Podstawy pracy w konsoli.pdf

Ubuntu

Podstawy pracy w konsoli

Robert Kałat

bucji Linuksa zauważa się dopie-

ro używając konsoli. I choć obec-

nie prawie wszystko można „wy-

klikać” w programach graicznych, to zda-

rzają się sytuacje, gdy sięgnięcie do kon-

soli może być nie tylko potrzebne, ale

wręcz konieczne. Wystarczy wyobrazić so-

bie sytuację, że pięknie skonigurowany

system z działającą akceleracją 3D, na któ-

rej to Beryl ukazuje swoją prawdziwą moc

odmawia uruchomienia środowiska gra-

icznego. Niektórzy w tym momencie się-

gają po płytkę live-cd i przeprowadza-

ją ponowną instalację!? Ale po co!? Uży-

wając konsoli w ciągu kilku sekund moż-

na poprawić 1 wpis tak, by wystartowało

środowisko graiczne.

Niestety od czasu do czasu takie sce-

nariusze się zdarzają. Jednak wystarczy

posiadać podstawową wiedzę o polece-

niach i pracy w konsoli, by wybrnąć z ta-

kiej sytuacji bez szwanku. Oczywiście kon-

sola nie służy pomocą wyłącznie w sytu-

acjach awaryjnych, a wielu użytkowników

uważa, że żaden graiczny program nigdy

nie dorówna swoim tekstowym odpowied-

nikom w kwestiach szybkości, czy stopnia

kontroli nad systemem. Nawet jeśli jest

to bardzo przesadzona opinia warto choć

przez chwilę potrzymać byka za rogi!

Rysunek 1. Pulpit wraz z uruchomionym terminalem

[ F1...F6 ]. Równie dobrze będąc zalogowa-

nym do środowiska graicznego możemy

uruchomić Aplikacje–>Akcesoria–>Terminal

co przedstawiono na Rysunku 1.

Konsola czy też terminal, to nic inne-

go jak powłoka systemowa, czyli interpre-

ter poleceń. W powłoce tej wpisujemy po-

lecenia które ma wykonać komputer. Naj-

popularniejszą i najczęściej stosowaną po-

włoką w dystrybucjach Linuksa jest Bash

(1)(2). Mocną stroną powłoki jest między

innymi prostota w pisaniu skryptów, czy

też szczególnie przydatne dopełnianie po-

leceń za pomocą klawisza [TAB] .

cjonalnością, rozpoczynającą się od typo-

wych operacji na plikach i katalogach, po-

przez zaawansowaną obsługę archiwów

i kończąc na funkcjach klienta ftp (jak ró-

wnież smb czy ssh) nie odbiega od komer-

cyjnych menadżerów plików. Okno pro-

gramu Midnight Commander przedstawio-

no na Rysunku 2.

Niestety program nie jest domyślnie

instalowany z naszym systemem. Roz-

wiązujemy to w szybki sposób za pomo-

cą sudo apt-get install mc . Po zakończo-

nej instalacji nie zostaje nam nic innego

jak tylko uruchomić program wpisując mc

[ENTER] . Jak widać mc jest bardzo prosty

i intuicyjny, więc opis z mojej strony bę-

dzie tylko zbędnym komentarzem.

Jak przełączyć się na konsolę

Typowo do konsoli przełączymy się po-

przez kombinację klawiszy [ ALT ] + [ CTRL ] +

O Autorze

Autor jest studentem informatyki na

uczelni WSTI w Katowicach. W spo-

łeczności Ubuntu znany jako MrRobby .

Kontakt z autorem:

mrrobby@ubuntu.pl

lub jid:

mrrobby2@gmail.com

Jak ułatwić sobie życie

pracując w terminalu

Wiele typowych operacji, pozwoli wyko-

nać nam program mc ( Midnight Comman-

der ) bez znajomości poleceń które mu-

sielibyśmy wpisać w konsoli. Swoją funk-

Podstawowe polecenia

Przed opisaniem typowych poleceń, chciał-

bym zwrócić uwagę na klawisz [TAB] ,

www.lpmagazine.org

Linux+ Extra! nr 82

P rawdziwą potęgę każdej dystry-

Podstawy pracy w konsoli Ubuntu

Rysunek 2. Midnight Commander

Instalacja pakietów

Niewątpliwie bardzo mocną stroną Debia-

na, a co za tym idzie także Ubuntu jest

apt (ang. Advanced Packaging Tool ) który

jest systemem zarządzającym pakietami.

Apt zarządza pakietami z oprogramowa-

niem w formacie deb, dzięki czemu, w zde-

cydowany sposób upraszcza proces insta-

lacji programów. Przykładowo chcąc zain-

stalować przeglądarkę irefox, wydajemy

polecenie: sudo apt-get install irefox .

Program przeszuka repozytoria w pod ką-

tem żądanego pakietu, sprawdzi zależno-

ści, czyli listę pakietów które należy do-

datkowo zainstalować, aby żądany pro-

gram działał poprawnie. Gdy taka lista bę-

dzie gotowa zostaniemy poinformowani

o tym jakie pakiety muszą zostać zainsta-

lowane oraz ewentualnie usunięte, aby in-

teresujący nas program mógł zostać zain-

stalowany. Jeśli „zgodzimy się” na to, apt

ściągnie za nas wymagane pakiety, zain-

staluje i na dodatek wstępnie je skonigu-

ruje. Warto przy tym zauważyć, że poza

listą wymaganych pakietów otrzymujemy

dodatkowe podpowiedzi, a dokładniej listę

pakietów, które mogą okazać się przydat-

ne, jednak program może działać bez ich

instalacji.

Dzięki stosowaniu pakietów deb mo-

żemy w łatwy sposób zarządzać progra-

mami w systemie. Mam tu na myśli in-

stalacje, usuwanie czy też aktualizację do

nowych wersji. Na stronach w internecie

często spotkacie informacje typu: by za-

instalować ten program, zainstaluj to i to.

o którym to wspomniałem wcześniej.

Dzięki niemu możemy dopełniać polece-

nia, ścieżki czy też dostawać podpowiedź

ze strony powłoki systemowej. Przykłado-

wo praca z poleceniem cd (ang. Change

Directory ), które to służy do poruszania

się po strukturze katalogów, byłaby bar-

dzo utrudniona, gdyby powłoka nie umoż-

liwiała dopełniania. W takiej sytuacji mu-

sielibyśmy znać na pamięć całą strukturę

plików (co jest niemożliwe) lub po każdym

wejściu do katalogu należałoby listować

jego zawartość a następnie przemieszczać

się poziom głębiej i tak w kółko. Przykła-

dowo wpisując cd /e , po wciśnięciu [TAB] ,

powłoka dokończy polecenie cd /etc/ . Po-

lecam poćwiczyć samemu, na pewno bę-

dzie to lepsze rozwiązanie, niż sucha teo-

ria. Najczęściej używane polecenia syste-

mowe wraz z ich krótkim opisem znajdzie-

my w ramce „Lista poleceń”.

Jeśli mamy jakikolwiek problem z op-

cjami danego programu, zawsze możemy

użyć przełącznika help np tar --help by

poznać całą składnię polecenia. Silną stro-

ną systemu jest jego dokumentacja, czy-

li tzw. man , z którego korzystamy w na-

stępujący sposób man tar . Po wydaniu ko-

mendy uruchomi się nam podręcznik pro-

gramu jeśli tylko takowy istnieje, w na-

szym przypadku będzie to dokumenta-

cja polecenia tar . Bardzo ważną umiejęt-

nością przy pracy w terminalu jest obsłu-

ga konsolowego edytora tekstu. Standar-

dowo w systemie jest zainstalowany nano,

z którego możemy korzystać w następu-

jący sposób nano /tmp/Install . Komenda,

którą podałem otwiera do edycji plik In-

stall znajdujący się w folderze /tmp . Edy-

tor jest całkowicie po polsku. Jeśli zainsta-

lujemy w systemie nakładkę mc, o któ-

rej wcześniej pisałem, będziemy posiadać

dodatkowo edytor mcedit . Osobiście uży-

wam programu vim , który nie jest instalo-

wany domyślnie. W sieci jest bardzo dużo

konsolowych edytorów tekstu, a niektóre

z nich potraią wręcz przytłoczyć mnogo-

ścią swoich funkcji. Jednak niezwykle waż-

ne jest, aby choć jeden opanować w stopniu

wystarczającym do nieskrępowanej edy-

cji dowolnego pliku tekstowego.

Rysunek 3. Zarządzanie pakietami za pomocą Aptitude

www.lpmagazine.org

Linux+ Extra! nr 82

Ubuntu

Lista poleceń

• grep – służy do przeszukiwania plików.

• grep deb-src /etc/apt/sources.list – wyświetli linijki za-

wierające wyrażenie deb-src.

• grep -v deb-src /etc/apt/sources.list – tym razem wy-

świetli wszystko prócz wierszy zawierających deb-src.

• Ogólnie program posiada bardzo duże możliwości jeśli

chodzi o wyszukiwanie wyrażeń regularnych. Jest to na

tyle skomplikowany temat że nadaje się na osobny ar-

tykuł. Grep jest bardzo często używany do prostego wy-

szukiwania przy korzystaniu z innych komend co przed-

stawię poniżej.

• cat – wyświetla zawartość pliku na ekranie bądź zapisu-

je do innego pliku.

• cat /etc/apt/sources.list – wyświetli nam zawartość

pliku sources.list.

• cat /etc/apt/sources.list > /tmp/test.txt – cała zawar-

tość pliku sources.list zostanie zapisana w test.txt.

• cat /etc/apt/sources.list | grep deb-src – wylistuje

nam zawartość pliku, ale pokaże tylko te wiersze które

zawierają wyrażenie deb-src. Często wykorzystuje się li-

stowanie z wykluczeniem jakiegoś wyrazu. W przypadku

podawania np. pliku koniguracyjnego na forum, zbęd-

nym jest pokazywanie komentarzy które zaczynają się

od #. Sam znak # jest symbolem specjalnym, dlatego

musimy go ująć w '.

• cat /etc/apt/sources.list | grep -v '#' – wyświetli za-

wartość pliku z pominięciem wierszy zawierających #.

• cd – poruszanie się po strukturze katalogu.

• cd /tmp – wchodzimy do katalogu /tmp.

• cd / – przeskakujemy do głównego katalogu.

• cd ~/ – przechodzimy do katalogu domowego.

• Jeśli chcemy się odwołać do jakiegoś katalogu który

jest w naszym domowym, to zamiast pisać cd /home/

uzytkownik/wazny.katalog możemy użyć polecenia cd ~/

wazny.katalog .

• chmod - zmieniamy uprawnienia do pliku lub katalogu. Po

wydaniu polecenia ls -l wyświetli się nam informacja

o plikach i katalogach. W pierwszej kolumnie znajdują

się uprawnienia do pliku/katalogu. Uprawnienia składają

się z 3 grup: rwx rwx rwx . Pierwsza grupa to właściciel

oznaczany u , kolejna kolumna oznacza grupę i jest ozna-

czana g . Ostatnia kolumna odpowiada za resztę użyt-

kowników i jest oznaczana o . Dodatkowo jest wprowa-

dzony kolejny parametr a oznaczający wszystkich. Atry-

butami jakie możemy ustawić są: r – odczyt, w – zapis,

x – wykonywanie.

• chmod a-w plik.txt – zabiera wszystkim użytkownikom

uprawnienia do zapis

• chmod o+rx plik.txt – dodanie praw dla reszty użyt-

kowników czytanie oraz wykonywanie. Jeśli plik posiada

już uprawnienie do zapisu, to uprawnienia się zsumują

i będą wyglądać rwx . Gdy chcemy by plik miał dokładnie

takie uprawnienia jak podajemy wykorzystujemy znak =

zamiast +

• chmod o=rx plik.txt – ustalenie praw dla reszty użytkow-

ników na czytanie oraz wykonywanie.

• chmod -R o=rx /tmp/katalog – ustalenie praw dla reszty

użytkowników na czytanie oraz wykonywanie dla katalo-

gu /tmp/katalog . Dzięki parametrowi -R te same upraw-

nienia zostaną ustawione na plikach i katalogach znajdu-

jących się wewnątrz /tmp/katalog .

• chown – zmieniamy właściciela pliku lub katalogu. Listu-

jąc katalog za pomocą polecenia ls -l w 2 i 3 kolum-

nie mamy odpowiednio pokazanego właściciela pliku lub

katalogu oraz grupę. Jeśli jesteś właścicielem pliku to

możesz dowolnie ustawiać na nim uprawnienia tzn. kto

może go czytać, edytować, uruchamiać. Tego wszystkie-

go dokonujemy wcześniej opisanym poleceniem chmod .

• chmod janek:users /tmp/pliczek – polecenie zmienia

uprawnienia do pliku pliczek . Od tej pory właścicielem

jest janek oraz grupa users .

• chmod -R janek:users /media/hda7 – nadajemy te same

uprawnienia na katalog / media/hda7 z tym że dzięki pa-

rametrowi -R , nasz ustawienia odziedziczą również pliki

i katalogi znajdujące się wewnątrz /media/hda7 .

• cp - kopiowanie plików i katalogów.

• cp /tmp/test.txt /tmp/test.txt.kopia – kopiujemy plik

test.txt do test.txt.kopia . Po prostu tworzymy kopię

pliku. Bardzo zalecane przed edytowaniem plików syste-

mowych.

• cp -r /tmp/1 /tmp/2/ – kopiujemy katalog 1 wraz z całą

jego zawartością do katalogu /tmp/2.

• exit – wylogowanie z konsoli

• gzip – kompresuje pliki do archiwum *.gz .

• gzip pliczek – plik o nazwie pliczek zostaje skompreso-

wany do pliczek.gz .

• gzip -9 pliczek – program wykona identyczną operację

jak wyżej z tym że skompresuje plik najmocniej jak tyl-

ko można.

• gzip -d pliczek.gz – pliczek.gz zostaje zdekompreso-

wany.

• Niestety tym poleceniem możemy kompresować tylko 1

plik. Co jeśli chcemy skompresować cały katalog!? wy-

starczy wcześniej użyć polecenia tar .

• tar – archiwizuje pliki lub katalogi do archiwum *.tar .

• tar -cvf paczka.tar /tmp/plik.txt – tworzy archiwum

paczka.tar to której dodaje plik.txt .

• tar -cvf paczka.tar /tmp/ – dodaje do archiwum pacz-

ka.tar cały katalog tmp .

• tar -zcf paczka.tar.gz /tmp – robi dokładnie to samo, co

komenda powyżej, jednak dodatkowo kompresuje archi-

wum przy pomocy gzip .

• tar -xvf paczka.tar – wypakowuje plik paczka.tar .

• shutdown – zamknięcie systemu, lub restart.

• shutdown -h now – zamknięcie systemu.

• shutdown -h 60 – system zostanie zamknięty dopiero po

upływie 60 minut.

• ls – listowanie zawartości katalogu.

www.lpmagazine.org Linux+ Extra! nr 82

Podstawy pracy w konsoli

Ubuntu

Lista poleceń

• ls ~/ – zostaną wyświetlone pliki i katalogi.

• ls -a ~/ – zostaną wyświetlone wszystkie pliki i katalogi

łącznie z ukrytymi (nazwa zaczyna się od '.').

• ls -l ~/ – pliki i katalogi wyświetlone w postaci listy. Wy-

świetlona jest data, uprawnienia, właściciel oraz wielkość

w bajtach. Sama wielkość jest trochę nieczytelna, by temu

zaradzić dodajemy kolejną opcję.

• ls -lh ~/ – zostaną wyświetlone pliki i katalogi jak wyżej.

Z tym że program zamiast bajtów będzie używał jednostek

k, M, G , odpowiednio dla kilobajtów, megabajtów i gigabaj-

tów.

• ls -lt ~/ – zostaną wyświetlone pliki i katalogi posortowa-

ne według daty. Wpierw wyświetlane są pliki nowsze. Gdy

zamiast parametru t użyjemy r, wówczas pliki będą wy-

świetlane od najstarszych.

• ls -lh ~/ | grep test – zostaną wyświetlone tylko te pliki

i katalogi które będą w swej nazwie zawierały frazę test.

• man – pokazuje dokumentację programu.

• man cp – wyświetli podręcznik polecenia cp.

• mkdir – tworzenie nowego katalogu.

• mdir /tmp/test – polecenie stworzy nowy katalog test w

/tmp.

• mv – przenosi plik lub katalog w inne miejsce bądź zmienia

nazwę.

• mv /tmp/test /tmp/1/ – przenosi plik lub katalog o nazwie

test do katalogu /tmp/1 .

• mv /tmp/test /tmp/test2 – zmienia nazwę pliku lub katalo-

gu test na test2 .

• passwd – zmiana hasła.

• ps – pokazuje jakie procesy są aktualnie wykonywane

• ps -aux – pokazuje procesy (programy) uruchomione przez

użytkowników. Każdy proces posiada swój identyikator

pid , który jest przydatny w momencie zawieszenia sie pro-

gramu. Gdy nie uda się go zamknąć, wówczas posługując

się poleceniem kill wyłączamy program.

• kill – zabijanie procesów wyświetlanych za pomocą ps .

Znając nr pid konkretnego procesu możemy go bez proble-

my zabić (wyłączyć).

• kill -9 45435 – polecenie zabije proces o nr pid 45435.

• pwd – pokazuje dokładną ścieżkę do katalogu w którym ak-

tualnie się znajdujemy.

• reboot – restart systemu.

• rm – kasowanie plików i katalogów.

• rm /tmp/nowy.txt – usuwa plik o nazwie nowy.txt .

• rm /tmp/*txt – usuwa wszystkie pliki które kończą się na-

zwą txt .

• rm -r /tmp/test – usuwa katalog o nazwie test .

• who – pokazuje kto jest aktualnie zalogowany do systemu.

• ln – tworzy dowiązania do plików lub katalogów.

• ln -s /etc/X11/xorg.conf ~/xorg.conf – utworzy w na-

szym katalogu domowym dowiązanie symboliczne o na-

zwie xorg.conf do pliku /etc/X11/xorg.conf

• mount – montowanie urządzenia czyli włączanie go w struk-

turę katalogu.

• mount -t ext3 /dev/hda2 /media/hda2 – montuje dysk /dev/

hda2 z systemem plików ext3 w katalogu /media/hda2 .

• mount -o loop plik.iso /media/iso – polecenie montuje ob-

raz iso w katalogu / media/iso . Jest to bardzo przydatne po-

lecenie. Bez wypalania obrazu na płycie możemy przejrzeć

jej zawartość.

• mount -t smbfs -o username=user,password=XXX //192.

168.10.1/ilmy /media/ilmy/ - montuje katalog udostęp-

niany przez sambe czy też Windowsa (otoczenie sieciowe).

Wchodząc do katalogu /media/ilmy będzie nam się wyda-

wało że cała zawartość znajduje sie na naszym dysku, a w

rzeczywistości wszystkie dane znajdują się na kompute-

rze 192.168.10.1. Wspomniałem o sambie. W jednym zda-

niu to takie „otoczenie sieciowe” znane wam z Windowsa,

z tym że jest bardziej dopracowane, stabilniejsze i dużo

szybsze podczas kopiowania danych.

• sudo mount -t nfs 192.168.10.1:/obrazy /media/obraz – po-

dobnie jak w przypadku samby która zezwala wymieniać

dane między Linuksem a Windowsem, jest coś takiego jak

nfs . Czyli udostępnianie katalogów w sieci przeznaczone

dla systemów linux.

Zazwyczaj będą podane gotowe polecenia

które wystarczy wkleić do terminala i uru-

chomić. Na pewno szybciej i prościej jest

wykonać takie polecenie niż odszukać kil-

kanaście paczek w nakładce graicznej.

Bardzo często, oprócz apt-get stosuje się

apt-cache . Dzięki tej opcji możemy wy-

szukiwać interesujące nas pakiety. Gdy

pojawi się problem ze znalezieniem jakie-

goś pakietu, lub ilość informacji w termi-

nalu zaczyna przerażać, to zawsze moż-

na skorzystać z graicznych nakładek.

Jednym z takich programów pracującym

w konsoli jest aptitude Rysunek 3.

Podobnie, jak w przypadku programu

mc, opis aptitude jest zbędny. Interfejs jest

intuicyjny oraz w naszym ojczystym ję-

zyku.

wykonamy to poleceniem sudo apt-get in-

stall build-essential . W przeciwieństwie

do gotowych pakietów, podczas kompilo-

wania bardzo ważnym krokiem jest prze-

czytanie dokumentacji programu. Na po-

danym przykładzie przekonacie się, jak

przydatne jest jej czytanie. Standardo-

wo program kompiluje sie 3 polecenia-

mi. Wpierw uruchamiamy ./conigure , na-

stępnie make a na sam koniec sudo make

install . Ale czy zawsze? Przykładowo

w systemie brakuje programu truecrypt

który nie ma paczek w repozytorium. Ze

strony domowej ściągamy plik ze źródła-

mi truecrypt-4.3a-source-code.tar.gz i za-

pisujemy np. do katalogu /tmp . Źródła za-

Instalacja ze źródeł

Instalowanie programów ze źródeł, w prze-

ciwieństwie do paczek deb wymaga od

użytkownika znacznie więcej wiedzy i chwi-

li zastanowienia. Niestety czasem kompi-

lacja jest nieunikniona, jeśli w repozyto-

rium brak paczek programu, którego po-

trzebujemy. Wtedy mamy dwa wyjścia:

poprosić kogoś bardziej doświadczonego

o stworzenie dla nas paczki lub spróbo-

wać skompilować źródła programu same-

mu. Przed rozpoczęciem kompilacji musi-

my zaopatrzyć się w podstawowe pakiety,

www.lpmagazine.org Linux+ Extra! nr 82

Ubuntu

Listing 1. Kompilacja przykładowego programu

To był przykład nietypowej kompi-

lacji ukazujący, jak ważne jest czytanie

dokumentacji. Przy standardowej kompi-

lacji wpierw uruchamiamy skrypt ./coni-

gure , który to sprawdzi za nas, czy w sys-

temie znajdują się wszystkie programy

i biblioteki potrzebne do przeprowadze-

nia poprawnej kompilacji. Uruchomienie

./conigure --help wyświetli nam możli-

we parametry, z jakimi możemy insta-

lować program m.in. parametr odpo-

wiadający za katalog, w którym to ma

znajdować się program. Gdy uruchomi-

my ./conigure bez parametrów, to skrypt

przyjmie wartości domyślne, ustawione

przez autora programu. Jeśli skrypt przej-

dzie bez żadnych błędów, to możemy

przejść do kolejnego kroku, którym jest

kompilacja, uruchamiana poleceniem ma-

ke . Jeśli wszystko przebiegło bez błędów

możemy instalować program w systemie

sudo make install .

mrrobby@Ubuntu:/tmp/truecrypt-

4.3a-source-code/Linux$ sudo ./

install.sh

Checking installation require-

ments...

/dev/mapper/control not found

- create? [Y/n]: Y

Checking build requirements...

Building kernel module... Done.

Building truecrypt... Done.

Testing truecrypt... Done.

Install binaries to [/usr/bin]:

Install man page to [/usr/share/

man]:

Install user guide and kernel

module to [/usr/share/truecrypt]:

Installing kernel module...

Done.

Installing truecrypt to /usr/

bin... Done.

Installing man page to /usr/

share/man/man1... Done.

Installing user guide to /usr/

share/truecrypt/doc... Done.

Installing backup kernel module

to /usr/share/truecrypt/kernel...

Done.

Multimedia w konsoli

Konsola to nie tylko poruszanie się po

strukturze katalogów, czy edycja plików.

Wbrew powszechnemu przekonaniu rów-

nie dobrze bez udziału środowiska graicz-

zwyczaj są skompresowane za pomocą

tar.gz . Będąc w katalogu /tmp wydaje-

my tar -zxvf truecrypt-4.3a-source-co-

de.tar.gz celem wypakowania plików z ar-

chiwum. Jak przeczytamy w dokumen-

tacji programu Readme.txt , przed kom-

pilacją potrzebujemy zainstalować źró-

dła kernela. Poleceniem uname -r spraw-

dzamy wersję, a następnie instaluje-

my sudo apt-get install linux-source-

2.6.20 gdzie 2-6.20 to numer jaki wy-

świetlił się nam po wcześniejszym pole-

ceniu. Domyślnie źródła są skompresowa-

ne. Przechodzimy do katalogu /usr/src ,

rozpakowujemy źródła i wykonujemy

symlink (dowiązanie do pliku – na po-

trzeby tego tekstu możemy przyjąć, że

jest to odpowiednik skrótu w systemie

MS Windows) sudo ln -s linux-source-

2.6.20 linux . Od tej pory nasz system jest

gotowy do kompilowania pakietu. Wra-

camy z powrotem do katalogu, w któ-

rym to mamy wypakowany nasz pro-

gram. Według wskazówek z dokumen-

tacji, wchodzimy do katalogu cd linux

a następnie uruchamiamy proces kom-

pilacji sudo ./install.sh . Jeśli wszystko

pójdzie bez żadnych problemów, to po-

winniśmy otrzymać informacje podobne

do tych z Listingu 1.

Rysunek 4. Mp3blaster w akcji

Rysunek 5. Alsamixer

www.lpmagazine.org Linux+ Extra! nr 82

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: