Margul T - Sto lat badań nad religiami - notatki do 7 rozdz.pdf

(84 KB) Pobierz
315612373 UNPDF
100 LAT BADAŃ NAD RELIGIAMI ŚWIATA
ROZDZIAŁ 1
GŁÓWNI OMÓWIENI PRZEDSTAWICIELE
Friedrich Maks Muller (1823-1900) – ojciec religioznawstwa porównawczego.
przyczynił się głównie do organizacyjnie historii religii;
wierzył, że poprzez badania nad powinowactwem języków można dojść do wykrycia powinowactwa religii;
ujrzał najstarszą formę religii w Rigwanie;
numen - nomen (bóg – nazwa); „kto zna jedną religię, nie zna żadnej”; „religia z kwiecistej mowy”; „mit to choroba języka”.
Peter Kornelis Tiele (1830-1902)
wprowadził historię religii na holenderski uniwersytet;
bronił nauki o religii przed teologami chrześcijańskimi (teza o rozwoju przachrześcijańskich religii, gdzie chrześcijaństwo miało być koroną
rozwoju);
pierwszy podręcznik religioznawstwa.
Edward Burnett Tylor (1832-1913)
biologiczno-ewolucyjny punkt widzenia;
twórca animizmu.
Emil Durkheim (1858-1917)
traktował religię jako „ducha grupy społecznej”;
zorganizowanie zespołowych badań, wciągnięcie do współpracy sztabu specjalistów z różnych dyscyplin (od historii do językoznawstwa) oraz
wyostrzenie spojrzenia na momenty ogólne, wspólne wszystkim religiom świata.
Upsali Natan Soderblom (1866-1931)
geniusz kompromisu – jego misją było zbliżenie sobie ludzi różnych wyznań, cechowała go wielka pojednawczość;
trójźródłowe pochodzenie religii: pojęcie duszy, lęk przed siłą magiczną i koncepcja prasprawcy świata;
różnorodność między religiami sprowadzał do wspólnego mianownika świętości.
Wilhelm Schmidt (1868-1954) – teolog katolicki.
pramonoteizm (pierwotny monoteizm);
starał się umocnić swoją religię poprzez badania etnologiczne;
Rudolf Otto (1869-1937)
subtelna analiza uczucia świętości;
numinosum – ogólny przedmiot kultu religijnego;
szkoła Marburska (Niemcy).
Konrad Theodor Preuss (1869-1940) – amerykanista.
zwolennik teorii odmagicznego pochodzenia religii;
przeciwnik animizmu (wskazywał na religię Meksyku, którym nieznane były pojęcia ducha czy duszy);
„religia wywodzi się z pragłupoty człowieka w pewnym stadium rozwoju, gdy homo sapiens nie kierował się samym tylko instynktem, a jeszcze
nie zdobył się na prawidłowe rozumowanie posługujące się kategorią przyczyny.” - potem złagodził ten pogląd.
Raffaele Pettazzoni (1883-1959) – pierwszy ściśle naukowy i bezstronny historyk religii.
studiami szczegółowymi umacniał swój historyczny i wariabilistyczny punkt widzenia na kulturę i jej wytwór: religię;
dla niego religia to: „nieustannie zmienne i powiązane z całą kulturą życie religijne społeczeństwa;
studium misteryjne (przednarodowe) wielobóstwo (potem świadome jego wykluczenie) jednobóstwo.
Edwin Olivier James (1888-[brak daty]) – pastor anglikański z ojczyzny Frazera.
kontynuator szkoły mitu i rytuału – powiązanie mitycznego słowa z obrzędową czynnością.
Helmuth von Glasenapp (1891-1963)
badał głównie subtelne odchylenia doktrynalne w różnych religiach, trudno uchwytny mikroklimat sekty.
Karl Kerenyi (1897-[brak daty]) – mitoznawca hellenistyczny.
nurt psychologii głębi, zdecydowany ahistoryzm, artystyczno-impresjonistyczne podejście do religii; odrzucił przydatność metody porównawczej
Mircea Eliade (1907-[brak daty]) – czołowy przedstawiciel przedstawiciela fenomenologii religii.
opiera się na tezie o jedności psychicznej ludów cywilizacji niepiśmiennych i wysokostechnicyzowanych;
korzystał ze zdobyczy parapsychologii, idei Otta, z freudyzmu-jungizmu oraz Durkheima;
dualistyczny pogląd na cywilizacje – tradycyjne z religiami i nowoczesne, bezreligijne.
PODMIOT RELIGIOZNAWSTWA
Religioznawstwo Porównawcze / Nauka o religii / Porównawcza historia religii:
religioznawstwo było traktowane jako nauka wywodząca się z teologii i często miała za zadanie uzasadnić słuszność poglądu, iż chrześcijaństwo
jest ukoronowaniem rozwoju religijnego ludzkości;
popularność poglądu o pramonoteizmie.
wyzwolicielami religioznawstwa byli Eliade, von Glasenapp i Pettazzoni nadając tej nauce własną metodę badawczą, ogólny zakres i problem
badawczy;
spór historyków religii z fenomenologamii religii (o podmiot badań) [str. 15] – Morgul proponuje pogodzenie obu metod; na początku analiza
historyczna, potem fenomentologiczna, lecz o równym znaczeniu.
GENEZA RELIGII (XIX wiek)
Muller widział w religii kult nieskończoności (infinityzm);
Tiele i Tylor – animizm;
Durkheim – grupowy totemizm (wspólny przodek);
Soberblom – manaizm, animizm i kult prasprawcy;
Schmidt – biblijny monoteizm;
Preuss – magia;
Otto – metafizyczny lęk (awe);
Pettazoni – misteria;
James – praktyki magiczno-myśliwskie;
Eliade – poczucie jedni duszy indywidualnej z wszechduszą świata.
PIERWOTNE PRZEJAWY ŻYCIA RELIGIJNEGO (XX wiek)
zawsze można odnaleźć wcześniejszą formę życia religijnego, więc aktualnie uważana za najwcześniej odkrytą, nie jest najstarszą w ogóle;
człowiek bardzo wcześnie miał wyobrażenia metafizyczne, nadprzyrodzone etc.
METODA PRACY (XX wiek)
Muller – językoznawstwo porównawcze;
Tylor i Frezer – starsza siostra etnologia;
Durkheim – socjologia (antropologia społeczna);
Kyrenyi – psychologia analityczna Junga;
Schmidt – językoznastwo i etnografia ludów niepiśmiennych;
Pettazoni – etnologia;
Eliade – filozofia indyjska i parapsychologia praktyk medytacyjnych.
Warto zerknąć kto się jaką religią w szczególności interesował [str. koniec 19, początek 20].
CZYM NIE JEST NAUKA O RELIGIACH ŚWIATA:
nie jest religioznawstwem szczegółowym;
badanie z pozycji wyznaniowej (to teologia!);
filozofią religii;
ruchem panekumenicznym, dążeniem do zjednoczenia religii;
nowym ruchem religijnym.
ROZDZIAŁ 2 – FRIEDRICH MAX MULLER (Niemiec)
Biografia:
religioznawstwo porównawcze rodzi się w 1856 roku wraz z artykułem „Szkic z zakresu mitoznawstwa porównawczego.” Mullera;
pierwszy kongres historyków religii w Paryżu – 1900;
1837 – spisanie Rigwedy przez Williama Jonesa ; Muller zajmuje się wydaniem (od 1849 do 1874) tej indyjskiej Biblii (w 1848 dostał honorarium
od królowej na ten cel), zadanie to związuje go z Anglią na całe życie;
epoka Romantyzmu szuka idealnych praczasów, kiedy człowiek był swoiski, swobodny, szczęśliwy; Muller gloryfikował Rigwedę ;
na Mullera spływają liczne zaszczyty: 1850 – zastępstwo profesora neofilologii, 1851 – Akademia Monachijska wybiera go na swojego członka,
1854 – obejmuje katerdrę fundacji Tylora w Oksfordzie, 1858 – dalsze zaszczyty (uznałem za mało istotne, jak coś to koniec strony 28);
z czasem jednak uważa się, że Muller nic nie wniósł nowego do językoznawstwa;
przez niepowodzenia w 1860 roku zrywa z przeszłością: przesuwa swoje zainteresowania z językoznawcy na religioznawstwo porównawcze;
poruszanie tematu celu i użyteczności nowej nauki;
osiągnięcia na tym polu w uniwersytecie szkockim;
w wieku 60 lat dokonuje inwentaryzacji własnych odkryć – porządkuje je:
przejawianie się religii w przyrodzie (fizyhierofania)
wytworach ludzkich (fetyszohierofania)
wielkich postaciach (antropohierofania)
własnej jaźni człowieka (psychohierofania)
został ostro skrytykowany przez Langa i Otto Gruppego;
definicja religii jako: wszechogarniającego, przemożnego, nieprzepartego poczucia nieskończoności.
Poglądy:
„Język stanowi źródło wszelkiej myśli, a więc i wszelkiej kultury, a więc i jednego z jej przejawów, religii.”;
język jest punktem wyjścia dla każdej nauki humanistycznej;
klasyfikacja religii musi trzymać się niewolniczo klasyfikacji języków;
w żadnym języku nie ma liczby mnogiej przez pojedyncza, ergo nie może istnieć pojęcie bogów przed pojęciem Boga;
„Nasza religia ojczysta jest w tym sensie niemal mową ojczystą”
rzeczowniki mają rodzaje, dlatego bogowie mają rodzaje i wyznaczoną płeć;
tak jak istniały trzy centra językowe, tak istniały trzy centra religijne;
religia powstaje z poczucia nieskończoności;
umysł ludzki dąży do nazywania przymiotników przynależnych rzeczownikom oraz uosobiania wyrażeń językowych; te dwa czynniki
psychologiczne powodują powstanie mitologi politeistycznej;
porównywanie mitologii do choroby języka;
mitologia nie miała nic wspólnego z religią; bardziej przypomniała poezję;
wpływ koncepcji Schellinga na temat monoteizmu;
religia wywodzi się od poczucia nieskończoności;
z racji, iż w Rigwedzie bogowie byli uważani za NAJ NAJ NAJ, wykuł wniosek, że początkowo czcili oni jednego NAJ Boga pod różnymi nazwami,
gdyż najlepszy może być tylko jeden;
pogląd, że pierwszą formą religii był henoteizm;
Osiągnięcia nadal aktualne:
określenie przedmiotu badań religioznawstwa porównawczego;
zaznaczanie ważności badań polowych;
wielkie zainteresowanie faktami;
przestrzega przed spekulacją nie popartą danymi;
laickie podejście do religii podczas badań;
zwrócenie uwagi na składnik mowy w każdej religii.
ROZDZIAŁ 3 – KORNELIS PIETER TIELE (Holandia)
Biografia:
umocnił społecznie i instytucjonalnie religioznawstwo porównawcze;
przywódca modernizmu, starającego się pogodzić brak wiary w nadprzyrodzone z chrześcijaństwem;
1876 – wprowadzenie religioznawstwa na uczelnie; w 1880 wprowadzone religioznawstwo w Francji... śmiały krok przyczynił się do wprowadzania
wszędzie katedr badań nad religiami;
interesował się religią babilońsko-asyryjską, a także w mniejszym stopniu irańską;
wydał pierwszy w dziejach świata podręcznik do religioznawstwa;
Poglądy:
brak wartościowania religii; niestety sam się do tego nie stosował :/
„Definicja religii jako stosunek człowieka do nadprzyrodzonych mocy w które wierzy, nie jest wielce filozoficzna i pozostawia otwartą kwestię
istoty religii.”;
to, czy religia narodziła się z człowiekiem czy później może być udowodnione nie historycznie, lecz poprzez psychologię;
badał historię religii jako powszechny fakt dziejowy;
idea nieprzerwanego rozwoju religijnego;
szczeble rozwoju religii: [dokładniejszy opis - str. 72]
Grupa religii plemienno-narodowych
Animizm polizoiczny
Spirytyzm
Fetyszyzm
Totemizm
Grupa religii przyrodniczo-państwowych
Teriantropiczny magizm
Antropizm-hermetyzm
Grupa religii etycznych
Partykuralny etyzm
Uniwersalny etyzm
ewolucjonizm religioznawczy; religie późniejsze lepszymi od starszych;
metoda szukania uogólnień poprzez szczegóły; od szczegółów podąża się do uogólnień; zasada regularności;
trzy podstawowe tendencje w nauce religioznawczej:
tendencję rozwoju przez statyczność i przyswajanie;
tendencję skupienia, czyli koncentracji i ekspansji;
zasadę równowagi, czyli syntezy;
utrzymywał ciągły kontakt z Mullerem.
ROZDZIAŁ 4 – EWOLUCJONIZM
EDWARD BURNETT TYLOR
jako pierwszy prowadził skuteczne badania na ludach niepiśmiennych; antropologia społeczna;
twórca animizmu;
ewolucjonistyczne myślenie o religiach;
im coś bardziej ohydne moralnie, tym starsze;
animizm jako podstawa każdej religii; wiara w duchy stanowiła ogólną teorię religii;
zainteresował się etnologią podczas podróży po Ameryce, Kubie i Meksyku;
(chyba) najważniejsze dzieło Primitive Culture w 1871; pierwsze tak dokładnie sprecyzowane poglądy na temat człowieka pierwotnego;
teoria przeżytków – mam nadzieje że pamiętacie co to jest
rola mowy i tworzenia liczebników;
wyjaśniono pochodzenie wielu ceremonii i obrzędów;
omówiono sporo mitów;
skonstruowano teorię animizmu (patrz niżej, sporo o nim było w tekście);
było to ostatnie duże dzieło Tylora.
ANIMIZM
„Animizm! Synonim samego Tylora, synonim Primitive Culture , synonim angielskiego religioznawstwa antropologicznego!”
redukcja wszelkiej religii do pewnego stadium rozwoju początkowej wiary w duchy;
zachwycała uczonych zwięzłością i prostotą;
w teorii wiara w duchy ma cechować każdą religię, jest więc minimum definicji;
jeżeli gdzieś nie ma wiary w duchy to nie dlatego, że jej tam nigdy nie było, ale dlatego, że z czasem zanikła lub wygasła;
negowanie u jakiś plemion istnienia religii jest spowodowane albo brakiem dowodów (danych) albo ze zbyt wąskiej definicji religii;
animizm Tylor rozumie w ścisłym, ewolucyjnym, biologicznym znaczeniu:
„Jest to zarodek i zarazem trwały składnik wszystkich późniejszych studiów rozwojowych.”
„Animizm cechuje plemiona bardzo mało zaawansowane w drabinie ludzkości, a od nich wznosi się, wprawdzie nieco przekształcony, ale
zachowujący od początku do końca nieprzerwaną całość, aż do samego centrum wysokiej, nowoczesnej kultury”.;
Tylor tworzy podobną drabinę religii jak Tiele [dokładny opis na 94]:
Animizm
Animatyzm
Kult Przodków / Fetyszyzm / Bałwochwalstwo
Polidemonizm
Politeizm
Dualizm
Politeizm hierarchiczny
Monolatria / Deizm / Panteizm
Monoteizm właściwy
w obrazie Tylora człowiek pierwotny myślał logicznie niczym XIX wieczny dżentelmen – intelektualista :P;
Lang: „religia – choroba umysłu człowieka pierwotnego”;
Wundt mimo iż był zwolennikiem animizmu, nie uznawał go za religię; Wundt, teoria religii: „Religia to uczucie przynależności człowieka i
otaczającego go bytu do ponadzmysłowego świata, w którym wyobraża on sobie urzeczywistnione ideały, będące dla niego najważniejszymi
celami ludzkich dążeń.”;
według Wundta religijny może być dopiero człowiek, który jest w stanie pojąć Platona; według niego:
zespolona forma + Idea Bohatera Religia Etyczna
już za życia Tylora pojawia się krytyka:
Magia Pierwotna, Pramonoteizm;
„Szereg rozwojowy Tylora od dusz przez duchy do bóstw jest czystą spekulacją. Również nie wiemy nic o procesach, które doprowadziły do
odkrycia tych istot duchowych.”; „Teoria ta całym swoim ujęciem pasuje znacznie lepiej do drugiej połowy XIX wieku niż do świata
pierwotnego.”;
MAGIA PIERWOTNA
konkurencyjna animizmowi teoria Preussa;
była stadium wyjścia wszystkich wierzeń;
PRAMONOTEIZM
teoria stworzona przez Andrewa Langa, ucznia Tylora; odstępstwo wiernego dotąd ucznia;
powstała przez doniesienia nie o istotach duchowych, ale o Istocie Duchowej.
Animizm Mit Przyrodniczy – zespolona forma (nie nazwana)
Zgłoś jeśli naruszono regulamin