Depilacja, włosy.doc

Metody usuwania zbędnego owłosienia

Włosy to przydatki skóry pochodzenia naskórkowego. Owłosieniem są włosy na
skórze człowieka, pokrywające niemal całą j ej powierzchnię, z wyjątkiem dłoni,
podeszew, bocznych powierzchni i grzbietów ostatnich palców dłoni i stóp,
wewnętrznej powierzchni napletka, żołędzi, łechtaczki oraz czerwieni warg.

Pierwsze wykształcone włosy pojawiają się w skórze płodu ok. 5-6 miesiąca, tzw,
meszek włosowy (lanugo). Wypadają one do wód płodowych ok. 5-7 miesiąca, a na
to miejsce, pod koniec życia płodowego, powstają włosy ostateczne.

Powszechnie wyróżnia się:

włosy długie - włosy głowy, dołów pachowych, wzgórka łonowego i narządów

płciowych, brody i wąsów u mężczyzn,

włosy szczotkowe - brwi i rzęsy, meszek włosowy.

Dość często spotykanym defektem u kobiet i młodych dziewcząt jest nadmierne
owłosienie. Zaburzenie to występuje wówczas gdy w miejscach, na których
normalnie rośnie meszek, pojawiają się mocne i sztywne włosy, często o zmienionej
pigmentacji. Rozróżnia się nadmierne owłosienie ogólne i miejscowe.

Postać uogólniona nadmiernego owłosienia o charakterze wrodzonym dotyczy
całego ciała i występuje tuż po urodzeniu. Dochodzi wówczas do przerostu meszka
włosowego we włosy. Schorzenie to występuje bardzo rzadko i jest dziedziczne.

Postać ogólna nabyta nadmiernego owłosienia pojawia się później, a w okresie
dojrzewania znacznie się nasila. Schorzenie to jest wynikiem zaburzeń pracy
układów nerwowego i hormonalnego (hirsutyzm).

Owłosienie miejscowe występuje na ogół na twarzy w okolicach wąsów, brody,
pasa pod brodą, na klatce piersiowej w okolicach brodawek i linii ciągłej
brzucha. Szczególnie u młodych kobiet może pojawić się także na plecach, ramio-
nach, udach i łydkach.

Czynniki wpływające na nadmierne owłosienie dzieli się na: wewnętrzne, takie jak:

zaburzenia hormonalne (nadnerczy i jajników), choroby psychiczne, niektóre leki
lub środki antykoncepcyjne (w niektórych przypadkach środki antykoncepcyjne
powoduj ą cofnięcie nadmiernego owłosienia),

zewnętrzne, takie jak: nadmierne opalanie się,_golenie oraz drażnienie
" "''"mechaniczne.

W zależności od przyczyny występowania schorzeniom przeprowadza się leczenie
przyczynowe w specjalistycznych gabinetach lekarskich, bądź doraźnie - w

gabinetach kosmetycznych.

Depilacja to usuwanie zbędnego owłosienia na twarzy lub ciele za pomocą różnego

typu preparatów lub przyrządów (usuwa się łodygę włosa, a korzeń zostaje nie

naruszony).

Epilacja jest to proces usuwania zbędnego owłosienia, polegający na wyrywaniu

włosów razem z korzeniem, czyli cebulką, lub mszczenie mieszków włosowych przy

użyciu prądu elektrycznego (usuwanie zbędnego owłosienia za pomocą elektrolizy.

Do usuwania nadmiernego owłosienia stosuje się: środki chemiczne, woski ciepłe lub
zimne, depilatory mechaniczne, metody z użyciem prądu elektrycznego.

Depilatory chemiczne

Depilatory chemiczne (kremy depilujące) to grupa kosmetyków służących do
usuwania zbędnego, niepożądanego owłosienia. Na rynku występują dwa rodzaje
produktów:

• środki do depilacji czyli usuwania włosów razem z korzeniem włosa,

• depilatory właściwe, niszczące jedynie wystającą nad powierzchnię skóry
martwą część włosa.

Na dużych powierzchniach skóry najlepsze efekty uzyskuje się w wyniku użycia
chemicznych depilatorów, działających na zasadzie rozpuszczania keratyny włosa
pod wpływem czynników redukujących lub hydrolitycznych. Do niszczenia włosów
przez redukcję stosuje się siarczki nieorganiczne i merkaptany (siarczki
organiczne). Współcześnie w praktyce używa się preparatów działających na zasadzie
kombinacji obydwu sposobów, przypominające pod wieloma względami środki do
trwałej ondulacji, lecz o silniejszym działaniu. Wymagania stawiane współczesnym
depilatorom są bardzo wysokie i można je sformułować następująco:

• brak toksyczności i działania drażniącego na skórę w warunkach stosowania,

• duża efektywność, zdolność do pełnego usunięcia włosów w ciągu 4-A6
minut,

• brak zapachu - w miarę możliwości, stabilność przy długotrwałym
przechowywaniu,

• możliwie elegancka forma, mieszcząca się w granicach norm przyjętych
dla nowoczesnych kosmetyków.

Rozjaśnianie włosów

Przed przystąpieniem do pierwszego zabiegu rozjaśniania włośow' należy wykonać
próbę uczuleniową. W tym celu rozjaśnianie przeprowadza się na małej
powierzchni i jeśli po 24 godzinach nie wystąpi podrażnienie skóry, można bez
obawy wykonać zabieg, do którego początkowo stosuje się 6-procentowy roztwór
wody utlenionej z amoniakiem (l łyżka wody utlenionej + 5 kropli amoniaku).

Rozjaśnianie włosów należy wykonywać 2 razy dziennie w ciągu 5 dni i po
każdym zabiegu skórę zakwasić. Przy kolejnych zabiegach zwiększa się stężenie
wody utlenionej (aż do 10%).

Włosy można również rozjaśniać specjalnymi kremami. Zestaw taki składa się z
kremu i proszku rozjaśniającego oraz płynu łagodzącego. Krem należy zmieszać z
proszkiem i nałożyć na powierzchnię, np. z góry na dół, a następnie odwrotnie tak,
aby dokładnie pokryć powierzchnię, z której chce się usunąć włosy.

Kremu nie wolno wcierać. Po 10 minutach należy dokładnie zmyć preparat i
przemyć skórę płynem łagodzącym. Jeżeli włosy były zbyt gęste i nie rozjaśniły się
dokładnie, zabieg powtarza się następnego dnia.

Depilatory mechaniczne

Wszystkie metody depilacji włosów, przy stosowaniu których włosy są usuwane przy
cebulkach, mogą prowadzić do ich wrastania lub powodować niewielkie uszkodzenia
skóry.

Schorzenia, w przypadku których depilator mechaniczny może być użyty wyłącznie
po uprzedniej konsultacji z lekarzem^;..,—.

• egzemy, rany, stany zapalne skóry, żylaki,

• zmiany pigmentacyjne, pieprzyła,

• zmniejszona odporność skóry (np. w czasie ciąży), cukrzyca, choroba
Raynauda.

• hemofilia, awitaminoza.

W miejscu wrastania włosa powstaje ognisko zapalne. Aby je zlikwidować konieczne
jest usunięcie wrastającego włosa. Wszystkie rany i skaleczenia powstałe w czasie
depilacji umożliwiają wnikanie balcterii. Dokładne czyszczenie depilatora znacznie
zmniejsza ryzyko wystąpienia infekcji.

Golenie

Do golenia stosuje się miękkie mydła o konsystencji pasty oraz preparaty w piance.
Mydło, pianka lub żel zmiękczają włosy, co ułatwia golenie i nie powoduje
podrażnień. Po goleniu skórę należy posmarować kremem nawilżającym. Golenie jest
niewskazane, gdyż wzmacnia włosy, które po usunięciu odrastają bujniejsze,
twardsze i bardziej widoczne.

Woski ciepłe i zimne

Plastry woskowe są stosowane do usuwania nadmiernego owłosienia, najczęściej
przez osoby wykonujące ten zabieg samodzielnie w domu.

Za pomocą plastrów depilacyjnych usuwa się zbędne owłosienie szczególnie z nóg,
rąk, karku itp. wraz z cebulkami włosów, co zapewnia długotrwały efekt zabiegu. Nie
podrażniają^ one skóry i są bezzapachowe. Po zakończeniu depilacji należy
posmarować skórę cienką warstwą tłustego kremu lub oliwką, w celu
zregenerowania i odświeżenia miejsc wydepilowanych. Niektóre firmy wraz z
plastrami depilacyjnymi sprzedają balsamy (do wykończenia zabiegu), które mają
opóźnić odrost włosów oraz powodują, że skóra staje się delikatna i miękka.

Duży wpływ na efekt depilacji ma temperatura. W przypadku, gdy temperatura
środowiska jest wysoka, nie ma potrzeby ogrzewania plastrów w dłoniach, wręcz
przeciwnie, wskazane jest przez krótki czas schładzanie ich w lodówce, a przed sa-
mym użyciem ocieplenie v/ dłoniach.

Do zmycia pozostałości wosku ze skóry nigdy nie należy używać wody i mydła.
Bezpośrednio po depilacji nie wolno także stosować dezodorantów.

UsuwanjiiJ^ednego owłosienia metodą ciepłego wos^ku'"'"""""

Woski używane w kosmetyce to przeważnie preparaty azulenowe, pszczele oraz
rozpuszczalne, na podstawie wody i oleju. Sa^ skutecznym sposobem usuwania
zbędnego owłosienia. Woskowanie nie jest zabiegiem jednorazowym, trzeba je po-
wtarzać. Po każdym zabiegu włosy odrastaj ą zdecydowanie słabsze i jest ich mniej,
ponieważ są. usuwane wraz z cebulką. Metodą woskowania można usunąć włosy z
każdej części ciała. W tym celu:

ciepły, rozgrzany wosk nakłada się na owłosione części ciała zgodnie z
kierunkiem wzrostu włosa; pory pod wpływem wosku rozszerzają się,

na wosk nakłada się paski materiału lub flizeliny, które zrywa się szybkim ruchem,
w kierunku przeciwnym do kierunku wzrostu włosa.
Zabieg wykonuje się co 6 tygodni. Wosk można nakładać szpatułką lub używać
do tego specjalnych wkładów. Wkład jest zbudowany z plastykowego
pojemnika, wewnątrz którego znajduje się wosk. Na pojemnik jest nakręcona
specjalna rolka, umożliwiająca równomierne rozprowadzanie wosku. W zależności
od przeznaczenia, są dostępne wkłady o różnej objętości i szerokości. Wkład wąski
służy do depilacji niewielkich partii skóry (wąsy, broda), wkład średni i duży - do
powierzchni większych.

-Do usuwanra włosów za pomocą wosku stosuje się paski wykonane z flizeliny lub
bawełny Mają one odpowiednią długość i szerokość umozliwiającą poprawne
wykonanie zabiegu.' Można je wykorzystać powtórnie, a także odpowiednio
dopasowywać do powierzchni ciała. W przypadku braku profesjonalnych pasków,
zastępczo można stosować paski wykonane z płótna.

Po zabiegu depilacji, w celu usunięcia wosku ze skóry stosuje się specjalne płyny na
bazie olejku mineralnego i lanoliny. Ułatwiają one usunięcie pozostałego wosku,
wpływają łagodząco na skórę, dzięki czemu staje się ona miękka i odżywiona. W
przypadku braku gotowych płynów można użyć zwykłej oliwki.

Technika wykonania zabiegu

1. Ułożenie pacjentki w odpowiedniej pozycji.

2. Sprawdzenie, czy nie ma przeciwwskazań do zabiegu.

3. Podgrzanie preparatu w woskownicy do odpowiedniej temperatury i sprawdzenie
temperatury wosku na wewnętrznej części nadgarstka.

4. Odtłuszczenie skóry (jeśli istnieje taka potrzeba) i posypanie jej talkiem.

5. Nałożenie wosku szpatułką (zamoczoną do połowy i otartą z wosku pod spodem)
zgodnie z kierunkiem wzrostu włosów (szpatułką powinna być ustawiona pod
kątem 60°-90° w kierunku ciała pacjentki).

6. Nałożenie paska na wosk, potarcie go energicznie i zerwanie zdecydowanym
ruchem w kierunku przeciwnym do wzrostu włosów.

7.Posmarowanie skóry śmretanką i wykonanie delikatnego masażu rekreacyjnego po

zabiegu.

Przed wykonaniem zabiegu usuwania zbędnego owłosienia za pomocą wosku po raz
pierwszy należy przeprowadzić próbę uczuleniową. Jeśli na skórze nie pojawią się
oznaki uczulenia, wówczas należy sprawdzić stan skóry w miejscach, na których
będzie wykonywany zabieg. W przypadku stwierdzenia brodawek, świeżych ran i
blizn, obrzęków, żylaków, podrażnień, świeżej opalenizny, wrastających włosów -
nie wykonuje się zabiegu.

O możliwości przeprowadzenia zabiegu decyduje również długość włosa. Włosy w
miejscach przeznaczonych do depilacji powinny mieć długość:

na kończynach - 6 mm,

na linii bikini i pod pachami - 10 mm,

na twarzy - 4 mm.

Woskowanie twarzy. Przed przystąpieniem do zabiegu należy szczególnie uważnie
sprawdzić kierunek wzrostu włosa i temperaturę wosku. Przed zerwaniem paska
należy bardzo dokładnie przytrzymać skórę, gdyż na twarzy jest ona szczególnie
wrażliwa i delikatna. Zabieg należy wykonać szybko i pewnymi ruchami. Na
twarzy nie kładzie się wosku 2-krotnie w tym samym miejscu, aby nie dopuścić
podrażnienia lub oparzenia skóry.                                

Woskowanie pach i linii bikini. Przed przystąpieniem do zabiegu należy sprawdzić,
czy pachy i pachwiny nie są spocone. Zasada wykonania jest taka sama, jak w
pozostałych zabiegach. Konieczne jest ustalenie kierunku wzrostu włosa. Ponadto
jeśli włosy są zbyt długie, należy je przyciąć. Trzeba też pamiętać o silnym i
dokładnym naciągnięciu skóry, aby w miejscu wyrwanych włosów nie dopuścić do
wystąpienia krwawienia. Naciąganie skóry ułatwia wykonanie zabiegu i
zmniejsza ból. Na zakończenie pozostałości wosku usuwa się specjalnym płynem, a
jeśli klientka odczuwa niewielki ból - można zalecić zimny okład. Wydepilowaną
skórę należy pokryć zasypką łagodzącą.

Przyczyny nieprawidłowego wykonania zabiegu:

• nabieranie na szpatułkę zbyt dużej ilości wosku,

• nieodpowiednia temperatura wosku,
» niewłaściwy sposób nałożenia wosku,

- zrywanie paska prostopadle, a nie równolegle do skóry lub zbyt wolne
zrywanie,

• niedostateczne napięcie skóry,

• zbyt krótkie lub zbyt długie włosy,

• przeprowadzenie zabiegu bezpośrednio po kąpieli.

Przeciwwskazania do zabiegu woskowania:

•              cukrzyca,

•              zapalenie żył,

•              żylaki,

•              stany zapalne i ropne skóry,

-              choroby skóry (łuszczyca) i zmiany skórne (obrzęki, blizny),

-              zaawansowana ciąża,

•              epilepsja,

•              ubytki naskórka i rany na skórze,

»              słaba krzepliwość krwi,

•              stany gorączkowe,

•              zbyt krótkie włosy,

•              stwierdzone uczulenie na wosk.

Usuwanie zbędnego owłosienia metodą zimnego wosku

Zimny wosk działa pod wpływem temperatury ciała i jest rozpuszczalny w wodzie.
Można go stosować do tych samych zabiegów, co wosk na gorąco, gdyż uzyskuje się
takie same efekty.                                                     —_

Technika wykonania zabiegu

1. Tubkę z woskiem należy włożyć do ciepłej wody na ok. 5 minut, aby uzyskał
konsystencję płynną,

2. Rozsmarowanie wosku szpatułkąna skórze, zgodnie z kierunkiem wzrostu
włosów.

3. Nałożenie specjalnego plastra na rozsmakowany wosk, dociśnięcie go i
ściągnięcie w kierunku przeciwnym do ułożenia włosów.

4. Zmycie powierzchni skóry po zabiegu letnią wodą.

Zawiązki włosa rozwijają się z naskórka. Pierwsze, powstają w trzecim
miesiącu życia płodowego na łukach brwiowych oraz wargach jamy ustnej. Najpierw
powstają małe czopy komórkowe, które wnikają do skóry właściwej. Początkowo
ułożone są pionowo, wkrótce przyjmują ustawienie ukośne. Wydłużają się ku dołowi i
na swym dolnym końcu grubieją, tworząc zawiązek opuszki włosa. Z tkanki łącznej
otaczającej zawiązek wytwarza się brodawka, która wnika w opuszkę- włosa i
spłaszcza się od dołu. W czwartym miesiącu życia płodowego pojawia się zawiązek
mięśnia przywłosowego. Część wewnętrzna tego zawiązku różnicuje się na włos
właściwy i pochewkę wewnętrzną włosa. Komórki środkowe wydłużają się,
wypełniają barwnikiem i rogowacieją. Powstaje z nich korzeń włosa, który wzrastając
wzdhiz pier\yotn.ega--czopa komórkowego rozsuwa jego elementy tworząc kanał,
którego ściany stanowi tzw. wewnętrzny mieszek nabłonkowy: Otaczająca go tkanka
tworzy zewnętrzny mieszek łącznotkankowy. W wewnętrznej pochewce rozróżniamy
warstwy Heniego i Huxleya i powłoczkę pochewki włosa. Równocześnie tworzą się
naczynia włosowate, które przenikają do brodawki włosa. W połowie piątego miesiąca
życia płodowego rozwijają się przywłosowe gruczoły łojowe na głowie, później
również w innych okolicach skóry. Ich zawiązki stanowią granicę między częścią
górną włosa- (szyjką mieszka włosowego), oraz częścią dolną- (korzeniem włosa).
Pierwsze wykształcone włosy nazywane są meszkiem włosowym i wypadają one do
wód płodowych ok. 6-7 miesiąca, a na to miejsce pod koniec życia płodowego
powstają włosy ostateczne.

Pod względem anatomicznym, włosy są nitkowatymi tworami rogowymi.
Cechują się:

*giętkością,
*sprężystością,
*higroskopijnością,
*zdołnością do wchłaniania gazów

Pokrywaja niemal calą powierzchnie skóry za wyjatkiem dłoni, podeszew, bocznych
powierzchni i grzbietów, ostatnich paliczków palców dłoni i stóp, czerwieni warg.

Włos

jest zbudowany

1) z ciał nieorganicznych ( wg Desaux to: części spopielone, azot, siarka, fosfor, sód,
potas, wapń, magnez, żelazo, mangan i miedź)

2) z ciał organicznych- głównie to keratyna i melanina, oraz tłuszcze i węglowodany
KERATYNA należy do białek z grupy skleroproteidów, które charakteryzują się
dużą zawartością siarki i azotu, odpornością na działanie kwasów, zasad i fermentów.
MELANINA nadaje barwę włosom. Barwa zależna jest od rozmieszczenia, rodzaju,
liczby i rozmiarów ziarenek melaniny w warstwie korowej włosa.

Barwę włosom nadają głównie dwa rodzaje barwnika:

* brązowo czarny (eumelanina)

*żółtoczerwony (feomelanina).
Utlenienie melaniny powoduje odbarwienie włosa. Na tym procesie chemicznym
polega działanie środków chemicznych używanych do odbarwienia włosów.

We włosie wyróżnia się trzy części:

l) korzeń włosa- część tkwiącą w skórze. Korzeń włosa mieści się w pochwowatym
wpukleniu naskórka, otoczonym łącznotkankową torebką, zw. mieszkiem włosowym.
2) trzon lub łodygę włosa- część wystającą ze skóry
3) koniec włosa- część szczytową włosa, ostro zakończoną, istniejącą we włosach

nie strzyżonych, (ale nie spotykaną w pewnych włosach np. włosy pachowe)

Wg Danfortha u ludzi po okresie pokwitania,
można wyróżnić trzy grupy włosów:

a) włosy wspólne obu płciom, niezależnie od wpływu hormonów płciowych

      np. brwi, rzęsy, meszek włosowy

b) włosy wspólne obu płciom, które pojawiają się w okresie dojrzewania

np. włosy pachowe, narządów płciowych

...