Historia
Koncepcja K-T wywodzi się z Japonii. Na pomysł wykorzystania specjalnego elastycznego plastra w terapii pacjentów wpadł twórcą metody, prekursor japoński chiropraktyk Dr Kenzo Kase.
Metoda bazuje na dalekowschodniej medycynie opartej na liniach energetycznych – meridianach, które stanowią podstawę diagnozy i terapii od 3000 lat.
Ze względu na dużą zagadkowość i trudność w zrozumieniu wschodnich podstaw terapii instruktorzy kinesiotapingu z Europy zdecydowali o modyfikacji nazwy i treści nauczania.
Wybrane koncepcje mięśniowo-powięziowe i strukturalne
Teoria Manipulacji Powięziowych wg Stecco – określa linie w organizmie, dzięki którym stabilizujemy swoją pozycję albo ruch. Poprzez wykonanie testów funkcjonalnych określa, która linia jest zaburzona. Terapia polega na mobilizowaniu uciskowym pewnych punktów, co doprowadza do przebudowania w funkcjonowaniu w systemie powięziowym.
Teoria Łańcuchów Mięśniowych wg Struyf – stwierdza, że każdy z nas funkcjonuje w pewnym systemie łańcuchów. Choć każdy z nas ma wszystkie te łańcuchy ale ze względu na nasze funkcjonowanie, nawet ze względu na osobowość pewne łańcuchy biorą przewagę.
Teoria Mechanicznej Integracji Strukturalnej wg dr Idy Rolf – system terapii tkanek głębokich i edukacji ruchu. Głównym celem jest odbudowa w ciele człowieka naturalnego ustawienia, zrównoważenia ciała przedstawiającego się sile grawitacji. Główne założenie to takie, że ciała w nierównowadze pracuje niewydajnie.
Teoria Ciągów Anatomicznych wg Myers’a – ciągi te nazwał meridianami mięśniowo-powięziowymi.
Teoria Tensegracji wg Fuller – Prawo to określa zależność strukturalno-funkcjonalną pomiędzy poszczególnymi elementami tworzącymi daną strukturę na różnych poziomach jej organizacji. Jest to sposób rozumienia, który bardzo dobrze oddaje rzeźba Snelsona – konstrukcja składająca się z patykówi połączeń strunowych, która nie jest zawieszona w górze a utrzymuje się w grawitacji. Spojrzenie na zjawisko tensegracji można porównać do mostu, który w porównaniu do swojej masy wisi na dość cienkich linach.
Metoda
Kinesiology Taping to metoda która pozwala na osiąganie doskonałych rezultatow terapeutycznych przez działanie sensoryczne plastra.
kinesiology taping:
· jest dobrze akceptowany przez pacjentów,
· działa zgodnie z funkcjonowaniem organizmu przez 24 godziny na dobę, a nie tylko podczas sesji terapeutycznej,
· efekt poprawy jest zauważalny bezpośrednio po aplikacji i utrzymuje się po jej usunięciu,
· nie wyklucza stosowania innych form terapii
Aplikacje kinesiology tapingu pozwalają na zachowanie pełnego zakresu ruchu, świadomą normalizację napięcia mięśniowego, aktywowanie mięśni uszkodzonych, zmniejszają ból i nienaturalne odczucia skóry, likwidują zastoje i obrzęki limfatyczne oraz korygują niewłaściwe pozycje partnerów stawowych, korygują ułożenia powięzi i skóry i poprawiają mikrokrążenia. Plastrowanie działa na:
· skórę – największy organ ciała, zawiera liczne receptory i zakończenia nerwowe,
· system limfatyczny – tworzy przestrzeń dla stworzenia drenażu limfatycznego, zwiększa krążenie krwi, zmniejsza ucisk na receptory mechaniczne, zmniejsza nagromadzenie się czynników chemicznych wyzwolonych po urazie tkanki, odbywać się może w dwóch kierunkach
· mięśnie – zwiększa intensywność skurczu w mięśniach osłabionych, zmniejsza efekt zmęczenia mięśni i bolesnych skurczów mięśniowych, zwiększa zakres ruchu
· Stawy - wpływa na asymetrię wywołaną przez skurcze mięśniowe lub przykurcze mięśni, normalizuje napięcie mięśniowe, poprawia zakres ruchu, obniża ból spowodowany stanem zapalnym
Właściwości
Plaster kinesiology tape/k-active tape został stworzony przez japońską firme Nitto Denko. Plaster posiada certyfikat CE i jest zarejestrowany jako produkt medyczny. Kinesiology tape/k-active tape - grubość, ciężar właściwy i rozciągliwość są zbliżone do parametrów ludzkiej skóry. Jest on wodoodporny, przepuszczalny dla powietrza, co pozwala na niezakłóconą wymianę cieplną.Warstwą klejącą jest akryl.
Testy przesiewowe
Testy dla górnej i dolnej części ciała
Techniki
· Mięśniowa – rozwarstwia, przesuwa
· Więzadłowa – rozwarstwić, odciążyć, używana w lokalnym bólu
· Powięziowa – koryguje ustawienie powięzi, zmienia ustawienie jednej części kończyny w stosunku do drugiej (obręczy w stosunku do kończyny), otwiera przedział powięziowy
· Korekcyjna – technika ta odciąża struktury ścięgniste, przytrzymuje powięź w pożądanym położeniu
· Limfatyczna – techniką obejmujemy obszar obrzęku, łączymy go z najbliższymi węzłami chłonnymi i odciągamy, rozwarstwiamy skórę i powięzie
· Funkcjonalna – w celu poprawy funkcji
Wytyczne dla aplikacji
· sposób nakładania
· skóra sucha, odtłuszczona, pozbawiona włosów
· omijamy rany, brodawki
· aktywizacja kleju przez
· aplikacja 20-30 min przed aktywnością ruchową
Zastosowanie
· Fizjoterapia
· Fizjoterapia sportowa
· Terapia bólu
· Terapia pooperacyjna
· Drenaż limfatyczny
· Problemy internistyczne
· Ortopedia
· Neurologia
· Ginekologia
· Pediatria i inne.
2
slamfizjo