Kampania bezpośrednia
Polega na zwracania się wprost do wyborców, składa się na nią kilka typów działań:
1. Spotkani z wyborcami „przy stoliku”
„Stolikowanie” jest jednym z podstawowych elementów kampanii bezpośredniej.
Potrzebne jest co najmniej dwóch wolontariuszy, krzesła, stolik i materiały wyborcze. W ramach „Stolikowania”, żeby było ono skuteczne, należy przestrzegać następujących zasad:
1) wybranie odpowiedniego miejsca; powinno to być miejsce gdzie ludzie przemieszczają się masowo(np. newralgiczne punkty komunikacji miejskiej), jednym z podstawowych błędów w tym zakresie jest wybranie miejsca, gdzie ciężko o osoby, do jakich chcemy dotrzeć(np. Rynek krakowski); powinno się tu przestrzegać zasad targetingu - „stolikowanie” bardziej sprawdza się w mieście, niż na terenach wiejskich,
2) aktywność wolontariuszy; wyborcy zainteresowani bezpośrednio kandydatami to rzadkość, sami nie podejdą do stolika, najczęstszym błędem jest tu bierność wolontariuszy; do „stolikowania” powinni być dobierani ludzi, którzy potrafią zaczepiać nieznajomych ludzi, nie obawiając się negatywnych reakcji, wyrażający entuzjazm i faktyczne poparcie dla kandydata – poprzez aktywną agitację jest się w stanie dotrzeć do setek ludzi dziennie, jest to bardzo efektywne narzędzie i przy okazji jest to wartościowe doświadczenie w kontaktach z ludźmi,
3) osobista obecność kandydata; większość kandydatów nie lubi pojawiać się przy stolikach, obawiając się konfrontacji z wyborcami, podczas gdy takie zachowanie (1) to bardzo skuteczny element kampanii, który (2) świadczy o dostępności kandydata, gotowość do rozmowy, bliskość wyborcy, co więcej (3) motywuje to wolontariuszy do pracy i (4) daje kandydatowi możliwość zyskania doświadczenia,
2. Rozmowy telefoniczne z kandydatami
Kolejne narzędzie które budzi opory, w związku z kontaktem z nieznanym człowiekiem, w celu wpłynięcia na niego. Jest to jednak niesamowicie skuteczne narzędzie(przykład kampanii Jana Rokity, telefon z zaproszeniem na spotkanie rady dzielnicy). Ażeby było skuteczne, także należy je oprzeć o pewne zasady:
1) targetowanie rozmów; do mieszkańców strategicznych części okręgów,
2) skrypty rozmów; rozmowy powinny być oparte o zawierające myśl przewodnia i ten sam przekaz luźne schematy rozmów, które należy dostarczyć wolontariuszom; nie ma to być dokładny scenariusz, rozmowa ma być żywa,
3) krótkie rozmowy; dużo około 2 min rozmów,
4) plan; należy zaplanować ile rozmów należy w danym celu wykonać, ilu ludzi będzie do tego potrzebnych, ile telefonów, w jakich godzinach dzwonić, prowadzenie spisów rozmów,
Rozmowy telefoniczne kosztują, stąd jest to narzędzie droższe i narzucające ograniczenia. Pomimo to i tak warto po nie sięgnąć.
3. Od drzwi do drzwi
To kolejne narzędzie trudne w stosowaniu ale skuteczne. Trzeba się liczyć że narusza się czyjąś prywatność, naruszając spokój domu. Warto tutaj zastosować na następujących reguł:
1) targeting; trzeba dobrze dobrać teren i trasę przejścia, najlepiej sugerować się wynikami wcześniejszych wyborów; wybór miejsca jest tu kluczem do sukcesu,
2) metoda „duszpasterska”; przodem idą wolontariusze, rozdający materiały i zbierający adresy mieszkańców gotowych do spotkania; za nimi kandydat do konkretnych domów,
3) oszczędność czasu; 10 min na wyborcę,
4. Spotkanie otwarte kandydata z wyborcami
Jest to narzędzie bardziej skierowane do mediów, ponieważ:
a) wyborcy na nie rzadka chodzą
b) jak już przychodzą to z reguły są zdeklarowani,
Dlatego ze spotkań należy zrobić wydarzenia medialne, wg zasad:
1) maja być skierowane do mediów: newsowość – zaproszenie spotkanie w konkretnym celu(ogłoszenie czegoś, itp., atrakcyjna formuła spotkania); i obrazkowość – wyraźnie przedstawione hasło(zawsze w kadrze), odpowiedni dobór sali(lepiej żeby była za ciasna,
2) lepiej zrobić kilka porządnych niż wiele kiepskich spotkań,
3) należy mieć pomysł na spotkanie; zdobyć informacje dotyczące spraw lokalnych, skierować przekaz do konkretnej grupy wyborców,
5. Imprezy otwarte – plig-in events
Ciężko jest samemu zorganizować spotkanie z dużą liczbą wyborców, dlatego warto korzystać z innych możliwości – imprez plenerowych, itd., gdzie ludzi przychodzą sami i to w dużej liczbie, przy czym trzeba odpowiednio wybrać wydarzenie na którym się pojawić(targeting) – wybrać te, gdzie można spotkać naszą grupę docelową i na których obecność kandydata będzie dobrze odebrana – nie ma sensu chodzić na imprezy, gdzie brakuje naszego elektoratu lub gdzie ludzie nie życzą sobie politycznej agitacji
6. Spotkania środowiskowe
Często aktywność kandydata w kadencji jest niewidoczna, a agitacja skupia się na okresie bezpośrednio przed wyborami, co wywołuje wśród wyborców:
- niechęć wobec spotkań z interesownymi ludźmi;
- podejście do spotkania jak do kolesiowskiej transakcji(coś za coś)
Stąd lepiej w doborze spotkań, kierować się kryterium zainteresowania konkretnymi sprawami – w zależności od programu kandydata, skierować się do grup bezpośrednio zainteresowanych tymi kwestiami.
7. Praca z wolontariuszami
Wolontariusze są jednym z trzech podstawowych zasobów kampanii(obok pieniędzy i czasu), aby w pełni wykorzystać ich potencjał, należy:
1. Zdefiniować ich zadania i podkreślić ich wagę – tak żeby zadanie nie było nudne i bezcelowe, albo zbyt stresujące – wskazać pożądane zachowania, by w razie możliwości nie ograniczać się do suchej realizacji zadań, ale do wszechstronnej agitacji,(np. Poza roznoszeniem ulotek, rozmowa z ludzmi, itp.)
2. Wskazać im końcowy efekt ich pracy – tak żeby widzieli cel i sens w działaniu, traktować ich poważnie, jak ludzi nie jak narzędzia,
3. Upewnić się że znają i powtarzają przekaz kampanii, tak by się nie wyłamywali,
4. Docenić ich wysiłek, to bardzo często ciężka praca – nie należy tu ich sztucznie dowartościowywać,
5. Szukać w ludziach możliwości – czasami ludzie mogą nam pomóc bardziej niż się wydaje po pierwszej ocenie – warto prowadzić ankiety, by wiedzieć co kto umie i co chciałby robić, daje to zorientowanie w zasobach ludzkich i usprawnia zastępowanie itd.,
6. Zapewnić komfort pracy, - pracują za darmo – wspierać, poświęcić im czas, wyposażyć, dokarmić i sprawnie koordynować,
politologiap