interna_mod_6.pdf

Problemy pielęgnacyjne w wybranych jednostkach chorobowych

Problemy pielęgnacyjne

w wybranych jednostkach chorobowych

1. Cukrzyca( diabetes mellitus )

2. Pielęgnowanie chorego nieprzytomnego

3. Wybrane problemy pielęgnacyjne w chorobach układu krwiotwórczego

3.1.

3.2.

Skaza płytkowa

Hemofilia

3.3.

3.4.

3.5.

3.6.

Skaza naczyniowa Henocha-Schonleina

Ostra białaczka szpikowa ( myelosis acuta )

Ostra białaczka limfatyczna ( lymphadenosis leucaemica chronica )

Niedokrwistość z niedoboru żelaza

Niedokrwistość z niedoboru witaminy B12

4. Pielęgnowanie w schorzeniach układu moczowego

Kamica moczowa ( urolithiasis )

Odmiedniczkowe ostre zapalenie nerek ( pyelonephritis acuta )

4.1.

4.2.

4.3.

4.4.

4.5.

Kłębuszkowe zapalenie nerek ( glomerulonephritis )

Ostra niewydolność nerek ( insufficientia renum acuta )

Rola pielęgniarki w przygotowaniu pacjenta do badań diagnostycznych w chorobach układu

moczowego

5. Chorobyukładu dokrewnego i przemiany materii

Pielęgnowanie pacjenta w chorobach gruczołu tarczowego

Otyłość jako problem społeczny — rola pielęgniarki

Pielęgnowanie w chorobach kory nadnerczy

6. Problemyopiekuńcze u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów i osteoporozą

Istota reumatoidalnego zapalenia stawów (gościec przewlekły postępujący)

Istotaosteoporozy

3.7.

5.1.

5.2.

5.3.

6.1.

6.2.

Problemy pielęgnacyjne w wybranych jednostkach chorobowych

1. Cukrzyca ( diabetes mellitus )

Istota schorzenia polega na obniżonej tolerancji ustroju na wprowadzanie

węglowodanowych składników pokarmowych i niezdolnością do prawidłowego

śródkomórkowego przetwarzania glukozy. Konsekwencją tego jest zaburzenie

przemiany materii dotyczące pierwotnie przemiany węglowodanów, a wtórnie —

przemian tłuszczów i białek.

Cukrzyca jest choroba przewlekłą, społeczną, niezwykle kosztowną. Zachorowanie

na nią stanowi dla chorego poważny problem. W zasadniczy sposób zmienia

wszystkie aspekty jego życia, wymaga długotrwałego leczenia i pielęgnacji. Obok

terapii farmakologicznej, leczenie cukrzycy to prowadzenie właściwego styl życia,

opartego na samokontroli i samopielęgnacji.

Celem opieki pielęgniarskiej jest troska o wysoki poziom jakości życia

uwarunkowanej stanem zdrowia, przez ułatwienie procesu adaptacji do nowych,

zmienionych przez chorobę warunków życia.

Ogólne zasady postępowania w cukrzycy:

1) ocenianie stanu zdrowia chorego przez gromadzenie danych drogą wywiadu,

obserwacji, pomiarów,

2) postawienie diagnozy pielęgniarskiej w kategorii problemów, z udziałem pacjenta

i rodziny,

3) ustalenie planu pielęgnacji, adekwatnego do rozpoznanych problemów,

aktywizowanie chorego do współpracy,

4) przygotowanie chorego do samokontroli i samopielęgnacji,

5) realizowanie zleceń lekarskich,

6) prowadzenie dokumentacji.

Problemy pacjenta z cukrzycą:

1) uczucie wzmożonego pragnienia z powodu wielomoczu,

Problemy pielęgnacyjne w wybranych jednostkach chorobowych

2) konieczność częstego oddawania moczu z powodu wydalania zwiększonego

poziomu cukru,

3) utrudnione połykanie, niechęć do przyjmowania pokarmów stałych — z powodu

wysuszenia błoń śluzowych jamy ustnej,

4) uczucie świądu skóry, pieczenia w okolicy zewnętrznego ujścia cewki moczowej

— z powodu podrażnienia skóry przez cukier i aceton znajdujący się w moczu,

5) odczuwanie zmęczenia, senności, zaburzeń koncentracji z powodu niedożywienia

komórek,

6) skłonność do tworzenia się zmian na skórze na skutek zaburzonych procesów

metabolicznych,

7) wystąpienie niebezpieczeństwa uszkodzenia skóry stopy (skaleczeń, oparzeń,

zainfekowania ran) z powodu osłabienia uczucia bólu i temperatury (uszkodzenia

nerwów w obrębie kończyn dolnych),

8) uczucie lęku i niepewności wynikające z konieczności stosowania insuliny,

9) trudności w przestrzeganiu reżimu dietetycznego,

10)brak lub ograniczenie aktywności fizycznej, wynikające z deficytu wiedzy i obawy

o spadek glukozy,

11) niezdolność do prowadzenia samokontroli z powodu braku wiedzy teoretycznej

i umiejętności praktycznych,

12) zniecierpliwienie wypływające z długotrwałego pobytu w szpitalu i częstego

wykonywania zabiegów,

13)niepokój z powodu utraty masy ciała (lub otyłości), spowodowanego zaburzeniami

procesu przemiany materii.

Plan pielęgnacji — adekwatny do rozpoznanych problemów — polega na:

1. Dostarczaniu zwiększonej ilości niesłodzonych płynów (np. herbata, rumianek,

napary z ziół), obserwacji objawów odwodnienia, nawilżaniu błon śluzowych,

dobowej zbiórce moczu, prowadzeniu bilansu wodnego, nawadnianiu drogą

dożylną;

2. Prowadzeniu bilansu wodnego, dobowej zbiórce moczu, dokładnej toalecie po

każdorazowym oddaniu moczu, stosowaniu leków farmakologicznych

regulujących poziom cukru we krwi, zgodnie ze zleceniem lekarza;

Problemy pielęgnacyjne w wybranych jednostkach chorobowych

3. Dostarczaniu płynów niesłodzonych, nawilżaniu błon śluzowych jamy ustnej,

smarowaniu warg kremem natłuszczającym, płukaniu jamy ustnej naparami z ziół,

nawadnianiu drogą dożylną, zachęcaniu do przyjmowania pokarmów i płynów;

4. Przestrzeganiu higieny osobistej, stosowaniu środków odkażających podczas

zabiegów higienicznych, kilkakrotnym, dokładnym wykonywaniu zabiegów

higienicznych w ciągu dnia, ścisłym wykonywaniu zleceń lekarskich w celu

przywrócenia prawidłowego pH moczu, stosowaniu maści i kremów łagodzących

przykre doznania, częstych zmianach bielizny osobistej i pościelowej;

5. Przestrzeganiu zaleceń wynikających z leczenia farmakologicznego

i dietetycznego;

6. Ochronie skóry przed skaleczeniami, otarciami naskórka, dokładnej codziennej

toalecie całego ciała, samoobserwacji skóry, fałdów brzusznych;

7. Przestrzeganiu zasad pielęgnacji nóg:

— codzienne oglądanie nóg,

— mycie w letniej, bieżącej wodzie,

— dokładne osuszanie, szczególnie między palcami,

— stosowanie talku lub kremu natłuszczającego (wyjątek przestrzenie między

palcami),

— krótkie, proste obcinanie paznokci,

— noszenie wygodnego, dopasowanego obuwia,

— nie należy nigdy chodzić boso,

— nie należy samodzielnie usuwać odcisków, modzeli,

— należy unikać nadmiernego nagrzania,

— należy stosować ćwiczenia stóp;

8. Edukacji chorego i rodziny w zakresie przechowywania i podawania insuliny,

nauczeniu obliczania dawek insuliny.

Miejscem przechowywania insuliny jest lodówka (temperatura 2–8ºC), należy

unikać miejsc nasłonecznionych, o podwyższonej temperaturze, a także

wstrząsania. Otwartą fiolkę można przechowywać około 6 tygodni w temperaturze

pokojowej.

Główne zasady podawania insuliny:

— należy wybrać właściwe miejsce — tkanka podskórna,

— należy przestrzegać zasad aseptyki i antyseptyki,

Problemy pielęgnacyjne w wybranych jednostkach chorobowych

— należy zmieniać miejsce iniekcji,

— iniekcje należy wykonywać przed posiłkami;

9. Nauczaniu zasad prawidłowego odżywiania.

Bezpośredni wzrost stężenia glukozy we krwi powodują węglowodany. Wobec

tego przy ustalaniu diety należy szczególnie brać pod uwagę zawartość

węglowodanów. Węglowodany powinny pokrywać 55–60% całego dziennego

zapotrzebowania kalorycznego, tłuszcze — 25–35%, białka — 0,7–0,8 mg na kg

należnej masy ciała. W pożywieniu należy unikać węglowodanów prostych —

glukozy, fruktozy, sacharozy, maltozy, laktozy, na korzyść węglowodanów

złożonych — dekstryny, skrobi, glikogenu. Duży nacisk należy kłaść na obliczanie

wymienników węglowodanowych — 1 WW zawiera 10 g węglowodanów

przyswajalnych. Chory powinien spożywać 5–6 posiłków dziennie. Główne posiłki

(śniadanie, obiad, kolacja) powinny zawierać najwięcej WW.

Na podwyższenie poziomu glukozy we krwi wpływają także tłuszcze, szybkie

spożywanie posiłków, „podjadanie” między posiłkami, napoje słodzone, alkohole

(likier, wina, szampan) oraz mleko;

10. Edukacji zdrowotnej.

Ćwiczenia zwiększają wrażliwość komórek na insulinę. Cukrzyca nie jest

przeciwwskazaniem do aktywności fizycznej, a wręcz odwrotnie — umiarkowany

wysiłek fizyczny jest wskazany przy przestrzeganiu następujących zasad:

a) należy poznać wpływ wysiłku na stężenie glukozy we krwi,

b) należy zawsze mierzyć poziom glikemii przed i po wysiłku.

W celu skutecznego zapobiegania powysiłkowej hipoglikemii należy:

a) przed rozpoczęciem ćwiczeń zmniejszyć dawkę insuliny,

b) po ćwiczeniach zmierzyć stężenie glukozy we krwi,

c) w razie małego stężenia zjeść posiłek.

W przypadku krótkotrwałego wysiłku fizycznego (do 45 minut) wystarczające jest

spożycie dodatkowych węglowodanów. Zalecanymi rodzajami ćwiczeń są prace

domowe, spacery, bieganie, jazda na rowerze, pływanie;

11. Przygotowaniu do samoopieki, które ma na celu wyjaśnienie zasad dbania

o higienę osobistą oraz nauczenie rozpoznawania objawów śpiączki hipo-

i hiperglikemicznej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: