Mallin Gail - Rebeliantka.pdf - Romanse polecane - KA-KAA

Rebeliantka

ROZDZIAý PIERWSZY

Rafael de Velasco wstaþ zza biurka i podszedþ do okna.

Otworzyþ je i wciĢgnĢþ do pþuc zimne powietrze. DŅwiħczaþ

dzwon koĻcioþa w Riofrio.

Rafael sþuchaþ z ponurĢ minĢ. Co moŇe temu nieszczħs-

nemu krajowi przynieĻę rok 1809?

Kiedy umilkþo echo ostatniego uderzenia dzwonu, dys-

kretne pukanie do drzwi wyrwaþo Rafaela z zadumy.

Do gabinetu wszedþ kamerdyner. Na jego pomarszczonej

twarzy malowaþo siħ zdenerwowanie.

- Ma pan goĻcia, don Rafaelu.

Tħgi mħŇczyzna w Ļrednim wieku, ubrany w sutannħ, od-

sunĢþ Luisa z drogi, nie pozwalajĢc mu dokoıczyę.

- WejdŅ, kuzynie. e - Niski gþos Ra-

faela brzmiaþ sarkazmem.

Na owĢ kpiĢcĢ zachħtħ, by potraktowaþ ten dom jak wþas-

ny, wygolona twarz Sancha Ortegi y Castuero wykrzywiþa

siħ w grymasie niezadowolenia i prawie natychmiast wygþa-

dziþa.

- Nie kþęmy siħ, Rafaelu. Nie po to przyszedþem.

Rafael gestem zachħciþ go, by zasiadþ przy kominku.

- A zatem po co?

- WciĢŇ taki sam, Zawsze mwisz bez ogr-

dek. - Sancho rozeĻmiaþ siħ z przymusem.

Rafael wzruszyþ ramionami. Nie zamierzasz poczħstowaę

mnie przynajmniej kieliszkiem wina, Ňeby uczcię nowy

rok?

Spomiħdzy piħknie wykrojonych warg Rafaela dobyþ siħ

krtki Ļmiech.

- JakŇebym Ļmiaþ? - zapytaþ na pozr pogodnie. - Ostat-

nim razem nie chciaþeĻ ze mnĢ wypię.

Sancho poczerwieniaþ.

- RozzþoĻciþem siħ - mruknĢþ. - Wiesz, Ňe naprawdħ nie

chciaþem nazwaę ciħ zdrajcĢ.

Czarne brwi Rafaela uniosþy siħ wysoko.

- No dobrze! Zachowaþem siħ obrzydliwie. Bardzo tego

Ňaþujħ. - Sancho opuĻciþ wzrok na starannie wyfroterowane

deski podþogi. - Przepraszam.

Rafael milczaþ, wspominajĢc ich gwaþtownĢ kþtniħ. Wie-

dziaþ, Ňe Sancho chciaþ rzucię mu w twarz kielich z winem,

ale w ostatniej chwili powstrzymaþy go rodzinne uczucia.

Te same wiħzy rodzinne w dzieciıstwie - kiedy Sancho

odwiedzaþ Rafaela i jego mþodszĢ siostrħ Elenħ - powstrzy-

mywaþy Rafaela przed wygþaszaniem prowokacyjnych sĢ-

dw, ktre same cisnħþy mu siħ na usta.

OnieĻmielony milczeniem Rafaela, goĻę pokrħciþ siħ w fotelu.

- Obaj pragniemy dla Hiszpanii wszystkiego co najle-

psze. Nie kþęmy siħ o metody.

Rafael gwaþtownie pokiwaþ gþowĢ.

- Masz racjħ - powiedziaþ i trochħ siħ odprħŇyþ. - Poþowa

kþopotw w naszym paıstwie bierze siħ z tego, Ňe ludzie nie

potrafiĢ siħ porozumieę co do taktyki.

- A zatem...

- Mnie teŇ jest przykro z powodu kþtni - przerwaþ mu

Rafael. UĻmiech powoli rozjaĻniþ mu twarz. - Cieszħ siħ, Ňe

wrciþeĻ, kuzynie.

Rozpromieniony Sancho skoczyþ na rwne nogi i entuzja-

stycznie potrzĢsnĢþ dþoniĢ, ktrĢ do niego wyciĢgnĢþ Rafael.

Usiadþ ponownie, a Rafael podszedþ do prostego, dħbowe-

go stolika przy pobielonej Ļcianie. Drewno pociemniaþo ze

staroĻci, lecz byþo tak czħsto polerowane, Ňe okryþo siħ je-

dwabistĢ patynĢ, ktra lĻniþa teraz w Ļwietle Ļwiec. Na stoli-

ku ustawiono srebrnĢ tacħ z otwartĢ butelkĢ wina i dwoma

krysztaþowymi kieliszkami.

- SpodziewaþeĻ siħ kogoĻ? - Sancho zerknĢþ na tacħ, w

jego brĢzowych oczach bþysnħþa ciekawoĻę.

- Miaþem nadziejħ, Ňe Elena wypije ze mnĢ noworoczny

toast, ale poczuþa siħ zmħczona i wczeĻnie poszþa spaę.

Rafael nalaþ wina i wrħczyþ kieliszek Sancho, ktry z lu-

boĻciĢ przyglĢdaþ siħ rubinowej barwie trunku.

- To z winnic Casa del Aguila, albo siħ nie znam! - za-

woþaþ, z uznaniem wdychajĢc aromatyczny bukiet.

- Widzħ, Ňe nie straciþeĻ zainteresowania wszystkim, co

uprzyjemnia Ňycie, kuzynie. - Rafael uĻmiechnĢþ siħ ukrad-

kiem. - MyĻlaþem, Ňe ksiħŇa powinni wyrzec siħ wszelkich

uciech i umartwiaę ciaþo.

- PoĻciþem caþy adwent! - zaprotestowaþ Sancho, po

czym, uprzytomniwszy sobie, Ňe Rafael Ňartuje, rozeĻmiaþ siħ

i poklepaþ po okrĢgþym brzuchu. - PowinieneĻ zobaczyę, jak

to jest!

Zamiast na fotelu za rzeŅbionym biurkiem z orzecha, na

ktrym zwykle siadaþ, Rafael usadowiþ siħ naprzeciwko ku-

zyna, upiþ þyk wina i odstawiþ kieliszek.

- No, a co jeszcze ciħ tu przywiodþo, Sancho?

- Przyszedþem zapytaę, czy zmieniþeĻ zdanie. - Sancho

wiedziaþ, Ňe lepiej nie kluczyę wokþ tematu i nie udawaę.

Kuzyn byþ na to zbyt przenikliwy.

Rafael wyciĢgnĢþ dþugie nogi.

- Zmieniþem - powiedziaþ spokojnie, wpatrujĢc siħ w

swoje wysokie, skrzane buty.

- Nie jesteĻ juŇ jednym z tych ez radoĻciĢ

zapytaþ Sancho.

Rafael unisþ ciemnĢ, zgrabnĢ gþowħ i skinĢþ potakujĢco.

Podniecenie Sancho zniknħþo na widok jego twarzy.

- Witaþem Francuzw jak wyzwolicieli, ktrzy pomogliby

nam pozbyę siħ Godoya i jego skorumpowanych urzħdnikw.

- Czarne jak noc oczy Rafaela byþy lodowate. - Myliþem siħ.

Sancho znaþ dobrze swego dumnego kuzyna, wiedziaþ

wiħc, ile musiaþo go kosztowaę owo proste wyznanie.

Pod rzĢdami Godoya, kochanka krlowej i faktycznie dy-

ktatora, caþĢ Hiszpaniħ ogarnħþa stagnacja. ParaliŇujĢce po-

datki zahamowaþy rozwj rolnictwa i handlu. Flota nigdy nie

podŅwignħþa siħ po stratach w bitwie u przylĢdka Trafalgar,

a armia rozpaczliwie potrzebowaþa reform, lecz krl Karol

nie uczyniþ nic, by powstrzymaę rozkþad paıstwa.

A potem Napoleon Bonaparte, sprzymierzeniec Hiszpanii,

zapragnĢþ dla swych wojsk bezpiecznego korytarza do Portu-

galii, aby w ten sposb wzmocnię blokadħ Anglii. Godoy,

Ļwiadom popularnoĻci wszelkich dziaþaı przeciwko Portuga-

lii, wyraziþ zgodħ. Ale Napoleon nie potrafiþ oprzeę siħ po-

kusie dodania do swych podbojw rwnieŇ Hiszpanii.

Krla i jego nastħpcħ tronu, ksiħcia Ferdynanda, zwabio-

no przez granicħ do Bayonne i zmuszono do zrzeczenia siħ

praw do tronu. PopularnoĻę Francuzw natychmiast zmalaþa

i tþum wylegþ na ulice Madrytu.

Nowiny o masakrze we francuskim garnizonie i krwa-

wym odwecie marszaþka Murata obiegþy szybko caþy kraj.

Szarpany sprzecznymi emocjami, Rafael desperacko pr-

bowaþ tþumaczyę tħ zdradħ wszystkim, co tak dþugo u Napo-

leona podziwiaþ.

Mallin Gail - Rebeliantka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: