Zapytaj kabalistę cz.4.pdf

Zapytaj kabalistę cz.4

Page 1 of 6

Zapytaj kabalistę

Zapytaj kabalistę cz.4

Rozmawiają: Naukowiec, kabalista, profesor Michael Laitman oraz

wykładowca Międzynarodowej Akademii Kabały Michał Sanilewicz

Program 4 – 18 marca 2009 г.

M. Sanilewicz: Dzień dobry! W programie „Zapytaj kabalistę” jest z nami w studio uczony

kabalista, Michael Laitman. Przypominam: pytania moŜecie zadawać na osobistym blogu

profesora w zakładce „Zadaj pytanie”.

Pierwsze pytanie brzmi tak. Aleksandr prosi Pana o komentarz o stosunku kabały i osobiście

Pańskiego do takiej wiadomości. „Największa coroczna nagroda o wysokości jednego miliona

funtów szterlingów przypadnie w udziale francuskiemu fizykowi-teoretykowi Bernardowi

d'Espanyat, znanemu z prac o przyrodzie realności. Główna filozoficzna doktryna, która stała się

godna uwagi funduszu Templona, polega na koncepcji „hiper-kosmicznego boga”, czyli

niewidzialnego królestwa poza obszarem i czasem. (Оn otrzymał za to półtora miliona dolarów –

największa nagroda.) Terminem „hiper-kosmiczny bóg” uczony tłumaczy pewne procesy fizyki

kwantowej, które jeszcze nie mogą być opisane przez kategorie nauki na jej bieŜącym poziomie

rozwoju. I według filozoficznej teorii francuskiego fizyka, obecność tego początku Boga, Stwórcy

lub jak on go jeszcze nazywa, „niezaleŜnej realności”, będzie wieczna, jakby blisko człowiek nie

podkradał się do zagadek Wszechświata.

Jak Pan moŜe to skomentować?

M. Laitman: On powiedział absolutnie prawdę, Ŝe istnieje WyŜszy Kosmiczny Rozum, Ŝe on

zarządza i dowodzi wszystkim. JeŜeli my nie zaczniemy w jakiś sposób brać go pod uwagę, nie

moŜemy potwierdzić naszych dzisiejszych najnowszych teorii mikroświata, makroświata i

zawsze, na poziomie ziemskiego ludzkiego rozumu, ten kosmiczny WyŜszy Rozum – siła,

kierująca nami, będzie niedostępna dla naszego zrozumienia, odczucia.

Z punktu widzenia uczonego on prawidłowo wszystko powiedział, lecz nie sądzę, Ŝe dokonał

jakiegoś wyjątkowego odkrycia.

M. Sanilewicz: W kręgach naukowych odnoszą się z wątpliwościami do takiego dowodu.

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=112%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.4

Page 2 of 6

M. Laitman: Rzecz w tym, Ŝe to nie jest nawet dowód. Nie jestem ekspertem w danym

przypadku, lecz widocznie on próbuje dowieść, Ŝe bez dopuszczania postulatu o istnieniu WyŜszej

wszechobejmującej kierującej siły, nie moŜemy doprowadzić wszystkich naszych wiadomości o

mikro-, makro – i w ogóle o całym naszym świecie, o całym wszechświecie, w jeden jednolity

system. To jest rzeczywiście na granicy filozofii i fizyki.

О czym mówi kabała? Kabała mówi o tym, Ŝe rzeczywiście istnieje WyŜsza siła, WyŜsza – dla

naszego rozumienia, w stosunku do naszego poziomu rozwoju. Tę siłę moŜemy pojąć, zrozumieć,

badać absolutnie według tych praw, tymi samymi zasadami, z których korzystamy w naukach

naszego świata. Tylko musimy prawidłowo podejść do badania tej WyŜszej siły.

Musimy w sobie, wewnątrz siebie rozwinąć jeszcze dodatkowy organ odczuć, – oprócz pięciu

organów zmysłu, odnoszących się do naszego zwierzęcego ciała, który pozwoli nam wznieść się

ponad poziom czasu, obszaru, ruchu, powyŜej współrzędnych naszego świata. I wtedy zaczniemy

odczuwać tę siłę.

To moŜliwe. To nie ekstrasensoryka, nie filozofia – to realność, którą kaŜdy moŜe osiągnąć i zająć

się tym badaniem. Lecz aby tego doświadczyć, on powinien naprawić i zmienić siebie.

Wszystkie nauki naszego świata stworzone są na tej podstawie, Ŝe my, nie zmieniając siebie, po

prostu dodajemy do naszym organów zmysłów przyrządy poszerzające ich skalę. I na podstawie

badań zbieramy statystykę. Na tym powstaje nauka naszego świata. My ją dzielimy na fizykę,

chemię, geologię, botanikę i tak dalej. Lecz, w zasadzie, to jedna nauka o świecie – naturalna

nauka.

M. Sanilewicz: Wychodzi, Ŝe nie zmieniając siebie, nie moŜemy udowodnić istnienia Boga?

M. Laitman: W Ŝaden sposób. Dlatego Ŝe my nie odczuwamy niczego innego. MoŜemy badać

tylko to, co odczuwamy. I wychodzi, Ŝe powinniśmy w pierwszej kolejności naprawić siebie,

wznieść na poziom naszego badania, i wówczas zacząć badanie samego siebie. O tym mówi nauka

kabała. Dlatego ona nazywa się „nauka kabała” – nauka o otrzymywaniu. Czyli powinniśmy

rozwinąć w sobie moŜliwość otrzymania wyŜszej informacji i potem zacząć badać.

M. Sanilewicz: Tylko zmieniając siebie zaczynam badanie?

M. Laitman: Wówczas ty zaczynasz widzieć to, co napisano w tych księgach.

M. Sanilewicz: A do tego momentu kabały nie moŜna nazywać nauką?

M. Laitman: Nie, do tego momentu ty wprost nie rozumiesz tego, co napisali kabaliści, jak i co

badali. Oni piszą formuły, harmonogramy, opowiadają ci, co odbywa się w systemie WyŜszych

sił, jak ta WyŜsza siła wpływa na nas, otacza nasz świat, wpływa na kaŜdą jego część, zamyka

stworzenie od początku do końca według kolejności przyczynowo-skutkowego łańcuszka,

prowadzi go do jakiegoś celu.

Tego uczy się w kabale, i ty tego moŜesz się nauczyć. Lecz do tej pory, dopóki nie rozwinąłeś w

sobie tego odczucia, tej nowej szczególnej właściwości, czytasz napisane przez nich w księgach i

te opisy są dla ciebie absolutnie puste, ty nie rozumiesz o czym jest mowa. Tylko kiedy

wzniesiesz się do wyŜszego świata, wówczas – tak.

M. Sanilewicz: Wychodzi, Ŝe człowiek tylko wewnątrz siebie postrzega tę siłę, a naszymi

organiami zmysłów nie zobaczymy Boga?

M. Laitman: Tak. Tylko w stosunku do człowieka. Być moŜe kilku ludzi czuje jedno i to samo.

Przypuśćmy, wzięliśmy jednakowe lornetki i obserwujemy jedno i to samo zjawisko.

Rozmawiamy, i to zjawisko znajduje się w polu naszego widzenia. А jeŜeli pozostali ludzie przy

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=112%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.4

Page 3 of 6

tym nie są obecni i nie obserwują tego zjawiska, to oni nie rozumieją o czym rozmawiamy. Być

moŜe nawet myślą, Ŝe ja i ty nie jesteśmy całkiem normalni, lub wyobraŜamy sobie coś.

Kiedy kabaliści rozmawiają pomiędzy sobą, oni wiedza o czym mówią. A ludzie, którzy czytają

ich dzieła, myślą, Ŝe jest to coś całkowicie nierealnego. Niczego nikomu nie udowodnisz. Trzeba

zdobyć tę „lornetkę”.

M. Sanilewicz: Czy moŜe Pan coś poradzić?

M. Laitman: Mogę dać tylko jedną radę. JeŜeli was to przyciąga, interesuje, to znaczy, Ŝe w was

rzeczywiście juŜ jest potrzeba na dzisiaj do prawdziwego wzniesienia nad swoją przyrodą.

Poczytajcie, zobaczycie. JeŜeli to jest dla was – bierzcie, nie – pozostawcie, nie moŜna niczego

zrobić na siłę. Тylko tak podchodzimy. Jest bardzo jasne prawo w kabale: „Nie ma przymusu w

duchowym”.

M. Sanilewicz: A w czym zawarta jest praktyka?

M. Laitman: Praktyka zawarta jest w tym, Ŝe kiedy człowiek zaczyna zajmować się kabałą,

zaczyna zajmować się rozwojem swojej duszy, swojego wewnętrznego szóstego zmysłu, który

zbudowany jest nie na otrzymywaniu, jak naszych pięć organów zmysłów, a na oddawaniu.

Kiedy zaczyna się w nim rozwijać ten szósty organ odczuć, który jest zupełnie inny niŜ wszystkie

pozostałe, człowiek wchodzi jakby w sprzeczność sam ze sobą: to szóste odczucie ciągnie go do

przodu – od siebie, wszystkie pozostałe ciągną do jego wnętrza – do siebie. I na tej sprzeczności

on zaczyna budować siebie, czyli prawidłowo wykorzystywać siebie, po to Ŝeby równomiernie i

prawidłowo wznosić się.

M. Sanilewicz: Oto jest pytanie o praktyczną kabałę. Pyta Swietłana z Kijowa: „W czym

przejawia się praktyczna kabała – w rozszerzaniu wiedzy o celu stworzenia w świecie, czy teŜ to

coś innego?

M. Laitman: Praktyczna kabbała – to nie jest zwykła wiedza o celu stworzenia w świecie,

praktyczna kabała – to osiąganie tego celu, osiąganie celu stworzenia. Jesteśmy stworzeni po to,

Ŝeby wyjść z naszego świata, wznieść się nad nim na duchowy poziom, tam, gdzie znajdujemy się

w doskonałości i wieczności. Powinniśmy ten duchowy poziom osiągnąć tutaj, w ciągu naszego

Ŝycia.

M. Sanilewicz: Nie ma Ŝadnych ćwiczeń fizycznych, Ŝadnych medytacji, diet, niczego?

M. Laitman: Absolutnie nic, co odnosi się do naszego ciała. Nasze ciało nie objawia się tym

naczyniem, w które moŜna otrzymać odczucie WyŜszego świata. To naczynie odczucia WyŜszego

świata, podobne do oka lub ucha, powinieneś stworzyć. Tego naczynia nie posiadamy. Istnieje

jego zaląŜkowy stan nazywany kropką w sercu. Właśnie tę kropkę powinieneś rozwinąć.

JeŜeli w człowieku jest dąŜenie do czegoś powyŜej naszego świata, wtedy za pomocą kabały on to

rozwija. On moŜe przyjść do kabały, spojrzeć, przekonać się – czy to jest dla niego czy nie. JeŜeli

to jeszcze nie dla niego, pozostawi wszystko.

M. Sanilewicz: A jak on to rozwija, jakimi ćwiczeniami?

M. Laitman: To nie ćwiczenia, on po prostu czyta o stanach, które w nim wynikają. Kabała

opisuje stany wzniesienia człowieka, jest to podbne do wzniesienienia po schodach, pojmując

WyŜszy świat – pojmuje swoje stany. Wznosząc się, studiuje je, czyli za pomocą jakich działań i

sił odczuwa to, co w niego wchodzi, w co się odmienia.

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=112%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.4

Page 4 of 6

Czytając o tym, oddziałuje na swoją, tak zwaną, kropkę w sercu, na ten zaląŜek duchowego

organu odczucia. I ten organ odczucia rozwija się pod tym oddziaływaniem. Таk samo jak z

małym dzieckiem: na nasze wszelkie oddziaływania ono odpowiada i tak rozwija siebie.

M. Sanilewicz: Specjalnie nie trzeba o niczym myśleć?

M. Laitman: Nie. Myślenie w ogóle nie pomoŜe. Wszystkie nasze dzisiejsze myśli i Ŝyczenia są

egoistyczne, one nie mają Ŝadnego odniesienia do zrozumienia duchowego. śadnego! JeŜeli jest w

nas pragnienie do duchowego, powinniśmy wziąć kabalistyczną ksiąŜkę i zacząć za jej pomocą

rozwijać tę kropkę w nas – początek duchowego naczynia.

JeŜeli ona się rozwija, zaczniemy odczuwać WyŜszy świat, jeŜeli nie rozwija się, czyli, to jeszcze

nie ta kropka, wtedy pozostawimy to wszystko. Zostanie nam pokazane, Ŝe w kabale niczego nie

ma, Ŝe trzeba zajmować się czymś bardziej rzeczywistym, i odejdziemy do jakiejś innej praktyki,

do religii, lub będziemy zajmować się swoim zwierzęcym Ŝyciem.

M. Sanilewicz: Dobre odnoszenie się ku bliźniemu – to nie staje się praktyką?

M. Laitman: Dobre odnoszenie się do bliźniego potrzebne nam jest po to, Ŝeby dzisiaj poprawnie

współdziałać pomiędzy sobą i normalnie Ŝyć w tym świecie. To nie odnosi się do kabały.

Kabaliści kolejny raz potwierdzają to, co dzisiaj stwierdzają biolodzy, zoolodzy, fizycy, politycy,

bankierzy i ekonomiści. Wszyscy dzisiaj mówią o tym, Ŝe w pełni zaleŜymy od siebie nawzajem.

Czyli powinniśmy w jakiś sposób dojść do porozumienia, wzajemnego udziału, wzajemnego

poręczycielstwa, do wzajemnej miłości. Inaczej, oczywiście, nie przeŜyjemy na tej ziemi.

M. Sanilewicz: Dobre odnoszenie się do bliźniego nie jest celem?

M. Laitman: Nie.

M. Sanilewicz: Mówił Pan, Ŝe miłość do bliźniego jest osnową całej kabały.

M. Laitman: Rzecz w tym, Ŝe są ludzie (z kropką w sercu), którzy dąŜą do WyŜszego, dlatego Ŝe

tego pragną, to dla nich jest niezbędne, rozwinęła się w nich taka wewnętrzna potrzeba. Таcy

ludzie byli we wszystkich pokoleniach. I jest ogromna masa ludzi – cała ludność planety, która

dzisiaj stopniowo zaczyna odczuwać na sobie kryzys, czuć tą globalność i pełną zaleŜność od

siebie nawzajem.

I jeŜeli osiągniemy porozumienie i prawidłowe, dobre, czyste, serdeczne odnoszenie się do siebie

nawzajem, kiedy mnie nikt nie zaskakuje, nikt nie gani, nie bije, i nie zamyka w więzieniu, a po

prostu ja – i kaŜdy z nas – dobrze myśli o innych, wtedy będziemy Ŝyć szczęśliwie, normalnie na

tej ziemi, a nie będziemy umierać z głodu i od epidemii.

JeŜeli kaŜdy z nas dzisiaj to pojmie, to stopniowo osiągniemy taki stan. I wewnątrz tego

prawidłowego stanu, między nami, kiedy znajdziemy wyjście z siebie – do innych, wzniesiemy się

nad swoim ego, tam my takŜe ujawnimy ten duchowy stan, który osiągają jednostki z kropki w

sercu. А osiągniemy to wszyscy razem, cała ludzkość.

Czyli, istnieją dwie drogi do osiągnięcia tego wyŜszego stanu:

– indywidualiści z kropką w sercu, którzy podąŜają za pomocą kabały,

– masy, które podąŜają do tego stanu, dlatego Ŝe jest im źle w tym Ŝyciu i nie mogą wytrzymać.

Lecz tak samo i oni osiągają ten stan wyjścia z siebie – do innych.

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=112%3...

2010-01-25

Zapytaj kabalistę cz.4

Page 5 of 6

M. Sanilewicz: Konstanty z Moskwy, ojciec dwojga dzieci, pyta: „Jak to się stało, Ŝe małpa nagle

została człowiekiem? To pytanie niepokoi praktycznie wszystkie dzieci. Lecz ja, choć czytałem

kilka ksiąŜek kabalistycznych, nie umiem na nie odpowiedzieć”.

M. Laitman: To i po dziś dzień jest bardzo duŜy problem i w religijnych, i w naukowych

kręgach. Obecnie, widziałem, Ŝe zdjęli całą serię filmów o Darwinie, gdzie przedstawia się całe

jego Ŝycie, poszukiwania i w ogóle jego system. Dość powaŜny film. Tak o nim myśleli ludzie.

PrzecieŜ było wielu ludzi, którzy takŜe dogadywali się w tym, i tak samo przedstawiali swoje

myśli – te, które przypisujemy Darwinowi. I on miał wątpliwości. Nie wszystko to, co my o nim

mówimy – w istocie jest jego, to juŜ i nasze domysły i to, co potem się nawarstwiło.

Оn był bardzo religijnym człowiekiem, miał duŜe problemy. Nie chciał w ogóle Ŝadnych

publikacji. Potem jakby zmusili go – pojawiła się analogiczna teoria w innym miejscu i dlatego

opublikował swoją. Jego ojciec pragnął, Ŝeby syn został religijnym teologiem. А jego ciągnęło

cały czas do badania przyrody. I nagromadzony materiał podpowiedział mu taką ideę.

W zasadzie, idea Darwina – to kabalistyczna idea rozwoju egoizmu, dlatego Ŝe egoizm znajduje

się wewnątrz całej przyrody. NieŜywa, roślinna, zwierzęca, ludzka przyroda – wszystkie one

wyrastają z egoizmu. Najmniejszy egoizm tworzy wokół siebie nieŜywą powłokę, nieŜywy obiekt.

Egoizm większego poziomu tworzy naokoło siebie juŜ roślinną powłokę, wszelkie właściwości,

wiele rodzajów, gatunków, klas i podklas. NieŜywa, roślinna, lub zwierzęca przyroda – to róŜne

rodzaje egoizmu.

M. Sanilewicz: Egoizm – to siła? To energia?

M. Laitman: To siła, nie energia. Egoizm – to siła przyciągnięcia energii. W zaleŜności od tego,

w jakiej postaci egoizm w obiekcie jest połączony, ten obiekt przybiera oddzielne właściwości,

zewnętrzną formę.

Praktycznie nie musimy badać psa, kota lub człowieka, musimy badać ich wewnętrzną istotę,

energię – egoizm, który znajduje się wewnątrz nich. I ten zewnętrzny egoizm, juŜ buduje na sobie

swoje formy.

Kabała – to nauka, która ma juŜ cztery i pół tysiąca lat, jest o wiele starsza, niŜ nauka Darwina.

Darwin Ŝył około 150 lat temu, w 1830 roku, jeŜeli się nie mylę, kiedy była opublikowana jego

teoria. A kabała, na przykład, ma cztery i pół tysiąca lat.

W kabale mówi się o tym, Ŝe cały nasz rozwój, cała nasza przyroda – to rozwijający się egoizm,

który ubiera na siebie róŜne, coraz bardziej odpowiednie zewnętrzne powłoki. Dlatego wymierają

jedne gatunki, na przykład – mamuty, pojawiają się zamiast nich inne. Dlatego z bardziej

prymitywnych drobnoustrojów i istot, powstają bardziej złoŜone.

M. Sanilewicz: Z małpy powstał człowiek?

M. Laitman: Ari – bardzo znany kabbalista Ŝyjący w 1630 – 40 roku, prawie 500 lat temu,

napisał w księdze „Drzewo śycia”, Ŝe z nieŜywych obiektów pojawiły się koralowce, które stają

się pośrednią formą między nieŜywą i roślinną przyrodą.

Rośliny, stopniowo rozwijając się zaczęły przechodzić w zwierzęce stany. I jest takie małe

zwierzę, które on nazywa „polny pies”. Оno nie jest z gatunku psa, a to taki organizm, który Ŝyje z

soków, otrzymywanych z ziemi. To zwierzęcy organizm Ŝywiący się – jak przez pępowinę – z

ziemi, jak roślina Ŝywi się sokami ziemi.

Zatem te zwierzęta, wychodząc z roślinnego stanu, kontynuując rozwój poprzez wszelkie

mikroskopijne zwierzęta, coraz bardziej i bardziej skomplikowane, zrodziły liczne klasy i rodzaje

http://kabbala.pl/index.php?view=article&catid=45%3Azapytaj-kabaliste&id=112%3...

2010-01-25

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: