MEDYTACJA - KIM JESTEM.pdf - BUDDYZM ZEN - inecki

Kraina Zen - Buddyzm ZEN

Strona 1 z 2

Medytacja "Kim jestem?"

| Drukuj |

Napisał: Kraina Zen

sobota, 12 kwiecieŃ 2008

„Wszyscy na tym świecie szukają szczęścia na zewnątrz, a nikt nie rozumie swojego własnego wnętrza. KaŜdy

mówi "ja", "ja chcę tego", "ja jestem jak tamto". Ale nikt nie rozumie tego "ja". Gdy się urodziłeś to skąd

przyszedłeś? Gdy umrzesz, dokąd pójdziesz?

JeŜeli będziesz uczciwie pytał: "Kim jestem?" wtedy wcześniej czy później trafisz na ścianę, gdzie całe

myślenie jest odcięte. Nazywamy to "umysłem niewiem". Zen jest utrzymywaniem tego umysłu "niewiem"

zawsze i wszędzie.”

Mistrz Zen Seung Sahn

Rodzimy się i Ŝyjemy w społeczeństwie jesteśmy powiązani róŜnymi więziami społecznymi. ToteŜ juŜ małe

dziecko na pytanie: "kim jesteś?", poda jako odpowiedŜ swoje imię, które jest jak "identyfikator" społeczny.

PóŜniej doda do tego jeszcze nazwisko, a jeŜeli będziemy je nadal konsekwentnie pytać "kim jesteś?", zacznie

ono odpowiadać "synem mojej mamy", "synem mojego taty", "bratem mojej siostry"... Następnie pójdzie ono

do szkoły i zacznie odpowiadać "uczniem", "Polakiem", "Europejczykiem", itd. Nasz umysł będzie w

nieskończoność szukał odpowiedzi tego typu. Umysł boi się tego co nieznane, więc ciągle się uczymy,

odwiedzamy obce kraje, studiujemy obce kultury i religie, chcemy nawet wiedzieć z czego dokładnie składa się

nasze ciało, co do komórki. Umysł boi się nieznanego, więc ciągle dąŜy do poznawania. DąŜy on jednak do

poznania tego, co na zewnątrz, gdyŜ wszystko co na zewnątrz nas okazuje się poznawalne, nawet jeśli jeszcze

kilkadziesiąt czy kilkaset lat wstecz było zagadką nie do rozwiązania. Wnętrze zaś okazuję się wciąŜ zagadką.

Nasz umysł boi się wnętrza, gdyŜ nie potrafi on ogarnąć i logicznie wytłumaczyć tego, co tam spotyka, a nawet

jeśli zaczyna to pojmować, to stara się na wszelkie moŜliwe sposoby odwieść nas od medytacji, ciągle skupiając

naszą uwagę na byle drobiazgach. Dlatego na początku praktyki polecam wszystkim medytację "kim jestem",

która pomaga nam odkryć nasze wnętrza, jakby zrzucić nam klepki z oczu, odkrywając przed nami prawdę oraz

przezwycięŜyć strach. Okazuje się jednak wtedy, Ŝe wszystko, co nam dotychczas mówiono, jest nieprawdą.

Dochodzi wtedy do czegoś, co ludzie Zen nazywają "Wielką Śmiercią", gdyŜ doświadczenie tej medytacji jest

porównywalne ze śmiercią. Nie chce tu jednak nikogo przestraszyć tym porównaniem, a jedynie ukazać, jak

waŜna moŜe się dla nas okazać ta właśnie medytacja, która pozwala nam "narodzić się na nowo". Jednak nie

jestem w stanie opisać tego doświadczenia. To trzeba przeŜyć samemu.

Medytacja "kim jestem?"

Na początek naleŜy przygotować sobie wszystko tak, aby nikt nam nie przeszkadzał podczas medytacji:

wyłączyć telefon, powiedzieć domownikom, Ŝeby ci nie przeszkadzali przez godzinkę, itd. Następnie naleŜy zająć

wygodną pozycję. Obojętnie czy leŜącą, czy siedzącą, byleby było nam wygodnie (nie moŜna dawać umysłowi

jako pretekstu do zakończenia medytacji tego, Ŝe jest nam niewygodnie). Tak więc naleŜy się wygodnie połoŜyc

albo rozsiąść i zrelaksować. Na zrelaksowanie się jest wiele sposobów. Ja osobiście odliczam od 1 do 10 zgodnie

z moim oddechem: 1wdech; 2wydech; 3wdech; 4wydech; i tak do 10. Kiedy doliczę do 10 zaczynam liczyć

od nowa, aŜ nie poczuję się zrelaksowany. Oddech powinnien być powolny, głęboki i w równym tempie. Kiedy

juŜ się zrelaksujemy, naleŜy zapytać siebie "kim jestem?". Na pewno od razu nasuną się nam odpowiedzi typu

"człowiekiem", "imieniem", "mazwiskiem", o których pisałem na początku tego artykułu. JeŜeli więc odpowiemy

sobie "Jestem Polakiem", zapytajmy siebie: "Jeśli nie jestem Polakiem, to kim zatem jestem?". I naleŜy odciąć

tę relację państwa to tylko wymysł człowieka, one nie istnieją wewnątrz nas. I pytamy się dalej "kim jestem?"

i następna odpowiedź takŜe okaŜe się tylko częścią naszej toŜsamości (równieŜ sztucznie wytworzonej przez

społeczeństwo), naleŜy ją więc odciąć, jak poprzednią.

Pewnego razu natrafimy na pewnego rodzaju ścianę, mur nie do przebicia. OkaŜe się, Ŝe umysł nie moŜe juŜ

znaleźć odpowiedzi na nasze pytanie to jest właśnie to, czego umysł boi się najbardziej: brak odpowiedzi;

niewiedza. Jeśli nie trafimy na nią za pierwszym razem, naleŜy powtarzać tę medytację przez dłuŜszy okres

czasu.

Wystarczy, Ŝe choć raz na chwilę doprowadzi nas ona do tego muru, do bezjaźnowości, gdzie znika nasza

toŜsamość, wszystkie sztuczne relacje i jesteśmy tylko my w najczystszej postaci, aby zrozumieć tę

bezjaźniowość, pustkę, aby przezwycięŜyć strach. Po dotarciu do tego muru jesteśmy gotowi na dalszą drogę

medytacji, na drogę do pełniejszego poznania siebie...

Komentarze

Szukaj

Tylko zarejestrowani uŜytkownicy mogą pisać komentarze!

http://kraina-zen.eu/index2.php?option=com_content&task=view&id=67&pop=1&pa...

2009-04-10

Kraina Zen - Buddyzm ZEN

Strona 2 z 2

Zamknij okno

http://kraina-zen.eu/index2.php?option=com_content&task=view&id=67&pop=1&pa...

2009-04-10

MEDYTACJA - KIM JESTEM.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: