Stevens Amanda - Harlequin Desire 129 - Aniołowie nie ronią łez.pdf - Kryminal, Sensacja, Thriller romanyczny - kociak.k

AMANDA STEVENS

Aniołowie nie

ronią łez

PROLOG

Ktoś ją wzywał, szeptał jej imię.

Angel! Angel!

Ann Lowell jęknęła cicho, przekręcając głowę na poduszce. Ponure

obrazy tańczyły w jej podświadomości - mroczne, groźne wizje nieba

przeciętego błyskawicą, zimnej, czarnej topieli zamykającej się ponad jej głową,

obezwładniającego strachu...

Ann poderwała się gwałtownie. Siedziała na łóżku, nieprzytomnym

wzrokiem ogarniając ciemne zakamarki sypialni.

Burza, dziewczyna uświadomiła sobie jak przez mgłę, opadając na

poduszkę, nie do końca jeszcze rozbudzona. Ale... jaka burza? Promienie

księżyca łagodnym światłem zalewały pokój. Niebo za oknem było czyste i

roziskrzone gwiazdami.

A więc sen...

Nie, nie sen. Przeczucie. Ostrzeżenie. Jej siostra bliźniaczka była w

tarapatach. Ann uświadomiła to sobie nagle, całkowicie wracając do

przytomności. Czuła strach. Przerażenie otaczało ją, przejmowało mrozem

niczym zimowa mgła.

Coś stało się Aiden.

Strach wywołany sennym koszmarem ustępował miejsca dziwnemu

spokojowi. Ann czuła, że zapada w letarg, ciemne ukojenie, jakby pogrążała się

w głębokim śnie pozbawionym marzeń. Nade wszystko jednak przebijało się

poczucie wielkiego żalu, samotności i zdrady.

- Aiden! - Ann zawołała głośno, podrywając się gwałtownie. Wciąż na

nowo starała się nawiązać kontakt z siostrą. Walczyła, kropelki potu zalśniły na

jej skórze, kostki zaciśniętych na kołdrze dłoni zbielały z wysiłku, aż ogarnęła ją

pewność, że jest już za późno, by powiedzieć: ,,Wybaczam ci".

- 1 -

O, Boże! Drżącymi rękami Ann odrzuciła kołdrę i automatycznie

podniosła słuchawkę. Wtedy dopiero uświadomiła sobie, że nie ma do kogo

zadzwonić. Aiden i Drew rozwiedli się wiele lat temu. Ann nie wiedziała, czy

utrzymywali ze sobą kontakt. Zresztą i tak nie zadzwoniłaby do Drew

Maitlanda.

Zerknęła na stojący przy łóżku zegar. Północ. Nie miała pojęcia, gdzie

może znajdować się teraz jej siostra. Wstała z łóżka i przewiązując w pasie

długi, miękki szlafrok podeszła do okna. Niewidzącym wzrokiem patrzyła przed

siebie.

Czekała.

Czuwała przy oknie, aż lawendowy brzask zajaśniał na niebie i pierwsze

promienie słońca ukazały się ponad horyzontem. Noc pozostała już tylko wspo-

mnieniem. Ann wciąż jeszcze czekała.

Wiadomość z Cozumel, z Meksyku, nadeszła dopiero dwa dni później.

Aiden nie żyła.

- 2 -

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Sześć miesięcy później.

Szybki wóz Drew Maitlanda przystanął na czerwonym świetle.

Przyciemnione szyby osłaniały kierowcę przed spojrzeniami ciekawskich, lecz

zachowanie anonimowości było jedynie iluzją. Wiadomość już się rozeszła.

Obserwując ulicę zza firanek frontowego okna, Wilma Gates pośpiesznie

wykręcała numer sąsiedniego domu. Bernice Ballard podniosła słuchawkę już

po pierwszym dzwonku.

- Nigdy nie zgadniesz, czyj to samochód - tym wyzwaniem rozpoczęła

rozmowę Wilma.

- Hm, pewnie któregoś z tych zamiejscowych - w głosie Bernice brzmiała

wyraźna przygana. - Jednego z tych narwańców z przedsiębiorstwa budow-

lanego, którzy węszą tutaj ostatnio.

- On rzeczywiście pracuje w Przedsiębiorstwie Budowlanym Riverside,

ale nigdy nie uwierzysz...

- Wtargnęli do miasta, jakby ono już należało do nich. Pouczają nas, co

powinniśmy zmienić...

- To chłopak Maitlandów! - Wilma krzyknęła prawie, starając się

sprowadzić rozmowę na właściwy tor.

- Nie o to chodzi, że mam coś przeciwko postępowi, rozumiesz chyba, ale

sądzę... Kto!

- Pamiętasz Drew Maitlanda, prawda? - spytała Wilma, z satysfakcją

wsłuchując się w zapadłą nagle po drugiej stronie ciszę.

Bernice udało się wreszcie złapać oddech.

- Cóż, nie sądziłam, że ten chłopak kiedykolwiek ośmieli się pokazać w

mieście.

- 3 -

Stevens Amanda - Harlequin Desire 129 - Aniołowie nie ronią łez.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: