Dietrich William - Berberyjscy piraci.pdf - Historia z przygodą - qazwsxedcrfv998

WILLIAM DIETRICH

BERBERYJSCY PIRACI

Mateowi i Selenie Zizom, osobom w odpowiednim wieku do właściwej oceny tej książki

CZĘŚĆ PIERWSZA

ROZDZIAŁ 1

Po tym, jak dałem się uwięzić z trzema naukowcami w podpalonym przeze mnie burdelu, wrobiłem

ich w rozpaczliwą kradzież beczkowozu straży pożarnej, zostałem aresztowany przez francuską tajną

policję, a potem podjąłem się sekretnej misji dla Bonapartego, niektórzy mogliby zacząć

powątpiewać w mój zdrowy rozsądek.

Pozwólcie mi więc wykazać, że pomysł na przeżycie burzliwej nocy należał w równej mierze do

nich, jak i do mnie. Turyści przyjeżdżają do Paryża, by sobie pofolgować.

Zgodnie z tym, co powiedziałem, nie zdziwiłem się przesadnie, gdy trójka uczonych - angielski

badacz minerałów i skamielin William „Warstwy" Smith, francuski zoolog Georges Cuvier i

amerykański stuknięty wynalazca Robert Fulton - uparła się, bym ich zabrał do Palais Royal. Może i

byli luminarzami nauki, ale po całym dniu oglądania starych kości albo (w wypadku Fultona)

kreślenia niepraktycznych planów dla francuskiej marynarki wojennej, wszyscy nabrali przemożnej

ochoty na obejrzenie parady najbardziej znanych paryskich prostytutek.

Nie będę oczywiście wspominał o projektach zjedzenia kolacyjki w eleganckiej kawiarence w

Palais, jakimś niewinnym

hazardziku

spacerku

sklepach

poszukiwaniu paryskich pamiątek, takich jak francuskie perfumy, srebrne szczoteczki do zębów,

chińskich jedwabiów, erotycznych pamflecików, egipskiej biżuterii lub dość nieprzyzwoitych

ciekawostek rzeźbionych z kości słoniowej.

Któż nie ulegnie czarowi miasta będącego siedliskiem grzechu i zmysłowych rozkoszy? Naukowcy

doszli też do wniosku, że najlepiej będzie, jeżeli winę za tego rodzaju rozrywki zrzuci się na kogoś

tak dyskretnego i pozbawionego poczucia przyzwoitości jak ja.

- Monsieur Gage upierał się przy tym, że powinniśmy poświęcić trochę czasu na taką wycieczkę -

wyjaśniał Cuvier każdemu rozmówcy, bezwstydnie się przy tym czerwieniąc.

Ten człowiek był przebiegły niczym Sokrates, choć w głębi duszy, mimo iż przebił się do grona

najświetniejszych francuskich naukowców, pozostał prowincjuszem z Alzacji.

Rewolucja francuska zastąpiła urodzenie zdolnościami i nad mierność

zblazowanie

szlacheckich

światowców

przedkładała ciekawość i wytrwałość w jej zaspokajaniu.

Cuvier był synem żołnierza, Smith urodził się na wsi, a Fultona spłodził zrujnowany farmer, który

umarł, gdy chłopczyk miał trzy lata. Sam Bonaparte nie był nawet Francuzem, tylko Korsykaninem, a

jego generałowie stanowili doprawdy różnorodną zbieraninę: Ney był synem bednarza, Lefebre

urodził się w młynie, ojciec Murata prowadził oberżę, a Lannes był synem stajennego. Ja, dziecię

filadelfijskiego kupca, czułem się wśród nich jak wśród swoich.

- Jesteśmy tu, żeby zbadać źródła państwowych dochodów i publiczne upodobania - powiedziałem,

idąc w sukurs poczuciu godności osobistej Cuviera. - Napoleon nie zamyka Palais, bo chce

opodatkować to miejsce.

Po mojej ostatniej niefortunnej i pełnej dramatycznych wydarzeń wizycie w Ameryce postanowiłem

zostać nowym człowiekiem i podejrzewam, że powinienem wzgardzić pomysłem, iż jestem

odpowiednim przewodnikiem po osławionym Palais. W istocie jednak kierowany chęcią

przeprowadzenia dociekań społecznych i architektonicznych zwiedziłem jego zakamarki podczas

minionych pobytów w Paryżu. Teraz, w czerwcu 1802 roku, do Palais paryżanie przychodzili, żeby

się pokazać albo, jeżeli ktoś miał

skandaliczne albo perwersyjne gusta, by je zaspokoić bezpiecznie i dyskretnie.

Smith, który niedawno stracił polegającą na badaniu kanałów pracę w Anglii i był przygnębiony

brakiem uznania dla swoich geologicznych opracowań, przybył do Paryża, by konferować z

naukowcami francuskimi i podziwiać miasto.

Był tęgim, łysiejącym już mężczyzną o krzepkiej, idealnej dla badacza przyrody budowie

angielskiego buldoga, ogorzałej cerze wieśniaka i serdecznych, choć prostackich manierach oracza.

Ze względu na pochodzenie autora z nizin społecznych angielscy naukowcy, snoby jeden w drugiego,

nie zwrócili uwagi na geologiczne mapy, które były jego dziełem. Smith wiedział, że inteligencją

przewyższa trzy czwarte członków Królewskiego Towarzystwa Naukowego.

- Wykazał pan sporo sprytu, nie dając się wkręcić do tej kompanii - podsunąłem mu wymówkę, gdy

Cuvier przyprowadził go do mnie, proponując mi zajęcie przewodnika i tłumacza.

- Moja kariera wiedzie równie grząską ścieżką jak kanały kopane przez moją firmę. Jestem tu, bo nie

wiem, co z sobą począć.

- Podobnie jak połowa Londynu. Pokój w Amiens otworzył wrota fali turystów, jakiej tu nie

widzieliśmy od wybuchu rewolucji. W Paryżu gości już dwie trzecie Izby Lordów, w tym pięciu

diuków, trzech markizów i trzydziestu siedmiu hrabiów. Na gilotynę gapią się z taką samą

ciekawością jak na dziwki.

- My, Anglicy, jesteśmy ciekawi stosunków wolności i przewrotności.

- A Palais jest miejscem, gdzie można je zbadać, Williamie. Dźwięki muzyki, błysk latarni i człowiek

może zabłądzić pomiędzy minstrelami, ulicznymi akrobatami, przedstawieniami

dla

Dietrich William - Berberyjscy piraci.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: