Borowik szlachetny - gatunek grzyba jadalnego z rodziny borowikowatych. Występuje w Europie i Ameryce Północnej (głównie na zachód od Gór Skalistych, rzadziej w części centralnej i wschodniej kontynentu). Poza tym został zawleczony do Nowej Zelandii i południowej Afryki. W Polsce często spotykany zwłaszcza w górach, rzadziej na niżu, zwykle rzadki w okolicach wielkich miast. Jest jednym z najbardziej poszukiwanych grzybów jadalnych, wysoko ceniony ze względu na walory smakowe. Nadaje się do bezpośredniego spożycia, marynowania, suszenia i do wszelkich innych rodzajów przerobu. Jest wykorzystywany w przemyśle spożywczym.
Kapelusz - Ma średnicę od 6 do 25 centymetrów. U młodych osobników jest zwykle barwy białej, później piaskowej. Z czasem staje się jasnobrązowy i ciemnobrązowy. Rzadko zdarza się, aby kapelusz borowika szlachetnego był barwy karminowej. Kształt kapelusza początkowo jest gładki i półkolisty, później bardziej wypukły, stare okazy są poduszkowato rozpostarte. Powierzchnia kapelusza jest matowa, bywa pomarszczona, w czasie deszczu i u osobników starszych - staje się gładka i lepka.
Hymenofor - Drobne, okrągławe na przekroju rurki o długości od 8 do 30 milimetrów. Dają się łatwo oddzielić od miąższu kapelusza. Pory i rurki u młodych owocników są zwykle barwy białej bądź kremowej. U osobników starszych są one żółtawooliwkowe, żółtozielone i oliwkowozielone. U nasady hymenofor jest zatokowo wycięty. Podstawki osiągają rozmiary 32-40 x 10-12 µm, maczugowate z 4 zarodnikami.
Trzon - Ma wysokość od 5 do 20 centymetrów, a grubość od 1,5 do 10 centymetrów. Jest koloru białego, szarobiaławego lub piaskowego. U młodych osobników borowika szlachetnego trzon jest pękaty i głęboko osadzony w ziemi, później wydłuża się, staje się maczugowaty i baryłkowaty. Posiada delikatną siateczkę o białawym lub jasnobrązowym zabarwieniu, widoczną zwłaszcza w górnej części trzonu.
Miąższ – Zwykle ma kolor biały, rzadziej kremowy lub piaskowy, pod skórą czerwonawobrązowy. U młodych osobników jest on twardy, a u starszych gąbczasty. Nie zmienia zabarwienia na powietrzu ani w trakcie krojenia. Zapach ma przyjemny, a smak opisywany jako orzechowy.
Zarodniki - Mają 14-18 x 4,5-7 µm średnicy i mają wrzecionowaty kształt oraz gładką powierzchnię. Zwykle są barwy białej, ciemnooliwkowej lub oliwkowobrązowej. Rozprzestrzeniane są przez ruchy powietrza.
Biotop - Borowik szlachetny występuje zarówno w lasach iglastych, liściastych jak i mieszanych. Najczęściej rośnie w drzewostanach świerkowych, rzadziej pod sosnami i dębami. Grzyb ten tworzy mikoryzę zewnętrzną z licznymi gatunkami drzewiastymi. Owocniki pojawiają się najczęściej i najliczniej w okresie od maja do listopada. Owocniki wyrastają pojedynczo, często w niewielkich grupach po kilka, bywa także, że tworzą kręgi . Do prawidłowego rozwoju borowika szlachetnego potrzebne są nie tylko korzenie właściwego gatunku drzewa. Gatunek ten rośnie dobrze tylko w zespole z jeszcze dwoma gatunkami muchomorów: muchomora czerwonawego i muchomora twardawego. Rola borowika w tym zespole jest dominująca. Aby strzępki jego grzybni połączyły się z korzeniami drzew, w podłożu muszą się znajdować bakterie z rodzaju Pseudomonas .
Pieprznik jadalny ( zwany także: kurką, liszką) – gatunek grzybów z rodziny pieprznikowatych. Gatunek typowy rodzaju pieprznik .Występuje gromadnie w lasach całej Polski. Jest cenionym i eksportowym grzybem jadalnym.
Pieprznik jadalny zaliczany jest do tzw. grzybów wielkoowocnikowych. Część podziemna plechy, grzybnia, jest najczęściej niewidoczna, natomiast owocniki z podstawkami wykształcającymi zarodniki wyrastają ponad warstwę mchów na dnie lasu.
Charekterystyka
Kapelusz - Średnicy 1-10 (do 12) cm. U młodych owocników guzikowaty, okrągłego kształtu, później wypukły z podwiniętym brzegiem, a u starszych okazów rozpostarty, lejkowaty i nieregularny. Barwy jasnożółtej do pomarańczowożółtej. Powierzchnia gładka, matowa.
Hymenofor - W formie nieregularnie i widlasto rozgałęzionych, grubych listewek. Barwy kapelusza. Daleko zbiegające na trzon. Często połączone są anastomozami.
Trzon - Długości 3-7 cm, średnicy 0,7-2 cm. Barwy kapelusza, często o jaśniejszym odcieniu. Podstawa zwężona, powyżej szerszy i łagodnie przechodzący w kapelusz. Pełny, twardy i często wygięty.
Miąższ - Barwy białej lub bladożółtej, o zwartej konsystencji, łamliwy, włóknisty w trzonie. Zapach owocowy, korzenny, nieco pieprzowy. Smak łagodny, kwaskowaty lub lekko ostry.
Zarodniki - Wymiary: 7-11×4-6,5 µm. Bezbarwne, o elipsoidalnym kształcie, gładkie, z ziarnistą zawartością. Wysyp zarodników barwy białawej, żółtawej lub jasnoochrowożółtej.
Borowik kasztanowy, borowik brunatny – gatunek grzybów z rodziny borowikowatych. Grzyb jadalny, nadaje się do suszenia i marynowania. Dawniej zaliczany do rodzaju Xerocomus jako podgrzybek brunatny. W Rosji i na Ukrainie ten gatunek zazwyczaj się nazywa "grzybem polskim"
Kapelusz - Średnica dochodzi do 15 cm średnicy, u młodych egzemplarzy półkolisty z podwiniętymi brzegami, ciemnobrązowy z czerwonawym odcieniem lub kasztanowo-brunatny. U starszych egzemplarzy kapelusz jest rozpostarty, dość płaski, czasem z wywiniętymi do góry brzegami.
Rurki - Do 20 mm długości, lekko wcięte wokół trzonu. Barwa jasnokremowa do oliwkowo-żółtej lub zielonkawej u starszych egzemplarzy. Uszkodzone zmieniają kolor na niebieskozielony.
Trzon - Grubość do 4 cm, wysokość do 12 cm. Jasnobrązowy, ma podłużne, ciemniejsze pręgi. U młodych egzemplarzy trzon zazwyczaj jest pękaty, następnie cylindryczny. W miejscu uszkodzenia zmienia kolor na ciemnoniebieski.
Miąższ -Biały, u starszych egzemplarzy lekko żółty. Przekrojony lekko sinieje.
Wysyp zarodników - Brązowo-oliwkowy. Zarodniki o rozmiarach 4-5 x 12-17 μm.
Występowanie - Lasy iglaste i mieszane. Od czerwca do końca listopada. W Polsce dość często spotykany.
Koźlarz czerwony - gatunek jadalnego grzyba z rodziny borowikowatych.
Kapelusz - Czerwonopomarańczowy, ciemno lub ceglastoczerwony, matowy i suchy, o średnicy 40-150 mm. Brzeg kapelusza cienki, skórka na obwodzie zwykle zwisa poza rurki w postaci cienkiej błonki.
Rurki - Najpierw białe, potem bladoszare. Pory okrągłe, drobne, śmietankowokremowe.
Trzon - Cylindryczny, pełny, początkowo gładki później z brązowymi kosmkami.
Miąższ - Gruby, twardy, biały, po przekrojeniu ciemniejący. Smak nieznaczny, łagodny, zapach niewyraźny.
Wysyp zarodników - Brązowy. Zarodniki o średnicy 13-17 x 4-5 µm, gładkie, żółtobrązowawe.
Biotop - Występuje dość często w lasach osikowych lub pod osikami poza lasem. Rośnie od maja do listopada.
Koźlarz babka– gatunek jednego z najczęściej spotykanych i spożywanych grzybów jadalnych w Polsce.
Kapelusz - Średnica dochodzi do 20 cm, u młodych egzemplarzy półkolisty do poduszkowatego, u starszych - gładki. Przy wilgotnej pogodzie powierzchnia kapelusza jest śliska, lekko śluzowata. Barwa od jasno- do ciemnobrązowej.
Rurki - Do 25 mm długości, głęboko wcięte przy trzonie. Barwa od białawej u młodych, do szaro-brązowej u starszych egzemplarzy. Pory niemal okrągłe i drobne. Rurki uszkodzone nie zmieniają barwy.
Trzon - Grubość do 3,5 cm, wysokość do 17 cm. Pełny, cylindryczny, smukły, zwężający się w kierunku kapelusza. Biały, pokryty licznymi ciemno-brązowymi do czarnych kosmkami.
Miąższ - Biały do biało-kremowego, u podstawy może być biało-zielonkawy. Włóknisty, u młodych egzemplarzy jędrny, do miękkiego, wodnistego u starych. Uszkodzony nie zmienia barwy.
Wysyp zarodników - Brązowy do oliwkowo-brązowego. Zarodniki gładkie, wrzecionowate o rozmiarach 14-20x4,5-6,5 μm.
Biotop - Od maja do listopada w lasach liściastych oraz mieszanych, często także poza lasem. Tworzy mikoryzę z brzozą brodawkowatą oraz brzozą omszoną.
Podgrzybek zajączek
Podgrzybek zajączek (zajączek, zajęcza warga, muchownik, borowik zajęczy) - gatunek grzyba jadalnego. W Polsce dość często spotykany.
Jest zmienny pod względem barwy owocnika, występuje w różnych odmianach. Bardzo podobnym gatunkiem jest podgrzybek złotawy.
Kapelusz - Średnica 3-10 cm, żółty, orchowy, oliwkowy, brunatny, zamszowy prawie aksamitny, u młodych egzemplarzy półkolisty u starszych egzemplarzy poduchowaty.
Rurki - 5-20 mm długości, żółte ciemnieją z wiekiem do zielonożółtych i oliwkowobrązowych początkowo przyrośniete i lekko zbiegające potem wolne. Pory duże kanciaste, nieregularne jasnożółte potem zielonkawożółte, uszkodzone nie zmieniają koloru u starszych owocników mogą poszarzeć.
...
karola_original