ANNA MARIA
SMUTNE OCZY PIĘKNE OCZY,
SMUTNE USTA BEZ UŚMIECHU,
WIDZĘ, CO DZIEŃ JĄ Z DALEKA,
STOI W OKNIE AŻ DO ZMIERZCHU.
ANNA MARIA SMUTNĄ MA TWARZ,
ANNA MARIA WCIĄŻ PATRZY W DAL.
TYLKO O NIEJ CIĄGLE MYŚLĘ,
I JEDNEGO TYLKO PRAGNĘ,
ŻEBY CHCIAŁA, CHOĆ Z DALEKA,
CHOĆ PRZEZ CHWILĘ SPOJRZEĆ NA MNIE.
JAKŻE CHCIAŁBYM UJRZEĆ KIEDYŚ,
SWE ODBICIE W SMUTNYCH OCZACH,
JAKŻE CHCIAŁBYM MÓC UWIERZYĆ,
W TO, ŻE KIEDYŚ MNIE POKOCHA.
LAT MINIONYCH DNI MINIONYCH,
ŻADNE MODŁY JUŻ NIE COFNĄ,
TEN NA, KOGO CIĄGLE CZEKA,
JUŻ NIE PRZYJDZIE POD JEJ OKNO.
KLAWISZ-2