2010_4.pdf

Quo vadis Europo

Andrzej Poręba

Ostatnie wydarzenia pokaza-

ły mi, dokąd zmierza ten świat,

ujawniły ducha tego czasu. W na-

szym prawie dwustutysięcznym

mieście władze nie zezwoliły na

zorganizowanie koncertu chrze-

ścijańskiego, podczas którego

młodzież (około 20 osób) pra-

gnęła rozdawać Nowe Testamen-

ty, traktaty oraz głosić Ewange-

lię Zbawienia. Władze uznały, że

taka impreza może zakłócić po-

rządek i spokój obecnych tam

ludzi oraz spowodować zaśmie-

cenie tego miejsca. Wyjaśniono

nam, że na przedmiotowym zie-

leńcu odbywają się głównie im-

prezy kulturalno-rozrywkowe.

Uzasadniły też, iż mogłoby się

to spotkać ze złym odbiorem ze

strony innych wyznań (kościo-

łów). Chrześcijańska muzyka

i pieśni nawołujące do pojedna-

nia z Bogiem i miłości bliźnie-

go zostały zaliczone do działań

zagrażających społecznemu po-

rządkowi. Mniej więcej w tym

samym czasie w innym mie-

ście europejskim w Duisburgu

w Niemczech, władze miasta wy-

raziły zgodę na zorganizowanie

Parady Miłości, podczas któ-

rej, głównie przy muzyce techno

ponad milion ludzi miało mani-

festować różnego rodzaju pojmo-

waną współcześnie miłość, może

trafniej by brzmiało rozwiązłość.

Muzyka techno znana jest ze

swoich negatywnych psychode-

licznych oddziaływań na psychi-

kę i emocje człowieka. Uczest-

nicy tej manifestacji zaśmiecili

całą okolicę niszcząc prywatne

ogrody i posesje. Podczas tej im-

prezy doszło do wielkiej tragedii,

stratowano wielu uczestników

parady. Śmierć poniosło 21 osób

a około 500 odniosło rany. Rodzi

się pytanie. W jakim kierunku

zmierza ludzkość? Co dla przy-

wódców politycznych Europy

czy władz lokalnych społeczno-

ści stanowi zagrożenie a co może

wpłynąć na budowanie wła-

ściwych relacji? Czyżby już dla

Boga nie było miejsca w Euro-

pie a bardziej cenioną wartością

była wolność bez jakichkolwiek

zasad? Czy poprawność politycz-

na musi determinować zacho-

wania i decyzje naszych władz?

Z mojej obserwacji wynika, że

niestety tak jest. Świat stacza

się po równi pochyłej. Warto-

ściami nadrzędnymi dla człowie-

ka jako jednostki i dla większych

zbiorowości jak rodziny, miej-

scowości, państwa, świat, powin-

ny być przykazania Boże i życie

według Biblijnych zasad. Nieste-

ty tendencje są inne, co świad-

czy, że żyjemy w czasach osta-

tecznych. Lekceważąc Bożą wolę

zezwala się w niektórych krajach

na eutanazję, aborcję, związki

homoseksualne. Nawet w tzw.

kościołach ewangelikalnych do-

chodzi coraz częściej do pewnych

wypaczeń, czego przykładem

może być wyświęcanie kobiet na

pastorów i biskupów. Szczytem

ignorancji Biblijnej jest przy-

zwalanie na związki homosek-

sualne wśród wiernych i prze-

łożonych w niektórych kościo-

łach. A jeśli ktoś odważnie stanie

w obronie prawd biblijnych

może się spotkać z przykry-

mi konsekwencjami, jakich do-

świadczył kilka lat temu szwedz-

ki pastor zielonoświątkowy Ake

Green. Za kazanie potępiające

grzech homoseksualnych prak-

tyk i związków został skaza-

ny przez sąd rejonowy na karę

pozbawienia wolności. Dopiero

po licznych interwencjach Sąd

Najwyższy uznał go za niewin-

nego. W Europie daje się we zna-

ki coraz bardziej kryzys rodzi-

ny. Szczególnie w Szwecji doszło

do zerwania więzi rodzinnych.

Padają propozycje o tworzeniu

nowych konfiguracji rodzin-

nych, o legalizację związków

poligamicznych. Staje się mod-

ny nowy model rodziny w której

na czele znajdują się tzw. „pla-

stikowi rodzice”. Osoby mające

za sobą wiele związków wnoszą

w posagu do wspólnej rodziny

liczne grono przyrodnich dzie-

ci i dalszej rodziny. Powiększa

się też liczba rodziców w jednej

rodzinie. W Szwecji od 1979 r.

obowiązuje zakaz używania

klapsów a nawet krzyczenia na

dzieci, a Biblia zaleca karce-

nie podczas ich wychowywania.

Państwo próbuje przejąć obo-

wiązki wychowawcze przyna-

leżne rodzicom. Doprowadza

to do anomalii rodzinnych. Bóg

w swoim Słowie zapowiedział,

że w dniach ostatecznych na-

staną trudne czasy: ludzie będą

samolubni, chciwi, chełpliwi,

pyszni, bluźnierczy, rodzicom

nieposłuszni, niewdzięczni, bez-

bożni, bez serca nieprzejedna-

ni, przewrotni, niepowściągliwi,

okrutni, niemiłujący tego co do-

bre, zdradzieccy, zuchwali, nadę-

ci, miłujący więcej rozkosze niż

Boga . (II Tym. 3,1-4). Zachęcam

Was drodzy Czytelnicy do czuj-

ności i świętego życia zgodnego

z Bożą wolą, jak zachęcał apo-

stoł Piotr: Ale my oczekujemy,

według obietnicy nowych niebios

i nowej ziemi, w których miesz-

ka sprawiedliwość. Przeto umiło-

wani, oczekując tego starajcie się,

abyście znalezieni zostali przed

nim bez skazy i bez nagany, w po-

koju (II Piotra 3,13-14).

Polecam artykuł pt. „Rodzi-

cielskie błogosławieństwo” au-

torstwa Wiesława Janika, za-

wierający cenne przemyślenia

dotyczące rodziny. Tego tematu

dotyka również David Wilker-

son w art. „Obecne czasy wyma-

gają szczególnego zaufania”.

DPŻ

droga Prawda Życie

dwumiesięcznik chrześcijański

ISSN 1899–8143, nakład 500 egz.

Spis treści

Quo vadis Europo............................................................................................... 3

Dla dobra naszego .............................................................................................. 4

Jezus Chrystus a Biblia ...................................................................................... 5

Rodzicielskie błogosławieństwo....................................................................... 6

Biblia – co to, po co, o czym, dla kogo? .......................................................... 7

Izajasz ................................................................................................................... 9

Obecne czasy wymagają szczególnego zaufania ......................................... 13

Biblia................................................................................................................... 16

Zaufaj Panu, On wszystko dobrze uczyni .................................................... 17

Biblia i ja ............................................................................................................ 19

Świadectwo Friedela Stegena z Misji Kwasizabantu w RPA...................... 20

Nowy projekt na Nowy Rok ........................................................................... 28

Spoza granic naszego kraju............................................................................. 30

Czytaj Biblię ...................................................................................................... 31

Mąż wiary – Mojżesz ...................................................................................... 32

Droga do Boga – Sen Ibrahima ..................................................................... 37

Autorzy pieśni ze „Śpiewnika Pielgrzyma” ............................................. 38

Dział młodzieżow y

Raduj się, młodzieńcze, w swojej młodości..................................... 21

Zjazd młodzieżowy w Zabrzu .......................................................... 22

Tydzień Ewangeliczny w Legnicy ..................................................... 23

Tylko Jezus – świadectwo .................................................................. 24

Z życia wspólnoty

Letnia Konferencja w Górach Sowich.............................................. 35

Koncert Zespołu Missio-Musica....................................................... 36

Pastor Paul Busobozi z Ugandy odwiedził Polskę ......................... 36

Rada REdakcyjna:

Roman Jawdyk (roman.jawdyk@interia.pl)

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

REdaktoR naczElny:

Andrzej Poręba

REdaktoR WydanIa:

Jan Stypuła (jan.stypula@chwz.com.pl)

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adRES REdakcjI:

ul. Czechowa 1,

41–807 Zabrze;

PRojEkt okładkI:

Robert Bartlewski (robert@bartlewski.pl)

Skład:

Andrzej Gocyła (aango@konto.pl)

komPutERoPISanIE:

Mirosława Poręba, Daniel Flis

REdakcja tEkStu:

Joanna Domieniuk ,

Andrzej Poręba,

Jeremiasz Zerbe

zdjęcIE na okładcE:

Jan Stypuła

cEna PREnumERaty:

Prenumerata roczna wynosi 30,00 zł,

cena jednego egzemplarza 5,00 zł.

Poczta E–maIl:

dpz@chwz.com.pl

IntERnEtoWE aRchIWum:

Tadeusz Moś (tadeuszm@autograf.pl)

Archiwum: http://dpz.chwz.com.pl

Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca.

Zastrzegamy sobie prawo do skracania i adiustacji

tekstów, oraz do zmiany tytułów. Kopiowanie i po-

wielanie dozwolone pod warunkiem druku tekstu

w całości z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

dla dobra naszego

Nina Szpilko

Bóg dał przykazania dla dobra naszego.

Niech będzie wiadome, że tylko dlatego

Coś nakazuje nam czynić ochotnie,

Abyśmy później zebrali stokrotnie

Z tego, co siali na Słowo Jego;

Choć czynić trzeba nam tak nie dlatego,

Że zysków wielkich szukamy dla siebie.

Raczej z powodu będących w potrzebie,

Tych, którym pomóc jesteśmy w stanie,

Bo czynić dobrze - to nasze zadanie!

Dziękować za wszystko - w tym mądrość Jego,

Ukryta dla dobra twego i mego.

To życiodajne nam przykazanie,

Z głębin którego przychodzi poznanie

Prawd, jakie duszę sycą i koją,

W niepowodzeniach są pewną ostoją!

WIERzymy W:

1. Jedynego Wszechmogącego Boga: Ojca, Syna

i Ducha Świętego.

2. Pismo Święte jako Słowo Boże, natchnio-

ne przez Ducha Świętego, jako najwyższy

autorytet w sprawach: prawdy, wiary i życia

chrześcijańskiego.

3. Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który przy-

szedł w ciele na ten świat rodząc się z Marii

Panny, jako jedynego Pośrednika i Orędownika,

zbawiającego grzeszników dzięki swej męczeń-

skiej śmierci i zmartwychwstaniu.

4. Zbawienie z łaski przez wiarę jako daru Bożej

miłości. Wiara w Jezusa Chrystusa jest całko-

witym zaufaniem Bogu i potwierdzona zostaje

dobrymi uczynkami wypływającymi z tej wiary.

Taka wiara jest czynna w miłości.

5. Nowonarodzenie z wody i Ducha, jako bez-

względnego warunku wejścia do Królestwa

Bożego.

6. Chrzest Duchem Świętym, w Jego prowadzenie

i dary (charyzmaty)

7. Konieczność przyjęcia chrztu wodnego przez

zanurzenie, Wieczerzy Pańskiej pod postacią

chleba i wina wraz z umywaniem nóg.

8. Kościół jako ciało Jezusa Chrystusa, którego

głową i budowniczym jest Jezus Chrystus.

9. Powszechne zmartwychwstanie wszystkich

ludzi i sąd Boży oraz życie wieczne zbawionych

i wieczne potępienie niezbawionych.

do nabycia archiwalne numery dPŻ!

Szanowni Czytelnicy uprzejmie informujemy, iż są również do

nabycia niektóre archiwalne numery naszego czasopisma DPŻ.

Szczegółowych informacji o poszczególnych numerach pisma oraz

sposobie ich nabycia można uzyskać pod adresem internetowym

pandre@poczta.onet.pl lub telefonicznie 32 272 45 87. Można rów-

nież otrzymać bliższe informacje drogą tradycyjną pisząc na ad-

res redakcji. Wszystkich zainteresowanych serdecznie zapraszamy.

Redakcja

jezus chrystus a Biblia

Richard France

Jako chrześcijanin chcę naślado-

wać Jezusa Chrystusa. Chcę robić to,

co On powiedział, iść tam, dokąd

On prowadzi, wieść życie, jakie On

proponuje.

Aby to wszystko zrealizować

muszę czytać relację tych, którzy Go

znali. Dowiaduję się, że Jezus twier-

dził, iż jest objawieniem samego

Boga. Tym, który ukazuje nam, jaki

jest Bóg: że jest punktem kulmina-

cyjnym objawienia Bożego, trwa-

jącego przez stulecia i zapowiada-

nego w dokumentach sięgających

odległych czasów przed Jego naro-

dzeniem. Tak więc szukam autory-

tetu Jezusa, a On prowadzi mnie do

uznania autorytetu Biblii.

Jedno bez drugiego nie jest moż-

liwe. Jezus objawił człowiekowi

Boga w sposób, w jaki nie mógł uczy-

nić tego Stary Testament – słowo pi-

sane. Zwykli ludzie widzieli Go, słu-

chali, dotykali, żyli razem z Nim.

Ale nas tam nie było. Odwołując się

do świeckich historyków owego cza-

su nie dowiemy się też, co Jezus po-

wiedział, co uczynił. Powiedzą nam

oni jedynie, że pewien żydowski

prorok nazywany Jezusem żył, na-

uczał, naraził się władzy i został

stracony. Jeden czy dwóch z nich

może też napomknąć o Jego zmar-

twychwstaniu. Jeśli chcemy poznać

przekazanie przez Jezusa objawie-

nie, musimy Go szukać w Nowym

Testamencie.

Nie należy ubolewać nad tym, że

poznanie Jezusa wymaga przeczyta-

nia Bożej Księgi. Taka była intencja

samego Jezusa. Jednym z Jego naj-

ważniejszych celów było wybranie

i nauczanie apostołów – uczniów,

którzy mieli zachować i przeka-

zać Jego naukę. Kościół powstał na

fundamencie nauki apostołów, któ-

rą przekazuje Nowy Testament. Jest

to zbiór ksiąg, które wczesny Kościół

uznał za pochodzące od apostołów

albo ich współpracowników, któ-

re tym samym stanowią podstawę

prawdziwej apostolskiej wiary.

Jeśli zatem chcemy poznać Jezu-

sa i Jego naukę, musimy sięgnąć do

Nowego Testamentu, do świadec-

twa tych, których On sam wybrał,

i którym powierzył misję przekaza-

nia swej nauki. W tym celu On sam

zesłał Ducha Świętego, aby „dopro-

wadził ich do całej prawdy”.

Jeśli uznajemy autorytet Jezusa,

uznajemy też Nowy Testament za

źródło naszej wiedzy o Nim i Jego

nauce. Jesteśmy także zobowiązani

uznać Stary Testament. Sam bowiem

Jezus, wcielony Syn Boży, uznawał

go za słowo Boga skierowane do lu-

dzi. A skoro On jest naszym autory-

tetem, nie możemy postąpić inaczej.

nauka o Starym testamencie

Oto kilka wypowiedzi Jezusa

o Starym Testamencie

Nie mniemajcie, że przyszedłem

rozwiązać zakon albo proroków; nie

przyszedłem rozwiązać, lecz wypeł-

nić. Bo zaprawdę powiadam wam:

Dopóki nie przeminie niebo i ziemia,

ani jedna jota, ani jedna kreska nie

przeminie z zakonu, aż wszystko to

się stanie (Mat. 5,17-18).

Pismo nie może być naruszone

(Jan 10,35).

Musi spełnić wszystko, co jest na-

pisane o mnie w zakonie Mojżesza

i u proroków, i w Psalmach (Łuk.

24,44).

Najostrzej Jezus krytykował

tych, którzy próbowali uchylić pro-

ste przykazania Boże (zawarte

w Prawie Starego Testamentu), od-

wołując się do czysto ludzkiej trady-

cji.

menty przypominają mozaikę idei

i słów Starego Testamentu. Na

przykład Jezusowa zapowiedź znisz-

czenia Jerozolimy i powtórnego

przyjścia jest przesycona językiem

Starego Testamentu. W zaledwie

trzech wersetach zmieszczone są sło-

wa pochodzące z nie mniej niż sied-

miu jego fragmentów.

Wypełnienie

Starego testamentu

Podstawowe zasady etyczne Pana

Jezusa wywodzą się z Prawa Moj-

żeszowego. Obserwowane czasem

różnice między Jego pojęciem a po-

jęciem ludzi Jemu współczesnych

istnieją tylko dlatego, że oskarżał ich

o zbyt lekceważące i płytkie trakto-

wanie treści Starego Testamentu.

Nade wszystko nauka Jezusa

o Jego roli w planach Bożych opie-

ra się na przekonaniu, że musi On

wypełnić Stary Testament, co pod-

kreślił po swym zmartwychwstaniu

w wypowiedzi: począwszy od Moj-

żesza poprzez wszystkich proroków

wykładał im, co o nim było napisane

we wszystkich Pismach (Łuk. 24,27).

W wielu fragmentach znajdu-

ją się wyraźnie stwierdzenia, że Je-

zus przyszedł, aby wypełnić Pisma.

Ta świadomość przenikała całą Jego

naukę: przyszedł, żeby wypełnić.

Taki był Boży plan.

odniesienie do

Starego testamentu

Jezus wciąż, w rozmaitych sy-

tuacjach, odwoływał się do Starego

Testamentu. W licznych polemikach

cytował Stary Testament. I to nie

dlatego, żeby dyskutować z ludźmi

o ich przekonaniach. W konfronta-

cji z diabłem również opierał się na

autorytecie Starego Testamentu! Na-

wet w agonii na krzyżu wypowie-

dział słowa pochodzące ze Starego

Testamentu.

cytaty ze

Starego testamentu

Jezus, gdy nauczał odwoływał

się do Starego Testamentu. Były to

zarówno cytaty, jak i niezliczone

odniesienia, tak że niektóre frag-

Tak więc chrześcijanin jest

uczniem Tego, dla którego także

Stary Testament był Słowem pocho-

dzącym od Boga. Jezus wierzył jego

stwierdzeniom, przyjmował jego

naukę, spełniał Jego przykazania

i działał tak, aby wypełnić plan od-

kupienia przedstawiony na jego kar-

tach. Nie można nazywać Jezusa Bo-

giem i zarazem lekceważyć Pisma,

które były dla Niego najwyższym

objawieniem Boga.

Pisma Nowego Testamentu rów-

nież w pełni potwierdzają pogląd

Jezusa na Stary Testament. Cytaty

ze Starego Testamentu i aluzje do

niego wskazują, że Nowy Testament

opiera się na nauce Starego Testa-

mentu, głosząc kim jest Bóg i co za-

mierza. Przez proroków przemawiał

Bóg, oświadcza autor Listu do He-

brajczyków. Zaprawdę, mówi Paweł

do Tymoteusza, …wszelkie Pismo

od Boga jest natchnione… (II Tym.

3,16). Stary Testament jest orędziem

Boga.

Nowy Testament nie czyni żad-

nej różnicy między tym, co mówi

Pismo, a tym, co mówi Bóg. Cytaty

ze Starego Testamentu przytacza-

ne są jako wypowiedzi Boga, cho-

ciaż Bóg osobiście nie przemawiał.

I na odwrót, słowa wypowiedziane

przez Boga w Starym Testamencie

są przypisywane Pismu. Tam, gdzie

Jezus daje przykład, przyjmując

Stary Testament jako Słowo Boże,

Nowy Testament idzie za tym przy-

kładem. Jeżeli my, chrześcijanie,

własny osąd czy odziedziczone tra-

dycje postawimy ponad pismami

Starego i Nowego Testamentu, stra-

cimy więź z Panem i z apostołami

i odłączymy się od naszego źródła

poznawania Boga.

Rodzicielskie błogosławieństwo

Wiesław Janik

W Biblii zawarty jest opis pewne-

go historycznego wydarzenia, któ-

ry lubię często czytać. Zawsze, gdy

czytam ten fragment, jestem bardzo

wzruszony, ponieważ realność tego

wydarzenia nie jest dla mnie tylko

faktem historycznym, ale również

wskazuje na aktualnie funkcjonu-

jącą wartość, którą sam przeżyłem

i nadal przeżywam.

Wydarzenie, o którym wspo-

minam, jest opisane w I Mojż. 48

i 49. Jakub, mieszkając już w Egipcie,

tuż przed swoją śmiercią, zachoro-

wał. Wtedy przyszedł do niego jego

syn Józef ze swoimi synami: Efra-

imem i Manasessem. Pojawia się

pytanie: W jakim celu Józef przy-

prowadził swoich synów do swe-

go ojca, a ich dziadka, który był już

starcem w wieku 130 lat, i bardzo

słabo widział. Czy tylko po to, aby

wnukowie zobaczyli starego dziad-

ka?

obydwu i przyprowadził ich do nie-

go (I Mojż. 48, 12-13). Wzruszający

obraz! Oto władca Egiptu, dostojnie

ubrany, mający do dyspozycji wielu

dworzan i sług, uniża się przed swo-

im ojcem, przygarbionym starcem

wspierającym się na lasce. Klęka

przed nim i oddaje pokłon do samej

ziemi. Jakiż to wspaniały przykład

dla wszystkich ojców, których ro-

dzice jeszcze żyją. Są może zgar-

bieni, posunięci w latach, prości…

Są jednak rodzicami i należą się im

cześć i szacunek.

Ponadto posiadają głębokie do-

świadczenie życiowe, oraz nama-

calne dowody Bożego działania

w ich życiu. Mówię tu o tych, któ-

rzy przeżywają osobistą społeczność

z Bogiem, i odbierają od Niego bło-

gosławieństwo, obietnice, oraz ukie-

runkowanie życia.

Przeczytajmy teraz co powie-

dział Jakub do Józefa: Bóg Wszech-

mogący ukazał mi się w Luz w ziemi

kananejskiej i błogosławił mi. I rzekł

do mnie: Oto ja rozpłodzę i rozmno-

żę cię, i uczynię cię zgromadzeniem

ludów, i dam tę ziemię na wieczną

własność potomstwu twemu po tobie

(I Mojż. 48, 3-4).

Jakub, czerpiąc pełną garścią

z tego błogosławieństwa, w ostat-

nich dniach swego życia przekazuje

najwyższe wartości swoim wnukom,

a później swoim synom. Zwróćmy

jeszcze uwagę na to, jaka była treść

tego błogosławieństwa: I błogosławił

Józefowi mówiąc: Bóg z którym oj-

cowie moi, Abraham i Izaak, trwali

w społeczności. Bóg który prowadził

mnie jak pasterz od początku życia

aż po dzień dzisiejszy. Anioł któ-

ry mnie wybawił od wszelkiego złe-

go, niech błogosławi tym chłopcom

i niech trwa wśród nich imię ojców

moich, Abrahama i Izaaka, i niech

się zaroi od nich ziemia . (I Mojż. 48,

15-16). Z treści wypowiedzianych

słów, również do wszystkich swo-

ich synów, (I Mojż. 49) zauważamy,

że przekazywał to w natchnieniu

Ducha Świętego, potwierdzając ak-

tualność Bożych obietnic, a także

przepowiadając im przyszłość.

A teraz przenieśmy się do czasu

teraźniejszego. Czy Bóg nadal prze-

kazuje ludziom swoje błogosławień-

stwo? Czy nadal jest wolą Bożą, aby

rodzice czerpali z bogactwa tego

błogosławieństwa i przekazywali

je swoim dzieciom? Oczywiście, że

tak! Ale to nie wszystko, bo wymiar

i głębia obecnego błogosławieństwa,

które zostało nam darowane przez

Jezusa Chrystusa jest daleko warto-

ściowsze i trwalsze, ponieważ doty-

czy nie tylko życia na ziemi, ale – co

najważniejsze – życia duchowego,

które pochodzi z niebios.

Apostoł Paweł w Liście do Efe-

zjan (Efez. 1, 3-4) pisze następują-

ce słowa: Błogosławiony niech będzie

Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa

Chrystusa, który nas u błogosławił

w Chrystusie wszelkim duchowym

błogosławieństwem niebios. W nim

bowiem wybrał nas przed założe-

niem świata, abyśmy byli święci

i nienaganni przed obliczem jego

w miłości .

W kontekście tego błogosławień-

stwa Bóg dała rodzicom autorytet,

gdyż od niego pochodzi wszelkie oj-

costwo na niebie i na ziemi. Apostoł

Paweł w swoim Liście zamieszcza

następujące zdanie: A chcę abyście

wiedzieli, że głową każdego męża

O nie! Cel tej wizyty był zupeł-

nie inny. Józef dobrze wiedział, że

jego ojciec jest dysponentem wiel-

kiej wartości, która niezbędna bę-

dzie dla niego i jego synów. A było

to rodzicielskie błogosławieństwo!

Zwróćcie drodzy uwagę na treść

rozmowy pomiędzy ojcem a synem:

A gdy Izrael zobaczył synów Józefa,

rzekł: Kimże oni są? Na to odpowie-

dział Józef ojcu: To są moi synowie,

których dał mi tu Bóg. A on rzekł:

Przyprowadź ich do mnie, abym im

błogosławił . (I Mojż. 48, 8-9). Zanim

przeczytamy treść błogosławień-

stwa, przyjrzyjmy się, jaką zajął po-

stawę Józef wobec swojego ojca na

oczach swoich synów: Józef odsunął

ich od jego kolan i pokłonił się przed

nim aż do ziemi. Potem wziął Józef

jest Chrystus, a głową żony mąż,

a głową Chrystusa Bóg .

Z tych słów rozumiemy, jaka jest

jedność pomiędzy Bogiem, a ojcem

rodziny.

Mężowie i ojcowie! Zatrzymaj-

cie się chwileczkę w biegu życia

i codziennych obowiązków. Przypo-

mnijcie sobie, czy był już taki dzień

w waszym życiu, i miało miejsce

takie wydarzenie, jakie przeżywał

Jakub syn Izaaka? Czy osobiście

prosiliście Pana, aby wyposażył was

w to duchowe, rodzicielskie błogo-

sławieństwo? Czy otrzymaliście je?

A jeżeli otrzymaliście, czy trwacie

w społeczności z Bogiem? Czy mo-

żecie zdecydowanie powiedzieć do

swoich dzieci, oraz wnuków: „Pan

udzielił mi swego błogosławień-

stwa”.

A gdyby tak Bóg zechciał teraz

zabrać cię z tej ziemi, od twej rodzi-

ny, co pozostawisz dla dzieci, wnu-

ków, czy współmałżonka? Mają oni

prawo oczekiwać od ciebie świadec-

twa o dowodach Bożego działania

w twoim życiu, oraz błogosławień-

stwa, którego w takim wymiarze nie

może im nikt inny przekazać, tylko

ty. Wiedz o tym, że spoczywa na to-

bie wieka odpowiedzialność przed

Bogiem, oraz członkami Twojej ro-

dziny.

Przypominam! Jako rodzice

macie całkowite prawo i obowią-

zek, we wszystkich aspektach, i ży-

ciowych wydarzeniach błogosławić

swoje dzieci i swoich wnuków. Prze-

kazywać im to w formie przykładu

w świętym życiu, miłości rodziciel-

skiej, zdrowej dyscypliny, systema-

tycznego nauczania, oraz modlitwy

nad nimi z włożeniem rąk na ich

głowy.

Poprzez trwanie w takich posta-

wach i działaniu, od Boga, poprzez

was na wasze potomstwo prze-

pływa Boże błogosławieństwo. Tej

wartości nie da się zastąpić niczym

innym.

Bo chociaż obecnie w naszym

życiu korzystamy z osiągnięć tech-

niki, medycyny, i dóbr material-

nych, to jednak nie jest to wystarcza-

jące. A to dlatego, że nasz wewnętrz-

ny duchowy człowiek potrzebuje

trwałych wartości, a te pochodzą

tylko od Boga.

Bóg natomiast przekazuje je

w obecnym czasie przez Jezusa

Chrystusa w swoim błogosławień-

stwie. Obecnie wielka rzesza mło-

dego pokolenia pozbawiona Bożego

i rodzicielskiego błogosławieństwa,

poszukując sensu życia i zaspoko-

jenia głodu ducha w rzeczywisto-

ści cielesnej, tracąc często przy tym

resztki naturalnej godności człowie-

czeństwa.

Natomiast w przypadku, gdy

dzieci nie są takie jak życzyliby-

ście sobie, nie przeklinajcie ich, nie

złorzeczcie im, ale napominajcie,

rozsądnie korzystając z praw rodzi-

cielskich z troską o ich zbawienie.

Równolegle módlcie się ustawicznie

za nimi do Boga, aby sam Pan przy-

szedł z pomocą i ratunkiem w ich

położeniu. Czyniąc tak, błogosław-

cie ich, bo tylko taka postawa da

pozytywne efekty w ich życiu cie-

lesnym i duchowym. Apostoł Piotr

swoim pierwszym Liście (I Piotra

3,9) pisze tak: Nie oddawajcie złem

za zło , ani obelgą za obelgę, lecz

przeciwnie, błogosławcie!, gdyż na to

powołani zostaliście, abyście odzie-

dziczyli błogosławieństwo .

A kto z was ma jeszcze swo-

ich rodziców, to okazujcie im cześć

i szacunek na oczach swoich dzie-

ci i wnuków. Czyniąc tak, zrobicie

dobry zasiew w sercach swoich dzie-

ci, i te z kolei będą was tak samo

traktować.

Życzę wszystkim rodzinom, aby

w waszym życiu funkcjonowały

takie relacje, na jakie wskazuje

Przyp. 17, 6: Koroną starców są sy-

nowie synów, a chlubą dzieci są ich

ojcowie .

Biblia – co to, po co, o czym, dla kogo?

J.W.

Jestem świadomy, że Biblia jako

Pismo Święte, nie jest Polakom zu-

pełnie nieznana. Ale przypomnie-

nie niektórych aktualnych danych

o Biblii jest bardzo na czasie, zwłasz-

cza jeśli chodzi o dane ukazujące

jej zwycięski pochód we wszystkich

państwach świata. O tym postę-

pie nasze massmedia raczej milczą.

Wolą informować, kto strzelił gola

w ligowych rozgrywkach lub która

gwiazda Hollywoodu po raz czwarty

wyszła za mąż. Tymczasem ignoran-

ci, nawet ci z doktoratami słynnych

ateistycznych uczelni, głoszą wszerz

i wzdłuż, że Biblia to przestarzała,

nieaktualna księga. Naiwni i leniwi

w to wierzą i nie sięgają do Biblii, na

własną szkodę. Biblię studiuję ponad

60 lat. Także uważnie śledzę jej czy-

telnictwo w skali światowej, korzy-

stając z rzetelnych statystyk i wia-

rygodnych publikacji, zwłaszcza

z corocznych biuletynów światowe-

go zrzeszenia wszystkich znaczących

towarzystw biblijnych. A jest ich po-

nad 50. To, co poznaję jest zdumie-

wające i wspaniałe.

Najpierw kilka elementarnych

przypomnień o samej Księdze. Bi-

blia ma ponad 1200 stron, 31.000

wersetów i 1189 rozdziałów. Na

przeczytanie Biblii trzeba 50-70 go-

dzin. Składa się z wielu ksiąg odręb-

nie zatytułowanych, a całość Biblii

dzieli się na dwie części Stary Te-

stament, gdzie zapisane są między

innymi 10 Przykazań, i Nowy Te-

stament, gdzie są Ewangelie Jezusa

Chrystusa, Dzieje Apostolskie, Li-

sty i Apokalipsa - księga mówiąca

o czasach ostatecznych, właśnie tych,

w których żyjemy. Pisarzami Biblii

– nie mylić z Autorem – byli ucze-

ni, a także i ludzie prości: wodzowie,

królowie, prorocy, rzemieślnicy, cel-

nik, lekarz, rybak i inni. Biblia była

pisana na przestrzeni 1600 lat, więk-

szość pisarzy żyło z dala od siebie

i nie znała się osobiście. A mimo to

nie ma na świecie tak spójnej i aktu-

alnej Księgi jak Biblia. Właśnie – ak-

tualnej!

Oryginalnymi językami Biblii są

język hebrajski w Starym Testamen-

cie i odmiany greckiego w Nowym

Testamencie. Biblia była i jest tłuma-

czona na różne języki. Jej zwycięski

pochód w dziejach ujawnia się tak-

że w postępie tłumaczeń. Oto kilka

danych: w 1534 roku – okres Refor-

macji – Biblia była przetłumaczo-

na na 15 języków. W 1600 roku – na

40, w 1700 roku na 52, w 1800 roku

na 75 języków, w 1900 roku – na

560, obecnie na ponad 1500 języków

i narzeczy. Dla niektórych plemion

Biblia staje się pierwszą książką uj-

mującą w formie pisanej język dane-

go plemienia.

Jako ilustrację umysłowego otę-

pienia ludzi niechętnych wobec

Boga przedstawiam zestawienia

dwóch wypowiedzi o Biblii, zwłasz-

cza o Ewangelii. Pierwsza z nich to

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: