Clare Cathryn - Ognisty szlak.pdf - Clare Cathryn - glinka7-1987

CATHRYN CLARE

Ognisty szlak

Hot Stuff

Tłumaczył: Dariusz Bakalarz

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Znów to samo. Hilary Gardiner zaczynała się juŜ denerwować.

WyobraŜała sobie, Ŝe w dniu otwarcia jej mały sklepik będzie pełen

przyjaciół i znajomych podziwiających wystrój wnętrza i Ŝyczących jej

sukcesów w nowym przedsięwzięciu. Miała nadzieję, Ŝe usytuowana w dobrym

miejscu reklama sklepu ściągnie do lokalu na uboczu takŜe wielu obcych,

sąsiadów i turystów. A ona będzie zabawiać wszystkich rozmową.

Ale nie przypuszczała, Ŝe tego dnia kaŜda pogawędka będzie dotyczyła

St. Helene.

– Miło tu u pani – zauwaŜyła kobieta spoglądająca na rzędy kolorowych

butelek i słoików. – Ale nie widzę towarów z St. Helene. Nie sprzedaje ich pani?

Hilary po raz dziesiąty zaczęła wyjaśniać, jak trudno cokolwiek

importować z tej małej wysepki, od czasu gdy miał tam miejsce wojskowy pucz.

– Kiedyś St. Helene i Kanada Ŝyły w ogromnej przyjaźni – mówiła – ale

teraz wygląda na to, Ŝe tamtejsze władze wojskowe nie chcą mieć z nami nic

wspólnego. To niedobrze, bo powstaje tu duŜo restauracji w stylu St. Helene i

wszystkich nagle zaczęły interesować tamtejsze produkty. A ja po prostu nie

mogę z tej wyspy niczego sprowadzić.

– W jaki zatem sposób zaopatrują się w nie restauracje? – dopytywała się

klientka.

Hilary często się nad tym zastanawiała, ale jak dotąd nie miała o tym

pojęcia.

– Nie jestem pewna – przyznała. – Przypuszczam, Ŝe zdobywają je dzięki

kontaktom z uciekinierami z St. Helene. – Postanowiła, Ŝe pierwszą rzeczą, jaką

zrobi w przyszłym tygodniu, będzie wyjaśnienie tej sprawy. Skoro towary z St.

Helene są tak poszukiwane, powinna, dla dobra swojego nowego sklepu, szybko

znaleźć sposób na sprowadzenie ich.

– No tak – odpowiedziała zdawkowo kobieta nie wiedząc nawet, Ŝe

wywołuje swoimi słowami prawdziwą burzę w umyśle Hilary – a moŜe kupują

po prostu u tego faceta na Byward Market?

Hilary poczuła, jak uginają się pod nią kolana.

– U jakiego faceta? – zapytała. Przez ostatni rok przeprowadziła

gruntowną lustrację rynku i wydawało jej się, Ŝe zna w Ottawie kaŜdy sklep

spoŜywczy.

– U tego, który dziś otworzył swój sklep, podobnie jak pani – wyjaśniła

kobieta. – Właśnie wracam od niego. Robię dziś duŜe zakupy.

– Czy ten facet sprzedaje karaibską Ŝywność? – zapytała Hilary

odstawiając tacę z próbkami towarów. Podniosła dłoń, jakby próbowała

odgarnąć z twarzy lśniące czarne włosy. Zdała sobie sprawę z idiotyzmu tego

gestu, gdyŜ tego dnia uczesana była w koński ogon. Widocznie jednak nie

potrafiła opanować zdenerwowania.

– AleŜ nie – odrzekła pogodnie klientka. – Tylko ostre przyprawy,

podobnie jak pani.

Hilary poczuła niepokój.

– Dzisiaj otworzył swój sklep – powtórzyła jak echo. Ottawa, chociaŜ jest

stolicą kraju, nie przypomina jednak metropolii. Jeden sklep z przyprawami ma

szanse przetrwania, gorzej z następnym, więc na myśl o konkurencji w Hilary

wezbrała złość.

Zwłaszcza Ŝe konkurencja sprzedaje towary, których ona nie moŜe

sprowadzić.

Widząc, Ŝe klientka szykuje się do wyjścia, Hilary zagadnęła ją

ponownie.

– Jak wygląda ten sklep? – zapytała starając się, aby nie zabrzmiało to

zbyt gniewnie.

– Jest mniej elegancki niŜ ten – odpowiedziała kobieta. – Cudownie

urządziła pani wystawę. Światło pada wprost na towary. Tam jest niezbyt

przytulnie, a do wystroju wnętrza najlepiej pasuje określenie „prostacki”.

To juŜ coś, pomyślała Hilary, ale nie czuła się bynajmniej

usatysfakcjonowana tym, co usłyszała.

– Ilu ma klientów? – dopytywała się.

– Mnóstwo – powiedziała kobieta. – Wydaje się, Ŝe walą tam wszyscy

turyści. Tamten sklep jest lepiej usytuowany.

Dobrze chociaŜ, Ŝe u mnie dzięki mniejszemu czynszowi będą niŜsze

ceny, pomyślała smutno Hilary przyglądając się, jak kobieta płaci za kilka

małych słoiczków przyprawy do mięsa. Nagle wszystkie nadzieje, które Ŝywiła

dziś rano otwierając drzwi sklepu, okazały się płonne.

Nie lubiła się nad sobą rozczulać. Zbyt duŜo czasu poświęciła na

uporządkowanie swego zagmatwanego Ŝycia i osiągnięcie niezaleŜności. Nie

jest przecieŜ aŜ tak słaba, by drobna przeciwność losu potrafiła wytrącić ją z

równowagi.

Gdy nowa grupka klientów weszła do sklepu, Hilary zmusiła się do

uśmiechu. Wzięła tacę z próbkami przypraw i podała im, lecz w głębi duszy

trapiła ją myśl, Ŝe turyści tak rzadko do niej zaglądają.

O wpół do piątej rozbolały ją nogi, półki były juŜ prawie opróŜnione, a w

sklepie zapanowała wreszcie cisza, więc mogła zastanowić się nad tym, co

powinna zrobić.

– Popatrz, mamo!

Todd, jej syn, cieszył się zawartością kasy, jakby odkrył w niej górę

złotych monet. Hilary spojrzała na niego i uśmiechnęła się. Zarówno on, jak i

jego brat bliźniak byli bardzo wysocy jak na swoje czternaście lat. Nawet ją

przewyŜszali wzrostem. Odziedziczyli po niej ciemne włosy i gładką skórę.

Wiedziała, Ŝe kocha się w nich połowa szkolnych koleŜanek.

– Zarobiliśmy dzisiaj dosyć, aby móc się wieczorem nieźle zabawić –

oznajmił Todd wskazując na szufladę kasy.

– Niezła myśl, chłopcze – powiedziała – ale gdybym była na twoim

miejscu, jeszcze nie planowałabym wakacji w Acapulco. Nie zapominaj, Ŝe nie

co dzień będziemy mieć taki utarg.

– Jesteś pesymistką, mamo. Nie sądzisz, Andrew? Łudząco podobny do

brata Andrew wyłonił się z zaplecza. Hilary Ŝałowała, Ŝe nie pamięta juŜ, jak to

jest, gdy się ma czternaście lat. W tym wieku nikt nie zawraca sobie głowy

takimi sprawami jak spłacanie długu hipotecznego czy prośba o kredyt

bankowy.

– Nie bądź złej myśli, mamo. PrzecieŜ ludziom naprawdę podoba się ten

sklep. – Zaradny Andrew podjął się funkcji magazyniera i bardzo powaŜnie

traktował swoje zajęcie. – Słyszałem duŜo pochwał, mamo. I niedługo będziemy

musieli uzupełnić zapasy.

– To dobrze. MoŜe jak przeniesiemy z domu trochę towaru tutaj, to

znowu będzie moŜna usiąść w fotelach. – Hilary uśmiechnęła się znacząco,

przypominając sobie sterty skrzynek i pudełek wypełniających od tygodni

największy pokój. Z powodu braku magazynu została zmuszona do

przeznaczenia na ten cel własnego, i tak małego, domu.

Znów spojrzała na synów. Byli tak entuzjastycznie nastawieni do projektu

otwarcia własnego sklepu i tak przekonani, Ŝe wszystko się uda, Ŝe, uŜywając

ulubionego określenia Todda – wszystko ułoŜy się „superekstra”. Odkładała na

„Fortissimo” kaŜdy grosz.

Taką nazwę dla sklepu wybrał Andrew. ChociaŜ wiedziała, Ŝe moŜe

liczyć na pomoc synów, czasami jednak zastanawiała się, czy nie jest szalona

podejmując takie ryzyko.

Myśl o nie znanym konkurencie napawała ją lękiem. „Fortissimo” mogło

przecieŜ splajtować, jeśli sprawdzi się to, co zapowiadała przygodna klientka.

– Karen. – Hilary zwróciła się do trzeciego członka ochotniczego

personelu. – Muszę jechać na chwilę do miasta. Poradzisz sobie beze mnie?

– Jasne, szefie. – Karen spojrzała znad listy złoŜonych tego dnia

zamówień. – Jak będę szła do banku oddać utarg, zabiorę chłopców na spacer.

– Jesteś aniołem. – Hilary wzięła torebkę z zaplecza i szukała w niej

kluczyków. – Wrócę niebawem, a wtedy zasiądziemy do uroczystej kolacji.

Chłopcy wydali okrzyk zachwytu, a Karen – koleŜanka ze studiów na

Uniwersytecie Ottawskim, a teraz jej najbliŜsza przyjaciółka – uśmiechnęła się

radośnie.

– Wypowiedziałaś magiczne zaklęcie. Nie śpiesz się, zamknę o piątej i

spotkamy się w domu.

PodróŜ do Byward Market w Ottawie trwała dziś dwa razy dłuŜej niŜ

zazwyczaj. Oczywiście Hilary wiedziała, Ŝe jutro przypada Dzień Kanady i w

stolicy będzie tłoczno. Z tego właśnie powodu starała się otworzyć sklep jeszcze

przed weekendem. Cieszyła się na myśl o tłumach turystów – potencjalnych

klientów, ale manewrowanie pomiędzy nimi po ulicach nie było przyjemne.

Byward Market usytuowany jest w środku starej Ottawy. Tam właśnie,

przed domami, na świeŜym powietrzu, sprzedaje się owoce, warzywa i kwiaty.

Robiąc tu zakupy Hilary zwykle poddawała się specyficznemu klimatowi tej

dzielnicy. Dzisiaj denerwował ją tłum przechodniów i klęła w duchu

odkrywając, iŜ jeden parking po drugim zapełniany był samochodami.

Znalazła w końcu miejsce na parkingu niedaleko centrum handlowego i w

pośpiechu rozpoczęła poszukiwania. Czuła się trochę jak ryba płynąca pod prąd.

Wszyscy przechodnie zdawali się podąŜać dokładnie w przeciwnym kierunku

niŜ ona, i trudno było się w tym ścisku rozglądać. Zanim z satysfakcją odkryła,

Ŝe sklep konkurenta nie znajduje się na głównej ulicy, zmęczyła się, zgrzała i

zastanawiała, czy nie powinna odłoŜyć tej szalonej wyprawy do następnego

tygodnia.

Wtedy przypomniała sobie, ile zainwestowała w swój sklep i jak wiele –

włączając studia synów – zaleŜy od powodzenia „Fortissimo”. Wzięła się więc

w garść i skręciła w boczną uliczkę.

Znalazła to miejsce niemal przypadkiem. Na zewnątrz nie było Ŝadnego

szyldu, a okno frontowe w niczym nie przypominało wystawy. Stosy paczek za

szybą przywodziły na myśl raczej chaos panujący u niej w mieszkaniu niŜ

eleganckie wnętrze „Fortissimo”. Z łatwością zauwaŜyła, Ŝe jedna z paczek ma

oznakowanie z St. Helene. Wzrok Hilary padł na wychodzącą ze sklepu kobietę

w czerwonej kwiecistej sukience.

Hilary powoli skojarzyła obydwa fakty. Gdy na St. Helene trwał pucz,

wiele mówiło się o tym w radiu i telewizji. TakŜe o tym, Ŝe czerwień stała się

ulubionym kolorem uchodźców zbiegłych do Kanady.

Hilary wzięła głęboki oddech i odczekała, aŜ kobieta odejdzie.

Wygładziła ręką sukienkę. Jej strój w kolorze kości słoniowej blado wypadł

przy czerwieni z St. Helene. Weszła do sklepu.

Nagle znalazła się jakby pod pokładem dawnego okrętu. Nie była pewna,

co wywołuje to wraŜenie. MoŜe ciemna drewniana boazeria na ścianach albo

chaotycznie porozstawiane sterty skrzyń, moŜe panujący wokół półmrok?

A moŜe fakt, Ŝe nagle stanęła oko w oko z piratem.

Hilary zmruŜyła oczy. Nie mogła się oprzeć temu śmiesznemu odczuciu –

tak po prostu działał jej umysł. Ubiór męŜczyzny w niczym nie przypominał

stroju pirata. Miał na sobie zwyczajne niebieskie dŜinsy – mocno juŜ znoszone,

wytarte na udach i kolanach oraz trochę za wąski w ramionach, biały

podkoszulek. Trudno to uznać za typowy strój piracki.

Clare Cathryn - Ognisty szlak.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: