Padmasambhava2.pdf

Padmasambhawa

ZŁOTY RÓŻANIEC NEKTARU

Pokłon dla wielkiego Guru Padmasambhawy! Ten, który jest znany jako Zrodzony z

Lotosu w Uddijanie, jest emanacją ciała wszystkich buddów trzech czasów, wielkim

vidjadharą niezniszczalnej wszechwiedzy. Padmasambhawa został zaproszony do

Tybetu przez pana i władcę [Trisong Detsena]. Przebywając tam, ja, Tsogyal

służyłam mu jako partnerka i usługująca. Kiedyś, gdy zatrzymałam się w jaskini

Tidro w Shoto, wskazano mi znaczenie Najgłębszej Niezrównanej Esencji Serca

Wielkiej Doskonałości, dzięki czemu rozpoznałam je. Z pomocą poglądu jako

bezpośredniego doświadczenia, rozpuściłam naturalny stan, nie opuszczając go jako

coś, co przejęłam na własność. Porażona zdumieniem, ja, księżniczka z Kharczien,

spytałam:

Zdumiewające! Wielki mistrzu, skoro wszystkie kluczowe punkty Esencji Serca

Tajemnej Mantry są zawarte w trzech zasadach istoty, natury i zdolności, to czy

zawierają one jakieś niedoskonałości, czy nie?

Mistrz powiedział: To wspaniale, że zapytałaś o to, Tsogyal. Wszystkie kluczowe

punkty Najgłębszej Esencji Serca są faktycznie zawarte w esencji, naturze i

zdolnościach. Kiedy ktoś tego nie rozumie, może zbłądzić. Można to wyjaśnić

czworako: jak się błądzi, oznaki zbłądzenia, wady tego [postępowania] i jego skutki.

Po pierwsze, sposób odejścia od esencji. Mówiąc ogólnie, "esencja" oznacza po

prostu naturalny stan twojej [niedualnej] świadomości - to nie wymyślona i nie

skażona pełnia uwagi. Od samego początku aż do teraz, ta pełnia uwagi pozostaje

jako puste poznanie, które nie zostało uczynione z niczego. Kiedy, zamiast po prostu

pozostawać jako to, ktoś ćwiczy się w wyobrażaniu sobie tego jako pustki, nie jest

wolny od konceptualnej postawy koncentrowania się na pustce. Dlatego też, zbacza

w to, co nazywamy "nihilistyczną pustką".

Oznaką zbłądzenia jest to, że zaczyna się mówić takie rzeczy, jak: "Powyżej nie ma

buddów! Poniżej nie ma czujących istot! Wszystko jest pustką, ponieważ nie

istnieje!"

Wadą tego zbłądzenia jest myśl konceptualna: "Wszystko jest pustką!" Taka postawa

sprawia, że porzuczasz wszelkie formy duchowej aktywności, takie jak oddanie i

czysta percpecja, schronienie i bodhicittę, miłującą dobroć i współczucie itd, a

zamiast tego zaczynasz się angażować w światowe działania. Jeśli chodzi o zło, ta

postawa sprawia, że niepotrzebnie angażujesz się w negatywne działania. Ktoś, kto

postępuje w ten sposób, że wypacza to, co jest prawdziwe, nie znajdzie innego

miejsca, oprócz piekła wadżry.

Skutkiem takiej obłąkanej praktyki wypaczania prawdy o tym, co pozytywne, jest

odrodzenie się jako istota utrzymująca skrajny pogląd nihilizmu. Wypaczając prawdę

o przyczynie i skutku, ugrzęźniesz w oceanie cierpienia.

Tsogyal, wielu twierdzi, że urzeczywistniło pustkę, lecz niewielu zrealizowało

ostateczny, naturalny stan.

A teraz, jeśli chodz o "naturę", istnieją cztery sposoby błądzenia, z których pierwszy,

sposób odchodzenia od natury, jest następujący. Naturalna promienność pustej

świadomości, która jest świetliście obecna jako kaje [formy cielesne] i mądrości, nie

posiada kaji z twarzami i ramionami, ani mądrości z kolorami, i nie zawiera żadnych

ograniczających cech. Ta naturalna promienność pustki pozostaje po prostu jako

świadoma właściwość, która jest nieoddzielna od pustki. Nie rozpoznanie tej

świadomej pustki jako nierozdzielnej jedności, nosi nazwę "świadomości, która

popadła w [dualistyczną] percepcję".

Oznaką tego, że ktoś zbłądził w ten sposób jest to, że wszystkie terminy Dharmy

wypowiada w skrajny sposób. Chociaż naucza słów opisujących tę jedność, jego

umysł nie może ich uchwycić.

Wada tego błądzenia polega na tym, że konceptualna postawa uważająca postrzegane

[obiekty] za coś konkretnego, uniemożliwia nam zrozumienie nauk Tylko Umysłu.

Silne filozoficzne skłonności oddzielają cię od ścieżek i stopni do wszechwiedzy

[oświecenia]. Ten, który koncentruje się na tym, co postrzega jako trwałą

rzeczywistość, nie jest kandydatem do wyzwolenia!

Zewnętrznym skutkiem tego sposobu błądzenia jest odrodzenie się w świecie formy

itd., z powodu przypisywania trwałości manifestującej się świetlistości. Wewnętrznie,

ta jednostronna postawa, która nie rozpoznaje świadomości jako pustego poznania,

nie jest przyczyną wyzwolenia.

Tsogyal, wielu twierdzi, że rozpoznało świetlistość, ale niewielu ćwiczy się w

jedności pustego poznania!

A teraz, odnoście "zdolności", istnieją cztery sposoby błądzenia, z których pierwszy

polega na odchodzeniu od zdolności. W istocie, bez względu na sposób przejawania

się, różne myśli, które manifestują się ze świadomości jako naturalna promienność

pustego poznawania, nigdy nie znajdują się poza pustą świadomością. Nie

rozpoznanie tego nosi nazwę "odejścia od pustej świadomości".

Oznaką, że zbłądziło się w ten sposób jest to, że własne myśli, słowa i czyny,

zaczynają angażować się w [światowe] wysiłki tego życia.

Wada tego typu błądzenia polega na tym, że taka konceptualna postawa, w której

myśli nie pojawiają się jako dharmakaja, wiąże cię w sieć dowolnej powstałej myśli,

paraliżując w ten sposób twoją duchową praktykę. Dominujące, negatywne nawyki

twoich ukrytych tendencji spowodują, że pójdziesz tylko tym śladem, który podąża

za celami tego życia. Schwytana w kleszcze dualistycznych wątpliwości, przykujesz

się do nadziei i lęku.

Skutkiem tego sposobu błądzenia jest umocnienie się nawykowych tendencji, które

powodują brak rozpoznania błądzącego charakteru myśli, przez co życie upłynie na

rozproszeniu, ponieważ nie ropoznało się konsekwencji przyczyny i skutku. A kiedy

umrzesz, zagubisz się w trzech światach. Wielu twierdzi, że uwolniło się od myśli,

ale niewielu zrealizowało kluczowy punkt tego jak one uwalniają się w chwili

powstania.

I ponownie Pani Tsogyal spytała: Ponieważ nie odcięcie trzech sposobów błądzenia

jest bezsensowne, jak powinniśmy je przekształcić?

Mistrz odparł: Tsogyal, pusta esencja twojej świadomości nie została stworzona przez

nikogo. Jest pierwotnie obecna, bez przyczyn i warunków. Nie próbuj zmieniać

świadomości. Pozwól jej pozostać taką jaka jest! W ten sposób uwolnisz się od

błądzenia i przebudzisz w stanie pierwotnej czystości.

W ten sam sposób twoja świadoma natura jest pierwotnie i spontanicznie

nieoddzielna od pustki. Jej wyraz, nieograniczona właściwość wszystkiego, co

powstaje, nie ma konkretnego istnienia. Rozpoznaj, że wzystkie trzy aspekty

[świadomości] są wielką, niepodzielną jednością. Dzięki temu przbudzisz się jako

nierozdzielność trzech kaji.

I ponownie Pani Tsogyal spytała: W jaki sposób można odejść od poglądu, medytacji

i postępowania?

Mistrz odparł: Słuchaj, Tsogyal! Po pierwsze, odnośnie poglądu, istnieje pięć

punktów: odejście od samego poglądu, odejście od miejsca pobytu, odejście od

towarzystwa, odejście od przeszkadzających uczuć i odejście od stronniczości.

Po pierwsze, jeśli chodzi o odejście od samego poglądu: ogólny pogląd Dharmy

polega na utrzymywaniu, że pustka znajduje się poza ograniczeniami; jednak w

kontekście jogi Esencji Serca przyjmuje się pustkę jako bezpośrednią rzeczywistość.

Kiedy faktycznie osiągniesz ostateczne urzeczywistnienie, te dwie [pustka i

doświadczenie rzeczywistości] są nierozdzielne. Jeśli jednak to ci się nie uda,

wówczas ogólny pogląd, który jest przypuszczeniem, nie rozwiązuje faktycznego

znaczenia: jest to podstawowe odejście od poglądu. Jeśli nie masz zaufania do

poglądu o rzeczywistości, a zamiast tego uważasz za ostateczny ten pogląd, który jest

tylko przypuszczeniem, wówczas wypowiadasz zdania takie jak: "Wszystko jest poza

punktem odniesienia, niestworzone, i wolne od skrajności!" Zachowując się w

sposób, który miesza z sobą pozytywne i negatywne działania, wypowiadasz takie

zdania, jak: "Nie ma dobra i zła! Pozytywne czyny nie przynoszą pożytku!

Negatywne czyny nie prowadzą do cierpienia! Wszystko jest wolne i takie samo!"

Czyniąc tak, pozostaniesz zwykłą osobą. Jest to zwane "demonicznym poglądem

czarnego rozproszenia" i jest źródłem wszystkich sposobów odejścia od poglądu.

Tsogyal, jeśli chcesz uniknąć takiego błądzenia, istotne jest działanie w zgodzie z

poglądem niedualnej, naturalnej świadomości, nieoddzielnej od zachowania głębokiej

przyczyny i skutku.

Po drugie, odnośnie odejścia od miejsca pobytu, to na ogół naucza się, że w celu

udoskonalenia ostatecznego urzeczywistnienia poglądu, ktoś, kto posiada jego

przelotną realizację, powinien udać się do odosobnionego, otwartego miejsca, takiego

jak górska samotnia czy pole kremacyjne. Możesz na jakiś czas posiadać pogląd, ale

żeby go utrzymać, musisz przebywać w górskiej pustelni. Niezdrowe miejsce pobytu

może faktycznie sprawić, że twój pogląd ulegnie wypaczeniu.

Tsogyal, jeśli pragniesz uniknąć tego typu błądzenia, utrzymuj swój prowizoryczny

pogląd w górskich odosobnieniach!

Po trzecie, jeśli chodzi o odejście od towarzystwa, to na ogół naucza się, że ktoś, kto

przez pewien czas posiada pogląd, powinien połączyć się z ludźmi, którzy pozostają

w harmonii z Dharmą i nie sprzyjają przeszkadzającym uczuciom. Jeśli dotrzymujesz

towarzystwa niezdrowym przyjaciołom, nie będziesz mogła prawdopodobnie uniknąć

dostania się pod wpływ, który wywierają ich złe ścieżki. Stanowi to przyczynę

odejścia ze ścieżki, ponieważ sprawi, że zaczniesz podążać za celami tego życia,

uniemożliwi ci utrzymwanie poglądu, a twoje przeszkadzające uczucia wzrosną.

Tsogyal, jeśli chcesz uniknąć tego sposobu błądzenia, odetnij więzy, jakie łączą cię ze

zbytecznym towarzystwem i pozostań w samotności!

Po czwarte, jeśli chodzi o odejście od przeszkadzających uczuć, to ktoś, kto przez

pewien czas utrzymuje pogląd, jest niezdolny do całkowitego przezwyciężenia

przeszkadzających uczuć. Taka osoba angażuje się w przeszkadzające uczucia z

powodu wielu zewnętrznych okoliczności. Wówczas w każdej chwili tworzy się

karma. Jeśli to zaangażowanie trwa przez dłuższy czas, popełniasz negatywne

karmiczne czyny w tym sensie, że pięć trucizn stwarza negatywną karmę w obrębie

każdego z sześciu rodzajów świadomości. Na pewien czas lub na zawsze przebudzisz

skutek, musisz więc natychmiast być tego świadoma, bez względu na to, które z

przeszkadzających uczuć odczuwasz. Zrelaksuj swoją uwagę. <133>wicz się w

miłującej dobroci i współczuciu dla wszystkich istot, które z powodu swoich

przeszkadzających uczuć stwarzają karmę. Błagaj swego mistrza, mówiąc: "Udziel

mi błogosławieństwa, abym mogła wykorzystałać przeszkadzające uczucia jako

ścieżkę!" Mów codziennie mantrę, która oczyszcza nasiona przeszkadzających uczuć.

Zakończ zrelaksowaniem się w stanie poglądu, dedykując zasługę i [bodhicittę]

aspiracji.

Jeśli będziesz praktykować w ten sposób, pozytywne właściwości, które osiągniesz,

przyniosą ci zarówno doraźne, jak i ostateczne skutki. Jeśli jednak nie uczynisz tego,

pogrążysz się w błocie przeszkadzających uczuć i nie udoskonalisz poglądu. Jest to

najbardziej dotkliwe źródło błądzenia.

Jeśli chcesz uniknąć błądzenia w ten sposób, Tsogyal, zastosuj remedium na wszelkie

przeszkadzające uczucia, które odczuwasz i w ten sposób wykorzystaj je jako swoją

ścieżkę!

Po piąte, jeśli chodzi o odejście od stronniczości, to nawet ludzie, którzy na pewien

czas posiadają pogląd, błądzą [ponieważ kurczowo trzymają się] filozoficznej

pozycji, jaką zajmuje ich szczególna szkoła myśli. Cytowanie pism z

jednostronnością i uprzedzeniami, stwarza podziały na "ja" i "nie ja", na to co

wysokie i co niskie. Postępowanie w ten sposób jest podstawowym błądzeniem, które

próbuje pojąć wielki, nieograniczony pogląd buddów z konceptualną postawą

zwykłej osoby i stwarzaniem przypuszczeń na jej temat.

Tsogyal, jeśli pragniesz uniknąć błądzenia w ten sposób, rozpoznaj wielki,

nieograniczony pogląd wolności!

Odnośnie drugiego aspektu, błądzenia w medytacji, istnieje również pięć punktów:

błądzenie w samej medytacji, błądzenie związane z miejscem pobytu i

towarzystwem, w jakim się przebywa, błądzenie niewłaściwej medytacji i błądzenie

przeszkadzających uczuć.

Pierwsze, błądzenie w samej medytacji, ma miejsce wtedy, kiedy uczniowi nie uda

się zrozumieć wskazanej przez mistrza bezpośredniej rzeczywistości. Wówczas

zaczyna błądzić, myląc esencję, naturę i zdolność, i nie rozpoznając ich jako

nierozdzielność pustki i poznania.

Wyjaśniając to dalej: jeśli po praktykowaniu w zgodzie ze stylem ustnych wyjaśnień

twego mistrza, zamiast lgnąć do zwykłego uczucia błogości w ciele i umyśle,

zbłądzisz i odrodzisz się jako bóg lub człowiek w sferze pożądania. Jeśli jesteś

przywiązana do stanu umysłu, który jest zwykłą wolnością myśli, zbłądzisz i staniesz

się bogiem w sferze foremnej. Jeśli fascynuje cię przejrzystość i wolność od myśli,

zbłądzisz i staniesz się bogiem w czystej sferze. Jeśli jesteś przywiązana do

[doświadczeń] błogości i niekonceptualności, zbłądzisz i staniesz się bogiem w sferze

bezforemnej. W ten sposób możesz zbłądzić i odrodzić się w tych trzech sferach.

Jeśli przerwiesz przepływ zmysłowych obiektów, zbłądzisz w sferę percepcji

nieskończnej przestrzeni. Jeśli przerwiesz wrażenia, jak w przypadku głębokiego snu,

zbłądzisz w sferę percepcji nicości. Jeśli przerwiesz postrzeżenia, kiedy poznanie jest

wciąż żywe, zbłądzisz i odrodzisz się w sferze nieskończonej świadomości. Jeśli

zachowasz najdrobniejsze poczucie błogości, kiedy w sposób świadomy nie ma

niczego do spostrzeżenia, zbładzisz i odrodzisz się w sferze ani-obecności-ani-

nieobecności. Nosi to nazwę "popadnięcia w jednostronne szine", a kiedy umierasz i

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: