Układ pokarmowy.doc

(94 KB) Pobierz
Układ pokarmowy

Układ pokarmowy

Budowa

                    Przewód pokarmowy:

      jama ustna, gardło, przełyk, żołądek, jelito cienkie, jelito grube, odbytnica, odbyt.

                    Narządy dodatkowe:

      język, zęby, ślinianki, trzustka, wątroba, pęcherzyk żółciowy.

 

Układ pokarmowy - funkcje

                    Przyjmowanie

                    Trawienie

                    Wchłanianie  pokarmów i wody

Przyjmowanie pokarmów

                    Umieszczenie w jamie ustnej.

                    Żucie (mechaniczne rozdrobnienie).

                    Nawilżenie śliną.

                    Połykanie.

Trawienie

                    Cukrów złożonych na proste (amylaza).

                    Białek na dwupeptydy i aminokwasy (enzymy proteolityczne).

                    Tłuszczów na wolne kwasy tłuszczowe i monoglicerydy (lipaza, esterazy).

Wchłanianie

Transport - substancji odżywczych

                 - wody

                 - elektrolitów

z przewodu pokarmowego do krwi. 

Żucie

                    Odruch żucia (z pnia mózgu):

  - pokarm drażni receptory policzków – odruchowe otwarcie ust

  - rozciągnięcie receptorów w mięśniach żujących – odruchowy skurcz żwaczy

  

Żucie

                    Funkcje żucia:

    - rozdrobnienie pokarmu

    - zmieszanie go ze śliną (zwilżenie, zmieszanie z amylazą ślinową i lipazą językową)

    - podrażnienie receptorów smakowych i węchowych

Ślina

                    Ślinianki przyuszne – ślina wodnista(bogata w elektrolity).

                    Ślinianki podjęzykowe i podżuchwowe – ślina gęsta (bogata w białka).

                    Mniejsze rozsiane po jamie ustnej (np. językowe wydzielające lipazę)

Regulacja wydzielania śliny - odruchowa

                    Pobudzenie przywspółczulne – obfite wydzielanie śliny wodnistej

                    Pobudzenie współczulne – skąpe wydzielanie śliny gęstej.

                    Czynniki pobudzające wydzielanie:

    - myślenie o jedzeniu

    - smak i zapach pokarmu

    - obecność pokarmu w p. pok.

Połykanie

                     Faza ustna (dowolna) – język formuje kęsy i przesuwa je do części ustnej gardła.

                     Faza gardłowa (odruchowa – ośrodek odruchu w pniu mózgu):

     - część nosowa gardła odcięta przez podniebienie miękkie (ochrona przed zarzucaniem do jamy nosowej)

    - głośnia zamknięta, nagłośnia zamyka krtań od góry (ochrona przed zarzucaniem do krtani)

    - kęs przesuwany do przełyku przez skurcz perystaltyczny gardła (zwieracz górny przełyku otwarty)

Przełyk

                    1/3 górna zbudowana z mięśnia szkieletowego, w tym zwieracz górny przełyku (unerwienie ruchowe – n. X)

                    2/3 dolne z mięśni gładkich, w tym zwieracz dolny (unerwienie przywspółczulne – n. X)

Połykanie

                     Faza przełykowa (odruchowa): kęs przesunięty do żołądka przez skurcz perystaltyczny przełyku:

                     Pokarm w przełyku – zamknięcie zwieracza górnego

                     Przesunięcie kęsa (fala perystaltyczna ok. 3-4 cm/s + siła ciężkości)

                     Pokarm wpada swobodnie do żołądka, zwieracz dolny się zamyka

Żołądek

                    Dno, trzon, część odźwiernikowa

                    Oddzielony od przełyku zwieraczem dolnym przełyku, od jelita odźwiernikiem

                    2 warstwy mięśni gładkich, każda funkcjonuje jako syncytium

 

 

Unerwienie żołądka

                    Wewnętrzne ze splotu mięśniowego i podśluzówkowego – odpowiada za perystaltykę i wszelkie skurcze żołądka

                    Zewnętrzne – autonomiczne

   - przywspółczulne (n. X) – pobudza aktywność skurczową i wydzielniczą

   - współczulne (ze splotu trzewnego) – hamuje aktywność żołądka

Funkcje żołądka

                    Motoryczna

                    Wydzielnicza

                    Obronna

                    Trawienie i wchłanianie

Aktywność ruchowa żołądka ma na celu

                    Magazynowanie (głównie dno i trzon)

                    Mieszanie (perystaltyka + retropulsja) do konsystencji papki + HCl + enzymy = miazga pokarmowa

                    Opróżnianie – pasaż miazgi do dwunastnicy

 

Perystaltyka żołądka

                    W komórkach rozrusznikowych na krzywiźnie większej powstają wolne fale depolaryzacji (3-4/min), które szerzą się w stronę odźwiernika (do 3-4cm/s)

                    ↑ stęż. Ca2+ wyzwala skurcz mięśni gładkich

                    Siłę skurczów potęgują gastryna i Ach

Retropulsja

                    Miazga pokarmowa dociera do części odźwiernikowej dzięki fali perystaltycznej

                    Masywny skurcz cz. odźwiernikowej przesuwa miazgę z powrotem w kierunku trzonu żołądka

                    Prowadzi to dalszego rozdrabniania i mieszania miazgi

Opróżnianie żołądka

                    Duże kawałki nie przechodzą przez odźwiernik

                    Przy każdym cyklu perystaltycznym żołądek opuszcza 2-7 ml miazgi

                    Płyny znacznie szybciej

Regulacja opróżniania żołądka

                     Odruchowa

   - odruchy pobudzające – wskutek rozciągania ścian żołądka

   - odruchy hamujące (jelitowo-żołądkowe) – chronią przed nadmiarem w jelitach

                     Hormonalna (h. żołądkowe i jelitowe) 

   - gastryna pobudza (uwalniana w odpowiedzi na rozciągnięcie żołądka)

   - h. jelitowe (cholecystokinina, sekretyna) hamują w odpowiedzi na obecność pokarmu i kwasu w dwunastnicy

Wymioty

                    Pobudzenie ośrodka wymiotnego w pniu mózgu – bezpośrednie (uszkodzenie, ↑ ICP) lub pośrednie (odruchowe lub chemiczne drażnienie chemorecepcyjnej strefy wyzwalającej)

                    Głeboki wdech, zamknięcie nagłośni

                    ↑ ciś w żołądku wyrzuca treść żołądkową do przełyku i na zewnątrz

Wydzielanie żołądkowe (~ 2l/24h)

                     Faza głowowa (najszybsze wydzielanie – prawie połowa obj. soku)

   myśl, zapach, smak ® pobudzenie n. X ® wydzielanie HCl, gastryny, pepsyny

                     Faza żołądkowa (wydzielanie wolniejsze, ale długotrwałe)

   rozciągnięcie ścian żołądka ® wzmożone wydzielanie

                     Faza jelitowa  (niewielka ilość soku)

   obecność pokarmu w XII-cy hamuje wydzielanie

Komórki wydzielnicze żołądka

                    Dna i trzonu:

     - kom. okładzinowe – wydzielają HCl, czynnik wewnętrzny

    - kom. główne – pepsynogen

                    Części odźwiernikowej:

   - komórki G – gastrynę

    - komórki śluzowe

Wydzielanie HCl

                    Działanie – denaturacja białek

                      -  ¯ pH – optimum dla pepsyny

                      -  ochrona p/bakteryjna

                    CO2 + H2O ® H2CO3 ® H+ + HCO3-

                    Czynny transport H+ i Cl- z komórki okładzinowej do żołądka (pompa protonowa)

Wydzielanie HCl

                    Zwiększają - acetylocholina (n. X)

                      - histamina (kom. tuczne) 

                      - gastryna (hormon, kom. G)

                    Zmniejszają – somatostatyna (śródścienne

                           sploty jelitowe)

                        - inhibitory H2 i pompy

                           protonowej     

Gastryna

                    Pobudza - wydzielanie HCl

                  - motorykę żołądka i jelit

                  - wydzielanie trzustkowe

                    Wydzielana do krwi z komórek G żołądka (gruczoły odźwiernikowe) pod wpływem pobudzenia n. X, aminokwasów, kawy, alkoholu 

Pepsyna

                    Enzym proteolityczny, rozpoczyna proces trawienia białek

                    Wydzielany w postaci nieczynnej – pepsynogenu – przez komórki główne trzonu i dna żołądka, pod wpływem n. X, niskiego pH,

 

 

Bariera śluzówkowa żołądka

                    Ponad 1 mm warstwa śluzu, wydzielanego przez komórki śluzowe żołądka

                    Chroni błonę śluzową przed samostrawieniem

                    Uszkodzenie bariery (alkohol, aspiryna) – zapalenie lub owrzodzenia śluzówki

Trawienie w żołądku

                    Węglowodanów – przez amylazę ślinową, hamowane przez niskie pH

                    Białek – przez pepsynę (ok. 10% białek)

                    Lipidów - znikome

Wchłanianie żołądkowe

                    Substancje odżywcze – znikome ilości

                    Woda – dość dobrze

                    Alkohol – odwrotnie proporcjonalnie do stężenia

                    Leki - różnie

Jelito cienkie

                    Tu lwia część procesów trawienia i wchłaniania substancji odżywczych

                    Długość ok. 5 m

                    Powierzchnia wchłaniania ok. 250 m2

   (dzięki kosmkom jelitowym i mikrokosmkom na powierzchni enterocytów)

 

Motoryka jelit

                    Mieszanie miazgi pokarmowej z sokami trawiennymi

                    Przesuwanie miazgi z dwunastnicy do okrężnicy (2 – 4 godz.)

Aktywność skurczowa jelit

                     Skurcze odcinkowe – na odcinku 2 cm

       - przez 5–6 s

       - 12/min w XII-cy i 8/min w krętym

                     Skurcze perystaltyczne na krótkich odcinkach jelita

                     MMC – międzytrawienny wędrujący kompleks mioelektryczny co 60-90 min, przez 10 min, wzdłuż całego p. pok, usuwają resztki miazgi pokarmowej z jelita

Pasaż jelitowy

                     Skurczów odcinkowych najwięcej w XII-cy co przesuwa powoli miazgę ku okrężnicy

                     Częstotliwość skurczów odcinkowych  regulowana jest przez komórki rozrusznikowe w ścianie jelit, niezależnie od czynników hormonalnych i neuronalnych

                     Si...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin