Test przedniej szufladki w zgięciu stawu kolanowego do 90°
Test przedniej szufladki do oceny integralności przedniego więzadla krzyżowego.
Wykonanie: Pacjent leży na plecach ze zgiętym stawem biodrowym do 45° i kolanowym do 90°. Pośladkiem badający fiksuje stopę chorego w określonej przez siebie rotacji. Obiema rękami obejmuje nasadę kości piszczelowej i przy rozluźnionych mięśniach zginaczach pacjenta pociąga ją do przodu. Test może być wykonany w neutralnej rotacji, w rotacji zewnętrznej stopy do 15° do oceny niestabilności przednio-przyśrodkowej i rotacji wewnętrznej stopy do 30° do oceny niestabilności przednio-bocznej.
Interpretacja: Przy przewlekłej niewydolności przedniego więzadła krzyżowego można wykonać przednią szufladkę, tzn. brzuszne przemieszczenie piszczeli z wyczuwalnym palpacyjnie i dającym się rozpoznać „miękkim" uderzeniem.
Przy świeżych uszkodzeniach badanie przedniej szufladki przy zgięciu 90° daje często wynik negatywny, ponieważ ruch ten często sprawia bóle i chorzy odruchowo stawiają opór. Dodatkowo możemy mieć do czynienia z całkowitymi lub częściowymi uszkodzeniami więzadeł po stronie przyśrodkowej i bocznej, które w czasie wykonywania testu szufladki ulegają rozciągnięciu. Powodują one dolegliwości bólowe, które wpływają na wynik badania przedniej szufladki w taki sposób, że jest on negatywny, co stwarza złudzenie pozornej stabilności.
Na szczególne polecenie przy świeżych uszkodzeniach zasługuje badanie w lekkim zgięciu (test Lachmanna). Jeżeli mamy do czynienia z uszkodzeniami zastarzałymi, główną przyczyną dolegliwości jest odczucie braku stabilności, a badanie przedniej szufladki przy zgięciu do 90° nie powoduje bólów i stanowi istotny dowód istnienia patologii.
Uwaga: Przednia szufladka powinna być wykonana w neutralnej rotacji. W tej pozycji można ocenić wielkość przemieszczenia. Ustawienia rotacyjne wymuszają określone pozycje kości piszczelowej, a skręcenie obwodowych struktur torebkowych i więzadłowych zwiększa ich napięcie, przez co maleje zdolność do przemieszczania się kości piszczelowej w czasie testu szufladki. Badanie stabilności rotacyjnej łącznie z oceną bocznej stabilności w zgięciu i wyproście informuje o złożoności uszkodzeń więzadeł i integralności wtórnych stabilizatorów.
Przednia szufladka nie pozwala na automatyczne stwierdzenie uszkodzenia więzadła krzyżowego. Z drugiej strony przy ujemnym teście szufladki nie można sądzić, że przednie więzadło krzyżowe nie jest uszkodzone. Bliższa część kości piszczelowej jest w czasie wykonywania szufladki pociągana do przodu lub spychana do tyłu. Występują więc trudności w określeniu dokładnej pozycji wyjściowej (pozycji neutralnej), z której skierowana do przodu siła wywołuje przednią szufladkę. Jeżeli występuje uszkodzenie tylnego więzadła krzyżowego z przemieszczeniem ku tyłowi nasady kości piszczelowej (spontaniczna tylna szufladka), to podczas wykonywania przez badającego szufladki przedniej może się wydawać, iż mamy do czynienia z dodatnim objawem. W rzeczywistości kość piszczelowa jest wyciągana do przodu z tylnego położenia, co spowodowane jest uszkodzeniem tylnego więzadła krzyżowego. Jeżeli przednie więzadło napina się, to ogranicza dalsze przednie przemieszczanie kości piszczelowej.
fizjotczew