PIEŚNI WIECZORNE
DLA DOMOWNIKÓW WIARY
DO WIECZORNYCH ROZMYŚLAŃ
“… On daje śpiewanie i w nocy.”
Ijoba 35:10
1 STYCZNIA
Pójdźcie, pokłońmy się i padnijmy na twarz! Klęknijmy przed Panem, który nas uczynił! Psalm 95:6
Gdy podczas badania planu Bożego raz zachwycimy się chwalebnym charakterem Bożym i gdy raz oczami naszego wyrozumienia duchowego ujrzymy postać Tego, który się nami zajmuje, który bada serca i opiekuje się swoim Kościołem, upadamy przed Nim z największą pokorą, świadomi niedoskonałości, które czynią nas niezdolnymi do tego, by dorównać naszemu Mistrzowi, i niegodnymi Jego łask i błogosławieństw. Jak On podniósł Jana swoim delikatnym dotykiem, tak i nam daje pociechę, pokój i miłość, zapewniając, że nie mamy Najwyższego Kapłana, który by nie potrafił odczuć naszych słabości, lecz przeciwnie – takiego, który umie okazywać nam współczucie i miłosierdzie, który nas kupił własną drogocenną krwią oraz przyjął i zaliczył do członków swojego Ciała, jeśli tylko będziemy w Nim trwać, usiłując w naszych sercach rozpoznawać i wykonywać Jego wolę. R 3569:6
2 STYCZNIA
Byliście bowiem niegdyś ciemnością, a teraz jesteście światłością w Panu. Postępujcie jako dzieci światłości. Efezj. 5:8
Pan Jezus nam mówi, że jeślibyśmy chcieli okazać się wiernymi światłości, musimy tak świecić tą światłością, aby przynosiła ona uwielbienie Ojcu Niebieskiemu. Pan Jezus daje nam ostrzeżenie, że będzie wielu, którzy nie docenią naszych dobrych czynów, a nawet będą fałszywie zarzucać nam wszelkie zło z powodu Jego imienia. Przypominając nam, że dzieci ciemności nienawidzą dzieci światłości, Pan Jezus zaleca, abyśmy radowali się w takich doświadczeniach i odczuwali szczególne zadowolenie, albowiem obfita będzie nasza zapłata w niebie. Takie usposobienie dzieci światłości sprawi, że będą one mogły radować się nawet w prześladowaniach i w cierpieniach. Jeśli pozwolą świecić światłu i Prawdzie, błąd zostanie objawiony tym, którzy mają właściwe wyrozumienie i szlachetne serca. R 5719:2
3 STYCZNIA
Ale kto napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki. Jan 4:14
Błędy i kłamstwa tylko chwilowo mogą zaspokoić pragnienie tych, którzy jeszcze nigdy nie skosztowali Prawdy, wody żywota. Oprócz Prawdy, nic innego nie może dać stałego i długotrwałego zadowolenia. Uosobieniem i przedstawicielem tej zaspokajającej pragnienie wody żywota jest sam Pan, Słowo, Logos, Posłaniec Ojca, pełen łaski i Prawdy. Ktokolwiek przyjmuje Pana jako swego Odkupiciela, Przewodnika i Nauczyciela, przez którego wypełnią się wszystkie chwalebne obietnice Boże, ktokolwiek otrzymuje tę wodę żywota, otrzymuje wraz z nią tyle zadowolenia, że już nigdy i nigdzie nie będzie szukał innej Prawdy. Żadna inna woda nie zaspokoi jego pragnień w takiej mierze jak woda żywota. Ona go nasyci tak dostatnio, że już więcej nie będzie pożądał wód obcych. R 2424:2
4 STYCZNIA
Zna bowiem drogę, którą postępuję. Job 23:10
Im bardziej podczas naszego postępowania po wąskiej drodze będziemy wystawiani na ataki Szatana oraz na srogie próby naszej wiary, nadziei i miłości, tym bardziej potęgować się będzie nasza radość duchowa i pokój wewnętrzny. Wzmacniani w ten sposób będziemy mogli radować się nawet wśród ucisków i doświadczeń, wiedząc, że one przynoszą nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały. Wszystko zda się nam możliwe do zniesienia tylko dlatego, że widzimy jak Ten, który jest niewidzialny, wspiera nas i jak kieruje nami Jego ręka. Wszystkim naszym doświadczeniom będzie towarzyszyła obietnica Jego obecności, jak też zapewnienie, że nigdy nas nie opuści i nie zaniecha oraz chętnie kierować będzie wszystkimi sprawami naszego życia (nawet tymi, które pozornie wyglądają na jego ciemne strony) dla naszego najwyższego dobra. To wszystko stanie się rzeczywistością, ponieważ Pana Boga, Jego drogę i Jego plan kochamy bardziej niż samych siebie i nasze drogi. Zostaliśmy powołani zgodnie z Jego wolą, a przyjąwszy to powołanie, pozostajemy w harmonii z Jego planem. Na ile tylko potrafimy, usiłujemy kroczyć naszą drogą tak, by okazać się godnymi naszego Boga i Jego wysokiego powołania oraz w ten sposób nasze powołanie i wybór uczynić pewnym. R 1751:3
5 STYCZNIA
Lecz darem łaski Bożej jest żywot wieczny w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Rzym. 6:23
Chociaż Ojcu Niebieskiemu nie upodobało się, aby nas i nasze dzieci uchronić przed bólem, cierpieniem i śmiercią, to jednak przygotował On dla nas większe i chwalebniejsze rzeczy w Panu Jezusie Chrystusie – obiecał żywot wieczny. Ale ten dar zachowany jest tylko dla tych, którzy obecnie lub w przyszłości będą pielęgnować i w sposób przykładny przejawiać wielkoduszność, wiarę i miłość względem Boga i człowieka. Jesteśmy błogosławieni, gdyż oczy i uszy naszego wyrozumienia już teraz zostały otwarte, abyśmy mogli poznać i ocenić łaskę Bożą. Będąc uczniami szkoły Chrystusowej, teraz uczymy się rozwijania owoców ducha świętego i podobieństwa do naszego Pana. Właśnie dla takich jest przygotowane Królestwo, przynoszące współdziedzictwo, błogosławieństwa i przywileje nie tylko życia wiecznego, ale również współdziedziczenie z Chrystusem. Podczas Wieku Tysiąclecia od wszystkich ludzi będzie wymagane rozwijanie owoców ducha świętego, jeśli zechcą zostać uznani za godnych otrzymania żywota wiecznego. Synostwo wymaga podobieństwa i nikt nie będzie mógł otrzymać żywota wiecznego, jeśli nie zostanie przyjęty za syna. R 3432:6
6 STYCZNIA
Ty wyznaczasz mi drogę i spoczynek, wiesz dobrze o wszystkich ścieżkach moich. Psalm 139:3
Jakże wąska jest droga, którą muszą iść święci postępujący śladami Mistrza! Każdemu ich krokowi towarzyszy samozaparcie, o czym Pan Jezus powiedział: “Ten, który nie bierze swego krzyża i nie naśladuje mnie, nie jest mnie godzien”. Jeśli nie potrafimy udowodnić naszej miłości do Pana poprzez dzielenie Jego urągań i samozaparcia, nie należymy do klasy, którą pragnie On uczynić swoją Oblubienicą. Nikomu nie będzie łatwo wytrwać do końca, ale błogosławiony jest ten, który tego dokona. Jeśli będziemy powracali do rzeczy minionych, pielęgnując dawne ambicje i ożywiając starego ducha, który kiedyś nami rządził, znoszenie naszych doświadczeń będzie coraz trudniejsze, a być może stanie się nawet niemożliwe. Skorzystajmy więc z rady apostoła, aby zarzuciwszy za siebie przeszłe rzeczy, dążyć do nowych zwycięstw nad światem, ciałem i Szatanem. R 901:6
7 STYCZNIA
Noc przeminęła, a dzień się przybliżył. Odrzućmy tedy uczynki ciemności, a obleczmy się w zbroję światłości. Rzym. 13:12
Pomyśl rozważnie o światłości, którą teraz otrzymałeś! Jest to światłość pozwalająca poznać Pana Boga, Jego wolę, cel twojego życia oraz Boże upodobanie odnośnie charakterów, które On obiecał nagrodzić życiem wiecznym – najwyższą formą życia. Oświecony takim poznaniem, załóż go na siebie jako zbroję, która będzie cię chronić. Wiedząc, czego Bóg wymaga, załóż to wszystko nie jako szatę, ale jako zbroję przykrywającą szatę. Załóż też pancerz sprawiedliwości, przykrywający serce. Pamiętaj, że nic innego się nie liczy, oprócz czystości serca i całkowitej lojalności wobec Pana. Bądź ciągle świadomy tego, że Bóg jest za nami. Weź miecz ducha, którym jest Słowo Boże, oraz wszystkie inne części zbroi wyszczególnione przez apostoła. One tworzą tak zwaną “zbroję światłości”, ponieważ jej kompletowanie odbywa się pod wpływem światła Prawdy. R 5770:1
8 STYCZNIA
Zawołali tedy Rebekę i zapytali jej: Czy chcesz pójść z tym mężem? A ona powiedziała: Pójdę. 1 Mojż. 24:58
Pytanie skierowane do Rebeki powtarzane jest wszystkim powołanym do klasy Oblubienicy Chrystusa. Oni słyszą, że On jest “zrodzony z Ojca, pełen łaski i prawdy”; słyszą, że jest Panem wszystkich rzeczy oraz dziedzicem “drogich i największych obietnic”. Dowiadują się, że połączenie się z Nim oznaczać będzie rozkosze wiecznie trwającej społeczności oraz uczestnictwo w Jego wspaniałej i cudownej przyszłości. Odpowiedź Rebeki: “Pójdę”, wyrażająca jej natychmiastową gotowość, jest najbardziej właściwą odpowiedzią na postawione jej pytanie. Tylko miłość z całego serca i mocno ugruntowana wiara pomogą nam dokończyć podróż z radością i z pełną nadzieją na ostateczne przyjęcie nas do chwały naszego Umiłowanego, do Króla Chwały. R 5188:1
9 STYCZNIA
Wtedy rzekł mu Jezus: Idź precz, Szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko Jemu służyć będziesz. Mat. 4:10
Podczas czterdziestu dni pobytu na puszczy nasz Pan zobaczył, że otrzymanie zwierzchnictwa nad ziemią będzie możliwe tylko poprzez wielkie cierpienie. Z powodu długotrwałego postu czuł się wyczerpany. Wszystkie szczegóły proroctwa ożyły wówczas w Jego umyśle. Zobaczył siebie jako baranka milczącego przed postrzygaczem oraz jako węża wywyższonego na puszczy. Sugestie Szatana były kuszące, ale po rozważeniu ich Pan Jezus uznał, że Szatan proponował Mu pogwałcenie przymierza i sprzeciwienie się woli Bożej, dlatego natychmiast odpowiedział: “Idź precz, Szatanie! Albowiem napisano: Panu Bogu swemu pokłon oddawać i tylko jemu służyć będziesz”. Wtedy Szatan opuścił Jezusa, nie widząc sensu ponawiania swych ataków. Taką lojalność miał Jezus względem słów Jahwe. Zaraz po tym przybyli aniołowie i Mu usługiwali. R 5084:6
10 STYCZNIA
Opiewać będę potężne dzieła Twoje, Panie Boże, i wspominać jedynie sprawiedliwość Twoją. Psalm 71:16
Łzy, smutki i zmagania w boju ze światem, ciałem i Szatanem są konieczne w obecnym czasie. Nie powinniśmy więc żywić nadziei lub spodziewać się korony zwycięstwa bez przejścia przez takie doświadczenia. W naszych zmaganiach uczymy się, aby o sobie nie myśleć wyżej niż powinniśmy. Poznajemy nasze osobiste słabości i niedoskonałości oraz naszą potrzebę kroczenia blisko Pana jako warunek zachowania naszych szat nieskalanych od świata. Uczymy się również ufać Jego łasce w przekonaniu, że “zupełność nasza jest z Boga”. Dowiadujemy się, że “mocniejszy jest Ten, który jest za nami, niż wszyscy, którzy są przeciwko nam”. Zdobywamy przeświadczenie, że zwycięstwem, które pokonuje świat, nie jest siła i doskonałość naszego ciała, nie są nim również stanowcze decyzje naszego umysłu. Umysł nasz jest wspomagany i wzmacniany przez Tego, który nas zapewnia, że Jego moc wykonuje się w naszej słabości. Właśnie wtedy uczymy się, że wszystkie rzeczy współdziałają ze sobą na korzyść tych, którzy miłują Boga. R 2195:2
11 STYCZNIA
Prowadzisz mnie według rady swojej, a potem przyjmiesz mnie do chwały. Psalm 73:24
Pokorne i ufające Panu Bogu dzieci powinny zdawać sobie sprawę z tego, że nie zawsze będą mogły w pełni rozumieć sposoby Bożego działania. Chociaż nie potrafią zobaczyć Boga, to jednak, dostrzegając Bożą mądrość, miłość i troskę, mogą Mu ufać. Nie powinniśmy się spodziewać, że zawsze będziemy w stanie pojmować mądrość Bożą, tak bardzo przewyższającą naszą, ludzką; często dostrzegamy ją dopiero później. Czasami Jego ćwiczenie może okazać się zbyt surowe i niełatwe do zniesienia, ale “potem przynosi owoc sprawiedliwości w pokoju”. Po goryczy przychodzi słodycz. Znośmy więc cierpliwie gorycze i radujmy się nadzieją pewnego wypełnienia się drogich i największych obietnic. One urzeczywistnią się we właściwym czasie i przy współudziale tych, którzy cierpliwie trwają w dobrych uczynkach, bez zastrzeżeń poddając się woli Bożej oraz kierownictwu Jego rady. R 1562:2
12 STYCZNIA
Zwiastowałem sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu, oto warg swoich nie zamknąłem. Panie, Ty wiesz o tym. Psalm 40:10
Jeśli w tym życiu wszystko zostałoby nam zabrane i nie mielibyśmy przysłowiowego “grosza przy duszy”, dla Pana Boga nadal pozostaniemy bogatymi, a to z powodu posiadanej przez nas Prawdy. Wszyscy odczuwamy potrzebę nabywania wiedzy i mądrości Bożej. Kiedy więc je otrzymujemy, to czy możemy pozostać obojętni wobec rozgłaszania chwały Tego, który nas powołał z ciemności do cudownej swojej światłości. Pan Bóg tak to zaplanował, że wszyscy, którzy uwierzą i staną się Jego dziećmi, mogą mieć współudział w Jego wielkim dziele. Od czasu zapoznania się ze sprawami Bożymi stają się one próbą naszej lojalności i miłości dla Stwórcy. W zależności od tego, czy Pan Bóg zobaczy w nas te cechy charakteru, czy nie, zdecyduje On, czy otrzymamy udział w tej zaszczytnej pracy poza drugą zasłoną. R 5335:4
13 STYCZNIA
Przez to uwielbiony będzie Ojciec mój, jeśli obfity owoc wydacie. Jan 15:8
Pan Jezus oświadczył, że On jest prawdziwym krzewem winnym, Jego Ojciec – prawdziwym winiarzem, który zasadził prawdziwy krzew winny, a Jego naśladowcy – prawdziwymi latoroślami tego krzewu winnego. Wyrażenie “prawdziwy krzew winny” sugeruje możliwość istnienia “fałszywego krzewu winnego”. Taka myśl jest przedstawiona w ostatnim poselstwie Pana, skierowanym do Jego ludu i wyrażonym w symbolach Księgi Objawienia. Nasz Pan mówi tam o zebraniu owoców “winorośli ziemi” i wrzuceniu ich przy końcu obecnego wieku do prasy gniewu Bożego (Obj. 14:19). Pańskie słowa: “prawdziwy krzew winny” mieściły w sobie o wiele głębsze znaczenie od tego, które apostołowie mogli z nich zaczerpnąć. My natomiast, żyjąc w czasie, kiedy prawdziwy krzew z winnicy Ojca jak i fałszywy krzew ziemski rosną razem, potrafimy rozpoznać, że ziemski krzew winny jest imitacją niebiańskiego krzewu winnego. Na ile jasno zrozumiemy tę sprawę, na tyle pomoże nam ona nie tylko zrozumieć przypowieść Pana, ale również zastosować ją do naszego życia codziennego. W ten sposób unikniemy niebezpieczeństwa złego rozumienia, błędnego tłumaczenia oraz możliwości ewentualnego zwiedzenia nas przez fałszywy krzew winny lub fałszywe winne latorośle. Te ostatnie przedstawiają fałszywe zasady, które pojawiają się w czasie rozwoju fałszywego krzewu winnego, nie rosnącego pod opieką Bożego ogrodnika. R 3544:2
14 STYCZNIA
Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. Jak. 1:19
Siła charakteru zezwalająca na wybuchy gniewu jest tą samą siłą, która skierowana w stronę przeciwną stanowi potęgę miłości. Niezdolność okazania gniewu z właściwego powodu oznaczałaby niedoskonałość i wadę, podobnie jak niezdolność miłowania również wyraźnie wskazywałaby na podobne braki charakteru. My, którzy zostaliśmy spłodzeni z ducha świętego i z tej przyczyny mamy “umysł Chrystusowy”, posiadamy umysł lub usposobienie miłujące, dobroczynne, uprzejme, przebaczające bliźnim oraz pełne czci i posłuszeństwa dla Pana Boga. Ten duch lub usposobienie pochodzi od Ojca i od Syna. Duch lub usposobienie przeciwne pierwszemu pochodzi od Przeciwnika. Te dwa różne duchy lub usposobienia są tak bardzo sobie przeciwne, że nie możemy obydwóch posiadać równocześnie. Nie możemy służyć Panu Bogu i mamonie, Chrystusowi i Belialowi. R 3928:2
15 STYCZNIA
I stało się w tych dniach, że wyszedł na górę, aby się modlić i spędził noc na modlitwie do Boga. Łuk. 6:12
Czy jest ktoś, kto by nie zauważył, że wszystkie wielkie postaci biblijne, użyte przez Wszechmocnego, miały zwyczaj regularnego zbliżania się do Niego w modlitwach, upatrując Jego kierownictwa w każdej sprawie. Nawet Wielki Odkupiciel, święty, niewinny, nieskalany i odłączony od grzeszników, potrzebował modlić się do Ojca, potrzebował społeczności i poczucia jedności z Nim, potrzebował łączności z Wiekuistym. Niektórzy mogą zapytać, czy Wszechmogący mógłby zmienić swój plan w odpowiedzi na nasze prośby. Z pewnością nie uczyniłby tego. Przeciwnie, Pismo Święte nas ostrzega, abyśmy prosili tylko zgodnie z Jego wolą. Ono nam przypomina, że jeśli będziemy prosić niewłaściwie, nasze prośby nie zostaną wysłuchane. Stąd też wynika konieczność studiowania Słowa Bożego, abyśmy będąc przez nie oświeceni, mogli szanować wskazówki Boże i uwzględniać je w naszych prośbach. Wtedy każda odpowiedź na naszą prośbę przyniesie nam wzmocnienie i pociechę. R 4913:2
16 STYCZNIA
Schronem pewnym jest Bóg Wiekuisty, a tu na dole ramiona wieczne. 5 Mojż. 33:27
Pismo Święte zawiera liczne świadectwa wskazujące, że w niedalekiej przyszłości będziemy poddani surowym próbom podstępnego wprowadzania nas w błąd. Proroctwa biblijne mówią o fałszywych aniołach oraz o możliwości zwiedzenia nas na skutek bezprawia i kłamliwych cudów. Pan ześle lub dozwoli na taką ułudę, że będzie można łatwo uwierzyć kłamstwu. Właściwe rozumienie tej sprawy wskazuje, że te podstępy dotkną cały świat, w tym mądrych tego świata i praktycznie wszystkich, z wyjątkiem niewielkiej tylko grupy “wybranych”. Ci nieliczni “wybrani” zostaną zachowani nie poprzez ich własną mądrość lub wyższość nad innymi, ale przez moc Bożą. “Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby o ile można, zwieść i wybranych.” R 4379:3
17 STYCZNIA
Zdaj się w milczeniu na Pana i złóż w Nim nadzieję. Psalm 37:7
Kiedy przechodzimy próbę cierpliwości, a cisza i pokój, których oczekujemy z zewnątrz, nie nadchodzą, nie wolno nam dopuścić rozczarowania ani pozwolić naszej wierze zachwiać się. Jeśli wydaje się, że następuje zwłoka w odpowiedzi na nasze modlitwy, bądźmy pewni, że nasz Ojciec o nas nie zapomniał. Pokój i cisza wokół nas nie zawsze są warunkami najbardziej sprzyjającymi potrzebom naszego Nowego Stworzenia. Nie powinniśmy również pożądać takich okoliczności, w których cenne owoce ducha świętego nie mogłyby się w nas rozwijać i dojrzewać. Dlatego więc: “Nie dziwcie się, jakby was coś niezwykłego spotkało, gdy was pali ogień, który służy doświadczeniu waszemu, ale (...) radujcie się”. Ten, który liczy włosy na głowach naszych, nigdy nie jest obojętny na cierpienia i potrzeby swego najsłabszego i najpokorniejszego dziecka. Jak słodkie jest poczucie takiej stałej troski pełnej miłości! “Gdy On sprawi pokój, któż go wzruszy.” R 5802:6
18 STYCZNIA
Jeśli jednak Chrystus jest w was, to chociaż ciało jest martwe z powodu grzechu, jednak duch jest żywy przez usprawiedliwienie. Rzym. 8:10
Z punktu widzenia Bożego ciało jest traktowane jako martwe, a duch lub umysł traktowany jest jako żywy. Tym, co Bóg uznaje, jest Nowe Stworzenie i to jemu Pan ma zamiar dać we właściwym czasie nowe ciało duchowe – w Pierwszym Zmartwychwstaniu. Koniecznie musimy jasno i wyraźnie utwierdzić tę myśl w naszych umysłach, aby ciągle mieć świadomość pokoju w Bogu oraz Jego łaski i miłosierdzia okazanego nam w Chrystusie. Jeśli odrzucilibyśmy fakt, że Pan Bóg liczy się z nami według naszej woli i naszych intencji, a siebie ocenialibyśmy tylko według osiągnięć ciała, przypisując Panu Bogu taki sam sposób naszej oceny, to jest pewne, że stopniowo popadlibyśmy w ciemność, zamieszanie i zniechęcenie. Dlatego też nie zapominajmy, że duch lub wola uważana jest za żywą z powodu jej sprawiedliwości i pokoju z Panem Bogiem. Nie zaniedbujmy jej, jak też intencji, które nadają życiu właściwy kierunek, pamiętając, że każde ich zlekceważenie oznaczać będzie proporcjonalną szkodę dla naszego duchowego życia. Właściwy stan naszych chęci i intencji zależy tylko od nas. Pan Bóg będzie mógł przyjąć tylko taką wolę, która jest Mu całkowicie oddana i lojalna w Chrystusie. R 3203:2
19 STYCZNIA
Przyjaciel zawsze okazuje miłość; rodzi się bratem w niedoli. Przyp. 17:17
Dobrze powiedział mędrzec Salomon, że przyjaciel zawsze okazuje miłość. Ten, który miłuje tylko wtedy, kiedy ma z tego korzyść, nie zna miłości. Ten, który miłuje i uważa się za brata tylko w pomyślnych warunkach, a jego miłość i przyjaźń znikają pod naporem doświadczeń i przeciwności, nigdy nie doznał prawdziwego uczucia miłości – posiada jedynie pewien rodzaj egoizmu, nazywanego przez świat miłością. Zalecając swoją miłość Pan Bóg okazał nam ją nie w formie egoizmu, ale poprzez szczodrobliwość i poniesione przez Niego ogromne koszty. Dał nam On możliwość uwolnienia się z naszego więzienia i obdarzy przywilejem synostwa. Prawdziwa miłość zawsze będzie chętna do składania ofiar. Osądzajmy zatem naszą miłość do innych, do Pana Boga, do braci, do rodzin i do bliźnich, a nawet i do nieprzyjaciół po tym, czy jesteśmy gotowi do składania ofiar dla ich korzyści i ich najwyższego dobra. R 4224:5
20 STYCZNIA
Wszakże, jeśli cierpi jako chrześcijanin, niech tego nie uważa za hańbę. 1 Piotra 4:16
Apostoł nie wstydził się swoich cierpień, zdając sobie sprawę, że znosi je dla Chrystusa. Każdy człowiek odczuwałby i powinien odczuwać wielką hańbę, gdyby został publicznie aresztowany i uwięziony jako przestępca lub gwałciciel prawa. Ale kiedy doświadczamy takich przeżyć, mając świadomość, że one przychodzą na nas z powodu wierności dla Pana i postępowania Jego śladami, możemy radować się z doznawanej hańby i cieszyć z rzeczy, które w innych okolicznościach przynosiłyby wstyd i byłyby nie do zniesienia. Dlatego, jeśli z dozwolenia Bożego areszt, więzienie lub ciężkie smagania dotknęłyby kogoś, kto czyta ten artykuł, a pośrednią lub bezpośrednią przyczyną przeżywanych doświadczeń byłaby jego wierność dla Boga i Prawdy, niech się tego nie wstydzi. Niech raczej wychwala Pana z tego powodu i raduje się, że został uznany za godnego cierpieć dla imienia Chrystusa oraz pamięta, że sam Pan przechodził takie doświadczenia. Przebywał w areszcie, został związany, ubiczowany, publicznie znieważony i wreszcie ukrzyżowany jako bluźnierca Boży. R 3189:6
21 STYCZNIA
Albowiem oczy Pana zwrócone są na sprawiedliwych, a uszy Jego ku prośbie ich. 1 Piotra 3:12
Nasz Ojciec Niebieski interesuje się wszystkim, co dotyczy nas i naszych najbliższych. Czy jest coś, co byłoby zbyt małe i uszło uwagi Tego, który policzył każdy włos na naszych głowach?... Chociaż jesteśmy istotami upadłymi, lecz pochodzimy od stworzeń szlachetnych, z natury doskonałych. Pan Bóg tak bardzo umiłował rodzaj ludzki, że chociaż byliśmy grzesznikami, nie zważając na ogromny koszt, przygotował dla nas odkupienie, restytucję oraz przyszłą wieczną chwałę. Ponieważ On nas kocha, dlatego przez Chrystusa daje nam miłościwą łaskę przychodzenia do Niego tak, jak dzieci przychodzą do ojca. Nie potrzebujemy się obawiać, że jest On zbyt zajęty sprawami większej wagi lub że jest zmęczony naszym ciągłym przychodzeniem do Niego z rzeczami mało ważnymi. Mamy przywilej zbliżania się do Pana Boga również na osobności, gdzie po zamknięciu drzwi możemy modlić się do naszego Ojca, który widzi w ukryciu i odpłaci nam jawnie. R 1865:5
22 STYCZNIA
Służcie jedni drugim w miłości. Gal. 5:13
Naszą miłość do drugich, do Pana Boga, do braci, do naszych rodzin, do bliźnich, a nawet i do nieprzyjaciół określamy według naszej gotowości do poświęcania się dla ich korzyści i dla ich największego dobra. Jeśli dochodzimy do wniosku, że nie czynimy żadnych ofiar dla dobra sprawy Pańskiej, nie oszukujmy samych siebie mówiąc, że kochamy Pana Boga. Jeśli nie mamy ochoty do poświęceń na rzecz braci i innych drogich nam osób, nie pojmujmy tej sprawy błędnie, nazywając ją miłością. Jeśli nie jesteśmy chętni do okazywania przychylności nawet naszym wrogom, kiedy są w potrzebie, nie błądźmy. Pan Bóg oznajmił, że jedynym wskaźnikiem miłującego serca jest okazywanie dobroci, miłosierdzia i samozaparcia. R 4224:5
23 STYCZNIA
I trwali w nauce apostolskiej i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwach. Dzieje Ap. 2:42
Cały lud Boży może mieszkać razem, miłując się społecznie pod opieką Bożą jako “królewskie kapłaństwo” “posadzone w okręgach niebieskich” – w Świątnicy Świętej pozafiguralnego Przybytku. Mając na względzie warunki naszego bytowania ziemskiego dzisiaj, możemy utrzymywać ze sobą stosunkowo bliskie kontakty dzięki skuteczności usług komunikacyjnych. Jest pożyteczne częste porozumiewanie się z innymi, aby zgodnie – ze słowami proroka – Pan Bóg mógł usłyszeć i zapisać, co mówili między sobą ci, którzy boją się Pana i oddają cześć Jego imieniowi. Uważamy, że przez szukanie odpowiednich miejsc zamieszkania, sprzyjających okolicznościowym spotkaniom domowników wiary, chociaż częściowo wypełniamy zalecenie prostowania ścieżek dla nóg naszych, aby to, co chrome nie zboczyło, ale raczej uzdrowione zostało. We wszystkich okolicznościach życiowych stawiajmy Pana Boga na pierwszym miejscu, a społeczność braterską i wzrost w łasce na następnym miejscu, przedkładając tę zasadę ponad korzyści materialne. To będzie nasz najlepszy sposób szukania Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości. Wszystkie inne rzeczy będą nam dodane, proporcjonalnie do faktycznych potrzeb naszego Nowego Stworzenia. R 4090:5
24 STYCZNIA
I wzrastał Dawid w potęgę, a Pan, Bóg Zastępów, był z nim. 2 Sam. 5:10
Doświadczenia Dawida, które przechodził podczas oczekiwania na objęcie rządów w królestwie, wraz z cennymi lekcjami odnośnie rozwoju i przygotowania jego charakteru na przyjęcie mądrości i rozsądku, służą za naukę dla Kościoła Wieku Ewangelii. My również jesteśmy powołani do zajęcia miejsca na tronie Pana, aby rządzić w Jego imieniu. Przez ducha świętego również zostaliśmy namaszczeni na urząd, co według apostoła jest przedsmakiem chwały i radości, jakie staną się naszym udziałem, kiedy nadejdzie czas koronowania. Jeśli dyscyplina, samokontrola, wiara, umiarkowanie i nadzieja były wymagane od Dawida, aby mógł królować nad ludem Bożym i właściwie reprezentować Pana Boga w swoich rządach, o ileż głębsze nauki powinniśmy dziś z tego wyciągnąć dla siebie. Pamiętajmy, że jesteśmy powołani do pozycji znacznie wyższej – na tron ziemi, aby jako przedstawiciele Boży i królewskie kapłaństwo zarządzać, sądzić i doświadczać ludzkość, by możliwie jak najwięcej ludzi wyzwolić ze stanu degradacji, przyprowadzając ich do pełnej harmonii z Bogiem. R 4236:1
25 STYCZNIA
Błogosławieństwo Pana wzbogaca, lecz własny wysiłek nic do niego nie dodaje. Przyp. 10:22
Ktokolwiek posiada błogosławieństwo Boże, jest prawdziwie bogaty, niezależnie od ilości posiadanych dóbr materialnych. Jakąż wartość miał cały majątek bogatego Krezusa, jeśli to bogactwo nie przynosiło mu pokoju, radości i szczęścia? Gdziekolwiek się rozglądniemy, wszędzie znajdziemy bogatych i biednych pragnących przyjemności, szukających źródeł radości. Jakże niewielu z tych poszukiwaczy znajduje w końcu radość! Niestety świat nie może zrozumieć tego wspaniałego faktu, że tylko błogosławieństwa Boże stanowią prawdziwe podłoże bogactwa i wiecznego szczęścia, cenniejszego od ziemskiego życia – obecnego i przyszłego. Tylko ci, których Pan Bóg ubogaca swoimi obietnicami i swoją łaską, swoim kierownictwem i błogosławieństwem, posiadają radość, której inni bez skutku szukają. Podczas obecnego Wieku Ewangelii bogactwa te mogą osiągnąć tylko ci, którzy mają “uszy ku słuchaniu” i którzy dowiedzieli się o łasce Bożej okazanej w Chrystusie. W Panu Jezusie Chrystusie ukryte są wszystkie skarby Bożej mądrości, miłości i mocy. R 5171:1
26 STYCZNIA
Ale łaski mojej nie odmówię mu, ani też nie złamię wierności mojej. Psalm 89:34
Powyższe słowa Boga Jahwe są wielkim pocieszeniem i pokrzepieniem dla Jego wiernych dzieci. Jak wiara jest gruntem rzeczy, których się spodziewamy, tak ufność i doświadczenie tworzą podstawę, na której opiera się wiara. Jedną z cech określających charakter Boży jest Jego niezmienność, o której On sam zapewnia: “Jestem ten sam, który się nie odmieniam”. Jeśli nawet słowa napomnienia lub kary skierowane są przeciwko nam, jak w przypadku wyroku dotyczącego grzechu i grzeszników, a niezmienność Boża nie pozwala na usprawiedliwienie lub zmazanie winy, to cecha Jego stałości jest naszą wielką pociechą. Jeśli Pan Bóg był tak konsekwentny i niezmienny odnośnie zapowiedzianej kary, to będzie On tak samo konsekwentny i niezmienny odnośnie dotrzymania swoich dobrych obietnic oraz uczynionych nam przyrzeczeń. R 3107:3
27 STYCZNIA
Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela, aby był z wami na wieki. Jan 14:16
Jakże wielkiego zadowolenia i wielkiej pociechy doznał lud Boży, otrzymując przywilej służby i przyjęcia do rodziny Bożej. Stało się to możliwe dzięki spłodzeniu z ducha świętego, przyjęciu przez ducha świętego i namaszczeniu duchem świętym. Ten święty wpływ, sprowadzający błogosławieństwa od Ojca i od Syna oraz kierujący naszymi umysłami i sercami, pomaga nam lepiej rozumieć Pismo Święte. Potęguje on gorliwość naszych serc, w miarę przychodzenia przez nas do coraz większej oceny długości, szerokości, wysokości i głębokości chwalebnego ojcowskiego planu zbawienia nas i wszystkich rodzin ziemi! Prawdziwie i zgodnie ze słowami naszego Pana – duch święty objawia nam rzeczy przyszłe oraz tłumaczy rzeczy minione. Jak wiele naszych błogosławieństw zależy od właściwej oceny rzeczy przyszłych – Królestwa Tysiąclecia, czasu Restytucji, podniesienia z upadku i wzmocnienia całego rodzaju ludzkiego na ziemi! R 4166:6
28 STYCZNIA
Wiemy bowiem, że całe stworzenie wespół wzdycha i wespół boleje aż dotąd. Rzym. 8:22
Drogo umiłowani, poświęceni domownicy wiary! Nie zapominajmy o utrzymywaniu łączności ze wzdychającym stworzeniem. Starajmy się współczuć w jego smutkach i nieszczęściach, rozumiejąc jego głęboką degradację i niedolę. Nie zapominajmy o jego słabościach, straszliwym ciężarze obciążenia dziedzicznego i wynikających z tego ułomnościach charakteru oraz o obecnym uwarunkowaniu pełnym niewiedzy, przesądu i od dawna zakorzenionym błędzie powszechnych opinii. Pamiętajmy, że ciągle jeszcze pozostajemy w grzesznym ciele i mechanizm grzechu nadal powoduje bolesne skutki, jeśli nie w jednym, to w wielu kierunkach. Jak płacz wzdychającego stworzenia, napełniony silnym i wzruszającym błaganiem, dochodzi do uszu Bożych, dotykając Jego miłosiernego serca, tak płacz słyszany przez nas, niech również zapada głęboko do naszych uszu. Niech wywołuje w nas współczucie i pobudza naszą gorliwość do współdziałania z Ojcem Niebieskim w Jego planie ustanowienia Królestwa sprawiedliwości i pokoju. R 3067:6
29 STYCZNIA
Pan jest mocą i pieśnią moją i stał się zbawieniem moim. 2 Mojż. 15:2
Pan jest siłą naszą; żadna moc ludzka, bądź nasza, bądź innego człowieka, nie może być naszym oparciem. Trzymamy się Głowy, od której nie tylko pochodzą rządzące nami prawa, ale także siła, kierunek, ochrona, opieka, których potrzebujemy i którymi się cieszymy. Nasz Pan stał się naszym zbawieniem. On ocalił nas od potępienia spowodowanego grzechem poprzez naszą wiarę w krew. On uwolnił nas od zamiłowania do grzechu. On nie tylko dał nam nowe życie, ale wzmocnił i uzdolnił do postępowania po wąskiej drodze i do wykonywania wszystkich powinności z radością, zadowoleniem i entuzjazmem. Już teraz Pan jest naszym zbawieniem; zbawienie, które będzie nam dane i dokona się w nas przy Pierwszym Zmartwychwstaniu, już się rozpoczęło, ponieważ według świadectwa ducha świętego już przeszliśmy ze śmierci do żywota. R 2934:4
30 STYCZNIA
A w sercach waszych niech rządzi pokój Chrystusowy. Kol. 3:15
Radość i pokój, który przewyższa wszelkie ludzkie zrozumienie, nie był dany światu. Nie jest on również dany nominalnemu chrześcijańskiemu profesorowi, formaliście lub rytualiście, obojętnie jak gorliwymi by oni nie byli. Ten pokój jest celowo zamierzony i może być udzielony tylko tym, którzy otrzymują bogactwa łaski przez ducha świętego. Tacy, okazując posłuszeństwo Prawdzie i jej duchowi, wzrastają w Chrystusa – swoją Głowę, we wszystkich rzeczach. Ich pokój jest głęboki i trwały, powiększający się stale i proporcjonalnie do wiernego i posłusznego pojmowania przez nich – porównywalnie do wszystkich świętych – bogactw łaski Bożej, którymi są: długość, szerokość, wysokość i głębokość miłości Bożej. R 2456:6
31 STYCZNIA
Gdy będziesz przechodził przez wody, będę z tobą, a gdy przez rzeki, nie zaleją cię. Izaj. 43:2
W świetle faktu, że od wszystkich powołanych, wybranych i wiernych, pragnących otrzymać o...
vilgefortz_2