sprawozdanie12.doc

(492 KB) Pobierz

LABOLATORIUM    FIZYKI  1

ĆWICZENIE NR.

             36

Wydział:

       SiMR

Grupa:

         2.1.

Zespół:

           5

Data:

     28.10.98

Nazwisko i imię:

                            Saniuk Artur

ocena

Przygotowanie:

Temat ćwiczenia:

Badanie zjawiska fotoelektrycznego zewnętrznego.

Zaliczenie:

 

 

 

 

Ćwiczenie polega na badaniu zjawiska fotoelektrycznego w którym padająca wiązka światła o odpowiedniej częstotliwości wybija elektrony z powierzchni metalu.

Zjawisko takie można zaobserwować budując układ postaci:

 

 

 

W fotokomórce wiązka światła powoduje emisję elektronów , co można zaobserwować na nanoamperomierzu.

W fotokomórce znajdują się fotokatoda i anoda , z czego fotokatoda emituje elektrony.

Po przyłożeniu do anody potencjału dodatniego i oświetleniu fotokatody , obserwujemy przepływ prądu. Zwiększając dodatni potencjał anody obserwujemy początkowo liniowy wzrost prądu do momentu gdy napięcie osiąga stan nasycenia , wtedy natężenie prądu nie ulega zmianie.

Pokazują to wykresy zależności napięcia od prądu dla dwóch różnych natężeń światła.   

 

 

 

 

 

 

 

U

-1,12

-0,5

0

1

2

3

4

5

7

8

10

12

I [A]

0

0,14

0,28

0,58

0,91

1,21

1,45

1,65

2

2,05

2,2

2,25

 

U

-1,15

-0,5

0

1

2

3

4

5

7

9

11

12

I [A]

0

0,04

0,08

0,18

0,26

0,34

0,4

0,44

0,54

0,6

0,62

0,63

 

 

 

 

 

 

Jak widać na wykresach  przyłożony potencjał ujemny powoduje w pewnym momencie zanik prądu. Potencjał ten nazywany jest potencjałem hamowania i oznaczany Vh .

 

        Wybity z metalu elektron część energii zużywa na pracę wyjścia, a reszta zamienia się w energię kinetyczną. Natomiast maksymalna energia kinetyczna  Emax jest równa pracy pola elektrycznego potrzebnej do całkowitego zahamowania elektronu w fotokomórce., a więc:

 

 

Emax = eVh                    e - ładunek elektryczny

 

Einstein zaproponował fotonową teorię zjawiska fotoelktrycznego, w której światło emitowane jest w postaci cząstek zwanych fotonami , z czego każdy posiada energię  hn, gdzie h- stała Plancka , n- częstotliwość.

Można napisać zasadę zachowania energii.

hn = W + Emax                      W- praca wyjścia.

 

 

 

Po podstawieniu do ostatniej równości Emax = eVh otrzymujemy po odpowiednich przekształceniach zależność potencjału hamowania od częstotliwości.

 

 

 

Vh = h/e  × n - W/e

 

 

 

Po wyznaczeniu kilkunastu charakterystycznych punktów otrzymujemy wykres:

 

 

l

 

n

 

Vh

410

7,3

1,3

420

...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin