Krishnamurti Jiddu - Okres przejściowy.pdf - Krishnamutri Jiddu - ssaaggaa

1929 Ommen

TEKSTY Z OKRESU PRZEJŚCIOWEGO

ROZWIĄZANIE ZAKONU GWIAZDY

Dziś rano zastanowimy się nad rozwiązaniem Zakonu Gwiazdy. Wielu to

ucieszy, innych chyba zmartwi. Ale nie chodzi tu ani o radość ani o

smutek, jest to bowiem, jak zamierzam wyjaśnić, nieuniknione.

Pamiętacie może opowieść, jak to diabeł szedł ze swym przyjacielem

ulicą i jak ujrzeli przed sobą człowieka, który zatrzymał się,

podniósł coś z ziemi, obejrzał i włożył do kieszeni. Przyjaciel

zapytał diabła: "Co on podniósł?", ten zaś odparł "Podniósł odrobinę

Prawdy". "To chyba bardzo dla ciebie niekorzystne?", rzekł

przyjaciel. "Ależ nie", odparł diabeł, "pozwolę mu ją teraz

zinstytucjonalizować" [I am going to let him organise it].

Twierdzę, że Prawda jest krainą bez dróg i że nie można zbliżyć się

do niej po żadnej ścieżce, nie zbliża do niej żadna religia, żadna

sekta. Taki jest mój punkt widzenia i obstaję przy nim w sposób

absolutny i bezwarunkowy. Prawda, będąc nieograniczoną,

nieuwarunkowaną, nieosiągalną na jakiejkolwiek drodze, nie może

zostać zinstytucjonalizowana; nie należy też tworzyć żadnej

organizacji, która by wiodła czy siłą prowadziła ludzi jakąś ścieżką.

Jeśli to najpierw zrozumiecie, to ujrzycie, jak niemożliwym jest

zinstytucjonalizować wiarę. Wiara jest sprawą czysto osobistą, nie

możecie, nie wolno wam jej instytucjonalizować. Jeśli się to uczyni,

to umiera ona i ulega krystalizacji, staje się wyznaniem, sektą,

religią, którą narzuca się innym. To właśnie wszyscy próbują na całym

świecie czynić. Zawęża się prawdę i czyni z niej zabawkę dla ludzi

słabych, dla tych, którzy są chwilowo niezadowoleni. Prawdy nie da

się sprowadzić w dół, to raczej jednostka zdobyć się musi na wysiłek,

by się do niej wznieść. Nie możecie sprowadzić szczytu góry w dolinę.

Jeśli chcecie zdobyć szczyt góry, musicie przejść przez dolinę i

wspiąć się na zbocza nie lękając się niebezpiecznych przepaści. Wy

wspiąć się musicie ku Prawdzie, jej nie można dla was "obniżyć" czy

zinstytucjonalizować. To przede wszystkim organizacje podtrzymują

zainteresowanie ideami, ale organizacje budzą jedynie zainteresowanie

zewnętrzne. Zainteresowanie, które nie jest zrodzone z miłości Prawdy

dla niej samej, a jedynie wzbudzone przez organizację, jest

bezwartościowe. Organizacja staje się szkieletem, do którego jej

członkowie mogą się wygodnie dopasować. Oni nie pożądają już Prawdy

czy szczytu góry, ale raczej wyszukują sobie wygodne miejsce lub

pozwalają, by umieściła ich tam organizacja i uważają, że organizacja

będzie w ten sposób wiodła ich do Prawdy.

Jest to zatem pierwszy powód dla którego, z mego punktu widzenia,

należy Zakon Gwiazdy rozwiązać. Wbrew temu utworzycie zapewne inne

Zakony, nadal będziecie należeć do innych organizacji szukających

Prawdy. Nie chcę należeć do żadnej organizacji duchowego typu,

proszę, zrozumcie to. Skorzystam na przykład z usług organizacji,

która zawiezie mnie do Londynu; to jest organizacja zupełnie innego

typu, organizacja jedynie techniczna, niczym poczta bądź telegraf.

Podróżowałbym korzystając z samolotu czy parowca, są to jedynie

fizyczne urządzenia nie mające nic wspólnego z duchowością. Twierdzę,

powtarzam, że żadna organizacja nie może wieść człowieka do tego, co

duchowe.

Jeśli w tym celu tworzy się organizację, to staje się ona podporą,

źródłem słabości, zniewolenia; musi ona paraliżować jednostkę,

przeszkadzać jej wzrastać, ustanawiać swą wyjątkowość, zależną od

odkrycia, samemu dla siebie, tej absolutnej, nieuwarunkowanej Prawdy.

Jest to zatem drugi powód dla którego zdecydowałem, skoro jestem już

Naczelnikiem Zakonu, Zakon rozwiązać. Nikt na tę moją decyzję nie

wpłynął.

Nie jest to żaden wspaniały wyczyn, nie chcę bowiem mieć wyznawców i

mówię to serio. Z chwilą, gdy za kimś idziecie, przestajecie podążać

za prawdą. Nie interesuje mnie, czy zważacie na to, co mówię, czy

nie. Pragnę czegoś w świecie dokonać i dokonam tego z niewzruszonym

skupieniem. Interesuje mnie tylko jedna istotna rzecz: uczynić

człowieka wolnym. Pragnę uwolnić go od wszelkich klatek, od wszelkich

lęków, nie chcę zaś zakładać religii, nowych sekt, ani też ustanawiać

nowych teorii czy nowych filozofii. Zapytacie mnie naturalnie,

dlaczego podróżuję po świecie nieustannie przemawiając. Powiem wam, z

jakiego powodu tak czynię: nie bym pragnął wyznawców, nie bym chciał

mieć grono wybranych uczniów. (Jakże ludzie lubią być inni od swych

bliźnich, choćby mieli odróżniać się czymś bezsensownym, absurdalnym

i trywialnym. Nie chcę tych absurdów popierać.) Nie mam uczniów, nie

mam apostołów, czy to na tej Ziemi czy w dziedzinie ducha.

Nie pociąga mnie też urok pieniędzy ani pragnienie wygodnego życia.

Gdybym chciał wieść wygodne życie nie przyjeżdżałbym na obóz i nie

mieszkałbym w wilgotnym kraju. Mówię otwarcie, bo chciałbym to

ustalić raz na zawsze. Nie chcę wieść z roku na rok tych dziecinnych

debat.

Pewien prowadzący ze mną wywiad reporter uważał rozwiązanie

organizacji mającej wiele tysięcy członków za wspaniały wyczyn. Był

to dla niego wielki akt, powiedział "Co będzie pan potem robił, jak

będzie pan żył? Nie będzie pan miał wyznawców, ludzie nie będą pana

słuchać". Jeżeli znajdzie się choćby pięciu ludzi, którzy będą

słuchać, którzy będą żyć, którzy będą mieć twarze zwrócone ku

wieczności, to wystarczy. Po co mieć tysiące nie rozumiejących,

zabalsamowanych od stóp do głów w przesądzie, nie pragnących nowego,

którzy raczej przetłumaczą to, co nowe tak, aby zadowalało ich

bezpłodne, ociężałe jaźnie? Jeśli mówię ostro, proszę, nie zrozumcie

mnie źle, nie jest to przejaw braku współczucia. Gdy udajecie się do

chirurga na operację, to czy nie czyni dobra operując was również

wtedy, gdy wywołuje to ból? Jeśli więc ja, podobnie, mówię ostro, nie

wynika to z braku prawdziwego uczucia - a wręcz przeciwnie.

Mam, jak powiedziałem, tylko jeden cel: uczynić człowieka wolnym,

pchnąć go ku wolności, pomóc mu wyzwolić się od wszelkich ograniczeń,

bo tylko to da mu wieczne szczęście, to nieuwarunkowane

urzeczywistnienie siebie.

Ponieważ ja jestem wolny, nieuwarunkowany, pełny - nie jestem częścią

Prawdy, prawdą względną, ale Prawdą pełną, która jest wieczna - to

pragnę, by ci, którzy chcą mnie zrozumieć, byli wolni; ale nie by za

mną szli i uczynili ze mnie klatkę, która stanie się religią, sektą.

Raczej powinni wolni być od wszelkich lęków - od lęków religijnych,

od lęku o zbawienie, od lęku duchowości, od lęku o miłość, od lęku

przed śmiercią, od lęku przed samym życiem. Tak jak artysta maluje

obraz, ponieważ malowanie sprawia mu radość, ponieważ wyraża w ten

sposób siebie, bo to jest jego chwała i dobro, tak ja to czynię, i to

nie dlatego, bym czegokolwiek od kogokolwiek pragnął.

Wy przyzwyczajeni jesteście do autorytetu, do poczucia autorytetu, o

którym sądzicie, że zaprowadzi was na wyżyny ducha. Sądzicie i macie

nadzieję, że ktoś inny, za pomocą swych nadzwyczajnych mocy - cudu -

przenieść was może w ten świat wiecznej wolności, która jest

szczęściem. Cały wasz pogląd na życie opiera się na tym autorytecie.

Słuchacie mnie od trzech lat, a nie zaszła w was, z paroma wyjątkami,

żadna zmiana. Przeanalizujcie teraz moje słowa, bądźcie krytyczni,

tak byście mogli zrozumieć całkowicie, do głębi. Jeśli szukacie

autorytetu, by zawiódł was na wyżyny ducha, to automatycznie zmuszeni

jesteście wokół tego autorytetu stworzyć organizację. Przez samo

tworzenie tej organizacji, która, jak sądzicie, dopomoże temu

autorytetowi zaprowadzić was na wyżyny ducha, zamykacie się w klatce.

Jeśli mówię otwarcie, to pamiętajcie, proszę, że nie czynię tak

dlatego bym był szorstki, okrutny, ani by ponosił mnie entuzjazm w

dążeniu do celu, ale dlatego, że pragnę, byście zrozumieli moje

słowa. Właśnie po to tu jesteście i tracilibyśmy czas, gdybym swego

punktu widzenia nie wyjaśnił jasno i stanowczo.

Przez osiemnaście lat przygotowywaliście się na Przyjście Nauczyciela

Świata. Przez osiemnaście lat organizowaliście się, szukaliście

kogoś, kto napełni wasze serca i umysły radością, kto przekształci

całe wasze życie, kto da wam nowe rozumienie, kto wzniesie wasze

życie na nową płaszczyznę, kto udzieli wam nowej zachęty, kto was

wyzwoli - i oto spójrzcie, co się dzieje! Rozważcie, zastanówcie się

samodzielnie i stwierdźcie, w jaki sposób wiara ta was odmieniła. Nie

chodzi o powierzchowną różnicę polegającą na noszeniu gwiazdki - to

jest trywialne, absurdalne. W jaki sposób taka wiara wymiotła z życia

wszelkie rzeczy nieistotne? Oto jedyny sposób oceny: W jaki sposób

wzrosła wasza wolność, wielkość, o ile bardziej zagrażacie każdemu

społeczeństwu opartemu na fałszu i rzeczach nieistotnych? Na ile

członkowie tej organizacji, Zakonu Gwiazdy, odmienili się?

Jak powiedziałem, przygotowywaliście się na moje przyjście przez

osiemnaście lat. Nie dbam o to, czy wierzycie, że jestem Nauczycielem

Świata. To zupełnie nieważne. Skoro należycie do organizacji Zakonu

Gwiazdy, poświęcaliście swoją energię uznając, że Krishnamurti jest

Nauczycielem Świata - częściowo lub całkowicie: całkowicie dla tych,

którzy naprawdę szukają, a tylko częściowo dla tych, których

zadowalają ich własne półprawdy.

Przygotowywaliście się od osiemnastu lat i spójrzcie, jak wiele

przeszkód piętrzy się na drodze waszego zrozumienia, jak wiele

powikłań, jak wiele rzeczy trywialnych. Wasze przesądy, wasze lęki,

wasze autorytety, wasze kościoły nowe i stare - wszystko to, jak

twierdzę, przeszkadza rozumieniu. Nie mogę wyrażać się jaśniej. Nie

chcę, byście się ze mną zgadzali, nie chcę, byście za mną szli, chcę,

byście zrozumieli to, co mówię.

To zrozumienie jest konieczne, bowiem wasza wiara was nie

przeobraziła, a jedynie uwikłała; także dlatego, że nie chcecie

widzieć rzeczy takimi, jakie są. Chcecie mieć swych własnych bogów -

nowych bogów zamiast starych, nowe religie zamiast starych, nowe

formy zamiast starych - a wszystko to równie bezwartościowe, a

wszystko to przesądy, ograniczenia, kule inwalidzkie. Zamiast dawnych

duchowych rozróżnień macie nowe duchowe rozróżnienia, zamiast dawnych

religijnych wyznań macie nowe wyznania. Życie duchowe was wszystkich

zależy od kogoś innego; od kogoś innego zależy wasze szczęście i

oświecenie. I choć przygotowywaliście się na moje przyjście przez

osiemnaście lat, to gdy powiadam, że te wszystkie rzeczy są zbędne,

gdy powiadam, że musicie wszystko to odrzucić i w sobie szukać

oświecenia, chwały, czystości i nieskazitelności jaźni, nikt z was

uczynić tego nie chce. Może tylko nieliczni, ale bardzo, bardzo

nieliczni.

Po co nam więc organizacja?

Po co ludzie fałszywi, hipokryci, mieliby iść za mną, wcieleniem

Prawdy? Proszę, pamiętajcie, że moje słowa nie są szorstkie czy

nieprzyjazne, ale że znaleźliśmy się w sytuacji, gdy musicie ujrzeć

rzeczy takimi, jakimi są. Powiedziałem rok temu, że nie pójdę na

kompromisy. Wówczas niewielu mnie słuchało. W tym roku stawiam sprawę

absolutnie jasno. Nie wiem, jak wiele tysięcy na całym świecie -

członków Zakonu - przez osiemnaście lat przygotowywało się na moje

przyjście, a teraz nie chce słuchać tego, co mówię, w sposób

bezwarunkowy, pełny.

Po co nam więc organizacja?

Jak już powiedziałem, celem moim jest uczynić ludzi bezwarunkowo

wolnymi; twierdzę bowiem, że jedyna duchowość to nieskazitelność

jaźni, która jest wieczna, to harmonia między rozumem a miłością. Oto

jest absolutna, bezwarunkowa Prawda, która jest samym życiem. Dlatego

chcę uczynić człowieka wolnym, radosnym niczym ptak na czystym

niebie, niczym nie obarczonym, niezależnym, a w tej wolności pełnym

zachwytu. I ja, na którego przyjście przygotowywaliście się przez

osiemnaście lat, teraz powiadam, że musicie być wolni od tych

wszystkich rzeczy, wolni od swych powikłań i zagmatwań. W tym celu

niepotrzebna jest wam organizacja oparta na duchowej wierze. Po co

nam organizacja dla pięciu czy dziesięciu ludzi na świecie, którzy

rozumieją, którzy walczą, którzy odrzucili wszystko, co trywialne? A

ludziom słabym i tak żadna organizacja nie może dopomóc w znalezieniu

Prawdy. Prawda bowiem jest w każdym człowieku; ona nie jest ani

daleko ani blisko; ona wiecznie jest tutaj.

Organizacja nie może was wyzwolić. Nikt z zewnątrz nie może was

wyzwolić; nie może was wyzwolić żadna zorganizowana religia, żadne

złożenie siebie w ofierze dla sprawy; nie może was wyzwolić żadne

dopasowanie się do organizacji ani pogrążenie się w pracy. Pisząc

listy używacie maszyny do pisania, ale nie stawiacie jej na ołtarzu i

nie oddajecie jej czci. A tak właśnie postępujecie gdy organizacje

stają się dla was najważniejsze. "Ilu ona liczy członków?" - oto

pierwsze pytanie zadawane mi przez wszystkich dziennikarzy. "Ilu ma

Pan wyznawców? Na podstawie ich liczby ocenimy, czy to, co Pan mówi,

jest prawdą czy fałszem". Nie wiem, ilu ich jest. Nie obchodzi mnie

to. Jak powiedziałem, gdyby choć jeden człowiek zyskał wolność, to by

wystarczyło.

Wyobrażacie sobie, że tylko pewni ludzie dzierżą klucz do Królestwa

Szczęścia. Nikt go nie dzierży. Nikt nie jest do tego upoważniony.

Ten klucz to wasza własna jaźń i jedynie w rozwoju, oczyszczaniu i

nieskazitelności tej jaźni jest Królestwo Wieczności.

Zrozumcie zatem, jakim absurdem jest cała ta wzniesiona przez was

struktura, poszukiwanie pomocy z zewnątrz, uzależnienie od innych

swego dobrego samopoczucia, swego szczęścia, swej siły. Znaleźć to

wszystko możecie tylko w sobie.

Po co nam więc organizacja?

Przywykliście do tego, by wam mówiono, jak dalece jesteście

zaawansowani, jaki jest wasz duchowy stan. Jakże to dziecinne! Któż

oprócz was samych powiedzieć wam może, czy wewnątrz jesteście piękni

czy brzydcy? Któż oprócz was samych powiedzieć wam może, czy

jesteście nieskazitelni? Jesteście w tych sprawach niepoważni.

Po co nam więc organizacja?

Ale ci, którzy naprawdę chcą zrozumieć, którzy usiłują znaleźć to, co

wieczne, bez początku i bez końca, ci pójdą razem z większą mocą i

zagrożą wszystkiemu, co nieistotne, złudom, cieniom. I skupią się,

staną się płomieniem, bowiem oni zrozumieli. Takie grono musimy

stworzyć i to jest moim celem. Bowiem z tego prawdziwego zrozumienia

powstanie prawdziwa przyjaźń. Bowiem z tej prawdziwej przyjaźni -

jakiej zapewne nie znacie - powstanie prawdziwa współpraca ze strony

każdego. A to nie z powodu autorytetu, nie dla zbawienia, nie by

poświęcać się dla sprawy, ale dlatego, że naprawdę rozumiecie, a

zatem możecie żyć w wieczności. Jest to coś większego od wszystkich

przyjemności, od wszelkiego poświęcenia.

Oto parę powodów, dla których, po dwuletnim głębokim namyśle,

podjąłem tą decyzję. Nie jest to chwilowy impuls. Nikt mnie do tego

nie namówił - w takich sprawach namowom nie ulegam. Przez dwa lata o

tym myślałem, powoli, starannie, cierpliwie i teraz zdecydowałem,

jako jego Naczelnik, Zakon rozwiązać. Wy możecie utworzyć inną

organizację i oczekiwać kogoś innego. Mnie to nie obchodzi, tak jak

nie obchodzi mnie tworzenie nowych klatek i nowych do tych klatek

dekoracji. Interesuje mnie jedynie to, by uczynić ludzi absolutnie,

bezwarunkowo wolnymi.

The Dissolution of the Order of the Star. Ommen: Star Publishing

Trust 1929, 14 s.

przełożył Wojciech Sady

1931 Ommen

KRISHNAMURTI

PRZEMÓWIENIA

Zeszyt II i III, maj - październik 1932

PRZEMÓWIENIA W OMMEN

Zebranie latem 1931, przed rozpoczęciem Obozu.

Pierwsze z tych przemówień ukazało się w numerze V kwartalnika 1931

r., jako wstęp.

Wiara nie opiera się na mądrości - lecz ma swe źródło w nadziei, w

wyczekiwaniu tego, czego byśmy pragnęli doznać, w obawie przed tym,

czego byśmy chcieli uniknąć. Lękacie się poddać badaniom wasze

wierzenia, nadzieje i obawy, aby nie stracić wiary, która jest waszą

ostoją. Według mnie prawdziwe zrozumienie rodzi się z dociekań, z

nieustannych badań, przy pomocy giętkości umysłu, która daje nam

mądrość. Aby osiągnąć zrozumienie, które jest owocem rozmyślań,

dociekań i wielu wątpliwości musisz odwrócić myśli zarówno od

przeszłości jak i przyszłości i skupić całą swą uwagę na

teraźniejszości.

Wieczność to głębokie zapatrzenie się w teraźniejszość. Jeżeli umiesz

ogarnąć teraźniejszość, pojąć całe jej bogactwo, znaczenie i treść,

rozumiesz pełnię czasu, a przez to samo sięgasz poza czas.

Krishnamurti Jiddu - Okres przejściowy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: