Harrison Harry - Rebelia w czasie.pdf - Harrison Harry - ssaaggaa

HARRY HARRISON

REBELIA W CZASIE

(przekład: Grzegorz Kołodziej)

ROZDZIAŁ l

Szeroka, sześciopasmowa droga Capital Beltway

owija Waszyngton betonową pętlą, robi rozległy łuk

przez zalesiony obszar Wirginii, dotyka rogatek

Aleksandrii, miasta - sypialni, i dalej biegnie prosto

przez rzekę Potomac aż do Maryland. Ziemia jest

tutaj tańsza niż w Waszyngtonie, nic więc dziwnego,

że było to dobre miejsce na powstanie biurowców i

nie zanieczyszczających środowiska fabryk,

gwałtownie wynurzających się z leśnych wyrębów.

Droga wylotowa numer czterdzieści dwa odgałęzia się

w tym rejonie i prowadzi do rozwidlonej autostrady.

Tuż przed znakiem zatrzymywania się biegnie nie

oznakowana szosa, która dalej ginie wśród drzew.

Stary Pontiac terkocząc skręcił z wylotu Beltway

i wjechał na szosę. Już za pierwszym zakrętem stał

biały budynek bez okien. Kierowca nie zwrócił uwagi

ani na budynek, ani na napis na bramie wjazdowej,

witający w Weeks Electronics Laboratory 2. Kiedy

tylko budynek zniknął mu z pola widzenia, zjechał na

pobocze i wyłączył silnik.

Gdy wysiadł z samochodu, zamiast trzasnąć

drzwiami zamknął je bez najmniejszego odgłosu,

stanął plecami do maski i patrzył na zegarek,

obojętny na otaczające go wspaniałe złotobrunatne

kolory jesiennych liści. Obsesyjnie wpatrywał się w

zegarek. Przypadkowy obserwator zobaczyłby

mężczyznę mającego ponad sześć stóp wzrostu,

niebrzydkiego, a może nawet całkiem przystojnego,

gdyby nie ostry nos nie pasujący do łagodnych rysów

twarzy. Cokolwiek by o nim powiedzieć, jego

równomiernie opalona skóra i ciemne, posiwiałe

nieznacznie na skroniach włosy sprawiały, że był

mężczyzną o szczególnym wyglądzie. Gdy wpatrywał

się w zegarek, marszczył czoło; sądząc po zmarszczce

między oczami ten wyraz twarzy nie był mu obcy.

Miał na sobie nie rzucający się w oczy wojskowy

płaszcz, granatowe spodnie i czarne buty.

Z niespodziewaną satysfakcją skinął głową,

wcisnął przycisk przy zegarku, odwrócił się i zniknął

między drzewami. Szedł cicho, ale szybko, aż dotarł

do powalonego przez burzę dębu. Musiało się to

wydarzyć całkiem niedawno, gdyż liście zaczynały

dopiero więdnąć. Mężczyzna rzucił się na ziemię i

czołgając się pod osłoną dębu, pokonał co najmniej

piętnaście stóp, po czym wstał, by pędzić dalej.

W odległości mniejszej niż dwadzieścia jardów

las kończył się porośniętym trawą borem biegnącym

wzdłuż kolczastego ogrodzenia. Za nim rozciągał się

trawiasty teren z porozrzucanymi gdzieniegdzie

kępami drzew, zza których widoczny był róg

budynku należącego do Weeks Electronics.

Mężczyzna zaczął schodzić do rowu, ale po chwili

błyskawicznie wycofał się i schował między drzewami.

Kilka sekund później po drugiej stronie ogrodzenia

pojawił się strażnik z owczarkiem niemieckim

trzymanym na krótkiej smyczy. Gdy tylko zniknęli z

pola widzenia, mężczyzna rzucił się do rowu. W biegu

włożył skórzane rękawiczki i wdrapał się na szczyt

ogrodzenia. Z ugiętymi kolanami i rozpostartymi

ramionami balansował przez chwilę nad podwójnymi

zwojami drutów, po czym zręcznie je przeskoczył i

wylądował po drugiej stronie. Później biegł szybko z

opuszczoną głową w kierunku najbliższej kępy drzew.

Zanim zdążył tam dotrzeć, zatrzymał go gwałtownie

hamujący przed nim dżip. Obok kierowcy siedział

strażnik z karabinem wycelowanym w intruza, który

wolno podniósł głowę. Strażnik bez słowa patrzył, jak

wysoki mężczyzna powolnym ruchem ręki wcisnął

przycisk przy zegarku.

- Dokładnie sześć minut, dziewięć i trzy dziesiąte

sekundy, Lopez - powiedział.

Strażnik machinalnie skinął głową i opuścił

karabin.

- Tak jest, panie pułkowniku.

- To niedobrze, cholernie niedobrze! - Mężczyzna

nazwany pułkownikiem wspiął się na tył samochodu. -

Jedziemy do wartowni.

Okrążyli laboratorium i skierowali się do

niskiego budynku zasłoniętego od strony drogi dużym

gmachem. Stojąca przy nim grupa umundurowanych

mężczyzn w milczeniu obserwowała nadjeżdżającego

dżipa. Siwowłosy strażnik z belkami sierżanta

podszedł do zatrzymującego się pojazdu. Pułkownik

wysiadł i wskazał na zegarek.

- Co myślisz o sześciu minutach, dziewięciu i

trzech dziesiątych sekundy od czasu, kiedy z drogi

dostałem się do lasu, do chwili, kiedy mnie

zatrzymano?

- Nie myślę o tym zbyt dobrze, pułkowniku

McCulloch - powiedział sierżant.

Harrison Harry - Rebelia w czasie.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: