Etapy rozwoju i walki o prawa kobiet
Kobiety w swojej walce o prawo do równouprawnienia i wolności , prawie zawsze wykorzystywały do tego dogodne dla nich momenty w historii ,takie jak rewolucje czy wojny, które wywoływały głębokie zmiany społeczne i obyczajowe .Zarówno w przeszłości jak i współcześnie możemy wyróżnić trzy główne kwestie dotyczące emancypacji kobiet:
1. przyznanie kobietom takich samych praw cywilnych , jak mężczyznom
2. emancypacji intelektualnej
3. równe prawa polityczne, a następnie równy udział w działalności publicznej
Warto też dodać , że walka o prawa kobiet nie była toczona z ciągłymi sukcesami , w Szwajcarii w niektórych kantonach kobiety otrzymały prawo do głosowania dopiero w latach 70-tych XX w., nie wspominając o państwach islamskich opartych na ścisłym prawie koranu , gdzie kobiety nie mają żadnych praw.
Teraz postaram się pokrótce opisać nie długą chyba historię walki o równouprawnienie płci pięknej , która to rozpoczęta została na przełomie XVIII/XIX w. , przez pojedynczych myślicieli oświecenia francuskiego jak: Condorcet, który uważany jest za twórcę doktryny feminizmu w wymiarze politycznym jak i społecznym. Rewolucja francuska była przełomowym momentem dla manifestowania swoich praw przez kobiety. Dzieło Mary Wollstoneckraft „Walka o prawa kobiet” wydane w 1792 r. Zawierało postulaty dotyczące praw kobiet i było jednocześnie polemiką z przedstawioną przez Jana Jakuba Rousseau koncepcją relacji między kobietą ,a mężczyzną w , której kobieta pozbawiona jest możliwości udziału w życiu publicznym. W tym czasie pojawiły się też postulaty polityczne i żądanie Deklaracji praw kobiety i obywatelki . Jednak Rewolucja nie przyniosła kobietom oczekiwanych nadziei na większy udział w życiu publicznym , a przyjęty w 1804 r. Kodeks Cywilny Napoleona jeszcze przez wiele dziesięcioleci sankcjonował nierówność praw obu płci. Następnym przełomowym okresem w dziejach nowożytnej historii było powstanie w Wielkiej Brytanii na przełomie XIX/XX w. ruchu na rzecz przyznania kobietom praw wyborczych tzw. Sufrażystki Brytyjskie , które ogarnęły swoimi hasłami prawie cała Europę. Hasło emancypacji kobiet w ówczesny czasie również nie miało zbyt wielu zwolenników , gdyż klasyczna koncepcja liberalizmu , przyznając prawa osobiste i polityczne jednostce, czyniła to wyłącznie w stosunku do mężczyzn. Prawa obywatelskie posiadała głowa rodziny a nie jednostka .Oczywiście tą „głową” zawsze był mężczyzna , natomiast kobieta nie mogła dysponować ani swoją osoba ani o losach swoich dzieci. Taka sytuacja była uważana po prostu za coś naturalnego , wiązało się to z ogólnie przyjętymi normami społecznymi panującymi na przełomie wieków XIX/XX. Można powiedzieć , że w zasadzie do końca XIX w. kobieta była „społecznie niewidoczna” . Jakiekolwiek próby nadania kobietom chociażby części praw spotykały się z powszechnym niezrozumieniem , zaś samą propozycję traktowano jako zamach na rodzinę i uświęcone od wielu pokoleń obyczaje.
Kolejnym przełomem i można powiedzieć , że dosyć znaczącym dla kobiet wydarzeniem była I wojna światowa, której totalizm , spowodował masowy udział mężczyzn w walkach, więc kobiety przejęły rolę „pana domu”. Jednak nie tylko przejęły obowiązki domowe ,lecz także brały czynny udział w działaniach na frontach , sprawił , że dotychczasowe wyobrażenie roli kobiety nie można było dłużej utrzymywać. Po zakończeniu wojny zaczęto stopniowo nadawać prawa polityczne kobietom . Także Polska Konstytucja marcowa z 1921 r. nadała kobietom równe prawa z mężczyznami.
Następnym jakby etapem było powstawanie fali ruchów w latach 60-tych XX w . w USA , min. Ruch Wyzwolenia Kobiet. Pojawienie się tych ruchów było możliwe dzięki splotowi wydarzeń występujących w tym czasie , a były to czasy powstawania ruchu na rzecz równouprawnienia Murzynów , czy uwikłanie USA w wojnę wietnamską oraz wybór młodego prezydenta z , którym wiązano nowe nadzieje na reformy związane z obyczajami społecznymi .
Dzisiaj już w XXI w. kobiety według mnie osiągnęły swoje cele , przynajmniej w państwach demokratycznych i nie chodzi mi tylko o prawa polityczne . Zmienił się ogólny wizerunek kobiety w społeczeństwie , sama decyduje o swoim życiowym kierunku. Jeśli chce może realizować się zawodowo lub wychowywać dzieci co jeszcze nie tak dawno wydawało się niemożliwe. Moim zdaniem obecne organizacje feministyczne , radykalizują swoje poglądy , uważając się za dyskryminowane w społeczeństwie.
Cóż więc nam mężczyznom pozostaje zrobić ,jak tylko to by wciąż uświadamiać wszystkim paniom , że tak naprawdę dzisiaj kobieta w dzisiejszych czasach jest doceniana i szanowana przez płeć brzydką jak nigdy dotąd.
Bibliografia :
1. „Od matriarchtu do feminizmu” Maria Ciechomska -Poznań Brama-Książnica 1996
2. „Feminizm: ideologie i koncepcje społeczne współczesnego feminizmu” Kazimierz Ślęczka - Książnica Katowice 1999
3. „Nowe ruchy społeczne :niepokoje i nadzieje współczesnych” Grażyna Ulicka - Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Warszawa 1993
1
koni86