SUBIEKTYWNY DOBROSTAN A ZDROWIE.pdf

(275 KB) Pobierz
Jadwiga Daszykowska
SUBIEKTYWNY DOBROSTAN A ZDROWIE
(Subjective well-being and health)
Streszczenie
W nauce istnieje wiele dowodów na zależność poczucia szczęścia człowieka od
stanu jego zdrowia. W niniejszym artykule podjęto próbę wyjaśnienia kwestii: na ile
stopień zadowolenia i satysfakcji z życia determinuje zdrowie. Wyniki badań
prowadzonych w psychologii i medycynie wydają się potwierdzać tą zależność.
Summary
There is much evidence in science confirming dependence of human happiness on
health. In the following article there have been made some attempts meant to tackle the
issue concerning life happiness and satisfaction being determined by health. The results
of the research carried out in psychology and medicine seem to confirm the said
dependence.
Wstęp
Psychologia posługuje się pojęciem dobrostanu (z ang. well-being ) na szerszą
skalę od drugiej połowy XX wieku. W 1974 roku w Social Indicators Research oficjalnie
użyto tej nazwy dla określenia zadowolenia i dobrego samopoczucia człowieka 1 .
Jednym z elementarnych wyznaczników dobrostanu i jakości życia jest stan
zdrowia jednostki (postrzegany obiektywnie i subiektywnie), o czym przekonuje wielu
znawców tej problematyki (stąd w medycynie i psychologii powstają kolejne teoretyczne
modele jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia – (z ang. Health Related Quality of
Life (HRQOL) 2 .
Autorzy dowodzą także kierunku zależności: subiektywny dobrostan (z ang .
subiective/psyhical well-bein g) zdrowie. W niniejszym artykule autorka podejmuje
próbę analizy tej relacji w oparciu o przegląd literatury przedmiotu i wyników
dotychczasowych badań.
1
Empiryczne badania nad subiektywnym dobrostanem pojawiły się już na początku XX wieku (prowadzili
je między innymi: J. C. Flugel, G. Gallup, H. Cantril), jednakże rozwój nauki o dobrostanie notuje się na
koniec stulecia, zob. E. Diener, R. E. Lucas, S. Oishi, Dobrostan psychiczny. Nauka o szczęściu
i zadowoleniu z życia ( Subjective well-being: The science of happiness and life satisfaction , przekład
M. Szuster), [w:] J. Czapiński [red.], Psychologia pozytywna. Nauka o szczęściu, zdrowiu, sile i cnotach
człowieka , Warszawa 2004, s. 35.
2
Zob. J. Daszykowska, Jakość życia w perspektywie pedagogicznej , Kraków 2007, s. 55-60;
J. Daszykowska, Health as the quality of life indicator (materiały niepublikowane).
1
Subiektywny dobrostan w terminologii naukowej
Pojęcie „dobrostan” pojawiło się w terminologii naukowej dzięki tendencjom
indywidualistycznym i szybkiemu rozkwitowi nauk humanistycznych, przede wszystkim
psychologii pozytywnej, w której postawiono tezę, iż osiąganie sensu i satysfakcji z życia
jest możliwe poprzez samorealizację człowieka 3 .
Jedną z najpopularniejszych polskich koncepcji definiujących dobrostan jest
„cebulowa teoria szczęścia” J. Czapińskiego. Autor pojęcie to określa jako subiektywnie
postrzeganą lub odczuwaną własną pomyślność, dobry stan własnego życia.
Według tego podejścia oceny dobrostanu można dokonywać na podstawie
pozytywnego bilansu doświadczeń na poziomie poznawczym (oznaczającego pozytywną
ocenę jakości własnego życia i perspektyw, np. myślę, że jestem usatysfakcjonowany
z mojej rodziny, pracy, wykształcenia) i na poziomie emocjonalnym (stanowiącego
przewagę przyjemnych odczuć, np. czuję, że jest mi w życiu dobrze) 4 . Podobnie, to jest
na poziomie poznawczym i emocjonalnym, dobrostan definiują E. Diener i F. Fujita 5 .
Dobrostan psychiczny (zgodnie z „cebulową teorią szczęścia”) składa się z trzech
poziomów: woli życia, najgłębszego i podstawowego poziomu, najmniej podatnego na
oddziaływanie czynników zewnętrznych i będącego warunkiem przetrwania człowieka;
ogólnego dobrostanu psychicznego (stanowiącego poziom drugi), oznaczającego
zadowolenie z własnego życia ujmowanego w całości; satysfakcji cząstkowych, czyli
sądów i odczuć, odnoszących się do poszczególnych dziedzin życia, jako najbardziej
zewnętrznego poziomu „przylegającego” do obiektywnych wydarzeń świata i warunków
życia 6 .
Wymienione poziomy dobrostanu są wrażliwe na negatywne doświadczenia
z zewnątrz. Najpoważniejsze konsekwencje dla stanu psychicznego człowieka mają
miejsce wówczas, gdy mocno zagrożony jest poziom pierwszy, czyli wola życia.
Człowiek może czerpać energię do jej wzrostu z czynników wewnętrznych, to jest
predyspozycji osobowościowych 7 .
Z punktu widzenia omawianej koncepcji oraz założeń pedagogiki i kręgu nauk
o edukacji, budowanie dobrostanu jednostki będzie możliwe poprzez wyzwalanie jej
potencjału życiowego, czyli zasobów fizycznych, psychicznych, społecznych,
duchowych (w tym ogólnie rozumianego zdrowia), które może wykorzystać w dążeniach
do samorealizacji, co w efekcie przyczyni się do uzyskania poczucia spełnienia w życiu.
Z wymienionym podejściem koresponduje koncepcja C. D. Ryffa i C. L. Keyesa.
Według autorów dobrostan obejmuje sześć aspektów: samoakceptację, pozytywne relacje
z innymi, autonomię, panowanie nad otoczeniem, cel życia i rozwój osobisty 8 .
Na podstawie tej interpretacji można przyjąć założenie, iż wskaźnikiem
subiektywnego dobrostanu nie jest szczęście człowieka samo w sobie, ale satysfakcja
z dobrego życia osiągana dzięki wartościom (wolności, odpowiedzialności, odwadze,
3 E. Diener, R. E. Lucas, S. Oishi, Dobrostan psychiczny …, dz. cyt., s. 35.
4
J. Czapiński, Szczęście – złudzenie czy konieczność? , [w:] M. Kofta, T. Szutrowa [red.], Złudzenia, które
pozwalają żyć , Warszawa 2001, s. 268.
5
Zob. E. Diener, F. Fujita, Social comparisons and subjective well-being , [w:] B. P. Buunk, F. X. Gibbons
[red.], Health, Coping, and Well-being , Mahwah, Nowy Jork 1994, s. 329-357.
6
J. Czapiński, Psychologia szczęścia, Przegląd i zarys teorii cebulowej , Warszawa 1994, s. 13-14.
7 M. Zatorski, W czterech ścianach szczęścia , „Psychologia Jakości Życia” 2002, t. 1, nr 2, s. 135.
8
Za: H. Triandis, Kultura a subiektywny dobrostan ( Cultural syndromes and subjective well-being ,
przekład: J. Kowalczewska), [w:] J. Czapiński [red.], Psychologia pozytywna …, dz. cyt. s. 333.
2
poczuciu własnej godności, rozumieniu i poszukiwaniu sensu, uczestniczeniu w życiu
drugiego człowieka, itd.), umożliwiającym kreowanie własnej egzystencji. Takim
wskaźnikiem będzie również, zdrowie, zadowolenie życiowe oraz możliwość
przejawiania i wykorzystania zasobów indywidualnych, intelektualnych i twórczych 9 .
Należy podkreślić, że wymienione poznawcze i emocjonalne wyznaczniki oraz
aspekty dobrostanu, uwarunkowane są wieloma wewnętrznymi i zewnętrznymi
czynnikami, a zasadniczym kryterium jest kontekst społeczno-kulturowy towarzyszący
człowiekowi w trakcie życia 10 , zatem od niego w dużej mierze wydają się zależeć jego
wiedza, przekonania, cele i aspiracje.
Według D. Kubackiej-Jasieckiej człowiek stanowi całość zintegrowaną
wewnętrznie i zintegrowaną z szeroko rozumianymi sytuacjami życiowymi, istniejącego
nie tylko w sytuacji, jako układzie relacji ze światem, ale również w systemie projektów
i perspektyw życiowych, jako układzie relacji z przyszłością 11 .
Nawiązując w tym miejscu do relacji: subiektywny dobrostan zdrowie, można
postawić tezę, iż zarówno kryteria, w oparciu o które człowiek wartościuje życie (i jego
dziedziny), jak również wartości, cele i aspiracje związane ze zdrowiem można
kształtować poprzez troskę o kulturę wychowania (zdrowotną) w środowisku rodzinnym,
w szkole, w mediach, w miejscu pracy i wypoczynku, itp.
Współczesne rozumienie zdrowia
Zdrowie i chorobę człowieka na przestrzeni wieków rozważano w rozmaity
sposób. Podstawę do tej interpretacji zawsze stanowiły obowiązująca w danej epoce myśl
filozoficzna, wiedza o celu i sensie życia, o istocie człowieczeństwa oraz o jego
związkach z otaczającym światem 12 .
Stosunkowo dawno porzucono tradycyjne podejście biomedyczne
i patogenetyczną orientację zdrowia 13 , gdyż wykluczała ona postrzeganie zdrowia
i choroby w innych obszarach, niż biologicznym i medycznym.
Nawet pierwszej „pozytywnej” definicji zdrowia 14 sformułowanej przez
Światową Organizację Zdrowia (z ang. World Health Organization ), wydawałoby się
rewolucyjnej, gdyż uwzględniającej trzy jego wymiary: fizyczny, psychiczny i społeczny,
zarzuca się statyczność i trudność operacjonalizacji terminu „dobrostan” 15 .
We współczesnych koncepcjach zdrowie ujmowane jest holistycznie,
dynamicznie, wielowymiarowo i wielopoziomowo oraz systemowo, obejmuje
płaszczyzny: fizyczną, psychiczną, społeczną i duchową, oznacza proces autokreacji
w interakcji z wymaganiami otoczenia 16 . Dowodzi tego H. Sęk twierdząc, iż zdrowie jest
9
J. Daszykowska, Jakość życia …., dz. cyt., s. 62.
10 Tamże.
11
D. Kubacka-Jasiecka, Człowiek wobec zmiany. Rozważania psychologiczne , Kraków 2002, s. 12-14.
12 M. Kowalski, Teoretyczne podstawy refleksji o zdrowiu , [w:] M. Kowalski, A. Gaweł, Zdrowie. Wartość.
Edukacja , Kraków, 2006, s. 15.
13
Zob. J. Aleksandrowicz, W poszukiwaniu definicji zdrowia „Studia Filozoficzne” 1972, nr 9;
14
Według WHO „zdrowie, to nie tylko brak choroby czy kalectwa, ale pełny dobry stan fizyczny,
psychiczny i społeczny”, zob: Z. Juczyński, Szlachetne zdrowie, niech każdy się dowie , „Wychowanie
Fizyczne i Zdrowotne” 1999, nr 3, s. 95-97.
15 H. Wrona-Polańska, Zdrowie i jego psychobiologiczne mechanizmy , [w:] H. Wrona-Polańska, Zdrowie,
stres, choroba w wymiarze psychologicznym , Kraków 2008, s. 17.
16 Tamże, s. 19-21.
3
procesem wynikającym z wzajemnych wpływów dostępnych człowiekowi zasobów, jego
zachowania i codziennych wymagań życia. Oznacza proces wykorzystywania
potencjałów biologicznych, psychologicznych i społecznych do sprostania zewnętrznym
i wewnętrznym wymaganiom oraz osiągania celów indywidualnych i społecznych bez
chronicznego zaburzania dynamicznej równowagi 17 .
W nowoczesnym pojmowaniu zdrowia istotne jest położenie akcentu
na indywidualną odpowiedzialność za nie przez jednostkę. Implikacją wynikającą
z postawionej tezy jest określenie determinant zdrowia.
Według H. Wrony-Polańskiej są nimi twórcze myślenie, świadome,
odpowiedzialne podejmowanie decyzji i kreowanie życia sprzyjającego utrzymaniu
harmonii wewnątrz organizmu oraz harmonijnemu współżyciu z ludźmi, a także mądre
wykorzystywanie i pomnażanie własnych zasobów w celu utrzymania i podnoszenia
poziomu zdrowia 18 .
K. Denek wymienia poczucie własnej tożsamości człowieka, którego istotą jest
świadomość samego siebie oraz wolność jako czynnik decydujący o integracji
wszystkich elementów zdrowia 19 . Jednocześnie autor podkreśla rolę wartości, jako źródła
inspiracji i dyrektyw człowieka 20 .
Komplementarna idea zdrowia pozwala przypisać szczególne znaczenie edukacji
w kształtowaniu indywidualnych dyspozycji człowieka w zakresie troski o ten wymiar
życia 21 .
Subiektywny dobrostan jako predyktor zdrowia?
Współczesne definicje zdrowia nawiązują do nurtów humanistycznych
w medycynie i trendów współczesnej psychologii i ekologii. Zdrowie w tych ujęciach
występuje we wzajemnej relacji, jaka zachodzi między człowiekiem a jego otoczeniem
i jest procesem ukierunkowanym na zapewnienie dynamicznej równowagi. O jego
poziomie współdecydują czynniki patogenne, zaś do jego potencjałów zalicza się energię
witalną człowieka, jego odporność biologiczną, ale również przyrodnicze i społeczno –
kulturowe zasoby otoczenia, prozdrowotne i proekologiczne systemy wartości, a przede
wszystkim cechy psychiczne jednostki (na przykład wiedzę, racjonalność postępowania,
optymizm i poczucie sprawstwa) 22 . Wszystkie te cechy wyznaczają tzw. poczucie
koherencji (z ang. sense of coherence ), które stanowi złożone, globalne i względnie
trwałe przekonanie, że świat wewnętrzny i zewnętrzny jest przewidywalny i że zmiany
zachodzące są możliwe do opanowania oraz będą przebiegały w oczekiwanym
kierunku 23 .
17
H. Sęk, Psychologia wobec promocji zdrowia [w:] I. Henszen-Niejodek, H. Sęk [red.], Psychologia
zdrowia , Warszawa 1997, s. 51; por. prace B. Woynarowskiej, T. Kulik, J. Karskiego, I. Heszen-Niejodek.
18
H. Wrona-Polańska, Zdrowie …, dz. cyt., s. 21
19 K. Denek, Poza ławką szk olną, Poznań 2002, s. 124.
20
K. Denek, Ku dobrej edukacji , Toruń-Leszno 2005, s. 138.
21
A. Gaweł, Zdrowie jako przedmiot edukacji , [w:] M. Kowalski, A. Gaweł, Zdrowie …, dz. cyt., s. 113;
por. B. Wolny, Edukacja zdrowotna i promocja zdrowia szansą dla kreowania zdrowego stylu życia ,
[w:] T. B. Kulik, B. Wolny, A. Pacian [red.], Edukacja zdrowotna w naukach medycznych i społecznych ,
cz. 1, Stalowa Wola-Lublin 2008, s. 473-477.
22 H. Sęk, Jakość życia a zdrowie , „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny” 1993, z. 2, s. 114.
23
Zob. A. Antonovsky, Rozwikłanie tajemnicy zdrowia. Jak radzić sobie ze stresem i nie zachorować ,
Warszawa 2005, s. 34, 35.
4
To złożone i całościowe podejście do problematyki zdrowia określa nowe
spojrzenie na zagadnienie jakości życia i dobrostanu. Z punktu widzenia zainteresowań
zdrowiem szczególnego znaczenia nabiera ocena subiektywnego zadowolenia
z fizycznego, psychicznego i społecznego funkcjonowania człowieka, bowiem w dużej
mierze zależy ono od znaczenia, jakie nadaje on wydarzeniom życiowym, od
wartościowania życia jako całości i poszczególnych jego sfer 24 .
Można przypuszczać, że wyższy poziom zdrowia wpływa zwrotnie na zasoby
warunkujące subiektywny dobrostan, zaś wysokie zadowolenie z życia ułatwia zmaganie
się z chorobą 25 (powoduje przesuwanie się w wymiarze: zdrowie – choroba w kierunku
bieguna zdrowia) i umacnia procesy równoważenia zagrożeń z zasobami 26 . Można
domniemywać, o obustronnej zależności tych zmiennych 27 , jednak nie można
kategorycznie przesądzać kierunku przedstawionej relacji. Może zdarzyć się, iż
w oparciu o niewłaściwą interpretację zjawisk dojdzie do powstania tzw. „złudzenia
patetycznego”, którego wynikiem jest uwzględnianie w obserwowalnych zjawiskach
jedynie łatwo dostrzegalnych obiektywnych wskaźników sytuacji (na przykład: można
stwierdzić, że osoba ciężko chora jest wyłącznie nieszczęśliwa, bez uwzględnienia
działań prewencyjnych i mechanizmów psychologicznych warunkujących dynamikę
subiektywnego dobrostanu) 28 . Pomimo to, wiele argumentów przemawia za uznaniem
subiektywnego dobrostanu jako czynnika sprzyjającego zdrowiu.
Radość życia i poczucie szczęścia nie jest niczym niezwykłym, lecz normą
(według badań R. A. Cumminsa i R. Veenhovena odsetek ludzi szczęśliwych w wielu
krajach oscyluje pomiędzy 60-80%) 29 nawet w czasach zagrożeń i katastrof. Zgodnie
z tzw. „prawem samospełniającej się przepowiedni” lepiej żyje się osobom pełnym
optymizmu i wiary w powodzenie i sukces 30 . W tym świetle wyraźnie wyłania się
kierunek relacji: subiektywny dobrostan – zdrowie. A. Antonovsky dowodzi, że ludzie
o silnym poczuciu koherencji mają tendencję do zachowań prozdrowotnych 31 , zatem
poczucie szczęścia wzmacnia wiarę człowieka w możliwości kontrolowania własnego
zdrowia.
Według C. Petersona, L. M. Bossio, D. Danner, D. Snowdowna i innych badaczy
(między innymi Rady Monitoringu Społecznego) 32 , występuje silna zależność, pomiędzy
subiektywnym dobrostanem a subiektywną oceną stanu zdrowia. Okazuje się, iż to
24
S. Steuden, W. Okła, Wprowadzenie w problematykę jakości życia , [w:] S. Steuden, W. Okła [red.],
Jakość życia w chorobie , Lublin 2006, s. 8.
25
M. Mesárošová, A. Kočišová, Psychologická dimenzia kvality vota pacientok s rakovinou prsníkov ,
[w:] M. Mesárošová, A. Ostró, Psychologické determinanty zvládania onkologických ochorení. Výskum
psychosociálnych aspektov rakoviny prsníkov , Košice 2007, s. 131.
26 J. Daszykowska, Jakość życia……., s. 57.
27
Zob. J. Daszykowska, Dobrostan psychiczny nauczycieli studiujących , [w:] H. Wrona-Polańska,
Zdrowie …, dz. cyt., s. 129.
28
Zob. J. Czapiński, Szczęśliwy człowiek w szczęśliwym społeczeństwie? Zrównoważony rozwój, jakość
życia i złudzenie postępu , „Psychologia Jakości Życia”, 2002, nr 1.
29
Niemal 76% Polaków deklaruje, że są ludźmi szczęśliwymi, zob. J. Czapiński, T. Panek [red.], Diagnoza
Społeczna 2007. Warunki i jakość życia Polaków , Warszawa 2007.
30
J. Czapiński, Czy szczęście popłaca? Szczęście jako przyczyna pomyślności życiowej , [w:] J. Czapiński
[red.], Psychologia pozytywna …, dz. cyt., s. 235.
31
A. Antonovsky, Rozwikłanie tajemnicy …, dz. cyt., s. 34, 35.
32 Zob. Rada Monitoringu Społecznego, [on-line, dostępny 12. 12. 2008 r.] źródło: www.diagnoza.com
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin