wrozbiarstwo.pdf

Nie będziesz miał bogów

WróŜbiarstwo

Zdarza się, Ŝe ktoś potrafi przewidzieć jakieś wydarzenie opierając się na zwykłej

umiejętności wyciągania logicznych wniosków. Jest to umiejętność praktyczna i bardzo

przydatna w Ŝyciu codziennym. Istnieje jednak pewna kategoria ludzi, którzy twierdzą, Ŝe

potrafią przepowiadać przyszłość, odczytując ją na przykład z układu linii czyjejś ręki,

rozkładając karty, patrząc w kryształową kulę, czy z fusów kawy lub herbaty. W staroŜytności

byli i tacy wróŜbici, którzy niejednokrotnie decydowali o waŜnych sprawach państwowych,

wysnuwając swe przewidywania na podstawie wnętrzności zwierząt, lotu ptaków czy kształtu

chmur, ale w dzisiejszych czasach chyba nikt by w takie wróŜby nie uwierzył.

Niestety, bardzo wielu ludzi zasięga rady wróŜek i wróŜbitów posługujących się

najróŜniejszymi rekwizytami, bardziej odpowiadającymi mentalności współczesnego

człowieka, od fusów po komputerowe wydruki mapy nieba (radix). NaleŜy pamiętać o tym, Ŝe

zarówno uprawianie wróŜbiarstwa jak korzystanie z usług wróŜbitów stanowi grzech

przeciwko pierwszemu przykazaniu. Innymi słowy, jest to grzech bałwochwalstwa.

Naruszenie pierwszego przykazania to zdrada Boga, dlatego Pismo Święte wielokrotnie

przyrównuje grzechy przeciwko pierwszemu przykazaniu do cudzołóstwa.

Do młodzieŜowych i kobiecych czasopism dołączane są jako bezpłatny prezent

przedmioty takie jak wahadełka czy karty tarota. Wewnątrz tych pism bez trudu znajdziemy

wszelkiego rodzaju porady dotyczące interpretacji snów, czytania z ręki oraz instrukcje

dotyczące wróŜenia z kart tarota i posługiwania się wahadełkiem tudzieŜ róŜnego rodzaju

ciekawostki z dziedziny magii. Wszystko to w rozmaitych odcieniach, na wesoło i na powaŜnie,

przemieszane jest z poradami kulinarnymi oraz reklamami kosmetyków.

Zwłaszcza w okresie poprzedzającym tzw. „ Andrzejki” ukazuje się niezliczone

mnóstwo publikacji na temat wróŜbiarstwa, które traktowane jest jako znakomita zabawa.

Tymczasem wróŜbiarstwo jest grzechem – i to szczególnie niebezpiecznym, poniewaŜ

człowiek uprawiający wróŜbiarstwo lub zasięgający porady wróŜki dobrowolnie otwiera się

na ingerencje demoniczne. Właśnie dlatego jest przedmiotem surowych zakazów biblijnych:

„Nie będziecie się zwracać do wywołujących duchy, ani do wróŜbitów. Nie będziecie zasięgać

ich rady, aby nie splugawić się przez nich” (Kpł 19,31).

Przypomnijmy raz jeszcze co mówi na ten temat Katechizm Kościoła Katolickiego:

„NaleŜy odrzucić wszystkie formy wróŜbiarstwa: odwoływanie się do szatana lub demonów,

przywoływanie zmarłych lub inne praktyki mające rzekomo odsłaniać przyszłość. Korzystanie z

horoskopów, astrologia, chiromancja, wyjaśnianie przepowiedni i wróŜb, zjawiska

jasnowidztwa, posługiwanie się medium, są przejawami chęci panowania nad czasem, nad

historią i wreszcie nad ludźmi, a jednocześnie pragnieniem zjednania sobie ukrytych mocy.

Praktyki te są sprzeczne ze czcią i szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią, które naleŜą

się jedynie Bogu” (2116).

Św. Tomasz z Akwinu w „ Sumie teologicznej ”, stwierdza Ŝe: „ Wszelkie wróŜenie

posługuje się jakąś radą i mocą szatańską do poznania przyszłych wydarzeń. Niekiedy wróŜbici

przyzywają tej pomocy wyraźnie, niekiedy zaś demony w sposób ukryty wpływają na poznanie

rzeczy przyszłych”. Inni potrzebują jakiegoś rekwizytu: fotografii, szklanej kuli, kart, fusów od

kawy, radixu. Przedmiot ów jest swoistym punktem zaczepienia, za pomocą którego wróŜbita

moŜe „ w sposób ukryty ” posługiwać się pomocą demonów. Bez tego przedmiotu Ŝadne

„ wróŜenie” nie jest moŜliwe. Istnieją najróŜniejsze techniki wróŜbiarskie, ale jedyną istotną

róŜnicę stanowi rekwizyt, słuŜący jako pretekst do wróŜenia. Spirytyści zadają pytania

wywoływanym przez siebie duchom – i to jest owo „ wyraźne przyzywanie mocy szatańskiej ”.

Niektórzy wróŜbici twierdzą, Ŝe pomaga im „ duch przewodnik ”. Jaki to moŜe być duch? We

wstępie do rytuału egzorcyzmów (punkt 16), jako jedną z moŜliwych oznak opętania przez

złego ducha wymienia się „ wyjawianie rzeczy odległych lub przyszłych ”. A przecieŜ to właśnie

stanowi istotę wróŜbiarstwa. W Dziejach Apostolskich czytamy epizod o wypędzeniu z

niewolnicy złego ducha, który wróŜył (Dz 16,16-29).

Niewątpliwie jednym z najpopularniejszych rekwizytów wróŜbiarskich są karty

tarota. O popularności tej świadczą chociaŜby reklamy wróŜek zamieszczane w prasie – nie

tylko ezoterycznej – jak równieŜ reklamy telewizyjne. Technika wróŜenia z kart tarota jest na

pozór prosta, poszczególnym kartom przypisane jest określone znaczenie. W zasadzie cała

„ wiedza” tarota sprowadza się do interpretacji układu kart. Istnieje kilka odmian tarota: egipski

- 52 karty, cygański - 32 albo 24 karty, „klasyczny” – 78 kart podzielonych na zestawy zwane

arkanami wielkimi i mniejszymi. Klucz do tarota stanowią 22 karty, tzw. wielkie arkana.

Zwolennicy tarota podkreślają jego walory estetyczne, mówią o znakomitej zabawie i

odpoczynku – natomiast pomijają milczeniem ścisły związek tarota z magią i okultyzmem.

Przez całe stulecia tarot był uwaŜany za nośnik wiedzy tajemnej i praktykowany był przez ludzi

parających się magią. W „ Encyklopedii okultyzmu ” Levisa Spence’a czytamy: „ kaŜdy przy

odrobinie pilności moŜe z łatwością nauczyć się odczytywać karty. Ale ktoś, kto posiada

ponadprzeciętne zdolności psychiczne i psychologiczne, moŜe wprowadzić do tego

odczytywania szersze, głębsze i bardziej subtelne zrozumienie. W kartach zawiera się magia”.

Pochodzenie kart tarota nie jest znane, aczkolwiek w środowiskach okultystycznych

panuje przekonanie, Ŝe wywodzi się on ze staroŜytnego Egiptu. Francuski okultysta Antoine

Court de Gébelin (1725-1784) uznał, Ŝe symbole występujące na kartach pochodzą z egipskich

hieroglifów. Court de Gébelin twierdził, Ŝe źródłosłów nazwy „ tarot” to dwa staroegipskie

słowa: tar – król, oraz roq – droga. Skojarzył 22 arkana Wielkich Wtajemniczeń z 22 literami

hebrajskiego alfabetu. Dopatrywał się w tarocie kontynuacji Księgi BoŜych Tajemnic, którą –

według kabalistycznych legend – otrzymał Adam w raju z rąk archanioła Raziela. Angielski

okultysta MacGregor Mathers (1854-1918) uwaŜał karty tarota za symbole etapów, przez które

winien przejść adept „ wysokiej magii ” . Jedną z wersji tarota wraz z „ Księgą tarota ” opracował

osobiście znany prekursor satanizmu Aleister Crowley (1875-1949).

Znakomity znawca tematu, J.W. Suliga, autor ksiąŜek o tarocie, pisze na łamach

czasopisma „ Gnosis”: „ Karta tarota nie jest zwyczajnym karcianym obrazkiem . I nigdy

najprawdopodobniej nim nie była. Nie jest równieŜ alegorią, czy zbiorem symboli. Jest w

pełnym tego słowa znaczeniu ikoną stworzoną wedle określonych reguł i pośredniczącą

pomiędzy jej uŜytkownikiem a tym, czego istnienie mu unaocznia. W odróŜnieniu jednak od

bizantyjskiej ikony, która objawia Sacrum nie ukrywając Jego obecności (skutkiem czego staje

się częścią przejawionego w niej Światła), ikona tarotowa okrywa się mrokiem tajemnicy i tym

sposobem kusi ludzi do podjęcia wysiłku jej rozszyfrowania”. Zatem tarot stanowi obraz

czegoś, co jest przeciwieństwem Światłości. Unaocznia istnienie czegoś co jest okryte mrokiem

tajemnicy. Suliga wyjaśnia: „ Tarot (...) jest takim magicznym narzędziem , którego umiejętne

zastosowanie przeobraŜa teorię w praktykę i pozwala człowiekowi doświadczać realnego

obcowania z „anielsko-demonicznymi” duchami ”.

Okazuje się, Ŝe karty tarota nie tylko symbolizują, ale przywołują całą plejadę

demonicznych bytów, których imiona „są znane, znaczeniowo rozpoznane i mocą magicznego

„prawa analogii” nałoŜone na karty tarota. Czyni to z kaŜdego arkanu sigillum – magiczny

znak sporządzony w myśl określonych reguł i wyposaŜony w zdolność przyciągania

desygnowanych przez siebie duchów . ZwaŜywszy, Ŝe wedle prawideł magicznej sztuki, juŜ

samo wymawianie ich imion ma znamiona ewokacji, (...) tarotowe arkana są jej

zwielokrotnieniem, gdyŜ kaŜda karta nosi sygnatury wielu anielskich i demonicznych istot. Co

więcej, poprzez znaczeniowo-symbolową korelację z innymi kartami ewokacje tę dodatkowo

wzmacnia. Ewokowanie duchów dokonuje się niezaleŜnie od woli i świadomości człowieka ,

choć udział tych czynników w „magicznym dziele” wywiera niewątpliwy wpływ na jego

skuteczność”.

Zatem, zdaniem znawcy tarota, technika ta pozwala przywoływać byty duchowe i

obcować z nimi. Wyciągnijmy logiczne wnioski: karty tarota przywołują duchy niezaleŜnie od

woli i świadomości człowieka – czyli, owe duchy przychodzą bez względu na to, czy osoba

uŜywająca tych kart jest tego świadoma czy nie i bez względu na to, czy tego chce, czy nie

chce.

Oto co J.W. Suliga pisze o głębszym znaczeniu kart tarota: „WróŜbita widzi w tarocie

sprawną „maszynę do wróŜenia”, pomocną do opisu przyszłych zdarzeń. Rzadko wie, skąd

tarot „czerpie wiedzę” o przyszłości”. Samo wróŜenie jest zatem jedynie przedsionkiem do

jakiejś tajemniczej wiedzy wyŜszego rzędu. OtóŜ: „Bramę do wiedzy o „tej wiedzy” otwiera

medytacyjna praktyka nad arkanami tarota. Tarot zaczyna „mówić” do człowieka, „coś”

„oznajmiać” i „przekazywać”. JuŜ nie jest „czymś”, lecz „kimś”, z „kim” moŜna prowadzić

dyskurs, radzić się „go”, pytać i otrzymywać odpowiedzi. (...) Przy okazji uaktywniają się

równieŜ paranormalne zdolności człowieka zajmującego się tarotem. Wzrasta teŜ odczuwanie

fenomenów świata astralnego . Tu juŜ potrzebny jest „duchowy przewodnik”. W rolę tę

znakomicie wciela się sam tarot. A poprzez niego „ktoś”, kogo obecność „w kartach” (i poza

nimi) doznawana jest jako przejaw „ducha tarota”, głos „wyŜszej jaźni”, a nawet Boga”.

Innymi słowy, tarot i ów tajemniczy „ ktoś” tzn. zły duch zaczyna być duchowym

przewodnikiem człowieka, który poddaje się nieomylności tego „kogoś ”. Skutkiem takiego

duchowego prowadzenia jest zniewolenie, co widać doskonale na przykładzie ludzi, których

zabawa z tarotem doprowadza do tego, Ŝe nie wychodzą na spacer, ani na zakupy, zanim nie

postawią sobie kart.

Tarot jest narzędziem inicjacji magicznej. Stwierdza to jednoznacznie J.W. Suliga,

który napisał kilka ksiąŜek o tarocie i jest w tej dziedzinie autorytetem: „Z upływem czasu owo

swoiste communio tarotorum przybiera na sile. Owocuje urealnieniem się „skrytego” za

tarotem bytu (a właściwie bytów, z którymi okultysta obcuje i które go wtajemniczają, będąc

promotorami jego magicznej inicjacji) ”. Suliga przyrównuje tarota do broni palnej, a osoby

traktujące tarota jako zabawę do kogoś, kto zaczyna strzelać dla rozrywki, w nadziei, Ŝe nikogo

nie trafi. W przypadku zabawy tarotem „ ofiarą będzie strzelający. Tarotem tak jak bronią nie

powinno się bawić ” (J.W. Suliga, Biblia szatana, Warszawa 1991).

I co z tego, Ŝe karty tarota sprzedawane są w sklepach z zabawkami albo Ŝe stoją na

półce obok artykułów papierniczych? Co z tego, Ŝe załączone są „ dla relaksacji ”, albo „dla

zabawy” do kolorowej gazetki dla nastolatek? Co z tego, Ŝe w środkach masowego przekazu

reklamuje się wróŜby tarota i Ŝe bagatelizuje się zagroŜenia okultystyczne albo je wyśmiewa.

Co z tego, Ŝe tegoroczna relacja telewizyjna „ Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy ” w

godzinach największej oglądalności przeplatana była „zabawą” we wróŜenie z kart tarota?

Czy to zmieni postać rzeczy? Czy przez to znikną realne zagroŜenia ingerencji demonicznych?

Czy przez to najróŜniejsze magiczne rekwizyty, takie jak amulety, wahadełka czy karty tarota

staną się mniej niebezpieczne?

Niestety, nie. Magia działa i jest skuteczna. Pamiętajmy o okultystycznych źródłach

Niemiec hitlerowskich. W kwietniowym numerze „ WróŜki” (4/2002) na stronie 50 znajduje się

artykuł pt. „ Szamani wielkich polityków ”. Czytamy w nim między innymi: „Korzystanie przez

elity polityczne III Rzeszy z usług astrologów i jasnowidzów przeszło juŜ do legendy. Nigdy

przedtem ani nigdy potem w nowoŜytnej historii decyzji o losach świata nie opierano tak często

na mowie kart, jak właśnie w hitlerowskich Niemczech”. Astrologia miała wielki wpływ na

politykę hitlerowskich Niemiec i traktowana była z najwyŜszą powagą, o czym piszą nie tylko

ezoteryczne pisma. Istnieje wiele ksiąŜek i opracowań poruszających temat okultystycznych

uwarunkowań nazizmu (np. F.King „ Szatan i swastyka. Okultyzm w partii nazistowskiej”).

Zresztą, nie tylko staroŜytności i w hitlerowskich Niemczech astrologię brano na powaŜnie,

skoro z rad astrologów korzystają równieŜ ludzie współcześni.

Sytuacja jest bardzo trudna, tym bardziej, Ŝe ostrzeŜenia ludzi zdających sobie sprawę

z tych zagroŜeń i świadectwa osób w róŜny sposób okaleczonych przez praktyki okultystyczne

są wyśmiewane bądź pomijane milczeniem, podczas gdy rośnie liczba wróŜbitów. Obliczono,

Ŝe dziś liczba ogólna róŜnych wróŜbitów, magów i czarownic, oficjalnie zarejestrowanych i

parających się magią, sięga ponad 20 milionów. Przy czym jest to traktowane jak kaŜdy inny

zawód. TakŜe w naszym kraju.

W listopadowym numerze „ WróŜki ” (11/2002) na stronie 7, znajduje się króciutki

artykuł w którym czytamy: „ Andrzej Lepper nie chce do Unii Europejskiej, a wróŜki i owszem.

Cieszą się, Ŝe Sejm uznał ich zawód i uznał, zgodnie z sugestią Komisji Europejskiej,

astrologów i wróŜbitów za prawnie chronioną profesję. Zaprotestowała Liga Polskich Rodzin”.

Przekonane co do wysokiej jakości swych usług, polskie wróŜki nie obawiają się konkurencji.

„ Większość moich klientów to ludzie wykształceni, na stanowiskach, 40% to członkowie

Business Center Club” – twierdzi Jolanta Walkowska, wróŜka ze Śląska.

Warto wiedzieć, Ŝe 1995 roku w Ministerstwie Pracy i Polityki Socjalnej przy rządzie

Rzeczypospolitej Polskiej zarejestrowano „zawód” wykonywany przez ludzi, którzy:

„przewidują przyszłe zdarzenia w Ŝyciu osobistym przez praktykowanie astrologii i podobnych

technik, oraz ostrzegają i dają rady dotyczące przyszłości. Ich zadania obejmują układanie

horoskopów po narodzinach lub później i przewidywanie warunków Ŝycia, (...) interpretowanie

charakterystyki linii dłoni, układu kart, układu liści parzonej herbaty, fusów kawy, kształtu i

układu kości martwych zwierząt” (Klasyfikacja zawodów i specjalności III. Opisy grup

zawodów, Warszawa 1995).

Z internetowej strony, na której moŜna sobie powróŜyć losując kartę tarota moŜna się

dowiedzieć, Ŝe istnieje pewne „ ryzyko zawodowe”. Okazuje się, Ŝe w związku z owym

ryzykiem profesja wróŜbity posiada swoiste przepisy BHP. O jakie ryzyko chodzi? OtóŜ:

„ WróŜąc kartami tarota moŜna przejąć na siebie kłopoty osoby, której się wróŜy. Dlatego wróŜ

po seansie myje się. Dlatego za wróŜbę trzeba zapłacić, choćby symbolicznie, bo w ten sposób

staje się ona interesem. Za wróŜbę nie moŜna dziękować, bo dobro, które uczynił wróŜ,

pozostanie przy nim”.

A jakie są owe skutki – łatwo się przekonać, chociaŜby na przykładzie Niemiec

nazistowskich i nieszczęśliwego Ŝycia osób, które korzystały z usług wróŜbitów i interesowały

się magią. Do takich naleŜał między innymi król Zygmunt August i Lady Diana. Lady Diana i

Dodi Fayed korzystali z usług osobistej „ astroloŜki”, niejakiej pani Rity Rogers, która wróŜyła

im świetlaną przyszłość pełną szczęścia i miłości. Nota Bene, jak to się stało, Ŝe ani Rita

Rogers, ani inna osobista wróŜka Lady Diany, Penny Thornton, ani Ŝaden ze słynnych

zgadywaczy przyszłości nie zobaczył w gwiazdach wypadku, w którym oboje zginęli?

A oto inne przykłady podane przez Księdza egzorcystę z Lichenia:

W tym samym czasie kiedy kobieta stawiała tarota jej mąŜ popełnił samobójstwo; właścicielka

sklepiku, często korzystająca z usługi wróŜki utraciła swój interes i popadła w długi; zgodnie z

zapowiedzią wróŜki nastąpił cięŜki wypadek drogowy; uczennica po dwóch wizytach u wróŜki

popadła w anoreksję; Ŝona chcąc poprawić jeszcze sytuację w dobrze prosperującej firmie męŜa

szukała pomocy u wróŜki i w rezultacie doprowadziła do wielkiego kryzysu; podobnie matka

doprowadziła do rozstania się córki z narzeczonym; studentka zajmująca się tarotem po

pewnym czasie nie mogła dalej się uczyć; w rodzinie babci, która dorabiała pieniądze poprzez

wróŜenie nastąpiły kłótnie i choroby a ponadto w mieszkaniu pojawiła się zjawa złego ducha,

który w nocy przez hałasy dawał znaki, Ŝe chce być panem w tym domu! Niech to będzie dla

nas przestrogą. I ograniczmy swoją chęć poznania przyszłości do prognozy pogody.

Wanda (konsultacja z ks. egzorcystą)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: