Delphi __ Kompendium __ Roz12.pdf - Informatyka - Wiewioor

Delphi :: Kompendium :: Rozdział 12 - 4programmers.net http://4programmers.net/Delphi/Kompendium/Rozdzia%C5%82_12

Strona główna :: Delphi :: Kompendium

Rozdział 12

Edytuj Historia

Delphi

Artykuły

Kompendium

Gotowce

FAQ

.NET

Turbo Pascal

FAQ

PHP

FAQ

Java

FAQ

C/C++

Artykuły

FAQ

Wprowadzenie

Assembler

FAQ

(X)HTML

CSS

JavaScript

Z pogranicza

Algorytmy

WIĘCEJ »

WinAPI

Nie sposób było nie wspomnieć w tej książce o WinAPI. Z tym terminem zetknąłeś się już wielokrotnie podczas

lektury niniejszej publikacji. Teraz chciałbym omówić ten temat nieco dogłębniej. Nie jest możliwe bowiem

zawarcie wszystkich informacji dotyczących WinAPI w jednym rozdziale ? temat ten jest na tyle rozległy, że

można by mu poświęcić osobną książkę. Więcej o WinAPI możesz dowiedzieć się ze strony

http://msdn.microsoft.com lub z systemu pomocy Delphi (znajdziesz tam dokładny opis funkcji i procedur).

Spis treści

1 Czym tak naprawdę jest WinAPI?

1.1 Zasady tworzenia programów za pomocą WinAPI

1.2 Brak zdarzeń

1.3 Brak komponentów

1.4 Zalety wykorzystania WinAPI

2 Pierwszy program

3 Funkcja okienkowa

4 Rejestracja klasy

5 Tworzenie formularza

6 Komunikaty i uchwyty

7 Łańcuchy

7.1 Konwersja łańcuchów

7.2 Funkcje operujące na łańcuchach

7.2.1 CharLower, CharUpper

7.2.2 lstrlen

7.2.3 lstrcpyn

8 Tworzenie kontrolek

8.1 Umieszczanie kontrolek przy starcie programu

8.2 Flagi kontrolek

9 Obsługa zdarzeń

10 Uchwyty do kontrolek

11 Tworzenie bardziej zaawansowanych kontrolek

11.1 Pozostałe kontrolki

12 Wyświetlanie grafiki

12.1 Rysowanie w WinAPI

12.2 Kontekst urządzenia graficznego

12.3 Obsługa WM_PAINT

12.3.1 Zmiana koloru tła

12.4 Ładowanie i wyświetlanie bitmapy

13 Ładowanie zasobów

13.1 Skompilowane zasoby

13.2 Wykorzystanie zasobów

13.2.1 Wyświetlenie formularza

13.2.2 Ustawianie wartości komponentów formularza

13.3 LockResource, LoadResource, FindResource

13.4 Zapisywanie plików na dysku

14 Podsumowanie

Delphi

C/C++

Turbo Pascal

Assembler

PHP

Programy

Dokumentacja

Kursy

Komponenty

WIĘCEJ »

Można powiedzieć, że ten rozdział przeznaczony jest dla ?maniaków? Delphi w pozytywnym tego słowa

znaczeniu. Programowanie w WinAPI nie jest bowiem łatwe i wygodne, ale umożliwia zachowanie większej

kontroli nad programem.

Czym tak naprawdę jest WinAPI?

Pełna nazwa tego skrótu to Windows Application Programming Interface . Dla osób, które wcześniej tworzyły

swoje programy w Turbo Pascalu, biblioteka wizualna i klasy mogą wydać się dość niezrozumiałe. Z kolei dla

niektórych prostsze może okazać się rozpoczęcie pisania programów metodą API. Ty jednak jesteś już zapewne

przyzwyczajony do stosowania klas i komponentów, a WinAPI może Ci się wydać trudne lub po prostu

nieciekawe. Problem, którego rozwiązanie przy użyciu komponentów wymagało jednego wiersza kodu, przy

wykorzystaniu WinAPI może oznaczać konieczność napisania nawet kilkudziesięciu wierszy! Dlatego nie

zdziwię się, jeżeli ominiesz ten rozdział i przejdziesz od razu do kolejnego.

Zasady tworzenia programów za pomocą WinAPI

Wyobraź sobie pisanie programów bez wykorzystania formularzy, komponentów i wszystkich innych

udogodnień oferowanych przez Delphi. Nasze programy będą oparte jedynie na podstawowych modułach

Windows.pas i Messages.pas. Wszystkie funkcje, z których będziemy korzystać, zawarte są w bibliotekach DLL

systemu Windows. Ich załadowanie do programu odbywa się w module Windows.pas.

Nam, użytkownikom tych bibliotek, potrzebna jest wiedza o ich budowie ? liczbie i typie parametrów,

wartościach zwracanych przez funkcję itp. Stąd miej na uwadze perspektywę częstego zaglądania do pomocy

Delphi.

Przy tej okazji warto wspomnieć o możliwości choć częściowego nauczenia się języka C. System Windows był

pisany w tym języku, stąd opisy wszystkich funkcji API (deklaracje) są również w nim przedstawione. Jest to

pewna okazja do poznania choćby w małym stopniu budowy języka C.

Gdy kiedyś zaczniesz pisać programy w języku C++, znajomość WinAPI bardzo Ci się przyda! Nazwy funkcji są

takie same ? jedynie składnia nieco się różni.

Brak zdarzeń

1 z 18

2009-03-14 15:43

Delphi :: Kompendium :: Rozdział 12 - 4programmers.net http://4programmers.net/Delphi/Kompendium/Rozdzia%C5%82_12

Podczas pisania programów w ?czystym? API będziemy pozbawieni wygodnego mechanizmu, jakim są

zdarzenia. Jak pamiętasz z rozdziału 5., mechanizm zdarzeń można zastąpić poprzez komunikaty Windows.

Ten moment jest więc dobrą okazją, aby cofnąć się do rozdziału 5. i przypomnieć sobie zasadę funkcjonowania

komunikatów.

Czas generowania strony: 1.6790 sek. (zapytań SQL:

12)

Brak komponentów

W API będziemy musieli obyć się bez komponentów. Te ?klocki?, jakimi są komponenty, w dużym stopniu

odciążały nas od mozolnego operowania komunikatami czy pamięcią. Nie będziemy jednak pozbawieni

typowych kontrolek Windows, jak przycisk czy lista rozwijalna ? będziemy je tworzyć w kodzie programu za

pomocą funkcji CreateWindow .

Zalety wykorzystania WinAPI

Zastanawiasz się może, co takiego zyskasz, używając mechanizmów WinAPI? Powiem szczerze: niewiele.

Dużym plusem jest szybkość działania aplikacji oraz rozmiar. Programy tworzone w Delphi i wykorzystujące

VCL mają duże rozmiary. Nawet prosty program w postaci ?czystego? formularza potrafi zajmować grubo

ponad 300 kB. Aplikacje wykorzystujące jedynie WinAPI mogą zajmować nawet 16 kB i są wykonywane

znacznie szybciej. Różnica jest znaczna, nieprawdaż?

Czytając ten rozdział, masz możliwość zaznajomienia się z dotąd nieznanymi funkcjami, z których być może

będziesz musiał skorzystać w swoich programach, gdy VCL okaże się niewystarczający i zbytnio będzie Cię

ograniczał.

Głównymi zaletami Delphi są przecież biblioteka VCL, klasy oraz formularze, dzięki którym tworzenie

programów trwa znacznie krócej. Jeśli porzucisz te udogodnienia, pisanie aplikacji może zająć więcej czasu, a

nie po to chyba tworzono Delphi, prawda?

Podsumowując: WinAPI jest okazją do głębszego zaznajomienia się z tematyką programowania w systemie

Windows, lecz nie nadaje się do pisania dużych projektów.

Pierwszy program

Przypomnij sobie rozdział 2. Wówczas poznawałeś dopiero język Object Pascal, ale tworzone przez Ciebie

programy także nie zawierały żadnych komponentów czy formularzy. Te programy po skompilowaniu także

miały rozmiar kilkunastu kilobajtów ? można zatem powiedzieć, że już wtedy pisałeś programy WinAPI!

Zamknij formularz i Edytor kodu. Następnie z menu Project wybierz polecenie View Source . Kod źródłowy

projektu (pliku *.dpr) doprowadź do takiej postaci:

program Project1;

uses

Windows;

begin

end .

Na razie nie potrzebujemy pliku zasobów, więc usunąłem także dyrektywę {$R}. Ikonę naszego programu

możemy dodać w następnej kolejności. Tak powstały kod źródłowy zapisz gdzieś na dysku. Następnie z menu

Project wybierz polecenie Build , co spowoduje skompilowanie aplikacji i utworzenie pliku *.exe. Spójrz teraz na

rozmiar aplikacji ? u mnie jest to 14 kB! Na razie co prawda program jest ?pusty?, ale już wkrótce co nieco do

niego dodamy.

Funkcja okienkowa

Dotąd nasz program kończył pracę zaraz po uruchomieniu go ? w bloku begin nie ma przecież żadnej

instrukcji. Naszym celem jest napisanie takiego programu w WinAPI, który zakończyłby pracę po interwencji

użytkownika ? zamknięciu okna. Musimy więc napisać kod, który spowodowałby wyświetlenie formularza.

Jednym z etapów tworzenia takiego formularza jest napisanie funkcji okienkowej. Funkcja taka będzie

odpowiedzialna za odbieranie wszystkich komunikatów, które docierają do okna i ewentualną reakcję na dany

komunikat. Zadeklaruj więc w programie taką funkcję:

function WndProc ( Wnd: HWND; uMsg: UINT; wPar: WPARAM; lPar: LPARAM ) : LRESULT; stdcall ;

begin

end ;

Znaczenie parametrów tej funkcji jest następujące:

Wnd ? uchwyt do okna.

uMsg ? komunikat.

wPar ? pierwsza wartość komunikatu.

lPar ? druga wartość komunikatu.

Taka budowa jest nieprzypadkowa ? aby cały program został prawidłowo skompilowany, funkcja okienkowa

musi wyglądać tak, jak to przedstawiłem powyżej. Pierwszym komunikatem, jaki będzie obsługiwany przez

funkcję okienkową, jest WM_DESTROY . Program musi odpowiednio zareagować na próbę zamknięcia programu.

function WndProc ( Wnd: HWND; uMsg: UINT; wPar: WPARAM; lPar: LPARAM ) : LRESULT; stdcall ;

begin

{ na początek zwracamy wartość 0 ? meldunek jest przetwarzany }

Result := 0 ;

case uMsg of

{ w tym miejscu należy obsłużyć należne komunikaty }

{ w funkcji DefWindowProc przekazujemy takie same parametry, jak w funkcji okienkowej }

WM_DESTROY: PostQuitMessage ( 0 ) ;

else Result := DefWindowProc ( Wnd, uMsg, wPar, lPar ) ;

end ;

Jak widzisz, instrukcja case sprawdza, jaki komunikat został odebrany przez funkcję okienkową. W przypadku

odebrania komunikatu WM_DESTROY program kończy pracę ? PostQuitMessage . Na samym jednak początku

przypisujemy funkcji wartość zwrotną ? cyfrę 0. W przeciwnym wypadku ? jeżeli nadesłany komunikat ?nas

interesuje? ? przekazujemy go dalej, do domyślnego okna. Realizuje to funkcja DefWindowProc ; parametry

muszą być identyczne z parametrami funkcji okienkowej.

2 z 18

2009-03-14 15:43

RSS | Forum | Pastebin |

Regulamin | Pomoc | Usuń

cookies | Prawa autorskie |

Kontakt | Reklama

Delphi :: Kompendium :: Rozdział 12 - 4programmers.net http://4programmers.net/Delphi/Kompendium/Rozdzia%C5%82_12

Aby program został prawidłowo skompilowany, na liście uses musi znaleźć się moduł Messages.pas .

Rejestracja klasy

Aby cały formularz mógł zostać stworzony, uprzednio należy zarejestrować klasę. Rejestracja klasy następuje

poprzez wywołanie funkcji RegisterClass z modułu Windows.pas .

function RegisterClass ( const lpWndClass: TWndClass ) : ATOM; stdcall ;

W parametrze owej funkcji należy podać zmienną wskazującą rekord TWndClass :

TWndClass = packed record

style: UINT;

lpfnWndProc: TFNWndProc;

cbClsExtra: Integer ;

cbWndExtra: Integer ;

hInstance: HINST;

hIcon: HICON;

hCursor: HCURSOR;

hbrBackground: HBRUSH;

lpszMenuName: PAnsiChar ;

lpszClassName: PAnsiChar ;

end ;

Powyższy rekord określa wygląd formularza, kolor tła, styl i kursor. Znacznie parametrów jest następujące:

style ? parametr ów określa styl wyświetlanego okna. Możliwe jest mieszanie stylów za pomocą

operatora or.

lpfnWndProc ? jest to wskazanie na funkcję okienkową.

cbClsExtra ? liczba dodatkowych bajtów alokowanych wraz z rekordem.

cbWndExtra ? liczba dodatkowych bajtów alokowanych wraz z instancją okna.

hInstance ? uchwyt do zasobów.

hIcon ? identyfikacja formularza.

hCursor ? kursor używany w czasie wyświetlania formularza.

hbrBackground ? tło formularza. Możliwe jest zastosowanie jednej z poniższych wartości:

COLOR_ACTIVEBORDER, COLOR_ACTIVECAPTION, COLOR_APPWORKSPACE, COLOR_BACKGROUND,

COLOR_BTNFACE, COLOR_BTNSHADOW, COLOR_BTNTEXT, COLOR_CAPTIONTEXT, COLOR_GRAYTEXT,

COLOR_HIGHLIGHT, COLOR_HIGHLIGHTTEXT, COLOR_INACTIVEBORDER, COLOR_INACTIVECAPTION,

COLOR_MENU, COLOR_MENUTEXT, COLOR_SCROLLBAR, COLOR_WINDOW, COLOR_WINDOWFRAME,

COLOR_WINDOWTEXT.

lpszMenuName ? wskazanie na łańcuch określający menu używane w programie.

lpszClassName ? wskazanie na nazwę klasy (wartość typu PChar ).

Rejestracja nowej klasy może być wykonana w poniższy sposób:

var

Wnd: TWndClass; // klasa okna

begin

with Wnd do

begin

lpfnWndProc := @WndProc; // funkcja okienkowa

hInstance := hInstance; // uchwyt do zasobów

lpszClassName := 'My1stApp' ; // klasa

hbrBackground := COLOR_WINDOW; // kolor tła

end ;

RegisterClass ( Wnd ) ; // zarejestruj nową klasę

end ;

W moim przypadku nie było konieczne wypełnianie wszystkich pól rekordu TWndClass . Przypisałem jedynie te

pola, które wydawały się konieczne do uzyskania przynajmniej podstawowego wyglądu formularza.

Tworzenie formularza

Na szczęście tworzenie samego formularza nie jest czynnością zbytnio skomplikowaną. Realizuje to bowiem

jedna instrukcja ? CreateWindow :

function CreateWindow ( lpClassName: PChar ; lpWindowName: PChar ;

dwStyle: DWORD; X, Y, nWidth, nHeight: Integer ; hWndParent: HWND;

hMenu: HMENU; hInstance: HINST; lpParam: Pointer ) : HWND;

Przyznasz, że ilość parametrów jest spora:

lpClassName ? nazwa klasy (wartość PChar ). Wartość ta musi się równać wartości wpisanej w rekordzie

TWndClass .

lpWindowName ? łańcuch określający tekst, który będzie wyświetlany na formularzu. Znaczenie

parametru można porównywać do właściwości Caption komponentów.

dwStyle ? styl okna (tabela 12.1).

x ? położenie formularza w poziomie. Wstawienie w to miejsce stałej CW_USEDEFAULT powoduje

automatyczne dopasowanie położenia przez system (nowe okno będzie przesunięte lekko w lewą stronę).

y ? położenie formularza w pionie. Wstawienie w to miejsce stałej CW_USEDEFAULT powoduje

automatyczne dopasowanie położenia przez system.

nWidth ? szerokość formularza. Tutaj także stała CW_USEDEFAULT powoduje automatyczne

dopasowanie szerokości.

nHeight ? wysokość formularza. Stała CW_USEDEFAULT powoduje dopasowanie wysokości formularza.

hWndParent ? uchwyt do okna rodzica.

hMenu ? wskazanie do menu, które ma być użyte w programie.

hInstance ? określa instancję modułu, który ma być kojarzony z programem.

Na podstawie tych danych utworzenie formularza może wyglądać tak:

3 z 18

2009-03-14 15:43

Delphi :: Kompendium :: Rozdział 12 - 4programmers.net http://4programmers.net/Delphi/Kompendium/Rozdzia%C5%82_12

CreateWindow ( 'My1stApp' , 'Pierwszy program w WinAPI' ,

WS_VISIBLE or WS_TILEDWINDOW, CW_USEDEFAULT, CW_USEDEFAULT,

CW_USEDEFAULT, CW_USEDEFAULT, 0 , 0 , hInstance, NIL ) ;

Tabela 12.1. Najczęstsze wartości określające styl okna

Wartość Opis

WS_OVERLAPPED Okno posiada pasek tytułowy oraz obramowanie

WS_CHILD Potomne okno, które nie może ?wyjść? poza okno rodzicielskie

WS_POPUP Okno dialogowe

WS_CAPTION Okno ma pasek tytułu

WS_SYSMENU Okno ma menu systemowe

WS_MINIMIZEBOX Okno ma przycisk minimalizacji

WS_MAXIMIZEBOX Okno ma przycisk maksymalizacji

WS_VISIBLE Okno jest widoczne

WS_HIDE Okno jest ukryte

WS_DISABLED Nieaktywne okno ? nie reaguje na zdarzenia

WS_BORDER Okno posiada ramkę

Listing 12.1. Pierwszy program napisany w WinAPI

{

}

program WndApp;

uses

Windows,

Messages;

function WndProc ( Wnd: HWND; uMsg: UINT; wPar: WPARAM; lPar: LPARAM ) : LRESULT; stdcall ;

begin

{ na początek zwracamy wartość 0 ? meldunek jest przetwarzany }

Result := 0 ;

case uMsg of

{ w tym miejscu należy obsłużyć należne komunikaty }

{ w funkcji DefWindowProc przekazujemy takie same parametry, jak w funkcji okienkowej }

WM_DESTROY: PostQuitMessage ( 0 ) ;

else Result := DefWindowProc ( Wnd, uMsg, wPar, lPar ) ;

end ;

var

Wnd: TWndClass; // klasa okna

Msg: TMsg;

begin

with Wnd do

begin

lpfnWndProc := @WndProc; // funkcja okienkowa

hInstance := hInstance; // uchwyt do zasobów

lpszClassName := 'My1stApp' ; // klasa

hbrBackground := COLOR_WINDOW; // kolor tła

end ;

RegisterClass ( Wnd ) ; // zarejestruj nową klasę

CreateWindow ( 'My1stApp' , 'Pierwszy program w WinAPI' ,

WS_VISIBLE or WS_TILEDWINDOW,

CW_USEDEFAULT, CW_USEDEFAULT, CW_USEDEFAULT, CW_USEDEFAULT,

0 , 0 , hInstance, NIL ) ;

while GetMessage ( msg, 0 , 0 , 0 ) do DispatchMessage ( msg ) ;

end .

W listingu 12.1 zaprezentowano cały kod źródłowy programu. Nie omawiałem jeszcze ostatnich instrukcji tego

listingu. Są one bardzo ważne ? bez nich program nie będzie mógł zostać uruchomiony. Operacje te muszą być

wykonane, aby funkcja okienkowa otrzymała potrzebne meldunki. Podczas uruchamiania program musi wejść w

tzw. fazę meldunków. Funkcja GetMessage pobiera kolejno meldunki, wpisując je do struktury TMsg (parametry

są nieistotne), a następnie przekazuje funkcji DispatchMessage , która z kolei przekazuje meldunek funkcji

okienkowej.

Komunikaty i uchwyty

Pisząc programy w WinAPI, będziemy posługiwali się wyłącznie komunikatami jako formą zastępującą zdarzenia

(funkcje SendMessage i PostMessage). Warto więc przypomnieć sobie informacje na temat wysyłania

komunikatów. Ich odbieranie będzie następowało tylko w funkcji okienkowej.

Odświeżmy zatem pamięć ? komunikaty można podzielić na następujące kategorie:

komunikaty klawiaturowe (użytkownik nacisnął lub zwolnił jakiś klawisz),

komunikaty myszy (użytkownik wykonał jakąś czynność myszą),

komunikaty zegara, oznaczające upływ określonego odcinka czasu,

komunikaty systemu ? tworzenie okna, zmiana jego rozmiaru i położenia, zwijanie i rozwijanie okna,

zmiana kolorów systemowych itp.,

komunikaty wewnętrzne ? wysyłane przez inne okna utworzone w naszym programie.

W każdym komunikacie należy podać uchwyt okna docelowego (lub kontrolki docelowej). Uchwyt jest liczbą

32-bitową, która identyfikuje kontrolkę w systemie Windows. To właśnie Windows przydziela uchwyty różnym

kontrolkom. Nazwa typu reprezentującego uchwyt zaczyna się od litery H , czyli np. HWND , HBRUSH , HFONT czy

4 z 18

2009-03-14 15:43

Delphi :: Kompendium :: Rozdział 12 - 4programmers.net http://4programmers.net/Delphi/Kompendium/Rozdzia%C5%82_12

HBITMAP . Dzięki temu łatwo jest rozpoznać, czy dana zmienna jest uchwytem.

Łańcuchy

Podczas pisania programów w WinAPI będziemy używali jedynie łańcuchów typu PChar lub łańcuchów w formie

tablicy. Stosowanie typu String powoduje spowolnienie działania programu i zużywanie większej ilości pamięci.

Typ PChar ma jeszcze jedną zaletę ? można dokonywać na nim takich operacji:

P2 := 'To jest Delphi' ;

P1 := P2 + 8 ;

Pozornie wygląda to tak, jakby do zmiennej P2 dodawana była cyfra 8. W rzeczywistości do typu P1

przypisujemy wartość zmiennej P2 , tyle że bez pierwszych 8 znaków. Podczas lektury dalszej części książki

możesz spotkać się także z deklaracjami zmiennych w postaci tablicy:

Variable : array [ 0 .. 255 ] of char ;

Do takiej zmiennej można następnie przypisać dane w zwykły sposób, tyle że ich wielkość będzie ograniczona

do 255 znaków.

Variable := 'Adam Boduch' ;

Konwersja łańcuchów

W VCL ten problem nie istniał ? moduł SysUtils posiadał odpowiednie funkcje, umożliwiające konwersję typów.

Pisząc programy API, nie będziemy mogli z nich skorzystać ? pozostaje nam użycie funkcji zastępczych, np.

wvsprintf .

Oto możliwy sposób wykonania funkcji zastępczej:

function IntToStr ( Value : Integer ) : String ;

var

Buffer : array [ 0 .. 255 ] of char ; // bufor, w którym przechowywać będziemy dane

begin

wvsprintf ( Buffer, '%d' , @Value ) ; // tu następuje funkcja konwersji

Result := Buffer; // zwracamy rezultat

end ;

Funkcja wvsprintf służy do konwertowania tekstu. Pierwszym parametrem musi być wskazanie zwracanego

przez funkcję ciągu. Ja zadeklarowałem Buffer ? 256-elementową tablicę typu Char . Drugi parametr to tzw.

maska. Jeśli wstawimy w to miejsce znak %d , zostanie on zastąpiony liczbą typu Integer . Owa liczba to

zmienna Value , przekazywana jako trzeci parametr. Przykładowy program prezentujący działanie łańcuchów,

zamieściłem w listingu 12.2.

W powyższej funkcji IntToStr zadeklarowałem tablicę 256-elementową (standardowo),

chociaż tak naprawdę aż tak duża wartość nie jest konieczna.

Wyjątkowo w powyższej funkcji jako zwracanego rezultatu użyłem typu String . Zrobiłem to

tylko po to, aby upodobnić budowę funkcji do rzeczywistego wyglądu funkcji IntToStr z

modułu SysUtils .

Listing 12.2. Pełny kod źródłowy programu

{

}

uses Windows;

function IntToStr ( Value : Integer ) : String ;

var

Buffer : array [ 0 .. 255 ] of char ; // bufor, w którym przechowywać będziemy dane

begin

wvsprintf ( Buffer, '%d' , @Value ) ; // tu następuje funkcja konwersji

Result := Buffer; // zwracamy rezultat

end ;

begin

MessageBox ( 0 , PChar ( 'Witaj w ' + IntToStr ( 12 ) + ' części książki!' ) , 'Witaj!' , MB_OK ) ; //

wyświetl wartość zmiennej

end .

Inny przykład wykorzystania funkcji wvsprintf :

Buffer : array [ 0 .. 255 ] of char ;

Format : packed record // deklaracja rekordu danych do konwersji

Int : Integer ;

Fl : String ;

end ;

begin

{ wypełnienie danych do konwersji }

Format . Int := 11 ;

Format . Fl := 'Adam Boduch' ;

wvsprintf ( Buffer, 'Witaj w %d części kursu, ja nazywam się %s!' , @ Format ) ;

MessageBox ( 0 , Buffer, '' , 0 ) ;

end .

5 z 18

2009-03-14 15:43

Delphi Kompendium Roz12.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: