,

styczeń 2010

OBLICZA DEPRESJI

„Świat depresji zmienia w życiu wszystko,

nic już nie jest tak, jak było…”

Artur Marino „Widziałem ciemne słońce. Doświadczenie depresji.”

Depresja to poważna choroba, która dotyka coraz większej liczby osób. Zachorować może

każdy niezależnie od wieku, płci, wykształcenia czy pozycji społecznej. Depresja nie wybiera.

Choroba może zaatakować każdego. Cierpią na nią osoby, które doświadczyły nieszczęścia,

ale także osoby spełnione zawodowo, zamożne, określane mianem „człowieka sukcesu”.

Każda osoba cierpiąca na tę chorobę może także doświadczać jej inaczej, możemy mówić

o depresji sezonowej, poporodowej, depresji w okresie klimakterium, depresji

w wieku podeszłym czy też depresji młodzieżowej a nawet dziecięcej.

Pacjent chorujący na depresję nie poradzi sobie sam. Potrzebuje kontaktu

z lekarzem i wsparcia bliskich. Kluczowym jest rozpoznanie przez specjalistę prawdziwego

oblicza choroby i zastosowanie indywidualnej, skutecznej i systematycznej terapii.

DEPRESJA – PRZYCZYNY

Depresja rzadko ma tylko jedną przyczynę. Chorobę najczęściej wywołują różne, złożone

czynniki takie jak negatywne doświadczenia, ciężkie choroby trwające długi czas, czynniki

dziedziczne, cechy osobowości, warunki życiowe, układy rodzinne i zawodowe. Wszystkie

dotyczą zaburzeń w podstawowych procesach biochemicznych, psychicznych i społecznych

w rozwoju człowieka. Mówi się o tak zwanym zespole depresyjnym, na który składają

się objawy psychiczne i fizyczne oraz ich konsekwencje. Najnowsze badania kliniczne,

wykazują, że jedną z kluczowych przyczyn depresji stanowią zaburzenia rytmów

okołodobowych.

Rozregulowanie rytmów może prowadzić do zaburzenia cyklów zmiany nastroju oraz snu

i aktywności, wpływając na sposób funkcjonowania człowieka w ciągu doby. U chorych

na depresję objawy rozregulowania zegara biologicznego występują tak często, że uważa

się je wręcz za jedną z najbardziej charakterystycznych cech tej choroby. Przy czym wpływ

zaburzeń rytmów okołodobowych jest tym większy, im depresja jest głębsza. Zdarzają

się jednak zupełnie nietypowe postaci depresji, których nie powoduje żadna z wymienionych

przyczyn i które nie dają żadnych typowych objawów.

DEPRESJA – OBJAWY:

•

ogólne pogorszenie nastroju,

•

ciągły smutek,

•

obojętność na to, co dzieje się dookoła,

•

stany lękowe pojawiające się bez żadnych przyczyn i nasilające w obliczu

trudniejszych wyzwań i zadań,

•

poczucie winy i niska samoocena,

•

myśli samobójcze,

•

utrata apetytu i szybkie chudnięcie (rzadziej obżarstwo i nadwaga),

•

kłopoty ze snem,

•

niemożność koncentracji,

•

spowolnienie, szybkie męczenie się, utrata sił fizycznych i psychicznych.

Od zwykłych zmian nastroju depresję odróżnia nasilenie i czas trwania tych objawów. Mogą

one nawracać lub trwać przez dłuższy czas, prowadząc do trudności w radzeniu sobie

z codziennymi obowiązkami. W najgorszym przypadku depresja może prowadzić

do samobójstwa.

Nie wszyscy chorujący na depresję cierpią z powodu tych samych objawów.

Nie zawsze jest tak, że osoba chora ma depresyjny nastój czy też odczuwa wewnętrzną

pustkę. W niektórych przypadkach przeważają zaburzenia snu, w innych brak inicjatywy,

w jeszcze innych dolegliwości fizyczne. Również, jeśli chodzi o natężenie choroby to bywa

ono różne. Niektórzy chorzy nie są w stanie poradzić sobie z codziennością, inni mobilizują

swoje siły i próbują w miarę normalnie funkcjonować. U różnych osób depresja przybiera

różne oblicza.

DEPRESJA - LICZBY:

•

pod względem liczby zachorowań depresja stanowi obecnie czwarty najpoważniejszy

problem zdrowotny na świecie – cierpi na nią około 121 milionów osób,

•

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) szacuje, że do roku 2020 depresja stanie się

w skali świata drugą najczęstszą przyczyną niepełnosprawności wynikającej ze stanu

zdrowia (za niewydolnością serca),

•

szacuje się, że 5-10% populacji cierpi na depresję i wymaga interwencji

psychiatrycznej lub psychologicznej,

•

na depresję cierpi aż 10% Polaków (wg danych Zespołu ds. Walki

z Depresją, działającego przy Ministrze Zdrowia),

•

przeciętnie ryzyko rozwoju depresji wynosi 10-20% i jest nieco wyższe

u kobiet niż u mężczyzn,

•

u osób przed 45 rokiem życia istnieje większe prawdopodobieństwo zachorowania

niż u osób starszych (średni wiek wystąpienia pierwszego epizodu depresji to 20-40

lat).

DEPRESJA - OBLICZA

Depresja typowa

W depresji typowej występują wszystkie główne objawy: przewlekły smutek, zniechęcenie

do życia, znaczące obniżenie witalności, brak apetytu i związana z tym utrata wagi.

Depresja z cechami melancholicznymi

Osoby z tym typem depresji często mają poczucie winy a ich nastrój nie zmienia

się bez względu na wydarzenia dziejące się wokół.

Depresja lękowa

Przejawia się wyjątkowo silnym uczuciem niepokoju, wśród objawów dominuje znaczące

obniżenie poczucia własnej wartości, a przyszłość jawi się wyłącznie w czarnych barwach.

U osób z tym typem depresji istnieje wysokie ryzyko samobójstwa.

Depresja urojeniowa

W tym typie depresji nasilenie objawów związanych z obniżeniem własnej wartości

i negatywnymi myślami o przyszłości osiąga poziom urojeń. Chorzy odnoszą wtedy obojętne

sygnały z otoczenia do siebie, zadręczają się.

Depresja z zahamowaniem

Zwana też osłupieniem depresyjnym. Chorzy nie podejmują żadnej aktywności,

nie można z nimi nawiązać kontaktu słownego. Mają zastygły, cierpiący wyraz twarzy.

Przestają jeść. Taka depresja wymaga intensywnego leczenia szpitalnego.

Depresja hipochondryczna

Polega na zaburzeniu przekonania o własnym stanie zdrowia. Osoby te są przekonane

o poważnej, przewlekłej chorobie, na jaką zapadły. Jako objawy wymieniają wiele

dolegliwości, które nie znajdują potwierdzenia w dalszej diagnozie.

Dystymia

Określana jest jako przewlekłe obniżenie nastroju trwające, co najmniej dwa lata. Osoby

z dystymią są przez większą część dnia smutne, zmęczone, mają poczucie nieradzenia sobie.

Objawy nie spełniają kryteriów epizodu depresyjnego, ale powodują cierpienie chorych.

Depresje maskowane

To zespoły depresyjne, w których zdecydowanie dominuje jeden lub dwa objawy spoza

wymienianych w przebiegu typowej depresji. „Maski” to najczęściej różnego typu

dolegliwości bólowe, zaburzenia snu, jadłowstręt lub okresowe nadużywanie alkoholu.

Depresja nietypowa (atypowa)

To taki stan depresyjny, w którym kluczową rolę odgrywa specyficzne „odwrócenie” cech

depresji typowej. Najczęstsza różnica to zwiększony apetyt, czyli objadanie się oraz

nadmierna senność. Bardzo charakterystyczne jest złagodzenie lub nawet ustąpienie

objawów po południu lub wieczorem oraz zaburzenia snu w drugiej połowy nocy.

Depresja zimowa

Sezonowe zaburzenie nastroju spowodowane jest przede wszystkim niedoborem światła

w okresie jesienno-zimowym. Do dość typowych cech tej depresji należą: nadmierna

senność, znaczne obniżenie energii życiowej, wzmożony apetyt na węglowodany i przyrost

masy ciała.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: