Fizyka - 500 pytań.pdf - Fizyka - teacher20

1. Ktra z podanych jednostek nie jest podstawowĢ ukþ SI

B. niuton

2. Po 2 rwnol. torach jada w przeciwne strony 2 pociĢgi. Jeden z v=60 a drugi z v=40. PrħdkoĻę

pociĢgw wzglħdem siebie ma wart:

D. 100 km/h zarwno przy zbliŇaniu siħ jak i oddalaniu

3. ýdŅ pþynie rzeka z miejsc. A do B i z powrotem v=5m/s wzglħdem wody, v=4m/s wzg.

Brzegw. ĺrednia v þodzi:

C. 1,8m/s

4. Spadochroniarz opada na ziemiħ z v=4m/s bez wiatru. Z jakĢ v bħdzie siħ poruszaþ przy wietrze

z v=3m/s

A. 5m/s

5. PasaŇer pociĢgu poruszajĢcego siħ z v= 10m/s widzi w ciĢgu t=3s wymijany pociĢg o dþg.

l=75m. Jaka jest v wymijanego pociĢgu?

C. 15m/s

6. JeŇeli czĢstka o masie m poczĢtk. SpoczywajĢca zaczħþa siħ poruszaę i jej v dĢŇy do prħdk.

ĺwiatþa w prŇni c, to pħd czĢstki:

C. roĻnie do nieskoı.

7. JeŇeli E k poruszajĢcej siħ czĢstki jest 2 x wiħksza od jej E spoczynkowej, to jej v:

C. 2´2c/3

8. W akceleratorze 2 czĢstki przybliŇajĢ siħ do siebie. JeŇeli obie maja v= 0,8cwzgl. Ļcian akc. To

jaka jest v wzglħdna

D. 0,8c < v < c

9. CzĢstka ktrej t=1s (czas Ňycia) porusza siħ wzgl. obserwatora z v=2c/3. Jaki czas zycia zmierzy

obserw. Dla tej czĢstki?

B. t>1s

10. Kolarz przebywa pierwsze 26km w t= 1h, a nastħpnie 42km w t= 3h. ĺr. v kolarza:

B. 17 km

11. na podstawie wykresu moŇna powiedzieę Ňe Ļr v w tym ruchu wynosi:

B. 5/4 m/s

12. ZaleŇnoĻę v od t w 1 i drugiej min ruchu przedstaw. na wykresie. ĺr v w t dwch min:

B. 35m/min

13. W 1s r. ciaþo przebyþo s=1m. W drugiej sek. 2m, a w trzeciej 3m. Jakim ruchem poruszaþo siħ

ciaþo w czasie tych 3s

D. zmiennym

14. Ciaþo poruszajĢce siħ po linii prostej r.jedn.przyĻp. v 0 przebywa w pierwszej sek. s=1m. S

przebyte w drugiej sek.

C. 3m

15. Ciaþo porusza siħ r.jedn.przyĻp., a =2m/s 2 , v 0 =0. w ktrej kolejnej sek. LiczĢc od rozp. Ruchu,

przebywa on s=5m?

C. w trzeciej sek. ruchu

16. ZaleŇnoĻę v od t przedst. na wykresie. W czasie trzech sek. r. ciaþo przebywa s:

D. 4,5 m

17. Z przedst. wykresu v jako fcji t wynika Ňe s przebyta w 3sek.

C. 3m

18. Ciaþo poruszajĢce siħ r.jedn.przyĻp. v 0 =0 przebywa w drugiej kolejnej sek. od rozp. ruchu s=3m.

PrzyĻp w tym ruchu:

B. 2m/s 2

19. PrzyĻp. pojazdu poruszajĢcego siħ po prostej a=1,2 m/s 2. Ile wynosiþa Ļr. v pojazdu w ciĢgu

trzech pierwszych sek.?

B. 1,8m/s

20. Punkt poruszaþ siħ po prostej w tym samym kierunku. Na rys przedst. zaleŇnoĻę s od t.

Maksymalna v w tym ruchu:

D. 1m/s

21. Na rys. przedst. zaleŇnoĻę v od t 2 punktw. Drogi przebyte przez punkty w czasie T:

C. sĢ rŇne, s przebyta przez punkt 1 jest 3xdþuzsza od s 2pk

22-24. Pyt odnoszĢ siħ do 4 czĢstek poruszajĢcych siħ po 4 prostych

22. Ktra z tych czĢstek znajdzie siħ po dwch sek. najdalej od swojego poþoŇenia?

D. czĢstka 4

23. Ktra z tych czĢst porusza siħ ze staþym niezerowym przyĻp.

A. czĢstkĢ 1

24. Ktra czĢstka po 2sek. znajdzie siħ w swoim poczĢtkowym poþoŇeniu?

C. czĢstka 3

25. na wyk. Przedst. zaleŇnoĻę a od t w pierwszej i drugiej sek. jakim ruchem porusza siħ ciaþo w

pierw. i drug. sek. Jaka jest jego v po dwch sek. (v 0 =0)

D. w czasie obydwu sek. ciaþo poruszaþo siħ r.niejedn.przyĻp, a v=3

26. Na rys przedst. zaleŇnoĻę v punktu od t. ZaleŇnoĻę a od t poprawnie przedst. na wykresie:

27. ZaleŇnoĻę a od t przedst. na wyk. (v 0 =0). V koı. po 3 sek:

C. 3m/s

28. Samochd pozostajĢcy w chwili poczĢt. w spoczynku rusza, v zmienia siħ z kwadrat. t wg fcji

v=bt 2 (bstaþa). S przebyta w t:

B. bt 3 /3

29. Ciaþo puszczono swobodnie w prŇni z wys. h. ĺr v ciaþa:

A. ´hg/2

30. Ciaþo puszczono z pewnej wys. ZaleŇnoĻę Ek ciaþa od t poprawnie przedst. na rys

31. ZaleŇnoĻę wys. h od t w przyp. Rzutu pionowego w grħ przedst. na wykresie:

32. JeŇeli pasaŇer pociĢgu poruszajĢcego siħ ze staþa v puĻciþ pewne ciaþo, to w ukþ odniesienia

zwiĢzane z ziemiĢ tor ciaþa

C. parabolĢ

33. Z pewnej wysokoĻci h nad ziemia wyrzucono 2 ciaþa. 1 pionowo do gry z z v 0 , 2 w dþ z taka

samĢ v 0 . Jakie bħdĢ v 1 i v 2 (opr powietrza pomijamy)

D. v 1 = v 2

34. Na nici w polu siþ ciħŇkoĻci waha siħ kulka. O siþach dziaþajĢcych na niĢ moŇna powiedzieę, Ňe

w chwili przechodzenia przez najniŇsze poþoŇenie:

C. na kulkħ dziaþa niezrwnowaŇona siþa doĻrodkowa

35. Na wyk. przedst. zaleŇnoĻę v od t w pewnym r. prostoliniowym. Wypadkowa siþ dziaþajĢcych na

ciaþo:

43. W sytuacji przedst. Na rys. (tarcie pomijamy) siþa napinajĢca nitkħ ma wartoĻę:

C. đ F

44. 3 klocki o jednakowych masach sĢ poþĢczone niewaŇkimi nitkami. Klocek C jest ciĢgniħty w

prawo siþa F nadajĢcĢ caþemu ukþ a. Wypadk siþa dziaþajĢca na klocek B (bez tarcia)

B. F/3

45. JeŇeli pominiemy tarcie i masħ bloczkw, to przyĻpieszenie ciħŇarkw przedst. na rysunku

wynosi:

A. 2,45 m/s 2

46. Przyspieszenie ciħŇarkw przedst. na rys (tarcie i masħ bloczka pomijamy) wynosi ok.:

A. 3,3 m/s 2

47. Z zasady zachowania E mechanicznej wynika, Ňe:

B. Suma E kin i E pot ukþ jest staþa, jeŇeli w ukþ dziaþajĢ tylko siþy zachowaw. i siþy zew. nie

wykonujĢ pracy nad ukþadem

48. Jak zmienia siħ E pot spadajĢcego swob. kamienia (w prŇni)

C. szybciej zmienia siħ przy koıcu ruchu

49. Na ciaþo o masie m pozostajĢce poczĢt. w spoczynku dziaþa staþa siþa F. Jego E kin po czasie t

wynosi:

A. ď F 2 t 2 /m

50. JeŇeli w syt. przedst. Na rys. (m i tarcie bloczka pomijamy) E pot ciħŇarka o masie m zmniejszy

siħ o 30J, to E kin klocka o masie 2m powiħkszy siħ o wart :

B. 20J

51. Ciaþo o masie m wyrzucono pod katem 60 0 do poziomu z v. E pot ciaþa w najwyŇ. punkcie toru

(opr powietrza pomijamy):

A. mv 2 /2

52. Ciaþo porusza siħ r. prostoliniowym. Na rys. przedst. zaleŇnoĻę v od t. Jaki znak ma praca(+,-)

wykonana przez silħ wypadkowa dziaþajĢca na to ciaþo w I,II,II przedziale czasu?

C. I(+),II(-),III(+)

53. Z powierzchni ziemi wyrzucono pionowo w grħ ciaþo z prħdkoĻciĢ v=10m/s. Na h+3m Epot

=15J. Ile wynosiþa na tej wys. Ekin (g=10m/s 2 )

B. 10J

54. Pod dziaþaniem siþy F ciaþo porusza siħ po osi x. Na rys przedst. wyk zaleŇnoĻci F od poþoŇenia

ciaþa. Praca wykonana przez tħ siþħ na drodze 2m wynosi:

A. 0J

55. Zakþadamy, Ňe F potrzebna do holowania barki jest wprost prop. do v. JeŇeli do holowania z

v=4km/h potrzebna jest moc 4kW, to moc potrzebna o holowania z v=12km/h wynosi:

C. 36kW

56. Na wykr. przedst. zaleŇnoĻę od F dziaþajĢcej na ciaþo o m=5kg poruszajĢce siħ po linii prostej.

Zmiana v tego ciaþa:

A. 0,8m/s

57. RozciĢgajĢc pewna taĻmħ kauczukowĢ o x stwierdzono Ňe siþa sprħŇystoĻci F=ax 2 +bx.min praca

potrzebna do rozciĢgniħcia tej taĻmy od x=0 o x=d:

D. ad 3 /3 +bd 2 /2

58. Wypadkowa siþa dziaþajĢca na czĢstkħ jest dana rwnaniem F=F 0 e-kx (k>0). JeŇeli v=0dla x=0,

to max Ekin, ktra czĢstka osiĢgnie poruszajĢc siħ wzdþuŇ osi x:

A. F 0 /k

59. Czy ukþ ciaþ zachowa pħd, jeĻli bħdzie naı dziaþaę staþa F zew

A. Ukþad ten nie zachowa swojego pħdu

60. Z dziaþa o m=1 tona wystrzelono pocisk o m=1kg. Ekin odrzutu dziaþ w chwili, gdy pocisk

opuszcza lufħ z v=400m/s

A. 80J

61. Z dziaþa o m=1 tona wystrzelono pocisk o m=1kg. Co moŇna powiedzieę o Ekin pocisku i dziaþa

w chwili gdy pocisk opuszcza lufħ?

B. prħdk. dziaþa i pocisku w chwili wystrzaþu sĢ odwrotnie proporcjonalne do ich mas, wiħc Ekin

pocisku > Ekin dziaþa

62. Kula o masie m uderza nieruchomĢ kule o masie M i pozostaje w niej. Jaka czħĻę Ekin kuli

zamieni siħ w E wew. (zakþadamy zderzenie idealnie niesprħŇyste)?

D. M/M+m

63. Jak wskazuje rys. kula bilard 1 uderza centralnie w identycznĢ, lecz spoczywajĢcĢ 2. JeŇeli

uderzenie jest idealnie sprħŇyste, to:

A. kula 1 zatrzyma siħ, a kula 2 zacznie siħ poruszaę z v

64. W trakcie centralnego (czoþowego) zderzenia 2 doskonale niesprħŇystych kul, Ekin zmienia siħ

w Ewew, jeĻli majĢ:

C. rwne i przeciwnie zwrcone pħdy, a dowolne E kin.

65. W zderzeniu niesprħŇystym ukþadu ciaþ jest:

A. zachowany pħd caþkowity, a Ekin ukþadu zachowana

66. Wzek o masie 2m poruszajĢcy siħ z v zderza siħ ze spoczywajĢcym wzkiem o masie 3m.

Wzki þĢczĢ siħ i poruszajĢ siħ dalej z v:

A. 2/5 v

67. Czþowiek o m=50kg biegnĢcy z v=5m/s skoczyþ na wzek spoczywajĢcy o m=150kg. JakĢ v

bħdzie miaþ wzek z czþowiekiem (tarcie pomijamy)?

A. 1,25m/s

68. Ktre z wyk. dotyczĢ ruchu harmonicznego?

D. tylko 1 i 4

69. JeŇeli moduþ wychylenia punktu materialnego, poruszajĢcego siħ r.harmon., zmniejsza siħ to:

A. moduþ prħdkoĻci wzrasta, a moduþ przyĻp. maleje

70. W r.harm. o rw. x = 2cos0,4ȣt okres drgaı wynosi:

C. 5s

71. Max przyĻp. punktu drgajĢcego wg rw.x=4sin*ȣ/2*t (amplituda w cm, czas w s) wynosi:

A. ʩ 2 cm/s 2

72. Amplituda drgaı harm. =5cm,okres 1s. Max v drgajĢcego punktu wynosi:

D. 0,314 m/s

73. Punkt materialny porusza siħ r.harmon, okres drgaı =3,14s, a amplituda 1m. W chwili

przechodzenia przez poþoŇenie rwnowagi jego prħdkoĻę wynosi:

C. 2m/s

74. Ktre z niŇej podanych wlk. charakt. R.harm. osiĢgajĢ rwnoczeĻnie max wartoĻci

bezwzglħdne?

D. wychylenie z poþoŇenie rwnowagi, przyĻpieszenie i siþa

75. Ciaþo porusza siħ r.harm. Przy wychyleniu rwnym poþowie amplitudy Ekin ciaþa:

A. jest 3 x wiħksza od jego Ekin

76. Ciaþo o masie m porusza siħ r.harm. opisanym rw. X=Asin*2 ȣ/T*t. E caþkowita

(Ekin+Epot)tego ciaþa wynosi

A. 2 ʩ 2 mA 2 /T 2

77. Na ktrym z wykresw przedst. ZaleŇnoĻę E caþk od amplitudy A dla oscylatora

harmonicznego?

78. RozciĢgniħcie nieodksztaþconej poczĢt. sprħŇyny o pewna dþg. wymaga wykonania okreĻlonej

pracy. Dodatkowe wydþuŇenie tej sprħŇyny (przy zaþ. idealnej sprħŇystoĻci) o tħ sama dþg.

wymaga wykonania:

C. 3x wiħkszej pracy

79. Na rys przedst. zaleŇnoĻę siþy F od potrzebnej do ĻciĻniħcia sprħŇyny od odksztaþcenia sprħŇyny

x. Praca wykonana przy ĻciĻniħciu sprħŇyny o 3cm wynosi:

B. 0,045J

80.-81. Pyt odnoszĢ siħ do nastħpujĢcej sytuacji

PojedynczĢ sprħŇynħ (lub ukþ sprħŇyn) rozciĢgamy w taki sposb, aby F powodujĢcĢ

odksztaþcenie zawsze rwnowaŇyþa aktualna F sprħŇyst. Przy wydþuŇeniu pojedynczej sprħŇyny

o 12cm jej F sprħŇyst. wynosi F

80. JeŇeli 2 takie sprħŇyny poþĢczymy, tak jak na rys. i dziaþamy siþĢ zwiħkszajĢcĢ siħ do F, to

odksztaþcenie ukþ:

D. 6cm

81. Praca wykonana przy rozciĢganiu takiego ukþ sprħŇyn siþa zwiħkszajĢcĢ siħ do F jest:

B. 2 x mniejsza niŇ w przypadku rozciĢgania jednej sprħŇyny

C. jest rwna 0

36. Traktor ciĢgnie przyczepħ ze staþĢ v siþa F=10 4 N. CiħŇar przyczepy G=10 5 N. Wypadkowa

wszystkich siþ dziaþajĢcych na przyczepħ:

B. zero

37. na samochd poruszajĢcy siħ poziomo r. przyĻp. dziaþajĢ 4 siþy: ciħŇaru G, sprħŇystoĻci podþoŇa

R, napħdu P, oporw T. PrzyĻp. Z ktrym porusza siħ samochd nadaje:

B. wypadkowa wszystkich siþ

38. JeŇeli na poruszajĢce siħ ciaþo dziaþa siþa wypadkowa o kierunku rwnolegþym do jej v o wart

staþej , to ciaþo bħdzie siħ poruszaþo ruchem

D. jednostajnie zmiennym (opŅnionym lub przyspieszonym)

39. Ciaþo o m=2kg i v=4m/s zatrzymuje siħ w t=4s na skutek dziaþania siþy zwrconej przeciwnie do

jego v, o wart. rwnej

A. 2N

40. JeŇeli na ciaþo dziaþa kilka siþ, w tym np. F 1 ma zwrot zgodny ze zwrotem przyĻp tego ciaþa, to

siþĢ nadajĢcĢ temu ciaþu a:

C. wypadkowa bħdĢca suma geometrycznĢ wszystkich siþ dziaþajĢcych na to ciaþo

41. Pocisk wystrzelono pod pewnym katem do poziomu. Jaka siþa dziaþa na pocisk podczas jego

lotu aŇ do chwili upadku, jeŇeli caþy lot odbywa siħ w prŇni

C. dziaþa siþa ciħŇaru tego pocisku

42. Na poruszajĢce siħ po linii prostej ciaþo o m dziaþa F, ktrej zaleŇnoĻę od t przedst. na rys. Ciaþo

bħdzie siħ poruszaþo

B. ruchem niejednostajnie przyĻp.

82. Stalowy drut zostaþ rozciĢg. O pewna dþg x. Jakie musimy mieę jeszcze dane wlk., aby obl. E pot

sprħŇystoĻci drutu?:

D. tylko siþħ potrzebnĢ do odksztaþcenia drutu o x

83. Jaka siþa F naleŇy rozciĢgnĢę drut o przekroju S, aby jego dþg. Nie ulegaþa zmianie przy

oziħbieniu go o ȘT

B. F= ŋ ȵ S ȘT

84. Na obu koıcach wagi sprħŇynowej, pokazanej na rys zawieszono 2 ciħŇarki o m=1kg. Na

podziaþce wagi odczytamy:

B. ok. 9,8N

85. Epot ciaþa jest dana wzorem E = - mgx + 1 / 2 kx 2 . Siþa dziaþajĢcĢ na to ciaþo w pozycji x jest dana

wzorem:

D. mg-kx

86. Klocek przyczepiony do sprħŇyny porusza siħ r.harm. bez tarcia. Epot tego ukþ. =0 w poþoŇeniu

rwnowagi, a max jej wart. Wynosi 50J. JeŇeli wychylenie tego klocka z poþoŇenia rwnowagi

wynosi 1/2A. To jego Ekin w3 tej chwili wynosi:

D. 37,5J

87. ZaleŇnoĻę E pot od t w r.harm. przedst. na wykresie

88. W ruchu wahadþa nietþumionego

1. E caþkowita jest staþa,

2. Ekin w punkcie zawracania=Ekin w punkcie zerowym (przechodzenie przez poþoŇenie

rwnowagi)

3. w kaŇdej chwili Ekin =Epot

4. E pot w punkcie zawracania =Ekin w punkcie przechodzenia przez pþoŇenie rwnowagi

C. tylko 1 i 4

89. Okres drgaı wahadþa utworzonego z cienkiej obrħczy o promieniu R i masie m zawieszonej na

ostrzu, jak na rys wynosi:

B. 2ʩÂ2R/g

90. Masa wahadþa mat. Wzrosþa 2x,a dþg zmalaþa 4x. Okres drgaı wahadþa:

C. zmniejszyþ siħ 2krotnie

91. JeŇeli dþg wahadþa zwiħkszymy 2x, to okres jego wahaı:

C. wzroĻnie 2Â razy

92. ZaleŇnoĻę okresu drgaı wahadþa od dþg l poprawnie przedst. na wykresie:

93. Na ciaþo o m=1kg, pozostajĢce w chwili poczĢt. w stanie spoczynku na poziomej pþaszczyŅnie

dziaþa rwnolegle do pþaszczyznyF=2N. Wspþczynnik tarcia=0,1. Praca wykonana przez silħ

wypadk. Na s=1m wynosi:

C. 1,02J

94. ýyŇwiarz poruszajĢcy siħ poczĢtkowo z v=10m/s przebywa z rozpħdu do chwili zatrzymania siħ

drogħ 20m. Wsp. Tarcia wynosi(g=10m/s 2 ):

B. 0,25

95-96. Jednorodna linka o dþg. l w syt. Przedst. na rys. zaczyna siħ zsuwaę ze stoþu , gdy Đ jej l zwisa.

95. MoŇemy wnioskowaę , Ňe wspþczynnik tarcia statycznego linki o stþ wynosi:

C. 1/3

96. Ruch zsuwajĢcej siħ ze stoþu linki jest ruchem:

A. niejednostajnie przyĻp.

97. Samochd o masie m, poruszajĢcy siħ z v, moŇe (na poziomej drodze) przejechaę bez poĻlizgu

zakrħt o promieniu r(f-wspþ tarcia statycz), jeŇeli:

C. mv 2 /r < mgf

98. Na brzegu obracajĢcej siħ tarczy leŇy kostka. Przy jakiej najmniejszej liczbie n obrotw na

sekundħ kostka spadnie z tarczy?(f-wspþ tarcia, d-Ļred). Tarczy:

B. n = 1/ ʩ*Âgf / 2d

99. Kulka o masie m jest przyczepiona na koıcu sznurka o dþg. R i wiruje w pþaszczyŅnie pionowej

po okrħgu tak, Ňe w grnym poþoŇeniu nitka nie jest napiħta. Prħdk. Tej kulki w chwili gdy jest

ona w dolnym poþoŇeniu wynosi;

D. Â5gR

100. Ukþad przedst. na rys (masħ i tarcie pomijamy) pozostaje w rwnowadze jeŇeli:

C. Q=P/2

101. Jakiej min F przyþoŇonej jak na rys. naleŇy uŇyę, aby podnieĻę ciħŇar Q za pomocĢ niewaŇkiego

bloczka? Linka nie Ļlizga siħ po bloczku.

C. F=Q

102. Ciaþo o znanym ciħŇarze jest wciĢgane bez tarcia po rwni pochyþej r.jednost. Ktra wlk

wystarczy jeszcze znaę, aby obl pracħ wykonanĢ przy wciĢganiu ciaþa wzdþuŇ rwni

B. wysokoĻę na jaka wciĢgamy ciaþo

103. Klocek K zsuwa siħ bez tarcia z rwni pochyþej. W chwili poczĢtk:v=0, x=0,y=0. Na ktrym z

wykresw najlepiej przedst. zaleŇnoĻę v x od t?

104. Na ktrym z wyk najlepiej przedst. zaleŇnoĻę skþadowej poþoŇenia klocka K od t?

105. Ciaþo, spadajĢc swobodnie z pewnej wys., uzyskuje koıcowĢ v 1 , zsuwajĢc siħ zaĻ z tej samej

wys. Po rwni pochyþej o kĢcie nachylenia ŋ, uzyskuje v 2 . Przy pominiħciu tarcia i oporu

powietrza, mamy:

D. v 2 =v 1

106. Dane 2 rwnie pochyþe o jednakowych wys. I rŇnych kĢtach nachylenia. Co moŇna powiedzieę

o v koı ciaþ zsuwajĢcych siħ bez tarcia z tych rwni i o czasach zsuwania siħ?

C . Czas zsuwania siħ ciaþa z rwni o mniejszym kaie nachylenia bħdzie dþuŇszy, a v

koıcowe takie same.

107. JeŇeli masħ nitki i tarcie pominiemy, to w syt. Przedst. Na rys. masa m2 bħdzie siħ poruszaþa z

przyĻp. zwrconym w grħ, jeŇeli bħdzie speþniony warunek:

C. m 2 /m 1 <tg ŋ

108. JeŇeli umieszczony na rwni pochyþej klocek pozostaje w spoczynku, to:

D. rwnowaŇĢ siħ siþy: ciħŇkoĻci klocka, sprħŇystoĻci rwni i tarcia

109. Co moŇna powiedzieę o ruchu klocka K wzglħdem nieruch. Rwni pochyþej przedst. na rys.,

jeŇeli wspþ. tarcia statycznego wynosi 0,8?

A. klocek bħdzie pozostawaþ w spoczynku

110. Na rwni pochyþej leŇy klocek . Klocek zaczyna siħ zsuwaę z rwni przy kĢcie nachyl=45 0 .

Wspþ. tarcia statycznego w tym przyp. wynosi:

C. 1

111. Na rwni znajduje siħ ciaþo o masie m pozostajĢce w spoczynku. JeŇeli zwiħkszymy nachyl.

Rwni w zakresie od zera do kata, przy ktrym ciaþo zaczyna siħ zsuwa, to F tarcia ma wart:

1. fmgcos ŋ

119. Na jakiej wys. h nad powierzchniĢ ziemi przyspieszenie ziemskie jest 4 x mniejsze niŇ tuz przy

pow. Ziemi (R z - promieı Ziemi)

A. H=Rz

120. Statek kosmiczny o masie m wraca na Ziemiħ z wyþĢczonym silnikiem. Przy zbliŇaniu siħ do

Ziemi z odlegþ. R 1 do R 2 (liczĢc o Ļrodka Ziemi) pozostaje tylko w p .graw. Ziemi . Wzrost Ekin

statku w tym czasie wynosi:

A. GMmR 1 -R 2 /R 1 R 2

121. Dwa ciaþa o masie m I 5m zbliŇajĢ sie do siebie na skutek oddziaþywania graw. . Co moŇna

powiedzieę o przyspieszeniu tych ciaþ ( w ukþ labor)

B. w kaŇdej chwili wart. przyĻp. ciaþa A jest 5x > niŇ wart. przyĻp ciaþa B

122. Stan niewaŇkoĻci w rakiecie lecĢcej na KsiħŇyc pojawi siħ w chwili , gdy:

D. ustanie praca silnikw

123. Prħdk. Liniowe sztucznych satelitw krĢŇĢcych w pobliŇu Ziemi sĢ w porwnaniu z prħdk.

liniowa jej satelity naturalnego (ksiħŇyca)

B. wiħksze

124. W poniŇszych zdaniach podano inf. DotyczĢce prħdk. Liniowych i E dwch satelitw Ziemi

poruszajĢcych siħ po orbitach koþowych o promieniach r i 2r. Ktre z tych inf. sĢ prawdziwe?

1. v satelity bardziej odlegþ od Ziemi jest > od v satelity poruszajĢcego siħ bliŇej Ziemi

2. v satelity bardziej odlegþ. Od ziemi jest < od v satelity poruszajĢcego siħ bliŇej Ziemi

3. Stosunek Ekin do Epot jest dla obu satelitw taki sam

4. Stosunek Ekin do Epot jest dla obu satelitw inny

C. tylko 2 i 3

125. Satelita stacjonarny (kto9ry dla obserw. zwiĢz z Ziemia wydaje siħ nieruch.) krĢŇy po orbicie

koþowej pþaszczyŅnie rwnika. JeŇeli czas trwania oby ziemskiej wynosi T,.. M,..G,..R, promieı

orbity tego satelity:

C. 3 ÂGMT 2 /4ʩ 2

126. Dwa satelity Ziemi poruszajĢ siħ po orbitach koþowych . Pierw. Porusza siħ po orbicie o prom.

R, a drugi po orbicie o prom. 2R. JeŇeli czas obiegu pierw. Wynosi T, to czas drugiego:

B. 2Â2T

127. Po dwch orbitach wspþĻrodk. Z ZiemiĢ poruszajĢ siħ 2 satelity. Promienie ich orbit wynoszĢ r 1

i r 2 , przy czym r 1 <r 2 . Co moŇna powiedzieę o v liniowych satelitw

B. wiħksza v ma satelita poruszajĢcy siħ po orbicie o promieniu r 1

128. Dwa satelity Ziemi poruszajĢ siħ po orbitach koþowych . Satelita o m 1 po orbicie o R 1 , a satelita

o m 2 po orbicie o R 2 .,przy czym R 2 =2R 1 > JeŇeli Ekin r. postħpowego obu satelitw jest taka

sama, to:

A. m 2 = 2m 1

129. PrzyĻp. graw. Na planecie, ktrej zarwno r jak i m sĢ 2x < od r i m Ziemi:

C. 2x > od przyĻp graw. Ziemi

130. ĺrednia għst. Pewnej planety jest = għst. Ziemi. JeŇeli m planety jest 2x < od m Ziemi , to a

graw. Ziemi:

C. < od a graw. Ziemi

131. PrzyĻp. graw. Na planecie , ktrej r i Ļr. Għst sĢ 2x . od r i Ļr għst Ziemi, jest:

C. 4x > od przyĻp. Ziemi

132. Nic wahadþa zawieszonego u sufitu wagonu jest odchylona od pionu o staþy kĢt w kierunku

przeciwnym do ruchu wagonu. JeŇeli pojazd poruszaþ siħ po torze poziomym, to jest on ruchem:

B. jednostajnie przyĻp. po linii prostej

133. W ukþ nieinercjalnym poruszajĢcym siħ r. postħpowym

A. na wszystkie ciaþa dziaþajĢ siþy bezwþadnoĻci o wart. wprost prop. do mas tych ciaþ

134. Winda m zjeŇdŇa do kopalni z a = 1/6 g. NaprħŇenie liny, na ktrej zawieszona jest kabina:

C. 5/6 mg

135. wagonik jedzie z przyĻp a. pow. klockw i Ļciany wagonika nie sĢ idealnie gþadkie. Ktre z

poniŇszych stwierdzeı sĢ prawdziwe.?

1. klocek o m 2 moŇe wzglħdem wagonu albo poruszaę siħ w dþ, w spoczynku, lub w

grħ(zaleŇy od mas, wspþ tarcia i a)

2. JeŇeli klocki poruszajĢ siħ wzgl. Wagonu, to siþa tarcia dziaþa na klocek o m1, natomiast nie

dziaþa na klocek o m 2 , bo klocek ten nie jest przyciskany do Ļciany.

3. JeŇeli klocki poruszajĢ siħ wzgl. Wagonu, to na klocek o m1 dziaþa siþa tarcia o tej samej

zawsze ( niezaleŇ. Od a) wart, natomiast na klocek o m 2 rwnieŇ dziaþa siþa tarcia, ale o wart

prop. do a.

4. JeŇeli klocek m 2 porusza siħ wzdþuŇ Ļciany wagonu z przyĻp wzgl. niej a 2 , to iloczyn m 2 aŇ

=wypadkowej siþ : ciħŇaru klocka m 2 , bezwþ klocka m 1 i tarcia

B. tylko 1 i 3

136. Czþowiek stojĢcy w windzie na wadze sprħŇynowej zauwaŇĢ, Ňe waga wskazuje poþowħ jego

ciħŇaru. Na tej podst., moŇna wywnioskowaę , Ňe winda porusza siħ ruchem:

D. Jednostajnie opŅnionym w grħ lub jedn. przyĻp. w dþ

137. Ciaþo pþywa w cieczy o għst. 4/5 g/cm 3 , zanurzajĢc siħ do 3/5 swojej objħt. Għst. ciaþa wynosi:

C. 12/25 g/cm 3

138. CiħŇar ciaþa w pow. Wynosi 100N. JeŇeli ciaþo to zanurzymy w cieczy o ciħŇarze wþaĻę.

8000N/m 3 , to wazy ono 40N, zatem obj. tego ciaþa:

D. 7,5 *10 -3 m 3

139. Ciaþo jednorodne waŇy w powietrzu 30N. Ciaþo to zanurzone caþkowicie w wodzie waŇy 20N.

Jego Ļr. Għst:

A. 3000 kg/m 3

140. Przedm. jednorodny waŇy w pow. 9,81 N. Przem. Ten zanurzony caþk. W wodzie dest. WaŇy

6.54N. Obj. jego wynosi:

C. 3,27 * 10 Î3

141. Na dwustronnej dŅwigni wiszĢ na nitkach 2 kule rwnych masach wykonane z 2 materiaþw o

rŇnych għst d 1 <d 2 , przy czym obie għst. sĢ > od għst wody d w . W powietrzu dzwignia jest w

rwnowadze. JeŇeli kule wiszĢce na dŅwigni zanurzymy do wody:

D. przewaŇa kula o wiħkszej għst. D2

142. korek zanurzony w wodzie i puszczony swobodnie wypþynĢþ na pow. wody, poruszajĢ siħ za

staþym a(bez oporu). JeŇeli eksperyment taki przeprowadzimy w kabinie sztucz. Satelity Ziemi,

to korek:

A. pozostanie zanurzony w wodzie

143. MoŇna tak dobraę stħŇ. roztw. soli, aby wszystkie ĻwieŇe jaja pþywaþy w Roztw. Caþkowicie

zanurzone. Ten przypadek zachodzi wtedy, gdy nastħpujĢce wlk dla wszystkich jajek sĢ rwne:

C. għstoĻci

144. PodnoĻnik hydrauliczny jest wyposaŇony w 2 cylindry o Ļrednicach 1m i 5cm. Aby wiħkszy

mgþ podnieĻę 100N, mniejszy tþok trzeba nacisnĢę siþĢ:

D. 4N

145. CiĻnienie sþupa wody o wys. 10m wynosi w ukþ. SI ok.:

D. 980 Pa

146. Na dnie szerokiego naczynia znajduje siħ cienka warstwa rtħci. JeŇeli naczynie z rtħciĢ znajdzie

siħ w stanie niewaŇkoĻci to:

A. Rtħę przyjmie ksztaþt prawie kulistej kropli

147. Ile obrotw na sek. wykonujĢ koþa roweru o Ļrednicy 0,4 m poruszajĢcego siħ z v=6,28m/s

D. 5s -1

148. JeŇeli koþo zamachowe wykonujĢce poczĢtkowo 12 obrotw na sekundħ, zatrzymuje siħ po 6 s,

to Ļrednie przyĻp kĢtowe ō:

C. - 4 ʩs -2

149. Tor zakreĻlony przez punkt materialny na obwodzie koþa, ktre toczy siħ bez poĻlizgu jest

cykloidĢ Wspþrzħdne toru tego punktu opisujĢ nastħpujĢce rw.:

B. RɃ 2

150. Na ciaþo dziaþa para siþ (F1=F2=F). Moment obrotowy tej pary siþ ma wartoĻę (l 1 - odlegþ. miħdzy

liniami siþ, l 2 miedzy pkt przyþoŇenia siþ)

A. F*l 1

151. Siþa wypadk. dziaþajĢca na pkt. material. PoruszajĢcy siħ r. jednostajnym po okrħgu jest:

B. rŇna od zera i skierowana do Ļrodkowego okrħgu

152. Dwa dyski o momentach bezwþ. I 1 i I 2 (I 1 >I 2 ) obracajĢ siħ tak, Ňe ich E kin sĢ rwne. Ich prħdk.

kĢtowe Ƀ 1 i Ƀ 2 oraz momenty pħdu L 1 i L 2 sĢ:

B. tylko 1 i 4

112. Kulka pozostajĢca pierwotnie w spoczynku zaczyna siħ staczaę bez poĻlizgu za szczytu rwni

pochyþej. Stosunek prħdk. KĢtowej u doþu rwni do prħdkoĻci kĢtowej w punkcie C (poþowie

drogi):

C. Â2

113. Masa ciaþa o ciħŇarze 19.6 wynosi

D. ok. 2kg

114. Ktra z podanych niŇej jedn. jest jedn. natħŇenia pola graw.

B. m/s 2

115. W miejs. poþoŇonej na szer. geogr. 450 wisi na nitce kulka pozostajĢcĢ w spoczynku wzglħdem

Ļcian pokoju. Linia prosta wyznaczona przez nic wskazuje:

A. Kierunek dziaþania siþy ciħŇkoĻci na kulkħ

116. Ziemia przyciĢga wzorzec masy siþĢ 9.81N. JakĢ siþĢ wzorzec masy przyciĢga Ziemiħ

C. wzorzec masy przyciĢga Ziemiħ rwnieŇ siþĢ 9,81N

117. Odlegþ. poczĢt. miedzy dwoma pkt. Materialnymi o masie M i m wynosi r. WartoĻę pracy

potrzebnej do oddalenia ich na odlegþ nieskoıczenie duŇĢ:

B. rwna GMm/r, gdzie G staþa grawitacji

118. Grawitacyjna E pot ukþ 2 mas (pkt material.)

C. zawsze zwiħksza siħ podczas wzrostu wzajemnej odlegþ tych mas

D. Ƀ 1 < Ƀ 2 i L 1 > L 2

2.mgcos ŋ 3.fmgsin ŋ 4mgsin ŋ

153. Dane sĢ 2 peþne kule A i B wykonane z tego samego materiaþu. Obj. kuli A jest 8x > od obj. kuli

B. Moment bezwþ. Wzglħdem osi przechodzĢcej przez Ļrodek masy kuli A jest:

B. 32 x >od momentu bezwþ kuli B

154. JeŇeli bryþa sztywna wiruje wokþ staþej osi i wzglħdem tej osi ma moment pħdu L, a moment

bezwþ. I, to okres obrotu bryþy wzglħdem tej osi wynosi:

C. 2ʩL/I

155. Bryþa sztywna obraca siħ ze staþĢ prħdkoĻciĢ kĢtowĢ wokþ nieruchomej osi symetrii. ZaleŇnoĻę

miedzy Ekin bryþy a jej momentem pħdu L i mom. Bezwþ. I moŇna okreĻlię:

B. Ekin= ď L 2 /I

156. Co moŇna powiedzieę o Ekin r. postħpowego Ekp i obrotowego Eko peþnego walca toczĢcego

siħ po poziomej rwni. ( mom. Bezwþ. Walca wynosi ď mr 2 )

B. Ekp>Eko

157. Czþowiek siedzĢcy na krzeĻle obrotowym obraca siħ z prħdkoĻciĢ kĢtowĢ Ƀ (bez tarcia). W

wyciĢgniħtych na boki rħkach trzyma 2 rwne ciħŇarki. JeŇeli czþowiek opuĻci rħce.

D. moment pħdu pozostaje nie zmieniony, a E kin roĻnie

158. JeŇeli wypadkowy moment siþ dziaþajĢcych na to ciaþo obracajĢce siħ wokþ nieruch.. osi jest

staþy i rŇny od zera w czasie ruchu, to mom. Pħdu (krħt) tego ciaþa:

D. Jednostajnie maleje lub wzrasta z czasem

159. Cienki prħt o masie m i dþg. L obraca siħ wokþ prostopadþej do niego osi. JeŇeli oĻ przechodzi

przez koniec prħta mom. bezwþ. wynosi 1/3 ml 2 ; jeŇeli natomiast oĻ przechodzi przez Ļrodek

prħta, to mom. bezwþ. wynosi:

A. ml 2 /12

160. ýyŇwiarz zaczyna siħ krħcię z wyciĢgniħtymi ramionami z Ekin = ď I 0 Ƀ 0 2 . JeŇeli þyŇwiarz

opuĻci ramiona , to jego mom. bezwþ. maleje do 1/3 I 0, a jego prħdkoĻę kĢtowa wynosi:

D. 3 Ƀ 0

161. JeŇeli mom. bezwþ. koþa zamach, wykonujĢcego n obrotw na sekundħ, ma wart. I, to Ekin koþa :

A. 2ʩ 2 n 2 I

162. Walec stacza siħ bez poĻlizgu z rwni pochyþej. Chwilowo przyĻp. kĢtowe ō w ruchu walca

nadaje moment

D. siþy tarcia lub siþy ciħŇkoĻci w zaleŇnoĻci od wyboru osi obrotu

163. Poziomo ustawiony prħt o dþg l mogĢcy siħ obracaę wokþ osi poziomej przechodzĢcej przez

koniec prħta i prostopadþej do niego puszczono swob. mom. bezwþ. prħta wzglħdem osi

przechodzĢcej przez jego Ļrodek I 0 = 1/12 ml 2 . Wart. prħdk. liniowej koıca prħta przy przejĻciu

przez poþoŇenie rwnowagi wynosi:

B. Â3gl

164. Gaz doskonaþy to oĻrodek, ktrego czĢstki tratujemy jako :

C. Obdarzone masĢ i nie oddziaþywujĢce wzajemnie punkty

165. CiĻn. wywierane przez czĢstki g. dosk. Na Ļcianki naczynia zamkniħtego zaleŇy:

D. od liczby czĢsteczek przypadajĢcych na jednostkħ obj. gazu i od Ļredn. Ekin

czĢsteczek gazu

166. CiĻnienie g. doskonaþego zaleŇy od:

1. Ļredn. prħdk. czĢsteczek

2. liczby czĢsteczek w jedn. obj.

3. Ļrednicy czĢsteczek

4. masy czĢsteczek

A. tylko 1,2,4

167. W jednym naczyniu znajduje siħ 1 mol wodoru, a w drugim 1 mol tlenu o tej samej temp. Obj.

tych naczyı sĢ jednakowe. MoŇemy wnioskowaę:

A. CiĻnienia obu gazw sĢ rwne

168. W zamkniħtym pojemniku znajduje siħ gaz o temp T 0 . Do jakiej temp. NaleŇy go ogrzaę aby

podwoię Ļrednia v czĢstek:

A. 4T 0

169. jeŇeli czĢsteczki wodoru i atomy helu maja taka sama ĻredniĢ v r. postħpowym, to moŇemy

wnioskowaę, Ňe miedzy temp wodoru T1 i helu T2 zachodzi w przybliŇeniu zwiĢzek:

B. T1= 0,5 T2

170. CiĻnienie g. dosk. wzrosþo w przemianie izobarycznej 2x i wobec tego:

C. ĺrednia Ekin czĢsteczek wzrosþa 2x

171. Dla jednorodnego g.dosk. sĢ dane m, V(obj.), p, T, R(dla 1 mola). Masa gramoczĢstki wynosi:

C. mRT/pV

172. Dla jednorodnego g.dosk. sĢ dane: m, V, p, T, R, N. Masa jednej czĢsteczki wynosi:

D. mRT/NpV

173. JeŇeli sĢ dane: p, Ⱥ (masa jednego mola gazu),T,R, to għst gazu rwna siħ:

C. Ⱥp/RT

174. W wyniku przeprowadzonych przemian g.dosk. poczĢtk. Parametry p 0 ,V 0 ,T 0 , ulegþy zmianie na

2p 0 , 3V 0 ,T. JeŇeli naczynie byþo szczelne, to T wynosi:

D. 6T 0

175. Na rys. poniŇszym przemiany izotermiczna i izochorycznĢ przedstawiajĢ:

A. Krzywa 1 i prosta

176. Na ktrym z poniŇszych wyk. nie przedstawiono przemiany izobarycznej

177. Ktra z poniŇszych 2 izochor 1 i 2, przedstawionych na wyk. i sporzĢdzonych dla tej samej masy

gazu odpowiada wiħkszej objħtoĻci ( w obu przyp. mamy ten sam gaz):

B. Izochora 1

178. na rys. przedst. przemianie g. dosk.. o obj. gazu w stanach 1,2,3 moŇna powiedzieę Ňe :

C. V 1 >V 2 i V 1 =V 3

179. W przemianie okreĻlonej iloĻci g.dosk., przedst. na rys., zachodzĢ nastħpujĢce relacje miħdzy

temp. T 1 w stanie 1 i T 2 w stanie 2:

C. T 2 =4T 1

180. W przemianie izochorycznej okreĻlonej iloĻci g.dosk jego għst:

C. nie ulega zmianie

181. Na ktrym z poniŇszych wyk. nie przedst. Przemiany izochorycznej g.dosk.

182. Na rys. pokazano wykres cyklu przemian g.dosk. w ukþ. Wspþ. (p,V). Na ktrym z wyk.

przedst. ten cykl przemian w ukþ. Wspþ (p,T)?

183. Jakie przemiany g.dosk. przedstawiono na wyk. 1 i 2

D. ņadna z powyŇszych odp nie jest poprawna

184. W cyklicznej przemianie okreĻlonej iloĻci g.dosk. przedst. na rys., obj. Gazu ma max wartoĻę w

stanie :

A. 1

185. Na rys. przedst. 4 stany g. dosk:1, 2, 3, 4. ktry zwiĢzek miedzy parametrami gazu nie jest

poprawny?

D. V 3 /T 3 =V 4 /T 4

186. Ktra prosta na rys. poprawnie przedst. zaleŇnoĻę ciĻnienia p od temp. T dla przemiany

izochorycznej g. dosk?

C. prosta 1

187. Ciepþo potrzebne do zmiany w parħ 1g lodu o t=-10 0 C wynosi (ciepþo wþaĻc. lodu 2,1*10 3 J/kgK,

wody=4,2*10 3 J/kgK, ciepþo topnienia =3,3*10 5 J/kg, parowania 2,2*10 6 J/kg)

D. 2971J

188. Ile litrw gorĢcej wody o t=80 0 C naleŇy dolaę do wanny zawierajĢcej 80 l wody o t=20 0 C, aby t

wody wynosiþa 40 0 C?

B. 40 l

189-190. Na rys. przedst. zaleŇnoĻę przyrostu temp. Pewnego ciaþa o m=0,5 kg od dostarczonego mu

ciepþa.

189. Na podst. wyk. moŇemy wnioskowaę , Ňe ciepþo wþaĻciwe ciaþa wynosi:

D. 300J/kgK

190. .....natomiast ciepþo topnienia wynosi:

A. 400J/kg

191. 0,15 kg wody o t=80 0 C wlano do kalorymetru wraz z 0,05kg wody o temp. 20 0 C. Jaka byþa

temp. mieszaniny? (pojem. cieplna kalorymetru pomijamy)

192. Ciaþo A o wyŇszej temp. TA zetkniħto z ciaþem B o temp. niŇszej TB. W wyniku wymiany

ciepþa miedzy tymi ciaþami:

D. RŇnica miedzy energiami wew. Obu ciaþ mogþa ulec zwiħkszeniu

193. na wyk punktu potrjnego la wody przejĻcie ze stanu II do stanu I jest zwiĢzane:

A. SublimacjĢ

194. Jaki jest konieczny warunek skroplenia kaŇdego gazu?

C. naleŇy obniŇyę temp. tego gazu poniŇej temp. krytycznej

195. Temp. ciekþego helu w otwartym termosie jest:

D. Rwna temp. wrzenia helu pod ciĻn. atmosfer.

196. O ciĻnieniu pary nasyconej moŇna powiedzieę, Ňe:

D. Wzrasta ze wzrostem jej temp. i nie leŇy od jej obj.

197. Przez wilgotnoĻę bezwzglħdnĢ rozumie siħ :

D. Masħ pary wodnej zawartej w 1m3 powietrza w danych warunkach

198. JeŇeli do ukþ. termodyn. Dostarczono Q = 10 3 J ciepþa, a ubytek energii wew. ukþ wynisþ

ȘU=10 5 J, to praca mech. Wykonana przez ukþ:

B. 1,01*10 5 J

199. JeŇeli obj. pary nasyconej zmniejszymy w staþej temp z litra do 0,1 litra, to na skutek tego

ciĻnienie pary:

B. nie zmieni siħ

200. Pobierane w procesie topnienia ciaþ krystalicznych ciepþo:

C. jest zuŇywane na pracħ przeciwko siþom miħdzyczĢsteczkowym

201. Aby stopię ld w temperaturze 0 C przy staþym ciĻnieı dostarczono mu ciepþa Q.

O zmianie Ewew w tym procesie moŇna powiedzieę, Ňe:

C. jest wiħksza od Q, poniewaŇ zostaþa wykonana praca na zmniejszenie obj ciaþa

202. Energia wew g. doskonaþego nie ulega zmianie podczas przemiany

A. izotermicznej,

203. Na rys przedst trzy kolejne sposoby przejĻcia g.dosk ze stanu A do C. Co moŇna powiedzieę

o zmianach Ewew tego gazu podczas tych 3 sposobw zmiany stanu?

C. zmiany E wew sa we wszystkich 3 sposobach identyczne

204. Aby izobarycznie ogrzaę 1 g g. dosk. o 1 K trzeba byþo dostarczyę Q t ciepþa; aby dokonaę

tego izochorycznie trzeba dostarczyę Q 2 ciepþa. Ile wynisþ przyrost energii wew gazu w p.

izobarycznej?

D . Q 2 .

205. ĺrednia energia czĢsteczek gazu doskonaþego ulega zmianie w przemianie:

1. izotermicznej,

2. izobarycznej,

3. izochorycznej,

4. adiabatycznej

Ktre z powyŇszych wypowiedzi sĢ poprawne?

A. tylko 2, 3 i 4,

206. Praca wykonana przez gaz wyraŇa siħ worem W=p(V t -V 2 ) w przemianie:

B. izobarycznej,

207. Stan poczĢtkowy g.dosk jest okreĻlony parametrami p t i V v W wyniku jakiego rozprħŇenia:

izobarycznego czy izotermicznego do objħtoĻci V z gaz wykona wiħkszĢ pracħ'

B. gaz wykona wiħkszĢ pracħ przy rozprħŇeniu izobarycznym,

208. W ktrych spoĻrd wymienionych przemian g.dosk jego przyrost temp jest proporcjonalny do

wykonanej nad nim pracy?

C. adiabatycznej i izobarycznej

209. W przemianie izobarycznej gazu doskonaþego

D. ciepþo dostarczone czħĻciowo zamienia siħ w Ewew gazu, czħĻciowo na pracħ

wykonanĢ przeciwko siþom zew.

210. W przemianie izotermicznej gazu doskonaþego

B. ciepþo pobrane jest zuŇyte na pracħ wykonanĢ przeciwko siþom zew,

211. Na rys przedst zaleŇnoĻę Epot czĢsteczek g.rzeczyw (zwiĢz. z dziaþaniem siþ odpychania i

przyciĢgania) od ich wzajemnej odlegþ. JeŇeli taki gaz rozprħŇa siħ w przemianie Joula-

Thomsona, to:

C. obniŇa swĢ temperaturħ dla ciĻnieı, przy ktrych odlegþoĻci miħdzy

czĢsteczkami sĢ wiħksze od r 0 ,

212. W ciĢgu jednego obiegu silnik Carnota wykonaþ pracħ 3-10 4 J i zostaþo przekazane

chþodnicy ciepþo 7-10 4 J. SprawnoĻę silnika wynosi

A. 30%,

213. SprawnoĻę idealnego silnika cieplnego (Carnota) wynosi 40%. JeŇeli rŇnica temp

Ņrdþa ciepþa i chþodnicy ma wartoĻę 200 K, to temp chþodnicy wynosi:

C. 300 K,

214. Stosunek temp bezwzglħdnej Ņrdþa ciepþa T t do temp chþodnicy T 2 idealnego odwracalnego

silnika cieplnego o sprawnoĻci 25% wynosi:

A. T 1 /T 2 =4/3

215. Z ktrĢ spoĻrd niŇej wymienionych zasad byþby sprzeczny przepþyw ciepþa od ciaþa o

temp niŇszej do ciaþa o temp wyŇszej?

D. z ŇadnĢ spoĻrd wymienionych zasad

216. Dwa punktowe þadunki +2q i Ï q znajdujĢ siħ w odlegþ: 12 cm od siebie. ZaleŇnoĻę

potencjaþu V (punktw leŇĢcych na linii þĢczĢcej te þadunki) od odlegþ x mierzonej od

dodatniego þadunku najlepiej przedst. na wykresie:

217. Dwa rwne þadunki o przeciwnych znakach wytwarzajĢ pole elektrostatyczne (rysunek

poniŇej:) NatħŇenie pola E B i potencjaþ pola V B w punkcie B majĢ wartoĻci:

A. E B =q/2pe 0 r 2 V B =0

218. WewnĢtrz pewnego obszaru potencjaþ V = const 0. NatħŇenie pola w tym obszarze

A. E=0

219. Dwa rwne þadunki o przeciwnych znakach wytwarzajĢ pole elektrostatyczne: (d - odlegþoĻę

miħdzy þadunkami) NajwyŇszy potencjaþ jest w punkcie

C.Y

220. Dwa rŇnoimienne þadunki znajdujĢ siħ w pewnej odlegþoĻci od siebie WartoĻę siþy, jakĢ

þadunek dodatni dziaþa na ujemny jest:

D. rwna wartoĻci siþy, jakĢ þadunek ujemny dziaþa na dodatni

221. Pole elektryczne jest wytwarzane przez (+) þadunek umieszczony na metalowej kulce,

izolowanej od otoczenia. Na przeniesienie innego (+) þadunku Ģ z b.duŇej odlegþ do punktu

A odlegþ. 1m od kulki konieczne byþo wykonanie pracy W. Ile wynosiþaby sumaryczna

praca konieczna do przeniesienia (-) þadunku o identyczne wart o Ļci q z punkt u A

najpierw 2 m wzdþuŇ pro mienia a nastħpnie 2 m wzdþuŇ þuku okrħgu otaczajĢcego

kulkħ do punktu C (patrz rysunek)?

B. 2/3W

222. W ktrej konfiguracji natħŇenie i potencjaþ w poczĢtku ukþadu rwna siħ zeru

D. D

223. W ktrej konfiguracji natħŇenie pola w poczĢtku ukþadu e rwne zeru, a potencjaþ nie jest

rwny zeru?

C. C

224. Na ktrym z wyk najlepiej przedst zaleŇnoĻę natħŇenia pola elektrycz jako funkcji x?

D. D

225. Na ktrym z wykresw najlepiej przedst potencjaþ elektryczny jako funkcjħ x

B. B

226. Dwie metalowe kulki o masach m x i m 2 i jednakowych r zawieszono na jedwabnych niciach

o jednakowej dþg /. Kulki naþadowano odpowiednio jednoimiennymi þadunkami Ģ x i q 2 .

JeŇeli w stanie rwnowagi nici tworzĢ z pionem rwne kĢty (rys obok), to:

A. masy obu kulek sĢ rwne

227. Jaki jest wymiar pojemnoĻci elektrycznej w jednostkach podstawowych ukþadu SI?

D. A 2 *s 4 /kg*m 2

228. Co stanie siħ z pojemnoĻciĢ izolowanego przewodnika, jeĻli jego þadunek zmniejszy siħ do

poþowy (poþoŇenie przewodnika wzglħdem innych nie ulega zmianie)?

D. 65 0 C

C. pozostaje bez zmian

229. Mamy dwa przewodniki kuliste jak pokazano na rysunku obok. Mniejszy przewodnik jest

naþadowany þadunkiem + q. JeŇeli przewodniki poþĢcz my ze sobĢ, to:

A. przewodniki 1 i 2 majĢ taki sam potencjaþ,

230. Przewodnik kulisty o promieniu r 0 jest rwnomiernie n þadowany þadunkiem Q.

ZaleŇnoĻę potencjaþu elektr od odlegþ od Ļrodka kuli r najlepiej przedst i wykresie: (V()=0)

231. Kondensator pþaski zostaþ naþadowany, a nastħpnie odþĢczony od Ņrdþa napiħcia i zanurzony

w ciekþym dielektryku. W rezultacie:

C. wzrasta pojemnoĻę, maleje natħŇenie pola elektrycz miħdzy okþadkami,

232. W Ļrodku nie naþadowanej powþoki przewodzĢcej o promieniu R umieszczono þadunek

punktowy i zmierzono natħŇenie pola elektr w kilkunastu punktach na zew oraz wew

powþoki. Gdy ten þadunek przesuniemy ze Ļrodka odlegþ R/2i ponownie zmierzymy

natħŇenie pola w tych samych punktach, to stwierdzimy, Ňe wpþyw przesuniħcia þadunku na

wynik pomiarw jest nastħpujĢcy:

B. zmiana jest wewnĢtrz, ale nie ma zmiany na zewnĢtrz

233. NatħŇenie pola elektr w pþytce izolacyjnej o gruboĻci d = 1 cm i staþej dielektrycznej e r = 4,

wypeþniajĢcej przestrzeı miħdzy okþadkami kondensatora zasilanego napiħciem U = 4 kV

wynosi:

B. 4kV/cm

234. WartoĻci natħŇenia E i potencjaþu V pola elektrycznego w Ļrodku peþnej kuli

metalowej o promieniu r, ktra jest naþadowana þadunkiem q wynoszĢ: (F() = 0)

A. E=0 i V= 1/4pe 0 * q/r

235. Trzy jednakowe kondensatory poþĢczono wg poniŇszych schematw a i b Pojemn. Baterii

wynoszĢ:

B. a) C=C/3 b) C=3C

236. Trzy kondensatory o jednakowych pojemnoĻci C poþĢczono wg schematw. JeŇeli oznaczymy

przez C 1 ,C 2 ,C 3 pojemnoĻci zastħpcze odpowiednio na rys1,2,3, to:

A. C1<C2 i C2>C3

237. PojemnoĻę baterii kondensatorw przedstawionej na schemacie wynosi

B. 2 mF

238. JeŇeli z naþadowanego kondensatora odþĢczonego od Ņrdþa napiħcia usuniemy dielektryk

(e r > 1), to energia kondensatora:

A. wzroĻnie

239. Kondensator podþĢczono na staþe do Ņrdþa napiħcia staþego, a nastħpnie wsuniħto miħdzy

jego okþadki pþytkħ wykonanĢ z dielektryka. Ktra spoĻrd wymienionych wielkoĻci nie

zmieni swojej wartoĻci na skutek wsuniħcia tej pþytki?

C. natħŇenie pola w przestrzeni miħdzy okþadkami

240. Dwie okþadki prŇniowego kondensatora sĢ zamontowane na prħtach izolacyjnych tak, Ňe

odlegþ miħdzy okþadkami wynosi d. Do okþadek podþĢczono w celu ich naþadowania

bateriħ, a nastħpnie bateriħ odþĢczono i rozsuniħto okþadki na odlegþ 2d. JeŇeli pominiemy

niejednorodnoĻę pola na brzegach, to ktra z nastħpujĢcych wielkoĻci powiħkszy siħ 2x?

C. energia zgromadzona na kondensatorze

241. Naþadowana czĢstka porusza siħ pod wpþywem siþy pola elektrost. W czasie ruchu nie zmienia

siħ jej:

B. E. caþkowita

242. Miħdzy okþadki pþaskiego kondensatora o pojemnoĻci C naþadowanego þadunkiem Q

do napiħcia U, wprowadzone þadunek punktowy +q i umieszczono go w poþowie odlegþoĻę

miħdzy okþadkami. Okþadki sĢ odlegþe od siebie o d. WartoĻę siþy dziaþajĢcej na þadunek + q

wynosi:

B. q*U/d

243. W jednorodnym polu elektrycznym umieszczono proton i czĢstkħ alfa. Miħdzy

przyspieszeniem a protonu i przyspieszeniem b czĢstki alfa zachodzi zwiĢzek:

B . a = 2b,

244. CzĢstkħ o masie m i þadunku q umieszczono w polu elektrycznym. Po przebyciu niewielkiej

rŇnicy potencjaþw o warte; ci U uzyska ona pħd rwny:

B. pierw z 2mqU

245. Jak pokazano na rys, czĢstka naþadowana o masie i þadunku Ï q wpada w obszar

miħdzy 2 rwnolegþymi przewodzĢcymi pþytami z prħdkoĻciĢ v 0 . RŇnica potencjaþw wynosi

+ U, a odlegþoĻę miħdzy pþytami wynosi a Zmiana ekin czĢstki miħdzy pþytami wynosi:

D. + qU

246. Elektron przelatuje od jednej okþadki kondensatora pþaskiego do drugiej. RŇnica

potencjaþw miħdzy okþadkami wynosi U, a odlegþoĻę miħdzy okþadkami d (m -

masa elektronu, e - þadunek elektronu). Jakie jest przyspieszenie a elektronu i z jakĢ

prħdkoĻciĢ v dociera on do drugiej okþadki?

B. a=eU/md V=pierw z 2eU/m.

247. Dysocjacja, czyli rozpad na jony kwasw, zasad i soli w roztworach wodnych zachodzi na

skutek:

C. dziaþania czĢstek wody

248. WynurzajĢc czħĻciowo elektrody ogniwa z roztworu powoduje siħ:

D. wzrost oporu wewnħtrznego

249. Dwie jednakowe pþytki stalowe zanurzono w wodnym roztworze azotanu srebra, jak

pokazano na rysunku. Nastħpnie przez roztwr przepuszczono prĢd staþy. W wyniku

elektrolizy srebro pokryje:

D. rwnomiernĢ warstwĢ gþwnie wewnħtrzna stronħ katody

250. RwnowaŇnik elektrochemiczny srebra wynosi 1,118-10 6 kg/As. ýadunek rwny staþej

Faradaya (okoþo 96 500 As) przepþywajĢc przez wodny roztwr AgNO 3 , powoduje wy-

)C? ! >l3ic dzielenie na katodzie:

D. okoþo 108 g srebra.

251. Dwa naczynia elektrolityczne zostaþy poþĢczone szeregowo. Pierwsze z nich zawiera wodny

roztwr H 2 SO 4 , a drugie wodny roztwr CuSO 4 (masa atom. miedzi ok. 64). JeŇeli podczas

elektrolizy prĢdem o niezmieniajĢcym siħ natħŇeniu w czasie 1min wydziela siħ 10~ 5 kg wodoru,

to moŇemy wywnioskowaę, Ňe przy niezmieniajĢcych siħ warunkach elektrolizy w drugim

naczyniu elektrolitycznym w czasie 4min masa wydzielonej miedzi wynosi

C. 1,28-lO -3 kg

252. Jak zmieni siħ masa miedzi wydzielana podczas elektrolizy w czasie jednej sekundy, jeĻli

wodny roztwr CuS0 4 (Cu - 2 wartoĻciowa) zamienię na roztwr CuCl (Cu -1 wartoĻciowa

i zmniejszyę dwukrotnie natħŇenie prĢdu?

A. nie zmieni siħ

253. Miħdzy staþĢ Faradaya F, liczbĢ Avogadra N i þadunkiem elementarnym e zachodzi

zwiĢzek :

A . F = eN

254. Promieniowanie przechodzĢce przez otwr w katodzie (patrz rysunek), to:

B. jony ujemne rozrzedzonego gazu

255. Przewd o oporze i? przeciħto w poþowie dþugoĻci i otrzymane czħĻci poþĢczono rwnolegle.

Opr tak otrzymanego przewodnika wynosi:

D. 1/4R

256. Mamy dwa przewody o jednakowych masach wykonane z tego samego materiaþu. Jeden z nich

jest dwa razy dþuŇszy od drugiego. Opr przewodu dþuŇszego jest w porwnaniu z oporem

krtszego

C. cztery razy wiħksze

257. Mamy do dyspozycji Ņrdþo o sile elektromotorycznej ¢ 0 i R w = 0 oraz trzy grzaþki

o oporach R v R 2 , i? 3 . Jak naleŇy poþĢczyę te grzaþki, aby woda w naczyniu zagotowaþa siħ

najszybciej?

A. (R1,R2,R3poþĢczone szeregowo)

258. JeŇeli poþĢczymy rwnolegle trzy jednakowe opory po 2 Q kaŇdy, to opr zastħpczy

rwna siħ:

B. 2/3 W

259. Opr przewodnika, w ktrym w czasie 2 s przy napiħciu 10 V przepþywa þadunek 4 C wynosi:

260. Dla kaŇdego z dwch Ņrdeþ prĢdu 1 i 2 przedstawiono na rysunku zaleŇnoĻę napiħcia U na

jego zaciskach od natħŇenia / prĢdu pþynĢcego przez regulowane zewnħtrzne obciĢŇenie

Ņrdþa. Ktra z poniŇszych wypowiedzi jest poprawna?

B. siþy elektromotoryczne Ņrdeþ speþniajĢ relacjħ: e 1 > e 2 ,

261. W celu wyznaczenia oporu wewnħtrznego ogniwa (o nie znanej rwnieŇ sile

elektromotorycznej) uŇyto woltomierz i i amperomierza. Na ktrym schemacie

woltomierz i amperomierz sĢ wþĢczone prawidþowo?

262. Z danych umieszczonych na schemacie wynika, Ňe napiħcie m oporze R ma wartoĻę (R w =

0, e = 3 V)

C . 1V

263. W obwodzie przedstawionym na schemacie spadek potencjaþu na oporze 2 Q wynosi

C. 1/2V

264. W obwodzie przedstawionym na schemacie spadek potencjaþu na oporze 1 Q wynosi:

A. 1V

265. ZakþadajĢc, Ňe opr woltomierza jest duŇo wiħkszy od oporw w obwodzie, moŇemy

wnioskowaę, Ňe woltomierz w sytuacji przedstawionej na schemacie wskaŇe

D. 20V

266. Mikroamperomierz ma skalħ od 0-200 (J.A, a opr wewnħtrzny 1000 O.. Jaki byþby zakres jego

skali po wþĢczeniu go w roli woltomierza ?

B. 0,2V

267. Aby dostosowaę amperomierz o zakresie 0-1 A i oporze wewnħtrznym 1 Q do pomiaru

natħŇenia prĢdu w zakresie 0-5 A naleŇy doþĢczyę do amperomierza opr

D. rwnolegle 1/4 Q.

268. Dany jest schemat (rysunek), gdzie R 1 > R 2 , a woltomierze sĢ identyczne i majĢ bardzo

duŇe opory. Po zamkniħciu klucza K :

B. woltomierz V 1 wskaŇe wiħksze napiħcie od woltomierza V 2

269. JeŇeli zmniejszymy opr R z w obwodzie przedstawionym na schemacie, to:

B. wskazanie amperomierza wzroĻnie , a woltomierza zmaleje

270. JeŇeli woltomierz wskazuje 10 V, amperomierz 0,02 A, a wartoĻę R = 1000 Q, to moŇemy

wnioskowaę na podstaw:: danych i schematu, Ňe opr woltomierza :

B. ma wartoĻę 1000W

271. Zakþadamy, Ňe woltomierze V u V 2 , V 3 i F 4 majĢ jednakowe opory wiħksze od oporu R. W

sytuacji przedstawionej ni schemacie najwiħksze napiħcie wskaŇe woltomierz :

A. V1

272. W obwodzie przedstawionym na schemacie obok woltomierz o bardzo duŇym oporze

wskaŇe napiħcie rwne :

B. 4,5V

273. W obwodzie znajdujĢ siħ dwa ogniwa, wþĢczone tak jak na rysunku, o sile elektromotorycznej

e kaŇde i dwie jednakowe Ňarwki o oporze R kaŇda. JeŇeli zaþoŇymy, Ňe opory wewnħtrzne

ogniw sĢ rwne zeru, to moŇemy wywnioskowaę, Ňe:

C. Ňarwka 2 Ļwieci jaĻniej

274. Ktry z woltomierzy wskaŇe najwiħksze napiħcie, a ktry najmniejsze (opory woltomierzy sĢ

bardzo duŇe )?

B. najwiħksze V 3 najmniejszeV 1

275. JeŇeli zaþoŇymy, Ňe woltomierz pobiera prĢd, ktry moŇemy pominĢę-a opr wewnħtrzny

baterii wynosi R w = 1 Q, to wskazanie woltomierza w przypadku przedstawionym na

schemacie wynosi

D. 10V

276. W sytuacji przedstawionej na rysunku, wartoĻę natħŇenia prĢdu pþynĢcego przez

opr R wynosi

C. e/R

277. W sytuacji przedstawionej na rysunku (zakþadamy, Ňe opory woltomierzy sĢ duŇo

wiħksze od oporw R i 2R, opr zas wewnħtrzny baterii R w = 0) woltomierze V y i V 2

wskaŇĢ

B. woltomierz V1 wskaŇe napiħcie e/3 a woltomierz V2 wskaŇe napiħcie 2e/3

278. JeŇeli w sytuacji przedstawionej na rysunku galwanometr wskazuje zero, to moŇemy

wnioskowaę, Ňe nie znany opr R x ma wartoĻę

A. 2 W

279. W sytuacji przedstawionej na rysunku galwanometr G wskazuje zero, a natħŇenie prĢdu I

wynosi :

B. 1,5 A

280. W obwodzie pokazanym na rysunku rŇnica potencjaþw w punktach a i b wynosi 0,

jeŇeli pojemnoĻę C wynosi

A. 2/3 mF

281. W sytuacji przedstawionej na rysunku, w stanie ustalonym þadunek na kondensatorze

ma wartoĻę

A. 3mC

282. W przypadku przedstawionym na rysunku napiħcie na kondensatorze (w stanie

ustalonym) wynosi

B. 6V

283. W sytuacji przedstawionej na rysunku (zakþadamy, Ňe opory woltomierzy sĢ duŇo wiħksze

od oporu R )

B. V 1 =0 V 2 =e

284. W sytuacji przedstawionej na rysunku napiħcie na kondensatorze o pojemnoĻci 2 uF

wynosi :

B. 1V

285. JeŇeli zewrzemy grubym przewodnikiem jeden z kondensatorw w obwodzie przedstawionym

na rysunku, to þadunek elektryczny na drugim kondensatorze:

B. dwukrotnie wzroĻnie

286. Moc wydzielana na oporze 10 Q wynosi 90 W. Spadek napiħcia na tym oporze

wynosi

B. 30 V

287. Opornik skþada siħ z dwch odcinkw drutu oporowego o jednakowych

gruboĻciach, wykonanych z tego samego materiaþu, poþĢczonych jak na rysunku. Miħdzy

mocĢ wydzielonĢ na odcinku b (P b ), a mocĢ wydzielonĢ na odcinki:

C. P b =2/p * P a

288. Opornik skþada siħ z dwch odcinkw drutu oporowego a i b o jednakowych

dþugoĻciach, wykonanych z takiego samego materiaþu. JeŇeli Ļrednica drutu stanowiĢcego

odcinek b jest dwukrotnie wiħksza od Ļrednicy drutu a, to moŇemy wnioskowaę, Ňe moc

wydzielana na odcinku b jest w porwnaniu z mocĢ wydzielanĢ na odcinku a:

B. cztery razy mniejsza

289. Co moŇna powiedzieę o zmianie mocy wydzielanej w przewodniku z prĢdem, jeŇeli napiħcie

miħdzy koıcami tego przewodnika wzroĻnie dwa razy?

D. moc nie ulegnie zmianie, gdyŇ jest ona cechĢ charakterystycznĢ odbiornika (kaŇdy

odbiornik ma swojĢ, okreĻlonĢ moc)

290. Z elektrowni o staþej mocy przesyþamy energiħ liniĢ wysokiego napiħcia. JeŇeli przez

zastosowanie transformatora zwiħkszymy napiħcie dwukrotnie, to straty energii

zwiĢzane z wydzielaniem siħ ciepþa w linii

D. zmalejĢ czterokrotnie, bo po dwukrotnym zwiħkszeniu napiħcia, dwukrotnie, a

ciepþo wydzielane w linii jest proporcjonalne do kwadratu natħŇenia przepþywajĢcego

prĢdu.

291. Grzejnik elektryczny przy napiħciu 220 V ma moc 1000 W JeŇeli przyþĢczymy go do napiħcia

110 V, to jego moc wynos: (zakþadamy, Ňe opr nie zaleŇy od temperatury)

C. 250 W

292. Przez opr 1 MQ o dopuszczalnej mocy 1 W moŇe pþynĢc maksymalny prĢd o wartoĻci

A. 1 mA

293. W obwodzie przedst. na rys wszystkie baterie sĢ identyczne, o sile elektromotor. ¢, R w = 0,

a wszystkie opory = R. Caþkowita moc wydzielana w tym obwodzie wynosi

D. Ňadna z podanych odpowiedzi nie jest poprawna

C. 5W ,

294. Opr wew ogniwa Leclanchego wynosi 0,5 fi. NajwiħkszĢ moc uŇytecznĢ (moc wydzielonĢ na

oporze zew) uzyskamy w obwodzie zþoŇ z tego ogniwa i oporu zew o wartoĻci

B. 0,5 W

295. JeŇeli dwie grzaþki o jednakowej mocy poþĢczymy szeregw: i wþĢczymy do sieci, to woda

zagotuje siħ w czasie

B. okoþo dwa razy dþuŇszym niŇ w przypadku stosowani jednej grzaþki

296. Elektryczny czajnik ma 2 uzwojenia. Przy wþĢczeniu jednego z nich woda zagotuje siħ po 15 min,

przy wþĢczeniu drugiego po 30 min. Po jakim czasie zagotuje siħ woda, jeŇeli wþĢczymy czajnik, w

ktrym 2 uzwojenia zostaþy poþĢczone: a) szeregowo, b) rwnolegle?

A.. a) 45 min b) 10 min

297. Kilowatogodzina jest pobierana przez odbiornik 20-omowy, w czasie 30 minut. Oznacza to,

Ňe natħŇenie prĢdu wynosi

C. 10 A

298. Z przewodnika o dþugoĻci I wykonano pħtlħ w ksztaþcie okrħgu i przepuszczono przez niĢ

prĢd o natħŇeniu I. Moment magnetyczny otrzymanego obwodu wynosi :

D. I l 2 /4p

299. Jaki jest wymiar indukcji magnetycznej B w jednostkach podstaw. ukþadu SI?

A. kg*A Î1 *s Î2

300. Bardzo trwaþy magnes ma duŇĢ

B. koercjħ,

301. Ktra z podanych inf. DotyczĢcych magnetycznych wþaĻciwoĻci ciaþ jest prawdziwa?

A. domenĢ nazywamy obszar, w ktrym wystħpuje lokalne uporzĢdkowanie momentw

magnet. atomw

302. JeŇeli B 0 jest wytworzona przez prĢd indukcja magnetyczna w prŇni, to indukcja magnetyczna

w oĻrodku jednorodnym wyraŇa siħ wzorem B=B 0 Ⱥ. PrzenikalnoĻę magnetyczna Ⱥ dla

jednorodnego oĻrodka ferromagnetycznego zaleŇy:

C. od rodzaju ferromagnetyka, od wartoĻci B 0 , i od tego czy i jak ferromagnetyk byþ

poprzednio namagnesowany

303. Na rys przedst. 2 pħtle histerezy dla Ňelaza i stali. Wybierz prawdziwe inf. dotyczĢce wykresw:

1. pħtla histerezy 1 dotyczy stali, 2 zaĻ Ňelaza

2. pħtlĢ histerezy 1 Ňelazo, 2 stal

3. koercja stali jest wiħksza niŇ Ňelaza

4. koercja Ňelaza jest wiħksza niŇ stali

C. tylko 2 i 3

304. Temp. Curie to temperatura:

D. w ktrej ferromagnetyk staje siħ paramagnetykiem

305. Jaki jest wymiar siþy elektromotorycznej w jedn. podstaw. ukþ SI

C. kgm 2 /As 2

306. Wew. pojedynczego zwoju o oporze R zmienia siħ strumieı magnetyczny wprost propor. Do

czasu> NatħŇenie prĢdu indukcyjnego w zwoju:

D. jest staþe, a jego wartoĻę jest odwrotnie propor. do oporu

307. Wew. kaŇdego z 2 identycznych zwojw o oporze R kaŇdy zmienia siħ jednostajnie strumieı

magnetyczny o tħ samĢ wartoĻę. W pierwszym zwoju zmiana nastħpuje powoli a w drugim

szybko. Co moŇemy powiedzieę o caþkowitym þadunku, ktry przepþynie w kaŇdym ze zwojw?

D. w obu zwojach przepþynie jednakowy þadunek i jego wartoĻę zaleŇy od wielkoĻci

zmiany strumienia i od wartoĻci oporu R

308. Obserwujemy zawieszony na nitce niemagnetyczny pierĻcieı aluminiowy podczas wþĢczania i

wyþĢczania prĢdu w obwodzie przedst. Na rys. Ktra z poniŇszych wypowiedzi jest poprawna?

B. pierĻcieı jest odpychany przez elektromagnes w chwili wþĢczania prĢdu, a przyciĢgany

w chwili wyþĢczania prĢdu

309. Pħtla przewodnika w ksztaþcie okrħgu jest usytuowana tak Ňe poþowa znajduje siħ wew.

Jednorodnego pola magnetycznego B o zwrocie za pþaszczyznħ rys. PrĢd indukcyjny popþynie w

pħtli w kierunku zgodnym z ruchem wskazwek zegara, jeŇeli pħtla bħdzie siħ poruszaþa w

kierunku:

B. +x

310. Jak pokazano na rys., kwadratowa ramka druciana przesuwa siħ ruchem jednostajnym z

przestrzeni bez pola o przestrzeni z jednorodnym polem magnetycznym, a nastħpnie ponownie

wychodzi do obszaru bez pola. Ktry z wyk. najlepiej przedst. ZaleŇnoĻę wyidukowanego prĢdu

I od czasu t w tym przypadku?

311. W jednorodnym polu magnetycznym o indukcji magn. B porusza siħ r. jednostajnym z prħdk. v

przewodnik koþowy o promieniu R tak, Ňe jego powierzchnia jest stale prostopadþa o linii pola (v

prostop. Do B). Siþa elektromotoryczna indukowana w obszarze wynosi:

C. zero

312. Zjawisko samoindukcji jest to:

A. Powstawanie napiħcia w obwodzi na skutek zmiany natħŇenia prĢdu w tym obwodzie

313. JeŇeli zmiana natħŇenia prĢdu o 4A w czasie 0,5s indukuje w obwodzie SEM 16V, to

wspþczynnik samoind. obwodu wynosi:

B. 2H

314. Zmiana kierunku prĢdw Foucaulta (wirowych) w tarczy wahadþa, wahajĢcego siħ w polu

elektromagnesu, zasilanego prĢdem staþym, nastħpuje:

C. zarwno w chwili mijania biegunw, jak i w przypadku najwiħkszego wychylenia

wahadþa

315. JeŇeli przez zwojnicħ pþynie prĢd elektr., to siþy elektrodynamiczne miedzy zwojami:

A. DĢŇĢ do skrcenia zwojnicy

316. Na ktrym z przedst. rys. siþa dziaþajĢca na pþytkħ ma wartoĻę maksymalnĢ

317. Na ktrym z przedst. poniŇej rys przewodniki z prĢdem nie dziaþajĢ na siebie wzajemnie?

318. Pole magn. Wytworzone jest przez 2 (A i B) b. dþugie prostoliniowe przewodniki prostop. O

pþaszczyzny rys., przecinajĢce jĢ w zaznaczony punktach. PrĢd w przewodniku A pþynie przez

pþaszczyznħ rys. i ma natħŇenie 1A, natomiast w przewodniku B pþynie za tħ pþaszczyznħ i ma

natħŇenie 2A. Wektor indukcji magnetycznej w punkcie P tworzy (+) kierunek osi x kĢt

B. 30 0

319. CzĢstka o masie m i (+) þadunku elektrycznym q poruszajĢc siħ z prħdkoĻciĢ v wzdþuŇ osi x,

wpadþa w punkcie x=0, y=0 w obszar jednorodnego pola magnet. o indukcji B, jak przedst. na

rys. Linie pola sĢ prostopadþe do pþaszczyzny rys. i zwrcone poza tħ pþaszczyznħ. CzĢstka

opuĻci obszar pola w punkcie o wspþ. X=0 oraz:

C. y= 2mv/qB

320. Dodatni þadunek porusza siħ w kierunku (+) osi x w obszarze jednorodnego pola magnetycznego

B skierowanego prostopadle do pþaszczyzny rys.-za pþaszczyznħ. Wypadkowa siþ dziaþajĢcych na

þadunek =0, gdyŇ w obszarze tym dziaþa na czĢstkħ takŇe pole elektryczne zwrcone w kier. :

B. Îy

321. Dwa przewody skrzyŇowane nie dotykajĢce siħ sĢ umieszczone jak na rys. Identyczne prĢdy I

pþynĢ w obu przewodach w kierunkach wskazanych na rys. W ktrym obszarze wystħpujĢ

punkty z zerowym polem magnetycznym?:

C. tylko w obszarze 1 i 4

322. JeŇeli cienka miedziana pþytka jest usytuowana w staþym polu magnetycznym (B jest skier.

Prostopadle do pþytki za pþaszczyznħ rys.) i przepuszczamy przez pþytkħ prĢd elektr., przy czym

elektrony e poruszajĢ siħ w kierunku pokazanym przez strzaþkħ, to:

C. powstaje maþa rŇnica potencjaþw miħdzy punktami a i b przy czym V a >V b

323. Proton poruszajĢcy siħ w prŇni wpadajĢcy prostopadle do linii wektora B w jednorodne pole

magnetyczne bħdzie poruszaþ siħ

C. ruchem jednostajnym po okrħgu

324. E kin czĢstki naþadowanej poruszajĢcej siħ w staþym polu magnetycznym:

C. nie zmienia siħ

325. CzĢstka o masie m i þadunku q poruszajĢca siħ w prŇni z prħdk v wpada w staþe jednorodne pole

magnet. o wart. indukcji B, prostopadþe do linii pola i porusza siħ po okrħgu. Okres T zaleŇy od:

C. g/m, B

326. W cyklotronie jony sĢ przyĻpieszane

C . okresowo zmieniajĢcym siħ polem elektrycznym pomiħdzy duantami

327. SiþĢ doĻrodkowĢ jest siþa wywierana :

1. przez Ziemiħ na KsiħŇyc

2. przez pole elektryczne na poruszajĢcy siħ w cyklotronie proton

3. przez pole magnetyczne na poruszajĢcy siħ w cyklotronie proton

4. na drgajĢcy harmonicznie punkt materialny

B. tylko 1 i 3

328. W obwodzie przedst. na rys. max wartoĻę napiħcia wynosi U 0 =200V a max natħŇenie I 0 =2A.

Moc Ļrednia wydzielana w odbiorniku omowym R ma wartoĻę:

B. 200W

329. Jaki obraz nakreĻli wiĢzka elektronw na ekranie oscyloskopu katodowego, jeĻli na parħ pþytek

poziomych przyþoŇymy napiħcie sieciowe, a na parħ pþytek pionowych nie przyþoŇymy Ňadnego

napiħcia?

330. ZaleŇnoĻę oporu indukcyjnego R L od czħstotliwoĻci Ã prĢdu przedst. na wykresie

331. ZaleŇnoĻę oporu pojemnoĻciowego R C od czħstotliwoĻci Ã prĢdu przedst. na wykresie

332. Opr pojemnoĻciowy kondensatora o pojemnoĻci 1ȺF w miejskiej sieci prĢdu zmiennego o

czħstotliwoĻci 50Hz ma wartoĻę ok.:

C. 3,3 kȪ

333. JeŇeli do solenoidu zawartego w poniŇszym obwodzie wsuniemy rdzeı ze stali miħkkiej, to I:

C. zmaleje

334. Na rys przedst. zaleŇnoĻę natħŇenia I prĢdu pþynĢcego przez Ňarwkħ od przyþoŇonego do niej

napiħcia U. Na podstawie rys. moŇna wnioskowaę:

B. opr Ňarwki roĻnie z napiħciem

335. Zakþadamy sprawnoĻę transformatora wynosi 100%. Przez Ňarwkħ o P=36W powinien pþynĢc

prĢd o I sk =3A. Warunek ten bħdzie speþniony, jeŇeli przekþadnia transformatora wynosi:

C. n 2 /n 1 =12/220

336. JeŇeli prŇniowy kondensator obwodu drgajĢcego LC wypeþnimy dielektrykiem o staþej

dielektrycznej ō r =4, to jego okres drgaı:

A. Dwukrotnie wzroĻnie

337. Drgania natħŇenia prĢdu w obwodzie na rys.(R=0)

D. majĢ czħstotliwoĻę Ã-1/(2ʩÂLC)

338. W obwodzie przedst. na rys. opr indukcyjny jest rwny oporowi pojemnoĻciowemu. NatħŇenie

skuteczne prĢdu zmiennego wynosi:

C. U sk /R

339. JeŇeli w obwodzie przedst. na rys. doprowadzone napiħcie ma czħstotliwoĻę takĢ, Ňe zachodzi

rezonans, to moŇemy wnioskowaę, Ňe amplituda natħŇenia prĢdu ma wart:

B. ō 0 /R

340.-342 DotyczĢ tego samego obwodu narys. obok

340. Chwilowe natħŇenie prĢdu natychmiast po zamkniħciu obwodu wynosi:

A. 0A

341. Chwilowa szybkoĻę zmian natħŇenia prĢdu natychmiast po zamkniħciu obwodu wynosi:

D. 3A/s

342. NatħŇenie prĢdu po dostatecznie dþugim czasie od chwili zamkniħcia obwodu wynosi:

C. 2A

343. Wew. Dþugiego solenoidu umieszczono prostopadle do jego osi pħtle z drutu a niemal

przylegajĢcĢ o Ļcian. Na zew. solenoid otoczono druga pħtlĢ z drutu b, ktra ma r 2x wiħkszy niŇ

pħtla a. JeŇeli prĢd w solenoidzie wzrasta i w pħtli a wyindukuje siħ SEM=4V, to w pħtli b

wyindukuje siħ SEM:

B. 4V

344. ProstokĢtna ramka o bokach a i b, wykonana z przewodnika o opornoĻci R jest umieszczona

prostopadþa do linii jednorodnego pola magn. O indukcji B. JeĻli ramka przesuwa siħ, nie

opuszczajĢc pola, w kierunku rwnolegþym do kierunku boku b z taka (staþĢ) prħdk. , Ňe

przebywa odlegþ. x w czasie t, to w ramce pþynie prĢd o natħŇeniu:

D. Zero

345. Na ktrym z poniŇszych wyk. przedst. Poprawnie zaleŇnoĻę amplitudy natħŇenia prĢdu I 0 od

czħstotliwoĻci kĢtowej Ƀ dla obwodu przedst. Na rys. gdzie (Ƀ 0 2 =1/LC)

346. W obwodzie przedst. na rys. wartoĻę napiħcia na indukcyjnoĻę L = wart napiħcia na pojemnoĻci

C. Przesuniħcie w fazie miedzy natħŇeniem prĢdu a napiħciem miedzy punktami A i B wynosi

C. 0

347. NatħŇenie skuteczne prĢdu w obwodzie przedst. w zad 346 wynosi:

B. U 0 /(RÂ2)

348. Aby dostroię odbiornik radiowy do obioru fal o dþg ȹ naleŇy tak dobraę pojemnoĻę C i

indukcyjnoĻę L o obwodzie drgajĢcym odbiornika, Ňeby byþa speþniona rwnoĻę:

B. 2ʩÂLC = ȹ/c

349. JeŇeli radiostacja pracuje na fali o dþg 50 m, to czħstotliwoĻę wynosi:

B. 6MHz

350. JeŇeli ogrzewamy pþprzewodnik samoistny, to moŇemy wnioskowaę, Ňe roĻnie:

C. liczna elektronw i dziur jednakowo

351. Ktre i ifn dotyczĢcych pþprzewodnika samoistnego sĢ prawdziwe

1. w pþprzew. sam. noĻnikami prĢdu sĢ swobodne elektrony i dziury

2. opornoĻę wþaĻciwa pþprzew. sam. Nie zaleŇy od temp.

3. opornoĻę pþprzew. sam. jest na ogþ < od opornoĻci wþaĻciwej pþprzew. domieszkowego w tej

samej temp.

4. w pþprzew. sam. Liczba swobodnych elektronw i dziur jest taka sama, natomiast w

domieszkowych rŇna

C. tylko 1 i 4

352. Ktra z inf o pþprzew. nie jest prawdziwa?

C. w tej samej temp opornoĻę wþaĻciwa pþprzew. sam. jest na ogþ < od opornoĻci wþaĻciwej

pþprzew. domieszkowego

353. Ze wzrostem temp. roĻnie wart:

B. ciĻnienia pary nasyconej nad cieczĢ

354. Czy w obszarze przejĻciowym na granicy styku pþprzewod typu n i p wyst rŇnica potencjaþw?

B. Tak wystħpuje, przy czym pþprzewodnik typu n ma wyŇszy potencjaþ niŇ p

355. W obwodzie przedst. na rys. pþynie prĢd, ktrego natħŇenie jako funkcjħ czasu przedst. na wyk:

356. ZaleŇnoĻę natħŇenia prĢdu przepþywajĢcego przez miliamperomierz od czasu przedst. na wyk

357. Diody pþprzewodnikw poþĢczono wg schem. O natħŇeniach prĢdu moŇna powiedzieę Ňe:

C. i 3 ma najwiħkszĢ wartoĻę

358. JeŇeli tranzystor ma pracowaę jako wzmacniacz, to potencjaþy emitera V E , bazy V B , kolektora V K

muszĢ speþniaę warunki

C. V E <V B <V K

359. Przez damy punkt powierzchni wody przebiegajĢ fale o czħstotliwoĻci 10HZ. W pewnej chwili

punkt znajduje siħ w najwyŇ. PoþoŇeniu. NajniŇ. Znajdzie siħ ten punkt po czasie:

C. 0,05s

360. Odlegþ. miħdzy grzbietami fal na morzu wynosi ok. 15m. Z jaka prħdkoĻciĢ rozchodzĢ siħ fale ,

jeĻli uderzajĢ o brzeg 12 razy na min?

C. 3m/s

361. Na rys. przedst. zaleŇnoĻę wychylenia x od czasu t w pewnym ruchu falowym. Zaznaczone na

wykresie wlk. A i b oznaczajĢ odpowiednio:

D. a Î amplitudħ, b - okres

362. Dwa punktowe, spjne Ņrdþa fal drgajĢ w zgodnych fazach z ta sama czħstotliwoĻciĢ Ã. Jaka

powinna byę rŇnica odlegþ. od punktu P od tych Ņrdeþ, aby rŇnica faz nakþadajĢcych siħ w tym

punkcie fal wynosiþa ʩ radianw( v prħdkoĻę fal)

D. v/2Ã

363. W punkcie dla ktrego rŇnica odlegþ. od 2 Ņrdeþ fal jest rwna caþkowitej wielokrotnoĻci dþg

fal, zaobserwowano max osþabienie interferujĢcych fal. Jest to moŇliwe:

C. tylko wtedy gdy fazy drgaı Ņrdeþ sĢ przeciwne

Fizyka - 500 pytań.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: