Zwierzę
Typ jaja
Typ bruzdkowania
Typ blastuli
Typ gastrulacji
Powstawanie celomy
Jeżowce
oligolecytalne telolecytalne
Całkowite nierównomierne
Celoblastula
Migracja + inwaginacja + epibolia
Enterocelia
Lancetnik
Inwaginacja
Danio pręgowany (ryba)
Polilecytalne telolecytalne
Częściowe tarczowe
Dyskoblastula
Epibolia + inwolucja + migracja
Schizocelia
Płazy
Mezolecytalne telolecytalne
Całkowite nieregularne
Inwaginacja + inwolucja + imigracja + epibolia
Ptaki
Migracja
Ssaki
Alecytalne izolecytalne
Blastocysta
schizocelia
Ruch komórek
Efekt
Migracja komórek z płytki wegetatywnej do wnętrza blastocelu – powstaje mezenchyma (mezoderma) pierwotna
Inwaginacja pozostałych komórek płytki wegetatywnej – powstanie pragęby (która potem staje się odbytem), prajelita (i endodermy) oraz mezodermy wtórnej (ze szczytowych komórek zawiązku prajelita – mezoderma wtórna daje początek workom celomatycznym)
Epibolia
Komórki ektodermy rozprzestrzeniają się po powierzchni zarodka i pokrywają go
Tworzy się pragęba i prajelito, zbudowane z komórek dających endodermę i mezodermę, przez co jest ono miejscem powstawania zawiązków worków celomatycznych oraz struny grzbietowej
Danio pręgowany
Pokrycie żółtka przez blastodermę (warstwę osłonową, warstwę głęboką i peryblast)
Inwolucja
Inwolucja brzegów warstwy głębokiej – powstanie węzła końcowego (odpowiednika wargi grzbietowej zarodków płazów)
Migracja komórek, które wniknęły w wyniku inwolucji pod blastodermę, w kierunku bieguna animalnego – powstanie hipoblastu, z którego powstanie endoderma (na powierzchni peryblastu) oraz mezoderma
Inwaginacja komórek w obrębie szarego półksiężyca – powstanie pragęby, wargi grzbietowej, brzusznej, warg bocznych oraz komórek butelkowatych
Kolejne serie komórek wchodzących do wnętrza zarodka dadzą początek mezodermie, strunie grzbietowej, gardzieli
Komórki dające początek powyższym strukturom rozprzestrzeniają się po wewnętrznej powierzchni warstwy budującej półkulę animalną
Okrycie makromerów przez rozrastającą się pigmentowaną warstwę mikromerów
Migracja komórek z pola jasnego do wnętrza jamy podzarodkowej – utworzenie hipoblastu pierwotnego w postaci wysepek komórek oraz utworzenie litej warstwy hipoblastu pierwotnego (teraz już hipoblastu definitywnego) przy udziale tzw. sierpa Köllera. Komórki wchodzące do blastocelu z tzw. rowka pierwotnego dają mezodermę (komórki wędrujące w blastocelu na boki od smugi pierwotnej) i endodermę zarodkową (komórki wędrujące w kierunku hipoblastu i wchodzące następnie w jego pulę komórek). Z komórek węzła Hensena tworzy się przedłużenie głowowe, które w przyszłości da materiał do budowy struny grzbietowej.
Mam nadzieję, że wszystko dobrze zrozumiałem
Smuga pierwotna, zgrubienie blastodermy w obrębie tzw. pola jasnego → tarczy zarodkowej pojawiające się na wczesnym etapie rozwoju zarodkowego kręgowców owodniowych; s. p. wyznacza oś głowowo-ogonową zarodka, odpowiada pragębie gastruli, jest miejscem wnikania komórek do wnętrza zarodka w procesie gastrulacji.
Węzeł Hensena, zgrubienie komórek na przednim krańcu smugi pierwotnej. Zawiera komórki prekursorowe na strunę grzbietową
Przedłużenie głowowe, pręcikowate nagromadzenie komórek powstałe w wyniku wwędrowania prekursorów struny grzbietowej pod epiblast
Epiblast, w stadium gastruli u zwierząt jest to zewnętrzna warstwa komórek zarodka, z której powstaje ektoderma
Hipoblast, dolna warstwa komórek zarodka ptaków i gadów w stadium blastuli leżąca częściowo na kuli żółtka, a częściowo oddzielona od niego jamą podzarodkową. Hipoblast jest też zwany pierwotną endodermą, ponieważ mezoderma i endoderma nie są w nim jeszcze od siebie odgraniczone albo endoderma nie jest jeszcze zróżnicowana na endodermę zarodkową i endodermę budująca błony płodowe.
Pojęć epiblast i hipoblast używa się, gdy zewnętrzna i wewnętrzna warstwa zarodka nie są homologiczne bezpośrednio z ekto- i endodermą.
lenka_997