2010_1.pdf

Kroczyć po wyżynach

Andrzej Poręba

Pewnego razu postanowiłem się

wybrać z grupką przyjaciół szla-

kiem górskim z Wysowej do Kry-

nicy-Zdroju. Szlak o długości około

20 kilometrów wiódł przez szczy-

ty i doliny. Tego samego dnia wra-

caliśmy. Niektórzy z nas nie mając

właściwego obuwia obtarli stopy,

aż do krwi. Wracaliśmy już

o zmierzchu i nie mając latarek po-

tykaliśmy się o korzenie drzew i ka-

mienie, których tam było bardzo

wiele. Z wielkim trudem dotarli-

śmy do domu. Wspominając tę wę-

drówkę zauważyłem jak wiele ona

posiada analogii do naszego ducho-

wego życia. Jest ono podobne do

takiej wędrówki po górach i dolinach.

Szczyty gór mogłyby symbolizować

najbliższą więź z Bogiem, a doliny

trudności i zwątpienia. Ciemność,

korzenie i kamienie mogą wska-

zywać na grzech, obrazę, gorycz

nieprzebaczenia. Gdybyśmy posia-

dali w swym ręku sprawne latarki,

uniknęlibyśmy wielu bolesnych po-

tłuczeń i szybciej dotarlibyśmy do

celu. Szczęśliwy jest ten, kto zna Sło-

wo Boże i jemu podporządkowuje

swoje życie. Słowa psalmu 119

nazywają Słowo Boże pochod-

nią i światłością na ścieżkach czło-

wieka: Słowo twoje jest pochodnią

nogom moim i światłością ścież-

kom moim (Ps. 119,105). To Sło-

wo pozwala nam dostrzec ducho-

we zagrożenia, pokazuje, jak je

ominąć, objawia wolę Boga. Jed-

nak sama wiedza nie wystarcza!

By uniknąć grzechu i poranie-

nia należy to Słowo wprowadzić

w czyn. Posłuszeństwo Bogu gwa-

rantuje nam błogosławieństwo

i bezpieczeństwo. Jeśli będziemy się

poruszać po wyznaczonych szla-

kach, odpowiednio ubrani i wy-

posażeni, przygotowani do zmien-

nych warunków atmosferycznych,

zapewnimy sobie bezpieczną wę-

drówkę i ochronę przed wyziębie-

niem, odwodnieniem, utratą wzro-

ku, uszkodzeniem ciała czy nawet

śmiercią. Wielu turystów chce iść na

skróty i ignoruje sprawdzone i bez-

pieczne szlaki narażając na szwank

swoje życie i zdrowie. Później

media donoszą o tragediach spo-

wodowanych zejściem lekkomyśl-

nych turystów z wyznaczonej trasy.

Niestety, takie zachowania czasa-

mi charakteryzują nasze życie. Nie

wszystkim podobają się te Boże,

sprawdzone rady zawarte w Biblii.

Niektórym wydaje się, że Pismo

Święte już nie odpowiada na współ-

czesne pytania, że jest lekturą fana-

tyków religijnych… Prawdą jest jed-

nak, że ono przetrwało wieki. Biblia

jest ponadczasowa i ponadkultu-

rowa. Świat się zmienia na każdej

płaszczyźnie: środowisko, nauka,

ideologie. Upadają dotychczasowe

autorytety a Bóg i Jego Słowo pozo-

staje niezmienne. Warto na takim

trwałym fundamencie oprzeć swo-

je życie, swoją przyszłość! Są i tacy,

którzy korzystają z Biblii, ale bardzo

wybiórczo, wyrywając kontekstu

to, co nie koliduje z ich poglądami,

dostosowują Biblię do swoich pla-

nów i działań, podporządkowując ją

duchowi czasów. Jednak nie warto

i nie wolno iść na skróty, ponieważ

to grozi przykrymi konsekwencja-

mi! Drodzy Czytelnicy życzę Wam

samych szczytów w życiu, oby tych

dolin było jak najmniej. Ale nawet,

jeśli się w nich znajdziecie, nie trać-

cie nadziei, podnoście swoje oczy

do góry skąd pomoc przychodzi

i zaufajcie Dobremu Pasterzowi,

który jak niegdyś Dawidowi tak

również i Wam pomoże przejść

przez najgłębsze doliny (por. Ps. 23).

Dobrze jest przebywać na górach,

gdzie dłużej opierają się promie-

nie słońca, kiedy już doliny pogrą-

żone są w cieniu i mroku. Drodzy

Czytelnicy nie trwajcie w doli-

nach waszych zwątpień, rezygnacji

czy upadku. Warto porzucić życie

w tłumie ludzi trwających w pozo-

rach, materializmie i pospolitości.

W opisach biblijnych gór Bóg ob-

jawiał swoja miłość, chwałę i moc.

Na górze Moria Bóg w szczegól-

ny sposób przemówił do Abraha-

ma (por. I Mojż. 22, 1-19). Mojżesz

został wezwany na górę Synaj, by

odebrać bezpośrednio od Boga przy-

kazania: A gdy Pan zstąpił na górę

Synaj, na szczyt góry, wezwał Pan

Mojżesza na szczyt góry i Mojżesz

wstąpił (I Mojż. 19, 20). Eliasz wraz

z wielu innymi osobami na górze

Karmel był świadkiem niezwykłej

manifestacji Bożej mocy (por.

I Król. 18, 20-39). Na górze Pan Je-

zus wygłosił słynne kazanie, które

jest fundamentem życia chrześci-

jańskiego (por. Mat. 5-7). Na wzgó-

rzu Golgoty Bóg Ojciec przez śmierć

Jezusa Chrystusa oiarował światu

zbawienie.

Warto piąć się do góry, przez

wyrzeczenia, post i modlitwę, by

z tych wyżyn duchowych zobaczyć

bezmiar Bożej miłości, mocy, a tak-

że zobaczyć w dalszej perspektywie

drogę przed sobą. Jedynie z góry

można zobaczyć odlegle szczyty,

które są jeszcze do zdobycia, dalekie

doliny, przez które trzeba przejść.

Tego nie zobaczą ludzie dolin, ani

nie zrozumieją wielu ważnych te-

matów. Prawda jednak jest taka, że

szczyty nie są zatłoczone, ponieważ

wspinaczka jest ciężką pracą i nie-

wielu ludzi chce się wspinać.

Jednak warto wychodzić na góry

i tam przebywać. Kto kocha Boga,

pnie się do góry, aby być bliżej Nie-

go.

Drodzy Czytelnicy! Życzę Wam,

abyście byli w tym Nowym Roku

ludźmi gór a nie ludźmi dolin. Niech

Wszechmogący Pan zawsze będzie

Waszą mocą a będziecie kroczyć

po wyżynach, jak zapewnia prorok

Habakuk: Wszechmocny Pan jest

moją mocą. Sprawia, że moje nogi

są chyże jak nogi łań i pozwala mi

kroczyć po wyżynach (Hab. 3, 19).

Dawid w swym psalmie wska-

zuje na takiego człowieka, który ma

przywilej przeżywać tak wyjątkową

bliskość Boga: Kto może wstąpić na

górę Pana? I kto stanie na jego świę-

tym miejscu? Kto ma czyste dłonie

i niewinne serce, kto nie skłania du-

szy swej ku próżności i nie przysięga

obłudnie, ten dostąpi błogosławień-

stwa od Pana i sprawiedliwości od

Boga, zbawiciela swego. (Ps. 24, 3-

6).

DPŻ

droga Prawda Życie

dwumiesięcznik chrześcijański

ISSN 1899–8143, nakład 500 egz.

Spis treści

Kroczyć po wyżynach ....................................................................................... 3

Skrzydła wiary rozwinąć pomoże ................................................................... 4

Czym jest melodia i pieśń?................................................................................ 5

Muzyka uwielbiająca Boga................................................................................ 6

Przybliża się koniec pierwszej dekady XXI wieku........................................ 8

Kilka słów prawdy z historii sylwestrowej nocy............................................ 9

Lot ....................................................................................................................... 10

O Sodomie z innych źródeł............................................................................. 14

Poza obozem ..................................................................................................... 14

Jak my sobie poradzimy?................................................................................. 16

Zdrowe pragnienie ........................................................................................... 19

Świętymi bądźcie, bo Ja jestem Święty ......................................................... 25

Świadectwo musi mieć zakończenie… ......................................................... 28

Z Biblią za kratami ........................................................................................... 29

I nazwano Go... ................................................................................................. 30

Spaliłem dwa Nowe Testamenty – trzeci stał się moim zbawieniem....... 31

Do Adullam!...................................................................................................... 31

Międzynarodowa Konwencja Gedeonitów 2009 ........................................ 32

Z życia wspólnoty............................................................................................. 35

Spoza granic naszego kraju............................................................................. 37

Autorzy pieśni ze „Śpiewnika Pielgrzyma” ................................................. 38

Dział młodzieżow y

Skuteczna ewangelizacja? ......................................................................... 21

Moje Świadectwo ....................................................................................... 22

Spotkanie Ewangelizacyjne w Domu Dziecka ...................................... 24

Z życia wspólnoty

Śladami historii... ....................................................................................... 35

Spotkanie wdów i wdowców .................................................................... 36

II chrześcijańska konferencja integracyjno-szkoleniowa

w Kłodzku ................................................................................................... 36

Rada RedaKcyjna:

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

Roman Jawdyk (roman.jawdyk@interia.pl)

RedaKtoR naczelny:

Andrzej Poręba

RedaKtoR WydanIa:

Jan Stypuła (jan.stypula@chwz.com.pl)

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adReS RedaKcjI:

ul. Czechowa 1,

41–807 Zabrze;

PRojeKt oKładKI:

Robert Bartlewski (robert@bartlewski.pl)

SKład:

Andrzej Gocyła (aango@konto.pl)

KomPuteRoPISanIe:

Mirosława Poręba, Daniel Flis

RedaKcja teKStu:

Joanna Domieniuk ,

Andrzej Poręba,

Jeremiasz Zerbe

zdjęcIe na oKładce:

Jan Stypuła

cena PRenumeRaty:

Prenumerata roczna wynosi 30,00 zł,

cena jednego egzemplarza 5,00 zł.

Poczta e–maIl:

dpz@chwz.com.pl

InteRnetoWe aRchIWum:

Tadeusz Moś (tadeuszm@autograf.pl)

Archiwum: http://dpz.chwz.com.pl

Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca.

Zastrzegamy sobie prawo do skracania i adiustacji

tekstów, oraz do zmiany tytułów. Kopiowanie i po-

wielanie dozwolone pod warunkiem druku tekstu

w całości z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

Skrzydła wiary rozwinąć pomoże

Nina Szpilko

O, gdybym mogła mieć skrzydła jak orzeł,

Skrzydła szerokie i silne do lotu,

Wnet zostawiłabym ziemską dolinę,

Dolinę płaczu i potu.

Nieziemska dusza wciąż rwie się ku niebu,

Lecz przywiązana ciałem do ziemi,

Wzdycha i czeka, kiedy Najwyższy

Jej położenie odmieni.

Z dala od gwaru i mowy wyniosłej,

W miejscu samotnym skłonię kolana,

Tam skrzydła wiary rozwinąć pomoże,

Z nieba zesłany Duch Pana.

W Bożą obecność uniesie mię znowu,

Świeżą błogością rany pomaże,

A światło Jego nieziemskiej miłości,

Na niedostatki me wskaże.

Słowo pomocne z ust Jego usłyszeć,

Siły na drogę zaczerpnąć pozwoli,

Aby Go uczcić w dolinie płaczu,

Gdzie serce tęskni i boli.

WIeRzymy W:

1. Jedynego Wszechmogącego Boga: Ojca, Syna

i Ducha Świętego.

2. Pismo Święte jako Słowo Boże, natchnio-

ne przez Ducha Świętego, jako najwyższy

autorytet w sprawach: prawdy, wiary i życia

chrześcijańskiego.

3. Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który przy-

szedł w ciele na ten świat rodząc się z Marii

Panny, jako jedynego Pośrednika i Orędownika,

zbawiającego grzeszników dzięki swej męczeń-

skiej śmierci i zmartwychwstaniu.

4. Zbawienie z łaski przez wiarę jako daru Bożej

miłości. Wiara w Jezusa Chrystusa jest całko-

witym zaufaniem Bogu i potwierdzona zostaje

dobrymi uczynkami wypływającymi z tej wiary.

Taka wiara jest czynna w miłości.

5. Nowonarodzenie z wody i Ducha, jako bez-

względnego warunku wejścia do Królestwa

Bożego.

6. Chrzest Duchem Świętym, w Jego prowadzenie

i dary (charyzmaty)

7. Konieczność przyjęcia chrztu wodnego przez

zanurzenie, Wieczerzy Pańskiej pod postacią

chleba i wina wraz z umywaniem nóg.

8. Kościół jako ciało Jezusa Chrystusa, którego

głową i budowniczym jest Jezus Chrystus.

9. Powszechne zmartwychwstanie wszystkich

ludzi i sąd Boży oraz życie wieczne zbawionych

i wieczne potępienie niezbawionych.

czym jest melodia i pieśń?

Pieśń jest to rodzaj utworu wo-

kalnego do tekstu poetyckiego

o treści przeważnie lirycznej. Spo-

śród wszystkich postaci i gatun-

ków muzyki, pieśń jako najstarsza

forma poezji wyróżnia się najdaw-

niejszą tradycją i najobszerniejszym

repertuarem. W historii pieśni ule-

gał zmianom stosunek słowa do

dźwięku, zmieniała się też jej forma

wykonawcza: od pieśni czysto wo-

kalnej (solowa jednogłosowa, duet,

tercet, itd.; chóralna jednogłosowa

i wielogłosowa) do wokalno-instru-

mentalnej (z akompaniamentem

jednego, kilku instrumentów a na-

wet orkiestry).

Pieśń jest świadectwem historii

i odzwierciedleniem doznań i uczuć

ludzkich serc, ich radości, smutku,

nadziei i wdzięczności. Pieśni re-

ligijne, patriotyczne, ludowe i inne

powstawały przez wieki na całym

świecie. Związana z życiem każdej

społeczności, towarzyszyła wszel-

kim przejawom życia indywidual-

nego społecznego, z czego wypływa

jej rozróżnienie na pieśń świecką

i religijną, w tym także kościelną.

U podstaw wszelkiej twórczości

muzycznej leży anonimowa pieśń

ludowa, na tej bazie powstała pieśń

artystyczna jako wynik indywidu-

alnego i świadomego dążenia do

tworzenia dzieł sztuki.

Pieśń przekazywana była ustnie

z pokolenia na pokolenie, następ-

nie przepisywana a później druko-

wana w coraz większych nakładach.

Ostatnie dziesięciolecia przyniosły

jeszcze doskonalsze środki rozpo-

wszechniania jej za pomocą środ-

ków masowego przekazu, takich jak

radio, telewizja oraz w postaci zapi-

sywania i sprzedawania na taśmach

magnetofonowych, płytach gramo-

fonowych, kasetach i płytach CD

czy innych nośnikach cyfrowych.

Jednak żadna z tych form nie do-

równuje żywej tradycji śpiewania.

Pieśń była również niszczo-

na w różnoraki sposób. Zabrania-

no ją tworzyć, karano za jej wyko-

nywanie. Zdawano sobie sprawę, że

pieśń podsyca miłość do Ojczyzny,

dodaje sił i męstwa żołnierzom, po-

wstańcom, jest wezwaniem i sygna-

łem do boju. Jednoczy i umacnia

pojedyncze osoby, rodziny, kościo-

ły, narody. Dzięki pieśniom naród

zachował swoją tożsamość w cza-

sach trudnych i w niewoli.

Pierwsze wzmianki o śpiewie

i o muzyce zapisane są w Biblii:

Gdzie byłeś, gdy zakładałem ziemię?

Powiedz, jeśli wiesz i rozumiesz. Kto

wyznaczył jej rozmiary? Czy wiesz?

Albo kto rozciągnął nad nią sznur

mierniczy? Na czym są osadzone

jej ilary albo kto założył jej kamień

węgielny? Gdy gwiazdy poranne chó-

rem radośnie się odezwały i okrzyk

wydali wszyscy synowie Boży? (Job.

38,4-7). Istotą odpowiedzialną za

muzykę w Niebie był Lucyfer (łac.

Lucifer), gwiazda jasna, syn jutrzen-

ki (por. Iz.14,11-14). Za swoją pychę

i wyniosłość został strącony z nie-

ba. Z zazdrości do człowieka wy-

korzystuje swoje „doświadczenie”

muzyczne, stąd też wykorzystał

muzykę jako narzędzie do odcią-

gnięcia człowieka od Boga. Dla

wielu ludzi sama muzyka stała się

bogiem. Lucyfer wie, jak wielkie

znaczenie dla relacji człowieka z Bo-

giem ma muzyka i pieśń, więc nisz-

czy je na wszelkie możliwe sposoby,

wykorzystując do tego ludzi jemu

poddanych.

Szatan swą muzyką i treścią

zniewolił szczególnie ludzi młodych.

W latach sześćdziesiątych ubiegłe-

go stulecia ludzie zostali przesiąk-

nięci muzyką, którą w szczególnie

sugestywny sposób, propagowa-

li m.in. Elvis Presley oraz zespół

„he Beatles”. Z ubolewaniem trze-

ba stwierdzić, że chrześcijanie często

z entuzjazmem akceptowali ją, nie

zdając sobie sprawy z jej pochodzenia

i możliwości oddziaływania.

Bóg obdarzył człowieka darem

– talentem (słuchania, śpiewania

i tworzenia muzyki, pieśni). Miał on

służyć do uwielbiania Boga, wyra-

żania najgłębszych uczuć, wzmac-

niania ufności i wiary, przenoszenia

przez trudności. Dlatego też Duch

Święty jest najlepszym kompozy-

torem i autorem pieśni. Z perspek-

tywy czasu możemy stwierdzić, że

pieśni, które rodziły się z inspiracji

i pod natchnieniem Ducha Święte-

go przetrwały próbę czasu, zadomo-

wiły się w różnych kulturach niosąc

pociechę, radość i pomoc dla znużo-

nych pielgrzymów. Wiele jest ludzi,

którzy mogą złożyć świadectwo, że

właśnie słowa pieśni przypomniane

przez Ducha Świętego w krytycznej

chwili dodały siły, zmieniły sytu-

ację i pomogły w zwycięstwie. Dla-

tego też poznanie autorów sytuacji

czy motywów, w jakich rodziła się

pieśń jest dla nas zachęcające i bu-

dujące,

W Piśmie Świętym jest około 70

razy pisane o pieśni i około 130 razy

o śpiewaniu i śpiewakach. Pieśń jest

jedną z form wdzięczności i uwiel-

bienia Boga tu, na ziemi, i w wiecz-

ności.

Pierwszy raz o muzyce jest mowa

w I Księdze Mojżeszowej 4,21:

A imię brata jego było Jubal, który

był praojcem wszystkich grających

na cytrze i na lecie.

O pierwszym wykonaniu pie-

śni mówi nam II Księga Mojże-

szowa 15,1; ... i zaśpiewał Mojżesz

i synowie Izraela pieśń Panu . Naj-

większym pieśniarzem, śpiewakiem

i poetą Biblii był Dawid. Wśród jego

psalmów jest wiele pieśni. A oto kil-

ka przykładów śpiewu w Nowym

Testamencie:

Jezus: A gdy odśpiewali hymn wy-

szli ku górze Oliwnej (Mat. 26,30);

Paweł i Sylas: A o północy Paweł

i Sylas modlili się i śpiewem chwalili

Boga (Dz. 16,25);

Paweł: (…) śpiewajcie i grajcie

w sercach swoich Panu (Efez. 5,19);

wdzięcznie śpiewając Bogu w ser-

cach waszych (Kol. 3.16);

Jan: (...) zaśpiewali pieśń tej tre-

ści (Obj. 5.9); (...) i zaśpiewali nową

pleśń przed tronem (Obj. 14.3); (...)

i śpiewali pieśń Mojżesza sługi Boże-

go (Obj. 15,3);

Elementy Muzyki Bożej, która

ma swe źródło w Niebie:

1. Jest siłą twórczą (por. Job. 38,7);

2. Jest radosna (por. Iz. 51,3);

3. Jest melodyjna (por. Mat.

18,19-20);

4. Jest harmonijna i jednolita.

5. Jest zwykle wykonywana

w nastroju optymistycznym, du-

chowym. Jest w niej czas na wyra-

żanie smutku, na doświadczenia,

itd., i to wszystko jest w tonacji mo-

lowej, która w rzeczywistości życia

chrześcijańskiego przemienia się

w durową;

6. Jest umiarkowanie rytmicz-

na. Nie oznacza to, że pozbawiona

jest ona życia. Unika się tyl-

ko przesadnego urytmienia, któ-

re działa na instynkty. Boży rytm

cechujepiękno,aniebezładinieporzą-

dek. Wpływa na ducha, duszę lub

ciało:

melodia dominuje – oddziałuje

na ducha

harmonia pomocnicza – oddzia-

łuje na duszę

rytm poddany melodii – oddzia-

łuje na ciało;

7. Przekazuje pełne mocy posła-

nie teologiczne (Kol. 3,16);

8. Wywyższa imię Pańskie

i przynosi chwałę;

9. Przynosi pozytywne efekty

(Mat. 7,16-20);

4. Jej najczęstszym podłożem

jest bunt. Prawie w każdym przy-

padku, najbardziej popularni pio-

senkarze maja naturę buntowniczą.

5. Ma ścisły związek z używa-

niem narkotyków. Niemal wszyscy

propagujący acid rock, hard rock,

rock szatański, rock miłosny, mają

bezpośredni lub pośredni kontakt z

narkotykami. Dużą ilość piosenek

skomponowano w stanach eufo-

rycznych po zażyciu narkotyków.

6. Ma związek ze złymi du-

cha-mi. Przyczyną, dla której mło-

dzi ludzie ulegają jej wpływom

jest jej sugestywność, która daje

ułudę sytości, ekspresji, realizowa-

nia się. Często towarzyszącej nad-

przyrodzone doświadczenia. Kulty

pogańskie i satanistyczne wykorzy-

stują muzykę rockową i wibrację.

Ten rodzaj muzyki kieruje myśli

ku religiom wschodu i religiom po-

gańskim.

Elementy muzyki rockowej,

która ma swe źródło w piekle:

1. Jest dysharmonijna. Szatan

powoduje dysharmonię, przemie-

szanie elementów a wszystko dla

ostatecznego celu, jakim jest oszu-

stwo i zagłada.

2. Jest chaotyczna. Muzyka

rockowa niszczy porządek. Melo-

dia poddana jest rytmowi, dlatego

wywiera ona największy wpływ

na ciało. Ma ona na celu pobu-

dzenie pożądliwości i pragnień

cielesnych, więc ludzie znajdują-

cy się pod jej wpływem są zazwy-

czaj ludźmi zmysłowymi, o niskich

kryteriach moralnych.

3. Łączy się z pogaństwem.

W Afryce muzyka ta ma wielowie-

kową tradycję. Posługują się nią

czarownicy podczas wywoływania

duchów.

Za zezwoleniem, fragment książ-

ki „Za kulisami Muzyki”

muzyka uwielbiająca Boga

(cz. 1)

Dziewięcioletni chłopiec napi-

sał list do Pana Boga i położył go

na tacy, na którą składano oiary

pieniężne. List ten otrzymał pastor

lokalnego zboru. A treść jego była

następująca:

„Drogi Panie Boże! Ten Zbór jest

dobry, ale z pewnością mógłby ko-

rzystać z lepszej muzyki. Mam na-

dzieję, że moja prośba Cię nie urazi.

Czy nie mógłbyś sprawić, aby ktoś

napisał jakieś nowe pieśni?

Twój przyjaciel, Barry”

W swoisty dziecięcy sposób chło-

piec ten wyraził trzy ważne prawdy:

1. muzyka odgrywa istotną rolę

w uwielbianiu Boga;

2. istnieje dobry i zły rodzaj mu-

zyki;

3. nowe pieśni w znaczący sposób

ożywiają zbór.

Poważnym problemem, z któ-

rym zetknął się Kościół, są pieśni

napisane przez ludzi będących zda-

nia, że „Bóg potrzebuje nowych pie-

śni”. Lecz niestety te nowe pieśni

w większości nie są pieśniami praw-

dziwie uwielbiającymi Boga, nie są

zgodne z Bożą prawdą i nie prowa-

dzą wierzących do świętego życia.

Wiele z tego, co jest dzisiaj okre-

ślane mianem muzyki chrześci-

jańskiej, jest wadliwe zarówno od

strony teologicznej, jak i muzycznej.

Jednym z palących pytań dzisiejszej

doby jest: „Jaki rodzaj muzyki po-

winien być akceptowany w zborach,

w uwielbianiu Żywego Boga?” Na tle

stosowanych rodzajów i stylów mu-

zycznych powstają głębokie podzia-

ły miedzy wierzącymi.

Jednym z koronnych argumen-

tów wysuwanym przez obrońców

tzw. „współczesnej muzyki chrześci-

jańskiej” (ang. contemporary Chri-

stian music) jest ten mianowicie, że

aby dotrzeć do dzisiejszej młodzie-

ży należy posługiwać się muzyką,

z którą młodzi ludzie się utożsamia-

ją. Musi to być muzyka podobna do

tej, która zyskała popularność w ich

dotychczasowych kręgach i jest dla

nich atrakcyjna. Amy Grant, zna-

cząca reprezentantka takiego podej-

ścia, stwierdziła w jednym ze swoich

wywiadów:

„Czuję także, że są grupy ludzi,

które... pragną być znaczącym gło-

sem w naszej kulturze. Musi być

ktoś, kto powie „Hej, wielu z nas ko-

cha Jezusa, i my (również) chcemy

znaleźć się w głównym nurcie dzi-

siejszego sposobu myślenia” (Steve

Rabey, Christian Singer Appeals to

Funs of Secular Pop Music, Christia-

nity Today, 8.11.1985, s.62).

Rzecznik Stowarzyszenia Mu-

zyki Ewangelizacyjnej (ang. Gospel

Music Association), które przyznało

wiele muzycznych nagród dla Amy

Grant, oznajmił:

„Możemy pozostać w naszej

chrześcijańskiej subkulturze i usłu-

giwać jak tylko chcemy, lecz sądzę,

że powinniśmy udać się tam, gdzie

są ludzie, i to właśnie robi Amy

Grant” (cytat jak wyżej).

Czyli, że aby „udać się tam, gdzie

są ludzie” musimy posługiwać się

stylem muzyki dostosowanym do

życzeń owych ludzi. Taki sposób

myślenia jest fałszywy.

Trzydzieści lat temu, w porów-

naniu z teraźniejszością, prawie

nie było nieporozumień co do na-

tury muzyki zborowej, Meteorycz-

ne pojawienie się muzyki rockowej

spowodowało całkowitą rewolucję

w dziedzinie świeckiej muzyki i wy-

warło wielki wpływ na muzykę zbo-

rową. Rockowy styl muzyki, oparty

na rytmie i „mocnym uderzeniu”,

dokonał inwazji na Kościół. Zaczę-

to wołać: „Bądźmy bardziej współ-

cześni”. Jeżeli nie jesteśmy wystar-

czająco „współcześni”, znaczy to, że

jesteśmy „staroświeccy” – jesteśmy

beznadziejnym anachronizmem na

religijnej scenie.

Z pewnym zażenowaniem

chciałbym zacytować pewną libe-

ralną publikację, która prezentu-

je lepszy pogląd w tej sprawie niż

wiele ewangelicznych czasopism.

Carl Schalk zamieścił w niej kil-

ka wnikliwych uwag i spostrzeżeń,

w szczególności do wypowiedzi

w rodzaju: „W ostatnim czasie jed-

nym z najbardziej popieranych

poglądów w niektórych kręgach

kościelnych jest idea, że jeśli chodzi

o muzykę kościelną, to teksty pieśni

i rodzaj muzyki w większości zgro-

madzeń są beznadziejnie przestarza-

łe. Jeżeli muzyka kościelna ma prze-

trwać, to musi w jakiś dramatyczny

sposób stać się bardziej współcze-

sną.” (houghts on Smashing Idols:

Church Music in the 80’s, Christian

Century, 30.09.1981., s.960).

Schalk nie podziela tego poglą-

du i stawia kolejne zarzuty: (1) więk-

szość współczesnej muzyki chrze-

ścijańskiej traktowana jest przede

wszystkim jako rozrywka, a nie

środek służący duchowemu zbu-

dowaniu; (2) powoduje „spłycenie

poselstwa Ewangelii”, i (3) w więk-

szości jest miernej jakości.

„Mierność kwitnie tam, gdzie

ceniona jest powierzchowna atrak-

cyjność, zbyt szybko nagradza-

na aplauzem popularność, a banal-

ny rytm lub sentymentalna melodia

dają pełne zadowolenie” (cyt. jak

wyżej, s. 962).

To, że biblijnie wierzący chrze-

ścijanie entuzjastycznie przyjmu-

ją tak wiele ze współczesnej muzy-

ki wymownie świadczy o smutnym

stanie duchowym dzisiejszego Ko-

ścioła.

„Niepokojącą sprawą jest zaak-

ceptowanie przez ewangelicznych

chrześcijan, nawet tych bardziej

konserwatywnych, mody na muzy-

kę rockową. Wskazuje to na kolejny

krok w odejściu od zasady zaparcia

się samego siebie i odrzucenia świa-

ta” (Richard Ouebedaux, heWordly

Evangelicals, s. 118).

Nawet świeccy komentatorzy

i pisarze mają więcej rozeznania niż

niektórzy wierzący. Pewien krytyk

muzyczny recenzując koncert Amy

Grant, napisał:

„Ten cały gatunek (muzyki) jest

osobliwą formą muzyki pop, prawie

z deinicji jej kompromisową formą

– np. jak można śpiewać o oddaniu

swojej duszy Jezusowi jednocześnie

grając pełną zmysłowości i wigoru

muzykę rockową?! (Ken Tucker, Phi-

ladelphia Inquirer, 23.08.1985).

To jest naprawdę bardzo dobre

pytanie!

Dla chrześcijanina Biblia, Sło-

wo Boże, jest ostatecznym autory-

tetem w sprawach wiary i sposobu

życia. Jednakże wiele osób posługu-

jących się „dzikim” lub radykalnym

stylem muzyki religijnej twierdzi, że

Biblia nie narzuca żadnego szczegól-

nego stylu muzycznego i że chrze-

ścijanom wolno wykorzystywać

taki styl, jaki im odpowiada i służy

do osiągnięcia zamierzonego celu.

Ale czy takie twierdzenie jest praw-

dziwe? Czyż studiując Pismo Święte

nie możemy dowiedzieć się, jaki ro-

dzaj muzyki podoba się Bogu i może

Go uczcić? Byłoby to co najmniej

dziwne, gdyby Bóg, wiedząc jak

żywotna rolę odgrywa muzyka

w uwielbianiu, pozostawiłby nam

samym wybór rodzaju i sposobu

wykorzystania muzyki.

Jakie zatem wskazówki, jeżeli ta-

kie są, podaje nam Biblia odnośnie

muzyki?

Radosna pieśń

Będę śpiewać i wysławiać Pana

(Ps. 27, 6). Kiedy zgromadzamy się

jako lud Boży i śpiewamy pieśni,

wtedy przychodzimy przed oblicze

Pana i w Jego obecności składamy

Mu oiarę z muzyki, której najczęst-

szym rodzajem jest śpiew. Celem

muzyki wykonywanej w chrześci-

jańskich zborach nie powinien być

rozwój talentu muzyka i jego karie-

ry ani rozrywka dla słuchających,

lecz bezpośrednie uwielbienie Pana,

Dlatego stanowczo nie zgadzam się

z Bobem Larsonem, (początkowo

był on przeciwnikiem współczesnej

muzyki chrześcijańskiej w stylu roc-

kowym, a później stał się jej propa-

gatorem), który powiedział:

„ypowy chrześcijański kon-

cert rockowy jest rozrywką, a nie

uwielbieniem, ale to nie przekre-

śla jego znaczenia. Nie ma nic złego

w chrześcijańskiej rozrywce – każ-

da przynosząca efekty religia dawała

zawsze rozrywkę” (cytowane przez

Gaila Pellerta w Christian Rock,

s. 23) Tego typu uwaga nie jest zgod-

na z Biblią i nie zasługuje na komen-

tarz.

Obecnie jesteśmy świadkami

raczej smutnej prezentacji rzeko-

mo chrześcijańskiej muzyki, która

została wykorzystana dla celów ko-

mercyjnych. Zaś muzyka, w któ-

rej Pan ma upodobanie, to muzy-

ka oiarowywana przez szczerych,

pokornych i oddanych Panu sług,

(a nie przez tych, którzy pra-

gną sprzedać więcej płyt czy kaset

magnetofonowych), i której celem

jest uwielbienie Tego, który napełnił

ich serca pieśnią chwały.

muzyka powinna

wyrażać chwałę dla Pana

Psalmy są znakomitym źródłem

informacji o muzyce uwielbiającej

Boga. Księga Psalmów często na-

zywana jest „starotestamentowym

śpiewnikiem”. Psalmy były pisane

po to, by je śpiewano i dlatego sta-

nowią wielką część muzyki, w któ-

rej święci Starego Testamentu mieli

upodobanie.

Radosne serce

„Służcie Panu z radością” (Ps.

100, 2). Do tego zachęca nas na-

tchniony psalmista. Muzyka jest

ściśle związana z naszym życiem

emocjonalnym i jest czymś wię-

cej niż tylko wyrazem uczuć. Jeśli

jednak nasze serce nie jest napeł-

nione radością, wtedy niezwykle

tru-dno jest śpiewać czy znajdować

zadowolenie w duchowej muzyce.

Dlatego to odstępcom lub cielesnym

wierzącym często trudno jest z en-

tuzjazmem przychodzić na zboro-

we zgromadzenia uwielbiające, gdyż

zajęci są pielęgnowaniem swoich

urazów, noszą się ze złymi myślami

o innych i żyją pod ciemną chmu-

rą niewyznanych grzechów, prze-

słaniającą im widok pełnego chwa-

ły Boga. Oni nie mają „radości”.

Nie mogą „śpiewać pieśni Panu”.

Bo muzyka uwielbiająca przede

wszystkim wyraża stan serca, któ-

re jest prawdziwie radosne tylko

w Panu.

Poświęcony instrument

W Piśmie Świętym wymieniona

jest cała gama różnych instrumen-

tów, które wykorzystywane były

do uwielbiania Boga. Nie będziemy

ich omawiać w tym opracowaniu.

Przykładową ich listę znajdujemy

w ostatnim psalmie (Ps.150). Wy-

mienione tam instrumenty to: trą-

ba, harfa, cytra, bęben, instrument

strunowy, let i cymbały. Wpraw-

dzie istnieją nieliczne grupy wie-

rzących, które odrzucają korzysta-

nie z instrumentów muzycznych

w czasie publicznych zgromadzeń

uwielbiających, jednakże większość

zborów uznała, że mają one ży-

wotne znaczenie w społecznym

uwielbianiu. Pismo Święte za-

chęca nas do śpiewania psalmów

(zob, Efez. 5, 19), a słowo „psalm”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: