James Jones - Stąd do wieczności.pdf - James Jones - andrewmu

James Jones

STĄD DO WIECZNOŚCI

(Przełożył z angielskiego BRONISŁAW ZIELIŃSKI)

OD AUTORA

Książka niniejsza jest dziełem powieściowym. Postacie są zmyślone, a wszelkie

podobieństwo do osób istniejących naprawdę jest przypadkowe. Jednakże pewne sceny w

Obozie Karnym zdarzyły się rzeczywiście. Nie rozgrywały się w obozie bazy Schofield, ale w

jednym z garnizonów w Stanach Zjednoczonych, gdzie autor służył, i są scenami

prawdziwymi, z którymi autor zapoznał się bezpośrednio i z własnego doświadczenia.

Robinson, Illinois

27 lutego 1950

Armii Stanów Zjednoczonych

poświęcam

Jak wy, chleb suchy jadłem z solą.

Wodę i wino piłem z wami.

Śmierć, gdy was brała, przy mnie stała,

Dni wasze były mymi dniami.

(Rudyard Kipling)

Panowie wojacy, hulamy.

Przeklęci stąd do wieczności,

Zlituj się, Boże, nad nami!

Hej, ho, hej!

(Rudyard Kipling)

Księga pierwsza

PRZENIESIENIE

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Kiedy skończył się pakować, wyszedł na galeryjkę trzeciego piętra koszar otrzepując

dłonie z kurzu; był bardzo schludnym i zwodniczo szczupłym młodym człowiekiem ubranym

w letni mundur koloru khaki, jeszcze świeży o tej wczesnej porannej godzinie.

Oparł się łokciami o poręcz galeryjki i stał patrząc w dół poprzez zasłonę siatkową na

dobrze znany dziedziniec koszar z kondygnacjami galeryjek ciemniejącymi na fasadach

trzypiętrowych betonowych budynków. Odczuwał jakiś na wpół naiwny sentyment do tego

miejsca, które właśnie opuszczał.

W dole czworokąt dziedzińca dyszał bezbronny pod ciosami lutowego hawajskiego

słońca jak wyczerpany zapaśnik. Poprzez opar gorąca i rzadką poranną mgiełkę rozprażonego

czerwonego pyłu dolatywała przytłumiona orkiestra dźwięków: terkot stalowych kół wózków

podskakujących na klinkierze, trzaskanie nasmarowanych skórzanych rzemieni, rytmiczne

szuranie spieczonych podeszew, chrapliwe wykrzykniki zirytowanych podoficerów.

“Gdzieś w jakimś momencie - myślał - te rzeczy stały się twoim dziedzictwem. Jesteś

pomnożony przez każdy odgłos, który tu słyszysz. i nie możesz się ich wyprzeć nie

wypierając się wraz z nimi celu twojego własnego istnienia. A jednak w tej chwili -

powiedział sobie - wypierasz się ich rezygnując z tego miejsca, które ci dały."

Na ziemnym kwadracie pośrodku dziedzińca kompania karabinów maszynowych

apatycznie ćwiczyła ładowanie.

Za nim, w wysoko sklepionej sali sypialnej, wisiała stłumiona zasłona odgłosów

wydawanych przez mężczyzn, którzy się budzą i zaczynają poruszać wypróbowując ostrożnie

grunt tego świata, który porzucili zeszłego wieczora. Wsłuchiwał się w to, jednocześnie

słysząc za sobą zbliżające się kroki, i myślał, jak dobrze było wysypiać się co rano do późna

będąc członkiem tego oddziału trębaczy i budzić się przy odgłosach już ćwiczących kompanii

liniowych.

- Nie zapakowałeś moich butów wyjściowych? - zapytał zbliżających się kroków. -

Miałem ci o tym powiedzieć. Haratają się tak łatwo.

- Leżą na łóżku, obie pary - odpowiedział głos za nim. - Z tymi czystymi mundurami z

twojej szafki, których nie chciałeś wymiętosić. Zapakowałem też do dodatkowego worka

twoje przybory, zapasowe wieszaki i buty polowe.

- No, to chyba już wszystko - powiedział młody człowiek. Potem wyprostował się z

westchnieniem, nie wzruszenia, ale takim, które jest odprężeniem po napięciu. - Chodźmy coś

zjeść - powiedział. - Mam jeszcze godzinę czasu do zameldowania się w kompanii G.

James Jones - Stąd do wieczności.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: