Stefan Kardynał Wyszyński
KROMKA CHLEBA
STYCZEŃ
1. Ze wszystkich tytułów, jakie nadajemy Matce Najświętszej, ten jest najwspanialszy: Bogurodzica Dziewica, Bogiem sławiona Maryja, Matka Niemowlęcia i Matka wielkiego, mistycznego Chrystusa.
2. Bóg wstąpił nie tylko w ciało ludzkie, Bóg wszedł całkowicie w życie ludzkie.
3. Sam Bóg dla mnie się narodził i pochyla się nade mną, dla mnie stał się maleńki i bezbronny – jaki ja jednak jestem ważny!
4. Ludziom dojrzałym Kościół przed oczy stawia Dziecię, pokazuje żłóbek, sianko, pieluszki, aby poważni i mądrzy ludzie stali się jako dzieci, bo to jest największa mądrość.
5. Kariera każdego człowieka zaczyna się na ziemi… w pieluszce, choćby dziś nosił mundur ambasadora czy generała, i na pieluszce – może nieco większej – się skończy.
6. I teolog i filozof muszą o Bogu myśleć górnie, ale gdy już umęczą się tym odgórnym myśleniem, najlepiej zrobią, gdy zwalą się na kolana i pokornie modlić się będą.
7. Szukajmy Boga nie na wysokościach, ale na ziemi – w każdej chwili i w każdej naszej sprawie; pomoże nam w tym Maryja, która nie na wyniosłych ołtarzach Syjonu, Lae w stajni – w żłobie, położyła Dziecię Boże.
8. Najwięcej wolności mamy w kontakcie z Bogiem; jest ona tak wielka, że możemy się oprzeć lub poddać całej miłości Boga.
9. Nie wystarczy urodzić się człowiekiem, trzeba jeszcze być człowiekiem.
10. Człowiek współczesny, chociażby niewiele wiedział o Ewangelii i nigdy jej nie czytał, pragnie ideałów, które stawiał Chrystus.
11. Dla obrony wiary Kościół poświęci nawet wolność, ale dla zachowania wolności nie poświęci nigdy wiary.
12. Nienawiść można uleczyć tylko miłością.
13. Słowo jest wyrazem miłości, jest „czerpakiem”, który zanurzamy w ogrom Istoty Boga, aby zaczerpnąć z Niej okruszynę miłości i posłać ją dalej.
14. Jak mądra jest Boża psychologia i pedagogika, która nawet starcom ukazuje ciągle Betlejem.
15. Bóg nieustannie utrzymuje nas przy sobie – nasze „nic” przy swoim „wszystko”
16. Drobne i nieznaczne czyny mogą nas uczynić wielkimi, podczas gdy wielkie i sławne mogą nas upodlić, jeśli są złe.
17. Miłość musi być próbowana, jak złoto w ogniu, tylko mała miłość w ogniu prób kruszeje. Wielka miłość oczyszcza się i rozpala.
18. Wielkie tęsknoty i ideały ludzkie, wszystkie programy i rewolucje zmierzają do jednego – aby zobaczyć nareszcie człowieka.
19. Współczesnemu światu potrzeba mądrości kontemplacji, jeśli na się uratować, a nie zginąć w szumie liści sezonowych mądrości.
20. Praca jest dążeniem człowieka do człowieka; zawsze wiąże nas z ludźmi; jeśli nie wprost, to przynajmniej pośrednio.
21. Nie ma prywatnej moralności; wszystko cokolwiek człowiek uczyni, choćby najbardziej skrycie, rzutuje na duchowe oblicze całego narodu.
22. Na dnie każdego osiągnięcia jak fundament pod gmachem leżą czyjeś cierpliwe i pokorne ofiary.
23. Chrońmy się pogardy dla kogokolwiek, nawet dla najgorszego człowieka, bo to jest jeszcze człowiek, aż … człowiek!
24. Im mniej potrafimy odczuć Boga w sobie, tym bardziej upatrujemy Go w braciach naszych.
25. We wszystkim, co się dzieje z człowiekiem, jest jakaś łaska Boża.
26. Nie wystarczy radować się silną wiarą, trzeba zabiegać o rozumną wiarę. Nie dam sobie zasiać wątpliwości – to wiele. Umiem się obronić przeciwko pokusie – to bardzo wiele. Umiem innych pouczyć o wierze – to doskonała miara, do której nas prowadzi Duch Święty na modlitwie.
27. Lepiej i właściwiej jest cierpieć z gorliwości o sprawę Bożą, niż uzyskać pochwałę roztropności od nieprzyjaciół Boga i Kościoła.
28. Prawda wypowiadana w słowie – kosztuje. Tylko za plewy się nie płaci. Za pszeniczne ziarno prawdy – trzeba zapłacić.
29. Ludzie postanowili, aby Boga nie było, ale nie wiedzą, że On nie ma obowiązku stosować się do ich uchwał.
30. Najlepiej człowiek prosi, gdy dziękuje.
31. Pokój wewnętrzny zawsze rodzi się w wyniku wypełniania woli Bożej, do której mamy pełne zaufanie.
LUTY
1. Miłość może zwyciężać każdy wiek, choćby najbardziej niesprzyjający świętości; może pokonać warunki każdego stanu i każdej sytuacji życiowej.
2. Bóg nie chce inaczej udzielać się światu, jak tylko z ramion Maryi.
3. Wiara jest koroną godności człowieka. Niesłychanie trudno odzyskać straconą koronę i umieścić ją ponownie na głowie. Jak więc trzeba jej strzec!
4. Człowiek nie rozwinie w pełni swojego człowieczeństwa i swej osobowości, jeśli będzie tylko myślał dobrze i pragnął dobrze, a nie będzie czynił dobrze.
5. Uspokojenie wewnętrzne jest niezbędnym warunkiem dla owocnej pracy.
6. Obywateli nie „produkuje się” w fabrykach; to w rodzinie, pod sercem matek kryje się naród.
7. Najbardziej człowiek korzysta osobiście, gdy modli się za innych.
8. Bóg nie stawia granic wielkości człowieka; Sam jest bezkresny, więc i ubóstwienie człowieka prowadzi „bez kresu”.
9. Obowiązki społeczne, ciążące na własności. Dotyczą także naszych dóbr duchowych.
10. Mężczyzna ucharakteryzowany na kobietę i kobieta przebrana za mężczyznę jest fałszem, a potrzebna jest prawda – rzeczywistość taka, jaką Sam Bóg ukształtował.
11. Należy w sobie dostrzegać pozytywne wartości, bo nawet w najgorszym z nas jest jeszcze ślad Bożej dobroci.
12. Na człowieka sytego pracują setki głodnych, niedożywionych, wyzyskanych, żyjących w poczuciu krzywdy społecznej, niesprawiedliwości i doznanego zawodu; są to ludzie, o których nie wolno zapominać, gdy siadamy do stołu.
13. Każda rzecz wielka musi kosztować i musi być trudna. Tylko rzeczy małe i liche są łatwe.
14. Nie Kościół ma się przystosować do świata, tylko świat ma się przystosować do Ewangelii.
15. Nie trzeba lękać się dobrego spojrzenia na siebie, na swoją duszę i ciało, aby w tym wszystkim rozpoznać dobroć i mądrość Boga.
16. Nasz czas należy się ludziom biednym i głodnym Boga.
17. Gdy człowiekowi serce wyziębnie, jak nieswojo czuje się z „kawałkiem lodu” w piersi!
18. Biada nam, gdy uważamy, że posiadamy wszystkie cnoty, bo znaczy to, że jeszcze nie całkiem wyrośliśmy z „krótkich majteczek”.
19. Aby przekonać się o istnieniu Boga, trzeba lepiej przyglądać się sobie; wszystkim właściwościom rozumu ludzkiego i woli oraz niewyczerpanym przymiotom ludzkiego serca.
20. Wielkie ideały są błogosławieństwem dla świata, bo ideał nawet trudny do osiągnięcia ciągle nęci, ciągle pobudza do nowych prób.
21. Lepiej jest płakać, aniżeli się złościć, bo złość godzi w innych, a łzy cicho płyną przez duszę i obmywają serce, twarz i ręce.
22. Gdy chcesz, aby ci coś zrobiono, idź do człowieka, który ma dużo pracy, bo taki człowiek będzie w nieustannej mobilizacji energii na rzecz innych, nigdy ci niczego nie odmówi.
23. Przesadny krytycyzm, który jest przykrywką minimalizmu duchowego, a nie wnikliwej inteligencji – jak niektórzy myślą – to wielkie niebezpieczeństwo osobiste i społeczne.
24. &#x...
bajkaloni