rosarium virginis mariae.pdf

LIST APOSTOLSKI

ROSARIUM VIRGINIS MARIAE

OJCA ŒWIÊTEGO

JANA PAW£A II

DO BISKUPÓW

DUCHOWIEÑSTWA I WIERNYCH

O RÓ¯AÑCU ŒWIÊTYM

Do Biskupów

do Kap³anów i Diakonów,

do Zakonników i Zakonnic

oraz wszystkich Wiernych

www.rosary.katolik.pl

WPROWADZENIE

1. Ró¿ANIEC NAJœWIêTSZEJ MARYI PANNY

(Rosarium Virginis Mariae), który pod tchnieniem Ducha Bo¿ego rozwin¹³ siê stopniowo w

drugim tysi¹cleciu, to modlitwa umi³owana przez licznych œwiêtych, a Urz¹d Nauczycielski

Koœcio³a czêsto do niej zachêca. W swej prostocie i g³êbi pozostaje ona równie¿ w obecnym

trzecim tysi¹cleciu, które dopiero co siê zaczê³o, modlitw¹ o wielkim znaczeniu, przynosz¹c¹

owoce œwiêtoœci. Jest ona dobrze osadzona w duchowoœci chrzeœcijañstwa, które - po dwóch

tysi¹cach lat - nic nie straci³o ze swej pierwotnej œwie¿oœci i czuje, ¿e Duch Bo¿y pobudza je

do " wyp³yniêcia na g³êbiê " (Duc in altum), by opowiadaæ œwiatu, a nawet 'wo³aæ' o

Chrystusie jako Panu i Zbawicielu, jako " drodze, prawdzie i ¿yciu " (J 14, 6), jako " celu

Ró¿aniec bowiem, choæ ma charakter maryjny, jest modlitw¹ o sercu chrystologicznym.

W powœci¹gliwoœci swych elementów skupia w sobie g³êbiê ca³ego przes³ania

W nim odbija siê echem modlitwa Maryi, Jej nieustanne Magnificat za dzie³o odkupieñcze

Wcielenia, rozpoczête w Jej dziewiczym ³onie. Przez ró¿aniec lud chrzeœcijañski niejako

wstêpuje do szko³y Maryi, daj¹c siê wprowadziæ w kontemplacjê piêkna oblicza Chrystusa i w

doœwiadczanie g³êbi Jego mi³oœci. Za poœrednictwem ró¿añca wierz¹cy czerpie obfitoœæ ³aski,

otrzymuj¹c j¹ niejako wprost z r¹k Matki Odkupiciela.

PAPIE¯E A RÓ¯ANIEC

2. Wielkie znaczenie tej modlitwy podkreœlali liczni moi Poprzednicy. Szczególne zas³ugi

mia³ w tym wzglêdzie Leon XIII, który 1 wrzeœnia 1883 roku og³osi³ Encyklikê Supremi

apostolatus officio; t¹ uroczyst¹ wypowiedzi¹ zapocz¹tkowa³ seriê wielu innych, które

poœwiêci³ tej modlitwie, wskazuj¹c j¹ jako skuteczne narzêdzie duchowe wobec bol¹czek

spo³eczeñstwa. Wœród Papie¿y nowszych czasów, którzy wyró¿nili siê w promowaniu

ró¿añca, pragnê wspomnieæ b³. JanaXXIII i przede wszystkim Paw³a VI,który wAdhortacji

apostolskiej Marialis cultus podkreœli³, zgodnie z inspiracj¹ Soboru Watykañskiego II,

ewangeliczny charakter ró¿añca i jego ukierunkowanie chrystologiczne.

Ja sam równie¿ nie pomija³em okazji, by zachêcaæ do czêstego odmawiania ró¿añca. Od

mych lat m³odzieñczych modlitwa ta mia³a wa¿ne miejsce w moim ¿yciu duchowym.

Przypomnia³a mi o tym z moc¹ moja niedawna podró¿ do Polski, a przede wszystkim

odwiedziny Sanktuarium w Kalwarii. Ró¿aniec towarzyszy³ mi w chwilach radoœci i

doœwiadczenia. Zawierzy³em mu wiele trosk. Dziêki niemu zawsze doznawa³em otuchy.

Dwadzieœcia cztery lata temu, 29 paŸdziernika 1978 roku, zaledwie w dwa tygodnie po

wyborze na Stolicê Piotrow¹, tak mówi³em, niejako otwieraj¹c swe serce: ró¿aniec " to

modlitwa, któr¹ bardzo ukocha³em. Przedziwna modlitwa! Przedziwna w swej prostocie i

g³êbi zarazem. [...] Mo¿na powiedzieæ, ¿e ró¿aniec staje siê jakby modlitewnym

komentarzem do ostatniego rozdzia³u Konstytucji Vaticanum II Lumen gentium, mówi¹cego

o przedziwnej obecnoœci Bogarodzicy w tajemnicy Chrystusa i Koœcio³a. Oto bowiem na

kanwie s³ów Pozdrowienia Anielskiego (Ave Maria) przesuwaj¹ siê przed oczyma naszej

duszy g³ówne momenty z ¿ycia Jezusa Chrystusa. Uk³adaj¹ siê one w ca³okszta³t tajemnic

radosnych, bolesnych i chwalebnych. Jakbyœmy obcowali z Panem Jezusem poprzez - mo¿na

by powiedzieæ - Serce Jego Matki. Równoczeœnie zaœ w te same dziesi¹tki ró¿añca serce

nasze mo¿e wprowadziæ wszystkie sprawy, które sk³adaj¹ siê na ¿ycie cz³owieka, rodziny,

narodu, Koœcio³a, ludzkoœci. Sprawy osobiste, sprawy naszych bliŸnich, zw³aszcza tych,

historii ludzkiej, punkcie, ku któremu zwracaj¹ siê pragnienia historii i cywilizacji ".

ewangelicznego, którego jest jakby streszczeniem.

którzy nam s¹ najbli¿si, tych, o których najbardziej siê troszczymy. W ten sposób ta prosta

modlitwa ró¿añcowa pulsuje niejako ¿yciem ludzkim ".

Tymi s³owami, drodzy Bracia i Siostry, wprowadza³em pierwszy rok mego pontyfikatu w

codzienny rytm ró¿añca. Dziœ, na pocz¹tku dwudziestego pi¹tego roku pos³ugi jako Nastêpca

Piotra, pragnê uczyniæ to samo. Ile¿ ³ask otrzyma³em w tych latach od Najœwiêtszej Dziewicy

poprzez ró¿aniec. Magnificat anima mea Dominum! Pragnê wznosiæ dziêkczynienie Panu

s³owami Jego Najœwiêtszej Matki, pod której opiekê z³o¿y³em moj¹ pos³ugê Piotrow¹: Totus

tuus!

PA¯DZIERNIK 2002 - PA¯DZIERNIK 2003: ROK RÓ¯AÑCA

3. Dlatego, po rozwa¿aniach podjêtych w Liœcie apostolskim Novo millennio ineunte, w

którym wezwa³em Lud Bo¿y, by po doœwiadczeniach jubileuszowych " na nowo rozpoczynaæ

od Chrystusa", odczuwam potrzebê rozwiniêcia refleksji o ró¿añcu, daj¹c tamtemu Listowi

apostolskiemu niejako maryjne ukoronowanie, by zachêciæ do kontemplowania oblicza

Chrystusa w towarzystwie i w szkole Jego Najœwiêtszej Matki. Odmawiaæ ró¿aniec bowiem to

nic innego, jak kontemplowaæ z Maryj¹ oblicze Chrystusa. By bardziej uwydatniæ tê zachêtê,

korzystaj¹c z okazji zbli¿aj¹cej siê sto dwudziestej rocznicy og³oszenia wspomnianej

Encykliki Leona XIII, pragnê, by tê modlitwê przez ca³y rok w szczególny sposób

proponowano i ukazywano jej wartoœæ w ró¿nych wspólnotach chrzeœcijañskich. Og³aszam

zatem okres od tegorocznego paŸdziernika do paŸdziernika roku 2003 Rokiem Ró¿añca.

Powierzam to wskazanie duszpasterskie inicjatywie poszczególnych wspólnot koœcielnych.

Nie chcê, by by³o ono przeszkod¹ dla planów duszpasterskich Koœcio³ów partykularnych, ale

raczej niech s³u¿y ich dope³nieniu i ugruntowaniu. Ufam, ¿e zostanie przyjête

wspania³omyœlnie i z gotowoœci¹. Kiedy odkrywa siê pe³ne znaczenie ró¿añca, prowadzi on

do samego serca ¿ycia chrzeœcijañskiego i daje powszedni¹ a owocn¹ sposobnoœæ duchow¹ i

pedagogiczn¹ do osobistej kontemplacji, formacji Ludu Bo¿ego i nowej ewangelizacji.

Chêtnie to zalecam, z radoœci¹ wspominaj¹c jeszcze inn¹ rocznicê: 40 lat od rozpoczêcia

Soboru Watykañskiego II (11 paŸdziernika 1962), "wielkiej ³aski" jak¹ Koœció³ naszych

czasów otrzyma³ od Ducha Bo¿ego.

ZASTRZE¯ENIA WYSUWANE WZGLÊDEM RÓ¯AÑCA

4. Na celowoœæ takiej inicjatywy wskazuj¹ ró¿norakie refleksje. Pierwsza dotyczy pilnej

potrzeby stawienia czo³a pewnemu kryzysowi tej modlitwy, której w obecnym kontekœcie

historycznym i teologicznym zagra¿a nies³uszne pomniejszanie jej wartoœci i dlatego rzadko

siê j¹ proponuje m³odym pokoleniom. Niektórzy s¹dz¹, ¿e nieuniknion¹ konsekwencj¹

centralnego miejsca liturgii, s³usznie podkreœlonego przez Sobór Watykañski II, jest

zmniejszenie znaczenia ró¿añca. W rzeczywistoœci, jak wyjaœni³ Pawe³ VI, modlitwa ta nie

tylko nie przeciwstawia siê liturgii, ale jest dla niej oparciem, gdy¿ dobrze do niej wprowadza

i stanowi jej echo, pozwalaj¹c prze¿ywaæ j¹ w pe³ni wewnêtrznego uczestnictwa i zbieraæ jej

owoce w ¿yciu codziennym.

Byæ mo¿e s¹ jeszcze tacy, którzy ¿ywi¹ obawê, ¿e ró¿aniec mo¿e okazaæ siê ma³o

ekumeniczny ze wzglêdu na swój wyraŸnie maryjny charakter. W rzeczywistoœci przynale¿y

on do najczystszej perspektywy kultu Matki Bo¿ej, wskazanej przez Sobór: kultu

skierowanego ku chrystologicznemu centrum wiary chrzeœcijañskiej, tak "¿e gdy czci

doznaje Matka, to i Syn [...] zostaje poznany, ukochany i wielbiony w sposób nale¿yty ".

Ró¿aniec na nowo odkryty we w³aœciwy sposób jest pomoc¹, a bynajmniej nie przeszkod¹ dla

ekumenizmu!

¯YCIE KONTEMPLACYJNE

5. Jednak najwa¿niejszym motywem, by zachêciæ z moc¹ do odmawiania ró¿añca, jest

fakt, ¿e stanowi on bardzo wartoœciowy œrodek, sprzyjaj¹cy podejmowaniu we wspólnocie

wiernych tego wysi³ku kontemplacji chrzeœcijañskiego misterium, który wskaza³em w Liœcie

apostolskim Novo millennio ineunte jako prawdziw¹ 'pedagogikê œwiêtoœci', której pod³o¿em

Kiedy we wspó³czesnej kulturze, mimo tak licznych sprzecznoœci, pojawia siê nowa potrzeba

duchowoœci, pobudzana równie¿ przez wp³yw innych religii, bardziej ni¿ kiedykolwiek

przynagla wezwanie, by nasze wspólnoty chrzeœcijañskie sta³y siê " prawdziwymi szko³ami

modlitwy ".

Ró¿aniec nale¿y do najlepszej i najbardziej wypróbowanej tradycji kontemplacji

chrzeœcijañskiej. Rozwiniêty na Zachodzie, jest modlitw¹ typowo medytacyjn¹ i odpowiada

poniek¹d " modlitwie serca " czy " modlitwie Jezusowej ", która wyros³a na glebie

chrzeœcijañskiego Wschodu.

Modlitwa o pokój i za rodzinê.

6. Pewne okolicznoœci historyczne sprawiaj¹, ¿e to przypomnienie o modlitwie

ró¿añcowej nabiera szczególnej aktualnoœci. Pierwsz¹ z nich jest pilna potrzeba wo³ania do

Boga o dar pokoju. Ró¿aniec nieraz wskazywali moi Poprzednicy i ja sam jako modlitwê o

pokój. Na pocz¹tku tysi¹clecia, które rozpoczê³o siê przejmuj¹cymi groz¹ scenami zamachu

z 11 wrzeœnia i w którym pojawiaj¹ siê codziennie w tylu czêœciach œwiata nowe obrazy krwi i

przemocy, ponowne odkrycie ró¿añca oznacza zag³êbienie siê w kontemplowanie tajemnicy

Tego, który " jest naszym pokojem ", gdy¿ " obie czêœci ludzkoœci uczyni³ jednoœci¹, bo

zburzy³ rozdzielaj¹cy je mur - wrogoœæ " (Ef 2, 14). Odmawiaj¹c zatem ró¿aniec, nie mo¿na

nie czuæ siê wyraŸnie zobowi¹zanym do s³u¿by sprawie pokoju, ze szczególnym

odniesieniem do ziemi Jezusa, nadal tak doœwiadczanej, a tak bardzo drogiej sercu

chrzeœcijan.

Równie pilna potrzeba wysi³ków i modlitwy wy³ania siê w innym punkcie krytycznym naszych

czasów, jakim jest rodzina, komórka spo³eczeñstwa coraz bardziej zagro¿ona na

p³aszczyŸnie ideologicznej i praktycznej si³ami godz¹cymi w jej jednoœæ, które budz¹ obawy

o przysz³oœæ tej podstawowej i niezbywalnej instytucji, a wraz z ni¹ o losy ca³ego

spo³eczeñstwa. Powrót do ró¿añca w rodzinach chrzeœcijañskich ma byæ, w ramach szerzej

zakrojonego duszpasterstwa rodzin, skuteczn¹ pomoc¹, by zapobiec zgubnym nastêpstwom

tego kryzysu znamiennego dla naszej epoki.

" Oto Matka twoja! "(J 19, 27)

7. Wiele oznak wskazuje, jak bardzo Najœwiêtsza Maryja Panna, której umieraj¹cy

Odkupiciel powierzy³ w osobie umi³owanego ucznia wszystkie dzieci Koœcio³a - "Niewiasto,

oto syn Twój!" (J 19, 26) - chce równie¿ dzisiaj, w³aœnie przez tê modlitwê, daæ wyraz swej

macierzyñskiej trosce. W dziewiêtnastym i dwudziestym stuleciu Matka Chrystusowa w

ró¿norakich okolicznoœciach dawa³a odczuæ w jakiœ sposób swoj¹ obecnoœæ i us³yszeæ swój

g³os, by zachêciæ Lud Bo¿y do tej formy modlitwy kontemplacyjnej. W szczególnoœci, ze

wzglêdu na g³êboki wp³yw, jaki wywieraj¹ one na ¿ycie chrzeœcijan, i na autorytatywne

uznanie przez Koœció³, pragnê przypomnieæ objawienia z Lourdes i z Fatimy; zwi¹zane z

nimi sanktuaria s¹ celem licznych pielgrzymów, szukaj¹cych pociechy i nadziei.

ŒLADAMI ŒWIADKÓW

Nie sposób wymieniæ niezliczon¹ rzeszê œwiêtych, którzy znaleŸli w ró¿añcu

powinno byæ " Chrzeœcijañstwo wyró¿niaj¹ce siê przede wszystkim sztuk¹ modlitwy ".

autentyczn¹ drogê uœwiêcenia. Wystarczy wspomnieæ œw. Ludwika Mariê Grignion de

Montforta, autora cennego dzie³a o ró¿añcu, a bli¿ej naszych czasów Ojca Pio z Pietrelciny,

którego dane mi by³o niedawno kanonizowaæ. Szczególny zaœ charyzmat, jako prawdziwy

aposto³ ró¿añca, mia³ b³. Bart³omiej Longo. Jego droga œwiêtoœci oparta by³a na natchnieniu,

jakie us³ysza³ w g³êbi serca: "Kto szerzy ró¿aniec, ten jest ocalony! ".

Na tej podstawie czu³ siê powo³any do zbudowania w Pompei œwi¹tyni pod wezwaniem Matki

Bo¿ej Ró¿añcowej na tle ruin staro¿ytnego miasta, do którego zaledwie zd¹¿y³a dotrzeæ

nauka chrzeœcijañska, zanim zosta³o poch³oniête w 79 roku przez erupcjê Wezuwiusza, a

które po wiekach wy³oni³o siê ze swych prochów, daj¹c œwiadectwo o œwiat³ach i cieniach

cywilizacji klasycznej.

Przez ca³e swoje dzie³o, a zw³aszcza przez "Piêtnaœcie Sobót", b³. Bart³omiej Longo rozwin¹³

chrystologicznego i kontemplacyjnego ducha ró¿añca, znajduj¹c mocn¹ zachêtê i oparcie u

Leona XIII, "Papie¿a ró¿añca".

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: