H. P. Lovecraft - Zimno.pdf - H.P. Lovecraft - napalmhead666

R'lyeh - zaginione miasto cyklopów

http://rlyeh.ms-net.info/index2.php?str=22

Prosicie, bym wyjaśnił, dlaczego obawiam się przeciągów, drŜę bardziej niŜ ktoś inny, wchodząc do zimnego

pokoju,agdychłódwieczoruwypieraciepłospokojnego,jesiennegodnia,zaczynamodczuwaćwyjątkowąodrazę

imdłościpodchodząmidogardła.Sątacy,którzytwierdzą,ŜereagujęnazimnojakinninadraŜniącyodór,i

bynajmniejniezamierzamtemuzaprzeczać.PragnęobecnieprzedstawićnajbardziejprzeraŜającezdarzenie,jakie

przytrafiło się w mym Ŝyciu, wam zaś pozostawiam dokonanie osądu, czy stanowi ono wystarczające

wytłumaczeniemoichdziwactw.

Błędem jest wyobraŜanie sobie, Ŝe groza nierozerwalnie wiąŜe się z ciemnością, ciszą i samotnością. Ja

napotkałem ją w świetle popołudniowego słońca, pośród hałasu ruchliwej metropolii w obskurnej, zaniedbanej

kamienicyczynszowejiniebyłembynajmniejsam,leczzprozaiczną,nudnąwłaścicielkąidwomasilnymi,rosłymi

męŜczyznami. Wiosną 1923 roku podjąłem pracę w redakcji pewnego taniego, słabo się sprzedającego

czasopismalvNowymJorkuiniemogącuiszczaćopłatzaczynsz,zmuszonybyłemkrąŜyćodjednegotaniego

lokumdodrugiego,wposzukiwaniupokoju,którybyłbywmiaręzadbany,czystyiniezbytdrogi,anadodatek

umeblowany. Wkrótce przekonałem się, Ŝe mogę co najwyŜej wybierać pomiędzy róŜnymi odmianami zła, aŜ

pewnego dnia natknąłem się na dom przy Czternastej Zachodniej i wzbudził on we mnie mniejszą odrazę niŜ

pozostałe.

Byłtotrzypiętrowybudynekzpiaskowca,pochodzącyzkońcalatczterdziestych,wyłoŜonyboazeriąimarmurem,

którego przyćmiony teraz nieco splendor zdawał się świadczyć o dawnej świetności. W pokojach, duŜych,

przestronnych,ozdobionychniezwykłą tapetą igroteskowoornamentowanymi stiukowymikarnesami czućbyło

przytłaczającą woń wilgoci i niemoŜliwy do określenia zapach jakichś potraw. Podłogi były czyste, pościel

względnieporządna,awodadostatecznieciepłairzadkowyłączana,takwięcuznałemtomiejscezadogodnedo

zahibernowaniasięwnimdoczasu,aŜudamisięznówstanąćnanogi.Właścicielka,niechlujna,niemalbrodata

HiszpankanazwiskiemHerrero,niezamęczałamnieplotkamiiniemiałapretensji,Ŝezbytdługopaliłemświatłow

swoim pokoju na drugim piętrze od frontu, moi współmieszkańcy zaś okazali się spokojnymi, cichymi, nie

szukającymiwraŜeń,stroniącymiodludziLatynosamiodośćprymitywnej,niewymagającejnaturze.DraŜnićmógł

jedyniehałassamochodówprzejeŜdŜającychulicą.

Mieszkałemtamokołotrzechtygodni,kiedywydarzyłsiępierwszyosobliwyincydent.Pewnegowieczoruokoło

ósmejusłyszałemkapaniekropelnapodłogęiuświadomiłemsobie,ŜejuŜodpewnegoczasuczujędraŜniącyodór

amoniaku.Unoszącwzrok,ujrzałem,Ŝesufitbyłmokryiprzeciekał.Zalaniemusiałonastąpićwkącieodstrony

ulicy. Pragnąc zapobiec niebezpieczeństwu, pospieszyłem do sutereny, by powiadomić właścicielkę, ta zaś

zapewniłamnie,iŜproblemniebawemzostaniezaŜegnany.

DochtorMunozzawołała,wbiegającprzedemnąposchodachmusiałrozlaćswojechymikalia.Jestzachory,

abysamymuchodzićdolykarzystalesięjemupogarszaaleniŜyczysobieŜadnejpomocy.Muszemrzeknąć,

Ŝejestbardzowydziwnywswojejchorobiecałydzieńbierzedziwniepachnącekompiele,niewolnosięjemu

denerwowaćaniprzegrzewać.Samsobieprzątawjegomałymmieszkaniujestpełnobutelekimachininie

pracuje jako doktor. Ale kiedyś był wielgi, mój ojciec w Barcelonie słyszał o niem a jeszcze ni tak dawno

wyleczyłrękęhydraulikowi,którynaglezachorzał.Nigdyniewychodzi,tylkonadach,amójchłopak,Estaban,

przynosijemujedzenie,pranie,lekarstwaichymikalia.MójBoŜe,tynalamoniakonuŜywa,cobysiemschładzać!

Pani Herrero znikła na schodach prowadzących na trzecie piętro, a ja wróciłem do swojego pokoju. Amoniak

przestał się sączyć, wytarłem powstałą kałuŜę i otworzyłem okno, aby przewietrzyć pokój. W chwilę potem

1 z 4

2007-08-12 23:52

R'lyeh - zaginione miasto cyklopów

http://rlyeh.ms-net.info/index2.php?str=22

usłyszałem cięŜkie kroki właścicielki w pokoju powyŜej. Doktora Munoza nigdy nie słyszałem, z wyjątkiem

odgłosów wydawanych przez jakieś znajdujące się w jego pokoju urządzenie mechaniczne, stąpał bowiem

łagodnieimiękko.

Zastanawiałem się przez chwilę, na jaką nietypową chorobę mógł cierpieć ów męŜczyzna i czy upór, z jakim

odmawiał pomocy z zewnątrz, nie był czasem spowodowany bezpodstawną ekscentrycznością. Wybitne

osobistościtegoświataczęstocharakteryzująsięnadmiernympatosem.

MógłbymnigdyniepoznaćdoktoraMunoza,gdybynieatakserca,którydosięgnąłmnieniespodziewaniepewnego

przedpołudnia, gdy siedziałem, pisząc, w swoim pokoju. Lekarze ostrzegali mnie przed tym zagroŜeniem,a ja

wiedziałem,Ŝeniemamczasudostracenia.Przypominającsobie,cowłaścicielkapowiedziałaopomocyudzielonej

przezinwalidęchoremurobotnikowi,wdrapałemsięnagóręiniezdarniezapukałemdodrzwipokojuznajdującego

się bezpośrednio nad moim. W odpowiedzi usłyszałem dobiegający nieco z prawej strony silny głos, który

doskonałym angielskim zapytał, kim jestem i co mnie tu sprowadziło. Kiedy to wyjaśniłem, drzwi, obok tych,

przedktórymistałem,uchyliłysięnieznacznie.

Powitałmniepowiewzimnegopowietrza,ichoćówpóźnyczerwcowydzieńbyłjednymznajgorętszychtegoroku,

zadygotałem,przestępującprógiwchodzącdoolbrzymiegoapartamentu,któregobogaty,urządzonyzesmakiem

wystrójzdumiałmniewporównaniuzresztązaniedbanejiogólniedośćnędznejczynszówki.Składanakanapa

pełniła obecnie rolę dziennej sofy, a mahoniowe meble, okazałe draperie, stare obrazy i wytworne regały na

ksiąŜki zdradzały, juŜ na pierwszy rzut oka, iŜ znalazłem się w pracowni dŜentelmena, a nie, jak sądziłem, w

sypialnikamienicyczynszowej.Przekonałemsięteraz,Ŝe„małypokoik”znajdującysiębezpośrednionadmoim,

pełenbutelekimaszyn,októrychwspomniałapaniHerrero,był,najkrócejmówiąc,laboratoriumdoktora;salon

zaśurządzonybyłwprzestronnympokojusąsiednim,gdziewygodneniszeipokaźna,przyległałazienkamieściły

wszelkiepotrzebnemurzeczy,sprzętyiurządzenia.

Doktor Munoz musiał być bez wątpienia człowiekiem wysokiego urodzenia, wyznającym przeróŜne tradycje i

dyskryminacje.Postaćprzedemną byłaniska, lecz wybornie proporcjonalna i przyodzianaw strój zdradzający

doskonałedopasowanieikrój.Arystokratyczneoblicze,pozbawionejednakaroganckiegowyrazu,zdobiłakrótka,

stalowoszarabrodaistaroświeckiepincenez.OczybyłyŜyweiciemne,aorlinosnadawałfizjonomiiarabskiego

akcentu, choć reszta rysów była bez wątpienia celtycka. Gęste, starannie przycięte włosy świadczące o

regularnych wizytach fryzjera zgrabnie rozdzielały się nad wysokim czołem, cały obraz zaś mówił wyraźnie o

zdumiewającejinteligencji,wysokimurodzeniuibłękitnejkrwipłynącejwŜyłachtegoczłowieka.

Mimo to kiedy ujrzałem doktora Munoza w podmuchu zimnego powietrza, poczułem odrazę, której nie mógł

usprawiedliwićŜadenszczegółjegowygląduczyzachowania.Jedyniejegochorobliwiebladaceraichłóddotyku

mogłystanowićpowódowegoodczucia,alenawetpowyŜszemankamentypowinnybyćwybaczone,zuwagina

inwalidztwo owego człowieka. Być moŜe ten właśnie chłód był przyczyną silnej odrazy, zimno wydało mi się

bowiemnienormalnewtakupalnydzień,ato,coanormalne,zwyklepowodujeniechęć,nieufnośćistrach.

NiemniejjednakjuŜwkrótceodrazaprysła,przesłoniętapodziwem,gdyŜdziwacznylekarzodrazuujawniłswe

wyjątkowe zdolności zawodowe, pomimo lodowatego zimna i drŜenia dłoni, które sprawiały wraŜenie, jakby

zupełnie odsączono je z krwi. Najwyraźniej na pierwszy rzut oka zrozumiał me potrzeby i udzielił pomocy z

mistrzowskąwprawą.Jednocześnieniezwyklemodulowanymgłosem,aczkolwiekdziwniepustymipozbawionym

tembru, zapewnił mnie, Ŝe był najzagorzalszym spośród przeciwników śmierci i utracił całą fortunę oraz

wszystkich przyjaciół, prowadząc wieloletni eksperyment, dzieło swego Ŝycia, mający na celu jej ostateczne

pokonanie.MiałwsobiecośzzagorzałegofanatykaistałsięniemaluciąŜliwiegadatliwy,gdyosłuchiwałmoją

klatkę piersiową, a potem przygotował mieszankę jakichś leków przyniesionych z mniejszego pokoju

laboratoryjnego.NajwyraźniejtowarzystwodobrzeurodzonegomęŜczyznybyłodlańwtymobskurnymmiejscu

przyjemnąodmianąipodwpływemfaliwspomnieńzdawnych,lepszychdnirozwiązałmusięjęzyk.

Jegogłos,mimoiŜdziwny,miałkojącywpływ,nawetnieczułempowiewuoddechu, gdy potoksłówwypływał

nieprzerwanie spomiędzy jego ust. Starał się odwrócić mą uwagę od ataku, opowiadając o swoich teoriach i

eksperymentach.Pamiętam,jaktaktowniepocieszałmnie,mówiącomoimsłabymsercu,izuporemmaniaka

twierdził, iŜ wola oraz świadomość są silniejsze niŜ Ŝycie organiczne samo w sobie, tak więc, gdyby cielesną

powłokę utrzymywano w doskonałym zdrowiu i starannie konserwowano, dzięki pewnym nerwowym

wzmocnieniom wymienionych właściwości, moŜna by osiągnąć całkiem wysoki stopień animacji nerwowej, i to

pomimo najpowaŜniejszych urazów, defektów, czy wręcz braku większości kluczowych organów. PółŜartem

stwierdził,ŜektóregośdniamógłbynauczyćmnieŜyćlubwkaŜdymrazieposiąśćpewienpoziomświadomej

egzystencjipomimobrakuserca,jednegoznajwaŜniejszychludzkichorganów!Cosiętyczyjego,cierpiałna

rozliczne choroby wymagające szczególnego postępowania, w tym przebywania w stałym chłodzie. KaŜdy

powaŜniejszywzrosttemperaturymógłbynadłuŜsząmetęokazaćsiędlańfatalny,panującyzaśwmieszkaniu

chłód,około5556°Fahrenheita,uzyskiwanybyłdziękisystemowipochłanianiaamoniakowegochłodziwa,owemu

silnikowispalinowemu,któregopracującepompysłyszałemczęstowswoimpokojuponiŜej.

Gdywzdumiewającokrótkimczasieustąpiływszelkieobjawyataku,opuściłemmroźnyapartamentjakooddany

uczeń i przyjaciel osobliwego odludka. Od tej pory okutany w gruby płaszcz często składałem mu wizyty,

słuchałem, podczas gdy on opowiadał o swych sekretnych badaniach i nieomal upiornych rezultatach, a

niejednokrotniewidziałem,Ŝedygotał,gdyprzeglądałemniekonwencjonalneizdumiewającestarewoluminyna

półkachjegobiblioteczki.Muszędodać,Ŝewkońcu,dziękistarannejopiecedoktoraMunoza,zostałemnieomal

całkowiciewyleczonyzmejchoroby.Wyglądałonato,Ŝeniepodrwiwałonześredniowiecznychinkantacji,wierzył

2 z 4

2007-08-12 23:52

R'lyeh - zaginione miasto cyklopów

http://rlyeh.ms-net.info/index2.php?str=22

bowiem, iŜ owe tajemne, mroczne formuły zawierały rzadkie psychologiczne bodźce, które mogły wywierać

niezwykłe efekty na całość systemu nerwowego, skądwypływały wszelkie impulsy organiczne. Poruszyła mnie

jegoopowieśćostarymdoktorzeTorresiezWalencji,zktórymdzieliłniegdyśeksperymentyiktórypielęgnował

gopodczascięŜkiejchorobyprzedosiemnastulaty,odkąd,nawiasemmówiąc,zaczęłysięjegotrwającepodziś

dzień dolegliwości zdrowotne. Sędziwy praktyk uratował swego kolegę po fachu, lecz niemal natychmiast sam

zapadłnatęsamąposępną,śmiertelnąchorobęizostałprzezniąpokonany.ByćmoŜenapięciebyłozbytwielkie

doktor Munoz stwierdził bowiem jasno choć z pominięciem szczegółów Ŝe metoda leczenia była doprawdy

niezwykła,aczkolwiekniektórzystarsiikonserwatywnilekarzemoglibyniezaakceptowaćpewnychniezbędnych

dla całości elementów terapii. W miarę upływu tygodni z Ŝalem zauwaŜyłem, Ŝe stan zdrowia mego nowego

przyjaciela z wolna, acz regularnie ulega pogorszeniu, co wcześniej niejasno zasugerowała mi pani Herrero.

Bladośćjegolicastałasięjeszczebardziejuderzająca,głosbardziejpustyiniewyraźny,ruchymięśnizatracały

koordynację, umysł zaś i wola zdradzały mniejszą bystrość, inicjatywę i elastyczność. Munoz równieŜ musiał

chybazdawaćsobiesprawęztejsmutnejzmiany ipowoli do jegozachowaniaoraz słówwkradłasięposępna

ironia,któraoŜywiławemnieuśpionądotychczasodrazę,takwyrazistąpodczasnaszegopierwszegospotkania.

Odkryłwsobiedziwnekaprysy,zamiłowaniedoegzotycznychpachnidełiegipskichkadzidełek,aŜwjegopokoju

zaczęło pachnieć jak w grobowcu jednego z faraonów z Doliny Królów. Jednocześnie wzrosły jego potrzeby

zimnego powietrza i z moją pomocą rozbudował układrur z amoniakowym chłodziwem znajdujący się w jego

pokoju,zmodyfikowałzestawpompimaszynęchłodzącą,dopókinieudałomusięosiągnąćpoziomutemperatury

rzędu3440°F,aostatecznienawet28°F.Włazienceilaboratorium,rzeczjasna,panowałniecomniejszyziąb,

abywodaniezamarzałaibyproceschemicznynieuległzahamowaniu.SąsiadzmieszkaniaobokzacząłskarŜyć

sięnachłódbijącyodprzejściowychdrzwi,toteŜpomogłemdoktorowiusunąćowąniedogodność, obwieszając

ścianęłącznąwyjątkowogrubymi,cięŜkimizasłonami.

OdniosłemwraŜenie,ŜedoktoraMunozaogarniacorazwiększy,narastającyzdnianadzieńlęk,najczarniejszaz

moŜliwych,posępnagroza.Bezprzerwymówiłośmierci,alewybuchałpustymśmiechem,gdypadaływzmiankio

rzeczachtakichjakpogrzebczyprzygotowaniedopochówku.

Tak czy inaczej,jowialny ongiś lekarz stał się człowiekiem burkliwym, ponurym i nieprzyjemnym, ja wszakŜe,

wdzięcznyzauleczenie,niemogłemgoopuścićipozostawićobcym,toteŜkaŜdegodniaprzychodziłemdoń,by

posprzątaćpokójipomócmuzałatwićwszelkiecodziennepotrzeby.Nateokazjezakładałemkupionyspecjalnie,

gruby,bardzociepłypłaszcz.

RobiłemrównieŜdlaniegosprawunkiiaŜotwierałemoczyzezdziwienia,widząc,jakpotęŜnebaterieśrodków

chemicznychzamawiałuaptekarzyiwmagazynachlaboratoryjnych.

Wokół jego mieszkania zaczęła narastać niewytłumaczalna atmosfera paniki. Cały dom, jak juŜ wspomniałem,

przesycony był odorem wilgoci, niemniej smród w pokoju doktora był o wiele gorszy i wyczuwalny, pomimo

wszelkich wonności, kadzidełek czy silnych środków chemicznych, uŜywanych podczas nie mających końca

kąpieli,odbywanychuparciewsamotności,stwierdziłemprzeto,iŜfetorówmusimiećjakiśzwiązekzdręczącą

Munozadolegliwością,iwzdrygnąłemsię,rozmyślającnadistotąjegochoroby.

PaniHerreroprzeŜegnałasię,kiedynaniegospojrzała,iopiekęnadnimprzekazaławyłączniemnie,zabroniła

nawet swemu synowi, Estebanowi, załatwiać dla doktora codzienne sprawunki. Kiedy zasugerowałem

sprowadzenie lekarza, chory nieomal wpadł w furię. Jeszcze nigdy nie widziałem kogoś równie wzburzonego.

Najwyraźniej obawiał się fizycznych skutków swego brutalnego wybuchu, niemniej jego siła woli i poruszenie

miastosłabnąć,jeszczesięwzmogłyistanowczoodmówiłpołoŜeniasiędołóŜka.Zmęczeniebędąceskutkiem

przewlekłejchorobyustąpiłonarzeczzapałudopracyioŜywienia,powrotudocelustanowiącegowykładnięjego

Ŝycia.Wydawałosię,Ŝerzuciłzuchwałewyzwaniedemonowiśmierci,nawetgdyówprastarywrógucapiłgojuŜw

swemorderczeszpony.SymulacjaspoŜywaniaposiłków,którazawszewjegoprzypadkuwydawałasięosobliwą

formalnością, została całkowicie zarzucona; chyba juŜ tylko mentalna moc chroniła go przed ostatecznym

załamaniem.

Wyrobiłwsobienawyksporządzaniajakichśdługichdokumentów,którestaranniezapieczętowywałiprzekazywał

mizzaleceniem,abympojegośmiercidoręczyłjepewnym,ściśleokreślonymznazwiskaosobomwiększośćz

nich zaadresowana była do Hindusów, ale jeden dokument miał trafić do rąk własnych sławnego ongiś

francuskiego lekarza powszechnie uwaŜanego obecnie za zmarłego, na temat którego krąŜyły najróŜniejsze,

budzącetrwogę,przekazywanenajcichszymszeptemplotki.Kiedytosięstało,spaliłemwszystkietepismanie

doręczone i nie otwierane. Jego wygląd i głos stał się wręcz przeraŜający, obecność zaś była nieomal nie do

zniesienia. Pewnego wrześniowego dnia na widok Munoza męŜczyzna, który przyszedł naprawić lampkę

elektryczną na jego biurku, doznał ataku epilepsji. Lekarz, zniknąwszy mu z oczu, przygotował, rzecz jasna,

lekarstwo,którewmigporadziłosobiezowądolegliwością.MęŜczyznaten,itochybabyłonajdziwniejsze,przeŜył

koszmarwielkiejwojny,niedoznawszyanirazurówniepotęŜnegowstrząsu.

I nagle, w połowie października, nastąpiła niespodziewana jak grom z jasnego nieba kulminacja koszmarów.

Którejś nocy, około jedenastej, zepsuła się pompa maszyny chłodzącej, tak Ŝe w ciągu trzech godzin proces

oziębianiastałsięniemoŜliwy.DoktorMunozwezwałmnie,walącwpodłogę,irozpaczliwiezabrałemsiędodzieła,

usiłując naprawić uszkodzenie, podczas gdy mój gość klął w głos, w którym brzmiała niemoŜliwa do opisania,

martwa,grzechoczącapustka.Mojeamatorskiewysiłkiokazałysięwszelakobezskuteczne,akiedyzpobliskiego,

czynnegocałądobęwarsztatusprowadziłemmechanika,okazałosię,ŜedoranausunięcieusterkijestniemoŜliwe,

gdyŜ konieczne jest zdobycie i zamontowanie nowego tłoka. Gniew i lęk posępnego odludka narosły do

3 z 4

2007-08-12 23:52

R'lyeh - zaginione miasto cyklopów

http://rlyeh.ms-net.info/index2.php?str=22

groteskowych rozmiarów, wydawało się, Ŝe lada moment jego wynędzniała cielesna powłoka rozleci się na

kawałki. Nagle gwałtowny spazm sprawił, Ŝe męŜczyzna przyłoŜył obie ręce do oczu i pognał do łazienki.

Wychodząc,szukałdrogipoomacku;twarzmiałmocnozabandaŜowanąinigdyjuŜnieujrzałemjegooczu.

Chłódwpomieszczeniuwyraźnietraciłnasileiokołopiątejnadranemdoktorpowróciłdołazienki,nakazując,

bymprzyniósłmutylelodu,ilezdołamzdobyćwewszystkichdostępnychkafeteriachidrogeriach.Powracającz

kolejnych wycieczek i pozostawiając zdobyty lód przed zamkniętymi drzwiami łazienki, słyszałem tylko

niepokojącypluskdobiegającyzwnętrzaiochrypłygłosskrzeczącyponaglająco:Jeszcze!Jeszcze!Wkońcu

nastałciepłydzieńiotwartokolejnesklepy.

Poprosiłem Estebana, aby pomógł mi, dostarczając lód, podczas gdy ja pojadę po pompę, albo by przy wiózł

pompę,ajabędęwciąŜznosiłdodomulód.Onjednakzgodniezzaleceniemmatkistanowczoodmówił.

Wkońcuwynająłemmocnozaniedbanegonieroba,któregospotkałemnaroguÓsmejAlei,abydonosiłpacjentowi

lód z niewielkiego sklepiku, w którym go przedstawiłem, a sam zająłem się odszukaniem właściwej pompy

tłoczącejizaangaŜowaniemzespołufachowców,którzybyjązainstalowali.Zadanietozdawałosięniemiećkońca

iwściekałemsięniemalrówniemocno,jakmójodludek,tracącgodzinęzagodzinąnabezskutecznetelefonyi

gorączkowe przemieszczanie się z miejsca na miejsce, zarówno metrem, jak i samochodem. Około południa

natrafiłemnawłaściwysklepzczęściamidomaszyn,znajdującysiędalekowśródmieściuiokołowpółdodrugiej

po południu wróciłem do czynszówki z całą pompą i dwoma krzepkimi, znającymi się na rzeczy monterami.

Uczyniłem,cowmejmocy,imiałemnadzieję,ŜezdąŜyłemnaczas.

Czarnazgrozanajwyraźniejdotarłanamiejsceprzedemną.Wdomupanowałnieopisanychaos,apośródbełkotu

przeraŜonych głosów usłyszałem głęboki bas jakiegoś modlącego się męŜczyzny. Zło czaiło się w powietrzu, a

mieszkańcy domu, przesuwając w dłoni paciorki róŜańca, opowiadali, jak poczuli przeraźliwy odór bijący spod

zamkniętychdrzwiapartamentudoktora.Wałkoń,któregowynająłem,jaksięokazało,umknął,krzyczącitocząc

obłąkańczooczyma,niedługopodokonaniudrugiejdostawylodubyćmoŜebyłotoskutkiemjegonadmiernej

ciekawości. Nie mógł, rzecz jasna, zamknąć za sobą drzwi, a jednak teraz były one zamknięte na głucho

najprawdopodobniejodwewnątrz.

ZeśrodkaniedobiegałŜadenodgłoszwyjątkiemjakiegośnieokreślonego,powolnegopluskukapiącychkropel.

Po krótkiej konsultacji z panią Herrero i monterami, pomimo grozy zŜerającej mą duszę, doradziłem, aby

wyłamanodrzwi.Właścicielkazdołałajednakjakimśdziwnymnarzędziemzdrutemprzekręcićkluczwzamkuod

zewnątrz.Wcześniejpootwieraliśmydrzwidowszystkichinnychpokoiwkorytarzuioknanacałąszerokość.

Terazzchusteczkamiprzynosach,nadrŜącychnogachweszliśmydoprzeklętegopołudniowegopokoju,którego

wnętrzeskąpanebyłowciepłychpromieniachwczesnopopołudniowegosłońca.

Od otwartych drzwi łazienki ciągnął się dziwny, ciemny, śluzowaty ślad, prowadząc do drzwi na korytarz, a

stamtąddobiurka,gdzieutworzyłasięcałkiempokaźna,mroŜącakrewwŜyłachkałuŜa.NablacieleŜałakartka,

naktórejupiorna,prowadzonanaośleprękanakreśliłapospieszniekrótkilist.Papierbyłpotworniepomazany,

jakbyprzezstraszliweszpony,któreprzesuwałysiępokartcewrazzpozostawianyminaniejsłowami.Stamtąd

szlakprowadziłdokanapyitamteŜsiękończył.Tego,coznalazłosięlubznajdowałonakanapie,niemogęinie

ośmielę się tu opisać. Oto jednak, co udało mi się nie bez trudu odczytać z usmarowanej lepką mazią kartki

papieru,zanimzapaliłemzapałkęizmieniłemjąwpopiół;oto,czegodowiedziałemsię,zdjętygrozą,podczasgdy

właścicielkaidwajmechanicywybieglijakszaleniztegopiekielnegopokoju,byprzeraźliwiebełkocząc,złoŜyćna

najbliŜszymkomisariacienieskładne,mętnezeznania.

Oweupiornesłowawzłocistychpromieniachsłońcawydawałysięwręczniewiarygodne,gdyodczytywałemjeprzy

wtórze ryku aut i cięŜarówek sunących hałaśliwie wzdłuŜ zakorkowanej Czternastej Ulicy, niemniej przyznać

muszę,Ŝenawetwtedyuwierzyłemwichprawdziwość.Czywierzęwnieterazszczerzemówiąc,niewiem.Są

rzeczy,októrychlepiejniedebatowaćijedyne,comogępowiedzieć,to,Ŝeniecierpięwoniamoniaku,anagły

podmuchzimnegopowietrzanieomalprzyprawiamnieoomdlenie.

„TojuŜkoniecbrzmiałysłowanagryzmolonedrŜącąręką.NiemajuŜlodu,adostawcatylkorazrzuciłnamnie

okiemiuciekł.ZkaŜdąminutąjestcorazcieplej,tkankiniewytrzymajądługo.Przypuszczam,Ŝewieszto,co

mówiłemnatematwoli,nerwówikonserwacjiciała,kiedyorganyprzestająfunkcjonować.Tobyładobrateoria,

leczniedałosiępodtrzymywaćprocesuwnieskończoność.Następowałostopniowepogorszenie,zepsucietkanek,

którego nie przewidziałem. Doktor Torres wiedział o tym, ale zmarł wskutek szoku. Nie mógł znieść tego, co

musiałuczynić.Jeślimiałpostąpićzgodniezmymizaleceniami,powinienumieścićmniewjakimśspecyficznym,

ciemnymmiejscu,gdziemógłbymodzyskaćzdrowie.Organy,którerazwysiadają,niezaczynająnistąd,nizowąd

działaćodnowa.Tomusiałobyćzrobionepomojemuwgręwchodziłatylkosztucznakonserwacjabowidzisz,

janieprzeŜyłemtejchoroby,umarłemrównoosiemnaścielattemu”.

Autor:HowardPhillipsLovecraft

[ Początek ]

4 z 4

2007-08-12 23:52

H. P. Lovecraft - Zimno.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: