Garwood Julie - Montana.pdf - Garwood Julie - ssaaggaa

Julie Garwood

Przełożyła Zuzanna Maj

Zobaczyć świat w ziarenku piasku,

Niebiosa w jednym kwiecie z lasu.

W ściśniętej dłoni zamknąć bezmiar,

W godzinie — nieskończoność czasu.

William Blake, Wróżby niewinności

Tłum. Tadeusz Kubiak

Cnota jest odważna i dobroć nic zna trwogi.

William Szekspir. Miarka za miarkę

Tłum. Leon Ulrich

Londyn, Anglia, 1868

Sępy gromadziły się w westybulu. Salon, jadalnia oraz biblioteka na piętrze

były już szczelnie wypełnione. Nawet na schodach prowadzących na górę widać było

te na czarno ubrane „drapieżniki". Od czasu do czasu dwie lub trzy głowy schylały się

jednocześnie, łapczywie pijąc szampana. Ostrożne, wyczekujące, pełne nadziei.

To byli krewni.

Było tam również wielu przyjaciół lorda Havensmound, którzy przyszli

okazać współczucie z powodu spodziewanego nieszczęścia.

Oficjalna uroczystość miała odbyć się później.

Na początku wszyscy starali się zachowywać z godnością stosowną przy tej

przygnębiającej okazji. Alkohol jednak szybko przywrócił uśmiechy na ich twarzach,

a wkrótce dał się słyszeć głośny śmiech towarzyszący brzękowi kryształowych

kieliszków.

Matroną wreszcie umierała. Ostatniego roku były co prawda dwa fałszywe

alarmy, ale teraz uwierzono, że ten trzeci atak okaże się ostatnim. Była tak wiekowa,

że nie powinna go przetrzymać i ponownie wszystkich rozczarować. Przecież miała

już przeszło sześćdziesiąt lat.

Lady Esther Stapleton spędziła całe życie gromadząc swoją fortunę. Nadszedł

więc czas, żeby umarła i dała możliwość krewnym wydania tych pieniędzy. Zaliczano

ją do grona najbogatszych kobiet w Anglii, a jej jedynego pozostałego przy życiu

syna uważano za biedaka. To nie było w porządku, przynajmniej tak twierdzili

życzliwi wierzyciele lorda. Malcolm był lordem Havensmound i miał prawo

wydawać ile chciał i kiedy chciał. Wiedziano, że był wyjątkowym hulaką i lubieżnym

rozpustnikiem, zainteresowanym zwłaszcza najmłodszymi, ale te skazy charakteru nie

przeszkadzały lichwiarzom. Wręcz przeciwnie. Od dawna już szacowni bankierzy

odmawiali pożyczek rozpasanemu lordowi, natomiast pokątni lichwiarze z

przyjemnością zaspokajali jego potrzeby. Triumfowali. Cieszyła ich rozwiązłość

klienta. Każdy z nich doliczał kolosalny procent za wyciągnięcie lorda z długów

karcianych, nie mówiąc już o sumach, które trzeba było płacić rodzicom

uwiedzionych i porzuconych młodych panienek. Długi narastały, ale cierpliwi

wierzyciele mieli być wkrótce sowicie wynagrodzeni.

W każdym razie byli o tym święcie przekonani.

Thomas, młody pomocnik chorego kamerdynera, wypchnął na zewnątrz

kolejnego wierzyciela i z wielką przyjemnością zatrzasnął za nim drzwi. Przerażali go

ci ludzie. Był pewien, że stać ich na stosowniejsze zachowanie, ale po prostu nic ich

nie obchodziło.

Thomas od dwunastego roku życia mieszkał w tym domu i nigdy dotąd nie był

świadkiem tak haniebnego zdarzenia. Jego droga chlebodawczyni leżała na górze,

starając się utrzymać przy życiu tak długo, dopóki nie zakończy wszystkich swoich

interesów i nie zobaczy swojej ulubionej wnuczki Taylor. Tymczasem na dole syn

umierającej kobiety urządzał przyjęcie, śmiał się i zachowywał jak łajdak, którym

zresztą był. Jego córka Jane z zadowoloną miną stała blisko ojca. Thomas był pewien,

że jej promienny wygląd wynikał z przeświadczenia, że ojciec podzieli się z nią

odziedziczonym majątkiem.

Dwie zgniłe fasole w tym samym strąku, pomyślał Thomas. Ojciec i córka

byli bardzo do siebie podobni z charakterów i wymagań. Pomocnik kamerdynera nie

uważał się za nielojalnego w stosunku do swojej chlebodawczyni, mając tak złą

opinię o jej rodzinie. Jej opinia o nich była podobna. Thomas kilka razy słyszał, jak

lady Esther nazwała Jane żmiją. Ta młoda kobieta była wyjątkowo podła. Wydawało

mu się, że widział uśmiech na jej twarzy tylko wtedy, kiedy udało się jej porządnie

komuś zaszkodzić. Mówiono, że Jane trzyma ludzi z towarzystwa w swoich rękach.

Większość młodych mężczyzn i kobiet zaczynających dorosłe życie rzeczywiście

obawiała się jej, chociaż nie przyznawali się do tego. Thomas nie był pewien czy

plotki, że Jane lubi niszczyć innych, były prawdziwe.

Tym razem jednak posunęła się za daleko. Ośmieliła się zaatakować osobę,

którą lady Esther ceniła najwyżej. Starała się zniszczyć lady Taylor.

Thomas chrząknął z zadowoleniem. Wkrótce Jane i jej niegodziwy ojciec

poznają konsekwencje swoich poczynań.

Droga lady Esther była zbyt zaabsorbowana swoim słabym zdrowiem i

rozpadającą się rodziną, aby mogła zauważyć, co się święci. Jej stan zdrowia

Garwood Julie - Montana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: