Romano Guardini
„Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych, albowiem powiadam wam: Aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mojego.” (Mt 18,9-10) „Ich Aniołowie” – słowa te wyrażają ścisłą przynależność. Dziecko może powiedzieć” „mój anioł”; anioł: „moje, mnie powierzone dziecko”. Byłoby to jednak zbyt sentymentalne; stosunek ten nie ogranicza się zatem tylko do dzieci. Opieki, którą zapewnia anioł stróż potrzebują także dorośli; przede wszystkim oni.”
„Każdy ma swojego anioła stróża, nie tylko dziecko. Nawet dorosły, silny i mądry człowiek jest bezbronny. Nigdy nie może być niczego pewien ani w stosunkach z innymi ludźmi, ani z samym sobą. Zbawienie ludzi wystawione jest na niebezpieczeństwo i od niepamiętnych czasów wiadomo, że człowiek potrzebuje strażnika i przywódcy.”
„Bóg dał człowiekowi towarzysza, który strzeże to, co jest dla człowieka najważniejsze: jego istotę, która wyraża się w stosunku do Boga; jego ja, którego byt funkcjonuje tylko w odpowiedzi na ciągłe Boże wezwanie; jego prawdę, która oznacza być takim, jakim chce go widzieć Bóg”
„Anioł zna człowieka, jest jego strażnikiem. Widzi on wszystkie wewnętrzne zagrożenia. Nieomylnie potrafi je ocenić i razem z człowiekiem przeciwko nim walczy, tak jakby walczył dla samego siebie.”
„ Odzwyczailiśmy się od myślenia o naszym aniele. Myślimy o nim przecież tylko w kategoriach estetyczno-infantylnych. Należałoby spróbować odkryć coś. Co dawno zgubiliśmy. (...) Nie byłoby to jednostronne staranie. Anioł jest przecież tutaj, cichy, obecny i ciągle zwrócony w naszą stronę. Mógłby nam wtedy pomóc, czule, z miłością, która przenika barierę obcości. Czy nie zyskałyby wtedy nowego sensu wszystkie godziny samotności, ciemności, melancholii i niezrozumienia?”
zadok