Chazarskim tropem Dariusz Ratajczak.pdf

Chazarskim tropem

Artykuł dr-a Dariusza Ratajczaka na temat totalnie i bezczelnie sfałszowanej historii żydostwa,

albo raczej historii talmudników. I te sprawy znane są większości naszych gości, ale warto

przypomnieć, iż dr Ratajczak miał dokładnie te same poglądy, co my. – admin

Od dawna twierdzę, że historia jako nauka podporządkowana jest polityce. Szczególnie dotyczy to

dziejów najnowszych, ale nie tylko. Również wydarzeniom odleglejszym czasowo, a pisząc

dokładniej: niektórym naukowym teoriom, które są z nimi związane, grozi celowe zepchnięcie w

otchłań niepamięci. Bo są niewygodne, niepoprawne, wręcz groźne dla możnych tego świata. Jedna

z takich teorii, nie pozbawiona kontrowersji, lecz prawdopodobna, dotyczy pochodzenia większości

europejskich Żydów, których potomkowie oprócz naszego kontynentu zamieszkują obie Ameryki,

Australię oraz Izrael. W tym ostatnim do dnia dzisiejszego tworzą warstwę rządzącą państwem.

Mówiąc wprost, chodzi o etnogenezę Aszkenazyjczyków.

We wczesnych wiekach średnich na euroazjatyckich stepach rozciągających się od Wołgi , Morza

Kaspijskiego i Kaukazu pojawiły się bitne plemiona chazarskie. Był to koczowniczy lud turecki (a

raczej turecko-tatarsko- mongolski), który wkrótce częściowo osiadł na roli. W VIII w. Chazarowie

tworzyli już dobrze zorganizowany organizm państwowy obejmujący swym zasięgiem Krym i

północne obrzeża Morza Czarnego po rzekę Dniestr. Prawdziwe imperium: od Kaukazu po tereny

współczesnej Mołdawii! Pośrednicząca w wymianie handlowej między Wschodem i Zachodem

Chazaria była rządzona przez chana (kagana), pod władzą którego znajdowały się trzy główne

prowincje, siedem zależnych królestw oraz siedem plemion lennych. Wsród lenników plemiennych

dominowali Słowianie oraz ludy fińskie.

Pierwotnie Chazarowie byli pogańskimi szamanistami, później zdawało się, że przyjmą islam,

ostatecznie jednak przeszli na… judaizm, który stając się religią państwową ogarnął również prosty

lud. Stali się „chazarskimi Żydami”, chociaż- nie zapominajmy- w chanacie mieszkali również

„Żydzi-semici” uciekający przed władzą Bizancjum i muzułmanami. Przybywający wraz z nimi

rabini stali się duchowymi przewodnikami Chazarów. Świadczą o tym chociażby prace

wykopaliskowe Murada Magomedowa w Belendjerze i Semenderze (dawnych chazarskich

miastach nad Morzem Kaspijskim). Uczony ten odkrył nie tylko groby chanów, ale i symbol ich

władzy: sześcioramienną gwiazdę.

Zjudaizowani Chazarowie, dominujący oczywiście liczebnie nad semickimi uciekinierami,

stanowili groźnych przeciwników dla swych sąsiadów. Wojowali z Bizancjum, przedsiębrali

łupieżcze, wyjątkowo okrutne wyprawy na tereny czysto słowiańskie. Echa tych eskapad długo

jeszcze pobrzmiewały w ruskich i rosyjskich legendach. Wspominały one o pełnych dramatyzmu

bojach z „Wielkim Żydowinem”. Nie mógł być nim z oczywistych względów „Żyd-semita”, lecz

chazarski konwertyta. Być może późniejszy niechętny stosunek wielu Rosjan i innych wschodnich

Słowian do Żydów był następstwem utrwalonych w ludowej pamięci wydarzeń sprzed ponad 1000

lat. Wszak w historii nic się nie dzieje bez przyczyny.

Etniczne skutki budzących grozę rajdów były oczywiste. Pojmanych mężczyzn napastnicy

sprzedawali w niewolę, natomiast Słowianki stawały się chazarskimi nałożnicami lub – po przejściu

na judaizm – żonami. Tłumaczyłoby to współczesny antropologiczny obraz potomków europejskich

Żydów, wśród których nie dominuje typ semicki (jego cechy są co najwyżej w niektórych

przypadkach mniej lub bardziej wyeksponowane) a turecko-tatarsko- słowiański.

Sprawa zasadnicza: co się stało ze zjudaizowanymi Chazarami? Czy tak silne, żywotne plemię

mogło rozpłynąć się we mgle ? Cóż, w II połowie X w., mniej więcej w czasach chrztu Polski,

państwo chazarskie zostalo rozbite przez księcia kijowskiego Światosława. Tytułem rewanżu

Słowianie popędzili wielu Chazarów na Ruś. Reszta dołączyła do współbraci później, uciekając

przed hordami Czyngis Chana na ziemie polskie, rusko-litewskie, węgierskie i dalej . W ten sposób

stali się europejskimi Żydami. Jest rzeczą otwartą jak długo zachowali niektóre obyczaje

chazarskie, czy ogólniej świadomość swego pochodzenia. Albo jak mocno utrwalił się w nich żal

lub wręcz nienawiść do sprawców upadku Chazarii. Czy były to uczucia stałe, podświadomie

rzutujące na ich stosunek do sukcesora Rusi Kijowskiej aż do czasów współczesnych? Ciekawe

pytanie, ale nie śmiem na nie odpowiedzieć.

Wersja o chazarskim pochodzeniu europejskich Żydów (Aszkenazyjczyków) ma swoich

zwolenników. Przede wszystkim od dawna skłaniało się ku niej wielu uczonych i publicystów

rosyjskich. Na Zachodzie natomiast przetarł jej drogę nie kto inny jak Artur Koestler. Autor

„Ciemności w południe” napisał był prawie 30 lat temu ksiażkę „The thirteenth Tribe: The Khazar

Empire and Its Heritage”, w której udowadniał, że Chazarowie byli antenatami Aszkenazyjczyków,

czyli stali u źródeł europejskiego żydostwa. Wspierał tym samym wcześniejsze ustalenia

mieszkańca Izraela Natana M. Pollocka. Ten tłumacz naukowych tekstów i korektor w firmie

wydawniczej poświęcił 40 lat życia na udowodnienie tezy, że 6 z 10 żydowskich mieszkańców

Izraela i 9 z 10 Żydów mieszkających w Europie i obu Amerykach ma korzenie chazarskie, a nie

semickie. Jako ciekawostkę podam, że według ustaleń Pollocka nazwiska: Halperin, Alpert,

Halpern, Galpern itd.- tak częste wsród europejskich Żydów – świadczą o chazarskim rodowodzie

ich nosicieli (np. „Alper” w języku chazarskim oznacza „śmiałego rycerza”; miano to chan

przyznawał szczególnie wybijającym się wojownikom). Podobnież: Kaplan, Caplon, Koppel itd.

(„Kaplan” oznacza „dzikiego jastrzębia”) oraz – co oczywiste – Kogan, Kagan, Kaganowicz.

We wrześniu 1966 r. Pollock postanowił oficjalnie uczcić 1000-lecie żydowsko-chazarskiego

przymierza. Nie zgodziły się na to izraelskie władze między innymi dlatego, że teorię o chazarskim,

to jest nie palestyńskim, pochodzeniu europejskich Żydów podjęli Arabowie. Naprawdę nikogo z

oficjeli nie obchodziło, czy Pollock ma rację czy też mija się z prawdą. Po raz kolejny polityka nie

pozwoliła historii wybić się na niepodległość.

A tak przy okazji: ciekawe, co by napisali publicyści „Gazety Wyborczej” gdyby okazało się, że

rzekomi polscy antysemici są w istocie nieszkodliwymi anty-Chazarami?!

Dariusz Ratajczak

źródło :

http://marucha.wordpress.com/2010/06/21/chazarskim-tropem/

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: