2005_6.pdf

Droga Prawda ¯ycie

(dwumiesiêcznik chrzeœcijañski)

· Rada redakcyjna:

Zbigniew L. Gadkowski (zlg@ol.onet.pl),

Andrzej Porêba (pandre@poczta.onet.pl),

Andrzej Nazimek

· Redaguje: Zbigniew L. Gadkowski

· Wydawca:

Chrzeœcijañska Wspólnota

Zielonoœwi¹tkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

· Adres redakcji:

ul. Czechowa 1, 41–807 Zabrze

· Redakcja techniczna: Joanna Kaniszczak

(asia_kaniszczak@Jezus.pl)

· Komputeropisanie: Miros³awa Porêba,

Aneta Zerbe, Ewelina Twardowska

· Korekta: Maria Olech (maria-zo-

fia@wp.pl), Andrzej Porêba, Jere-

miasz Zerbe

· Ok³adka: Robert £opatka (rl22@op.pl),

Jan Stypu³a (redaktor@lupa.chwz.pl)

W numerze

4 Mirra i kadzid³o - Zbigniew L. Gadkowski

5 Narodzi³ siê Zbawiciel – dr Edmund P.

6 „Ja œwiat³oœæ” (J 12,46) – dr Zygmunt Karel

6 Kiedy narodzi³ siê Pan Jezus Chrystus - Zbigniew L. Gadkowski

8 Betlejemski Król - Henry Stob

9 Czekali na Zbawiciela œwiata - W. Bryæko

10 Józef i Maria - œwiadectwo wiary - Lorna Sincox

12 Na Nowy Rok - Zdzis³aw D¹browski

13 Pozabiblijne Ÿród³a o Panu Jezusie - £ukasz Wolski

15 Reminiscencje noworoczne

15 Rachuba czasu i pory roku - John Lilley

16 Noworoczne ¿yczenia

17 Przystañcie na drogach waszych – Boles³aw Winnik

18 Znaczenie czasu

19 Uwierzy³am i mój dom zbawiony bêdzie - Jolanta £askawska

19 Czasami by³em - Phil Bosmons

20 Czy rzeczywiœcie mo¿emy siê zmieniæ? - Billy Graham

21 Min¹³ rok – Zbigniew L. Gadkowski

22 Pe³ne uwielbianie - Marta i Roman Ja³owiczorz

23 Noworoczne postanowienia

23 Jak ¿yæ – Pawe³ Bajko

24 Drodzy Czytelnicy!

25 Nowy pocz¹tek - Billy Graham

26 Razem stworzeni - P. Staroœcik

28 Pan Bóg zbli¿a siê do cz³owieka - Henryk Rother-Sacewicz

30 Z ¿ycia naszej Wspólnoty

34 Wiedzieæ warto – Zbigniew L. Gadkowski

36 Historia Zboru w £odzi

Materia³ów nie zamówionych redakcja nie

zwraca. Zastrzegamy sobie prawo do skra-

cania i adiustacji tekstów, oraz do zmiany

tytu³ów. Kopiowanie i powielanie dozwolo-

ne pod warunkiem druku tekstu w ca³oœci

z podaniem tytu³u oraz numeru pisma.

· Cena prenumeraty: roczna wynosi

30 z³, cena jednego egzemplarza 5,00 z³.

· Poczta e–mail: dpz@chwz.pl

Nauka nasza oparta jest na wiernym

wyk³adzie Pisma Œwiêtego. Dla nas Pi-

smo Œwiête jest jedynym Ÿród³em i

norm¹ wiary chrzeœcijañskiej oraz ¿ycia

chrzeœcijañskiego. Zgodnie z nauk¹ Pi-

sma Œwiêtego nie ma w nikim innym

zbawienia jak tylko w Jezusie Chrystu-

sie, jedynym Zbawicielu, Odkupicielu i

Poœredniku, ukrzy¿owanym i zmar-

twychwsta³ym Panu. Jego œmieræ jest

drog¹ do odkupienia i zbawienia. Wie-

rz¹cy zostaje usprawiedliwiony jedynie

z ³aski Bo¿ej. Zbawienie nie mo¿na zy-

skaæ przez w³asne zas³ugi, lecz jedynie

przez zas³ugê Jezusa Chrystusa.

Wiara w Jezusa Chrystusa jest zupe³-

nym zaufaniem Bogu, a dobre uczynki

wyp³ywaj¹ z tej ¿ywej wiary. Cz³owiek

czyni dobrze z wdziêcznoœci za daro-

wane mu zbawienie. Sposób ¿ycia i

uczynki nie s¹ wiêc czymœ oderwanym

od wiary, one nale¿¹ do wiary i z niej

wyp³ywaj¹. Nie ma chrzeœcijañskiej wia-

ry bez chrzeœcijañskiego ¿ycia. Tam

gdzie nie ma mi³oœci i troski o drugiego

cz³owieka, gdzie nie s¹ przestrzegane

przykazania Bo¿e, tam nie ma wiary –

prawdziwego chrzeœcijañstwa.

Sprostowanie

Do poprzedniego numeru naszego pisma wkrad³ siê bardzo istotny

b³¹d, zmieniaj¹cy merytorycznie treœæ artyku³u.

W artykule „Wszyscy œwiêci” w drugiej szpalcie i ósmym wierszu od

góry jest s³owo „do”, a winno byæ „za”. Poprawnie ca³e zdanie winno

brzmieæ: „Œwiêci w Efezie (Ef 1,1), czyli odbiorcy listu maj¹ zanosiæ mod³y

za wszystkich ¿yj¹cych œwiêtych ³¹cznie z Paw³em.”.

Za powsta³y b³¹d przepraszamy autora i czytelników.

Redakcja

Albowiem Dzieciê nam siê narodzi³o, Syn zosta³ nam dany, na Jego barkach

spoczê³a w³adza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,

Odwieczny Ojciec, Ksi¹¿ê Pokoju. Wielkie bêdzie Jego panowanie w pokoju

bez granic na tronie Dawida i nad Jego królestwem, które On utwierdzi i umoc-

ni prawem i sprawiedliwoœci¹, odt¹d i na wieki. Zazdrosna mi³oœæ Pana Zastê-

pów tego dokona (Iz 9,5-6)

Z okazji nadchodz¹cych Œwi¹t Pami¹tki Narodzenia Pana

Jezusa Chrystusa ¿yczymy wszystkim Czytelnikom, a tak-

¿e Przyjacio³om i Wspó³pracownikom aby nadzieja, która

narodzi³a siê w Betlejem Judzkim by³a dla nas motywacj¹

do owocnego pielgrzymowania, a tak¿e powodem do nie-

ustannego uwielbiania Boga za Jego dobroæ i ³askê.

Niech Nowy rok 2006 przyniesie radoœæ,

mi³oœæ, pokój i moc b³ogos³awieñstw.

Redakcja

Narodzenie Króla

WOJCIECH JACKIEWICZ

…I urodzisz syna, i nadasz mu imiê Jezus.

Ten bêdzie wielki i bêdzie nazwany Synem

najwy¿szego. I da mu Pan Bóg tron jego Ojca

Dawida. I bêdzie królowa³ nad domem Jaku-

ba na wieki, a królestwu jego nie bêdzie koñ-

ca.

szed³ na œwiat w ubóstwie i poni¿eniu, dla

którego nie by³o miejsca nie tylko po domach

i w gospodzie ale przede wszystkim w ludz-

kich sercach – Ten by³ Panem z nieba, Bo-

giem objawionym w ciele. Odwiecznym S³o-

wem przyobleczonym w ludzki kszta³t i

mieszkaj¹cym wœród nas, Jedynym Synem

Bo¿ym pe³nym ³aski i prawdy.

I chocia¿ przyszed³ na œwiat jako s³uga,

uni¿ony i odarty z niebieskiego bogactwa,

niezmiennie pozosta³ Bogiem Mocnym i Od-

wiecznym Ojcem, Jego zewnêtrzna postaæ

by³a tylko œwi¹tyni¹, mieszkaniem Jego nie-

roz³¹cznego Bóstwa. Nawet w swojej œmier-

ci pozosta³ Ksiêciem ¿ycia, bo w Nim by³o

¿ycie, a ¿ycie by³o œwiat³oœci¹ ludzi. A œwia-

t³oœæ œwieci w ciemnoœci, lecz ciemnoœæ jej

nie przemog³a (J 1,4-5).

Jego przyjœcie na œwiat zosta³o zwiasto-

wane ludziom bezpoœrednio z nieba. Pierw-

szym zwiastunem by³ anio³, który ukaza³ siê

w œwi¹tyni kap³anowi Zachariaszowi i za-

powiedzia³ narodzenie siê Jana Chrzciciela.

By³o to wype³nienie siê ostatniego i najwiêk-

szego proroctwa Starego Testamentu, mó-

wi¹cego o narodzeniu siê pos³añca, drugie-

go Eliasza, który ma przygotowaæ drogê. A

tym, który ma zaraz po nim przyjœæ, bêdzie

sam Pan Zastêpów, Bóg Izraela, który nie-

spodziewanie zjawi siê w swej œwi¹tyni (Mt

3,1). Zadaniem pos³añca jest iœæ w duchu i

mocy Eliaszowej przed Panem, aby przy-

gotowaæ drogi Jego i aby daæ ludowi pozna-

nie zbawienia (£k 1,76-77). A wiêc zada-

niem Jana Chrzciciela by³o poprzedziæ sa-

mego Pana i przygotowaæ ludzi na Jego przy-

jêcie.

Drugi zwiastun z nieba przyszed³ do Ma-

rii, panny z rodu Dawidowego, poœlubionej

Józefowi. Oznajmi³ jej o poczêciu z Ducha

B³ogos³awiony Pan, Bóg Izraela, ¿e na-

wiedzi³ lud swój, i dokona³ jego odkupienia, i

wzbudzi³ nam mocarnego Zbawiciela w domu

Dawida, s³ugi swego. (£k 1,31-33, 68-69)

Kim by³ Ten, którego przyjœcie na œwiat

sta³o siê prze³omowym momentem w dzie-

jach ludzkoœci? Kim by³ ten, którego dzieñ

narodzenia sta³ siê pocz¹tkiem nowego ka-

lendarza? Kim by³ ten, którego narodzenie

w pewien sposób wspominany za ka¿dym

razem ilekroæ piszemy datê?

Ten, który narodzi³ siê w betlejemskiej

stajni i zosta³ po³o¿ony w ¿³obie, który przy-

Œwiêtego i narodzeniu siê obiecanego Da-

widowi potomka, który jest Synem Bo¿ym i

Synem Dawida. Anio³ rzek³ do niej: Ten bê-

dzie wielki, i bêdzie nazwany Synem Najwy¿-

szego. I da mu Pan Bóg tron jego ojca Dawi-

da, i bêdzie królowa³ nad domem Jakuba na

wieki, a jego królestwu nie bêdzie koñca (£k

1,32-33). Ten, który z Ducha Œwiêtego uro-

dzi³ siê w ubóstwie i poni¿eniu, a nazywaæ

siê bêdzie Jezus – to Syn Bo¿y, Pan i Król,

którego w³adza jest w³adz¹ wieczn¹.

Trzeci zwiastun z nieba przyszed³ do Jó-

zefa, prawego Izraelity, sprawiedliwego

mê¿a z rodu Dawida, wiernego Bogu po-

tomka Abrahama, i chocia¿ wed³ug cia³a nie

by³ ojcem, zosta³ przez Boga wybrany na

opiekuna, który ma przyj¹æ do swojego domu

narodzonego Odkupiciela œwiata. Józefowi

zosta³o objawione, ¿e ten, który siê urodzi,

bêdzie oczekiwanym Mesjaszem: Oto pan-

na pocznie i porodzi syna, i nadadz¹ mu imiê

Immanuel, co siê wyk³ada: Bóg z nami… I

nadasz mu imiê Jezus albowiem On zbawi

lud swój od grzechów jego (Mt 1,21-23). Zro-

dzony z Marii Syn – to objawiony œwiatu

Syn Bo¿y i Odkupiciel, nosz¹cy to szcze-

gólnie imiê Jezus „Pan jest zbawieniem” wy-

ra¿aj¹ce Jego wielki urz¹d i dzie³o jako Zba-

wiciela.

Przez Ducha Œwiêtego prorocy przepo-

wiadali o maj¹cym narodziæ siê Mesjaszu.

Jezus zosta³ poczêty z Ducha Œwiêtego.

Duch Œwiêty pobudzi³ Zachariasza, El¿bie-

tê, Mariê i pasterzy do b³ogos³awienia i

uwielbiania Wszechmocnego Boga, który

zes³a³ mocarnego Zbawiciela. Dzieciê na-

rodzone w betlejemskiej stajni – to Mesjasz,

Chrystus, Bo¿y Pomazaniec, Ten, który nie

tylko jest namaszczony Duchem Œwiêtym,

ale równie¿ Ten, który jako Pan i Król udzie-

la Ducha Œwiêtego (Dz 2,32-33).

To Duch Œwiêty objawi³ Symeonowi, ¿e

nie umrze, dopóki nie ujrzy Chrystusa Pana.

Dlatego wzi¹wszy na rêce ma³e dzieciê przy-

niesione do œwi¹tyni przez Józefa i Mariê,

wielbi³ Boga mówi¹c: Teraz puszczasz s³u-

gê swego Panie, wed³ug s³owa swego w po-

koju, gdy¿ oczy moje ogl¹da³y zbawienie two-

je (£k 2,29-30). To ma³e dzieciê by³o dla

Symeona i Chrystusem i Panem Zbawicie-

lem.

Prawda zwiastowania o narodzonym

Synu Bo¿ym zosta³a jeszcze raz powtórzo-

na z nieba pasterzom betlejemskim, do któ-

rych anio³ rzek³: Gdy¿ dziœ narodzi³ siê wam

zbawiciel, którym jest Chrystus Pan, w mie-

œcie Dawidowym (£k 2,11). Wieœæ, któr¹

pasterze us³yszeli, której uwierzyli i byli po-

s³uszni, mówi³a o Zbawicielu, Chrystusie

Panu.

Obchodz¹c pami¹tkê narodzenia Pana

Jezusa Chrystusa pragniemy uœwiadomiæ so-

bie, ¿e to, co z nieba zosta³o zwiastowane

tym nielicznym œwiadkom, by³o skierowane

nie tylko do nich samych, ale równie¿ do

nas. Pan, który siê narodzi³ blisko dwa tysi¹-

ce lat temu, to nie ubogie dzieci¹tko w ¿³óbku

i w stajence oczekuj¹ce na nasz¹ litoœæ i

wspó³czucie.

To Pan, który jest Królem, a Jego w³adza jest

w³adz¹ wieczn¹, którego imiê jest Immanuel

– Bóg z nami. To Jezus, który jest mocarnym

Zbawicielem i Odkupicielem, który objawi³

siê, aby nas wyzwoliæ z mocy grzechu, diab³a

i œmierci. To Chrystus, który jest Mesjaszem,

Bo¿ym Pomazañcem, który udziela Ducha

Œwiêtego. To jest obiektywn¹ prawd¹, ¿e On

jest i Panem, i Jezusem, i Chrystusem. Ale

kwestia, na któr¹ ka¿dy z nas musi daæ dziœ

odpowiedŸ brzmi: Czy to jest moj¹ osobist¹,

rzeczywist¹ prawd¹!

Panie Bo¿e Wszechmog¹cy, upodoba³o

siê Tobie objawiæ œwiatu w Twoim naro-

dzonym Synu, Swoje najwiêksze poselstwo,

najwiêkszy plan, najwiêksz¹ mi³oœæ i naj-

wiêksz¹ chwa³ê. Spraw Panie, przez Du-

cha Œwiêtego, aby czytaj¹cy dziœ o tej wie-

œci, mogli zrozumieæ i przyj¹æ Twoje zwia-

stowanie o Panu Jezusie Chrystusie. Uczyñ

to dla Swojej wielkiej chwa³y.

Mirra i kadzid³o

ZBIGNIEW L. GADKOWSKI

b³¹dów, które wiedli ze sob¹

mêdrcy pod¹¿aj¹cy ze Wschodu do

Betlejem, aby pok³oniæ siê nowona-

rodzonemu Jezusowi, znajdowa³y siê

dary dla Dzieci¹tka: z³oto, kadzid³o

i mirra - trzy rzeczy uchodz¹ce wów-

czas, przed dwoma tysi¹cami lat, za

najcenniejsze.

Z³oto wystêpowa³o powszechnie

w znanym ówczeœnie œwiecie, ale

kadzid³o i mirrê uzyskiwano tylko z

jednego Ÿród³a, z okreœlonych, rzad-

kich drzew i krzewów balsamowych,

które do dziœ rosn¹ niemal wy³¹cz-

nie w górskich rejonach Arabii, So-

malii i Etiopii (dawnej Abisynii).

W³aœnie te drzewa i krzewy, daj¹ce

wonn¹ ¿ywicê, by³y jednym ze Ÿróde³

bogactwa królowej Saby. Niezliczo-

ne karawany ju¿ 3000 lat przed Chry-

stusem wozi³y kadzid³o i mirrê do

wszystkich zak¹tków ówczesnego

œwiata: do Indii i Persji, do Rzymu i

Egiptu.

Kadzid³o i mirrê pozyskuje siê z

drzew i krzewów z rodziny myd³o-

drzewów, zw³aszcza arabskiego

drzewa kadzid³owego i drzewa bal-

samowego w³aœciwego, wystêpuj¹-

cych w suchych nadbrze¿nych regio-

nach Pó³wyspu Arabskiego i w

górach Somalii we wschodniej Afry-

ce. Po naciêciu kory drzew balsamo-

wych wyp³ywa z nich ¿ywica. ¯ó³-

tawa lub czerwona ¿ywica z drzewa

kadzid³owego ma po wyschniêciu

konsystencjê gumy, mirra zaœ to ¿ó³-

tawe, b³yszcz¹ce ziarna. Poniewa¿

mirra ma w³aœciwoœci przeciwzapal-

ne, u¿ywa siê jej dziœ w medycynie,

np. jako sk³adnika œrodków do pielê-

gnacji jamy ustnej. Kadzid³o natomiast

przewa¿nie jest spalane, by dostarczyæ

wonnego dymu. W staro¿ytnoœci obie

substancje, oprócz celów kultowych,

s³u¿y³y te¿ do namaszczania kap³a-

nów i balsamowania zw³ok.

N a grzbietach objuczonych wiel-

Narodzi³ siê Zbawiciel

dr EDMUND P.

skierowa³ do pasterzy w noc betlejemsk¹

wys³annik Boga — anio³ Pañski, budz¹c w

nich zaskoczenie i lêk. Powiedzia³ on: Nie

bójcie siê! Oto zwiastujê wam radoœæ wielk¹,

która bêdzie udzia³em ca³ego narodu: dziœ w

mieœcie Dawida narodzi³ siê wam Zbawiciel,

którym jest Mesjasz Pan (£k 2,10). Przera-

¿enie pasterzy by³o jak najbardziej uzasad-

nione, skoro objawi³a im siê jakaœ wyj¹tko-

wa œwiat³oœæ, oznaczaj¹ca „chwa³ê

Pañsk¹”, a wiêc obecnoœæ samego Boga.

Jednak miejsce ustêpuj¹cego lêku zajê³a

radoœæ; to uczucie wyraŸnie wymieni³ ewan-

gelista, zaznaczaj¹c, ¿e sta³o siê ono tak¿e

Narodzi³ siê wam Zbawiciel… — powstaje

pytanie, czy tak w³aœnie odczytujemy dzisiaj

treœæ i znaczenie tego s³owa? Przedœwi¹tecz-

na nerwica nienad¹¿añ, myœlenie o prezen-

tach pod choinkê, troskê o w³aœciwe przygo-

towanie potraw wigilijnych, zabieganie o naj-

rozmaitsze inne sprawy, wszystko to potrafi

czêsto przes³oniæ w³aœciwy wymiar œwi¹t pa-

mi¹tki narodzenia Pana Jezusa Chrystusa. A

przecie¿, patrz¹c w domu czy w koœciele na

wyobra¿enie betlejemskiej groty, powinniœmy

postawiæ sobie bardzo wa¿ne pytanie: Dla-

czego Syn Bo¿y sta³ siê cz³owiekiem i dla-

czego przyszed³ na œwiat, by na nim przejœæ

przez próg mêczeñskiej œmierci?

stwem, z k³amstwem, zdrad¹ i wieloma in-

nymi jeszcze postaciami z³a i jest w³aœciwie

odczuwalny szczególnie tam, gdzie jest mi-

³oœæ.

Narodzi³ siê wam Zbawiciel… — wyda-

waæ by siê mog³o, ¿e trudno jakoœ pogodziæ

grzech z mi³oœci¹. A jednak to zestawienie

ma du¿e, mo¿e nawet decyduj¹ce znacze-

nie. Poczucie grzechu czy œwiadomoœæ winy

rodzi okreœlony ¿al. A to jest zawsze znak

niewygas³ej w cz³owieku mi³oœci. Je¿eli bo-

wiem uczyniliœmy coœ z³ego i ¿a³ujemy, to

znaczy, ¿e jeszcze kochamy. Je¿eli nie ¿a³u-

jemy, to znaczy, ¿e przestaliœmy kochaæ. Ta

prawid³owoœæ pozwala nam zrozumieæ te

wszystkie spotkania z

Panem Jezusem, w

których grzesznicy siê

nawracali, uznaj¹c w

Nim Zbawiciela czyli

Przebaczaj¹c¹ Mi-

³oœæ.

Narodzi³ siê wam

Zbawiciel… - teksty

wyra¿a³y nie tylko tê-

sknotê za Zbawicie-

lem, ale tak¿e nadzie-

jê na bliskoœæ Boga,

woln¹ od lêku; na bli-

skoœæ, bêd¹c¹ przy-

jaŸni¹ z Bogiem,

opart¹ na mi³oœci.

Ca³a nasza wiedza o

Bogu nie jest ju¿ do-

mys³em czy jak¹œ na-

iwn¹ wiar¹; jest prawd¹, jak¹ przyniós³ Pan

Jezus — Zbawiciel. Dziêki Niemu wiemy,

¿e Bóg jest Sprawiedliwoœci¹ i Mi³oœci¹. ¯e

jest Œwiat³oœci¹ i ¯yciem, ¿e jest Drog¹ i

Prawd¹, ¿e jest kochaj¹cym Bogiem, do któ-

rego mo¿emy wo³aæ: Ojcze nasz…

I wszystko dlatego, ¿e Narodzi³ siê wam

Zbawiciel…

Niech On nape³ni serca wszystkich po-

kojem, cisz¹ i radoœci¹, niech udzieli

wszelkich potrzebnych ³ask, niech da ja-

sne, zgodne z przykazaniami, rozezna-

nie dobra i z³a i obdarzy nadziej¹ i mi³o-

œci¹.

udzia³em tych wszyst-

kich, którym pasterze

przekazywali tê nowinê,

¿e narodzi³ siê Zbawi-

ciel.

Nie wiemy tylko, jak

rozumieli ci proœci ludzie

s³owo zbawiciel? S³y-

szeli oni zapewne, ¿e

zbawiæ to ocaliæ, urato-

waæ, uwolniæ, wyzwoliæ

- te pojêcia by³y ówcze-

snym Izraelitom bardzo

bliskie, ale przede

wszystkim w znaczeniu

politycznym. Nawet

uczniowie, id¹cy do

Emaus powiedzieli: A

myœmy siê spodziewali,

¿e On w³aœnie mia³ wy-

zwoliæ Izraela (£k 24,21). Jest faktem, ¿e

myœlenie o uwolnieniu siê spod okupacji

Rzymian, by³o znamienne dla mentalno-

œci ¿ydowskiej tego czasu. Dopiero Ma-

teusz, pisz¹c Dobr¹ Nowinê dla ¯ydów,

wyraŸnie zaznaczy³, ¿e On zbawi swój lud

od jego grzechów (Mt 1,21). Jezus jest

Zbawicielem, który przez swoj¹ mêkê,

krzy¿ i zmartwychwstanie, uwolni³ nas od

grzechu, przynosz¹c nadziejê na Bo¿e

przebaczenie. Jezus w goœcinie u celnika

Zacheusza powiedzia³: Albowiem Syn

Cz³owieczy przyszed³ odszukaæ i zbawiæ

to, co zginê³o (£k 19,10).

Nazaret - panorama miasta

Narodzi³ siê wam Zbawiciel… - by odpo-

wiedzieæ na pytanie – kim jest Zbawiciel? -

trzeba wejœæ w tajemnicê tej niegodziwoœci,

jak¹ jest grzech. Grzech jest pojêciem reli-

gijnym, poniewa¿ dotyka ono równie¿ Boga.

Bóg bowiem, daj¹c cz³owiekowi Przykaza-

nia, okreœli³ jasno, co jest dobrem i co jest

z³em. Ponadto Bóg ocali³ cz³owieka przed

jedn¹ z najwiêkszych pokus, jak¹ jest two-

rzenie ludzkiej etyki. Dziej¹ siê bowiem rze-

czy straszne, gdy prawo to uzurpuje sobie

cz³owiek. Grzech jest niewiernoœci¹ wobec

Boga. Grzech ³¹czy siê czêsto z krzywd¹

drugiego cz³owieka, ze zbrodni¹, z przestêp-

P owy¿szy tytu³ jest czêœci¹ zdania, jakie

„Ja œwiat³oœæ” (J 12,46)

dr ZYGMUNT P. KAREL

dów ju¿ od pocz¹tku listopada

¿yjemy w atmosferze œwi¹t. Ktoœ

zapyta: „Co w tym z³ego?”. Gdy-

by chodzi³o o œwiêta Narodzenia

Pañskiego, naje¿a³oby siê tylko cie-

szyæ. Niestety, g³ówny nurt przy-

gotowañ skupia siê najczêœciej

wokó³ wigilijnego menu, dekoracji

i prezentów. Wszechobecna at-

mosfera „Gwiazdki” (ju¿ sam ten

termin oddaje istotê popularnego

rozumienia grudniowych œwi¹t!),

ca³y ten przedœwi¹teczny zgie³k,

blask œwiate³ i ryk g³oœników, labi-

rynt promocji i ofert specjalnych

nieuchronnie okrada nas ze skupie-

nia i refleksji nad S³owem, które

sta³o siê Cia³em. Ca³y ten zgie³k

sprawia, ¿e nie mamy czasu pog³ê-

biaæ wiêzi z Jezusem, bo przecie¿

mamy inne, wa¿niejsze sprawy.

W tej chaotycznej wrzawie trud-

no wychwyciæ subtelne dŸwiêki

chórów anielskich œpiewaj¹cych

dla ludzi dobrej woli, którzy zna-

leŸli czas, aby s³uchaæ.

Wszystkim Czytelnikom i Przy-

jacio³om ¿yczê odwagi, samodziel-

noœci myœlenia i wyostrzonego s³u-

chu. ¯yczê spokojnego czasu i

silnej woli, aby poœwiêcaæ ten

szczególny czas radoœci z zaszczy-

tu przebywania z Tym, który sta³

siê Cia³em, by przez S³owo stale

nas przemieniaæ.

Kiedy narodzi³ siê Pan Jezus Chrystus?

ZBIGNIEW L. GADKOWSKI

wybitnie historyczne; teksty nie

umieszczaj¹ Pana Jezusa w czasach

legendarnych, wœród widnokrêgów

zasnutych mg³¹, takich wœród jakich

umieszczany bywa Orfeusz, Ozyrys

czy Mitra…

Cesarstwo rzymskie z I wieku

znane nam jest bardzo dok³adnie.

Wielcy pisarze, jak Liwiusz i Sene-

ka, których dzie³a posiadamy, two-

rzyli za ¿ycia Pana Jezusa. Gdyby

Wergiliusz nie by³ umar³ maj¹c lat

piêædziesi¹t jeden, by³by móg³ znaæ

Go dzieckiem. Plutarch i Tacyt

nale¿¹ do generacji nastêpuj¹cej bez-

poœrednio po Panu Jezusie Chrystu-

sie. I wiêcej jeszcze: tak¿e i inne

dokumenty historyczne naœwietlaj¹

nam wiele postaci wystêpuj¹cych w

opowiadaniach dotycz¹cych Pana

Jezusa, na przyk³ad postaci wystê-

puj¹ce w trzecim rozdziale Ewange-

lii £ukasza: Tyberiusz Cezar, Pon-

cjusz Pi³at, Herod Filip, arcykap³an

Annasz i Kajfasz, tak¿e Jan Chrzci-

ciel, o którego dzia³alnoœci i œmierci

opowiada Józef Flawiusz. Ale to nie

wszystko: obyczaje, zwyczaje,

wszystko, co charakteryzuje ¿ycie

ludzkie, jest – jeœli chodzi o Pana

Jezusa – ca³kowicie podobne do tego,

co mo¿emy zauwa¿yæ badaj¹c ów-

czesne stosunki palestyñskie.

Czy mo¿na wyznaczyæ narodzeniu

Pana Jezusa Chrystusa œciœle okreœlo-

ne miejsce w czasie, datê w historycz-

nym tego s³owa znaczeniu? Tu nale¿y

wyznaæ nasz¹ niewiedzê: ta data tak

wa¿na, poniewa¿ w naszych obycza-

jach od niej zale¿¹ wszystkie inne,

jest jedn¹ z najbardziej spornych.

Je¿eli narodziny Pana Jezusa s¹

dziœ punktem wyjœcia dla naszej ery,

zawdziêczamy to scytyjskiemu mni-

chowi, Dionizemu Mniejszemu

(Dionysius Exiguus), który ¿y³ w

Rzymie w wieku VI. Opieraj¹c siê

na s³ynnym tekœcie, w którym Ewan-

gelista £ukasz podaj¹c szeœæ równo-

czesnych danych ustala czas naucza-

nia Jana Chrzciciela (por. £k 3,1-2).

Dionizy rozumowa³ tak: Jan zacz¹³

nauczaæ w piêtnastym roku panowa-

nia Tyberiusza, nauczanie Pana Je-

zusa rozpoczê³o siê w roku nastêp-

nym, œw. £ukasz zaœ opowiada nam,

¿e Pan Jezus, rozpoczynaj¹c swoj¹

dzia³alnoœæ mia³ lat oko³o trzydzie-

stu (£k 3,23). Cofaj¹c siê o trzydzie-

œci lat od piêtnastego roku panowa-

nia Tyberiusza, za pomoc¹ najprost-

szego rachunku otrzyma³ Dionizy rok

754 ery rzymskiej (to znaczy 754 rok

od czasu legendarnego za³o¿enia

miasta); tê te¿ datê przyj¹³. Zacny

mnich, nie maj¹c mo¿noœci spraw-

dzenia daty œmierci Heroda ani daty

spisu ludnoœci, przyj¹³, ¿e oba te

wydarzenia mia³y miejsce przed ro-

kiem 754 i tego siê trzyma³.

Ale rzeczy nie przedstawiaj¹ siê

tak prosto. Przede wszystkim, jak ju¿

widzieliœmy, trzeba raczej przypusz-

czaæ, ¿e „piêtnasty rok” panowania

Tyberiusza nale¿y obliczaæ nie od

œmierci Augusta, ale od chwili, gdy

ten¿e odda³ tron swemu nastêpcy.

Oprócz tego wyra¿enie „lat oko³o

trzydziestu” nie daje wskazówki bar-

dzo œcis³ej co do wieku Pana Jezusa

Chrystusa, zw³aszcza je¿eli sobie

uprzytomnimy, ¿e obyczaj ¿ydowski

wymaga³, by mê¿czyzna wstêpuj¹-

P od dyktando globalnych tren-

R amy, w których ¿y³ Pan Jezus s¹

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: