standardy procedur medycznych.pdf

Załącznik do rozporządzenia z dnia …2005 r. (Dz. U. Nr …, poz. …)

Standardy medycznych procedur ratowniczych

1. Wykonanie procedury bezprzyrządowego przywracania drożności dróg

oddechowych:

1) polegającej na wykonaniu procedury odgięcia głowy do tyłu i uniesienia

żuchwy obejmuje:

a) ułożenie chorego na wznak,

b) odgięcie głowy do tyłu w stawie szczytowo-potylicznym,

c) uniesienie podbródka chorego,

d) rozpoczęcie wentylacji;

2) polegającej na wykonaniu procedury wysunięcia żuchwy obejmuje:

a) lekkie otwarcie ust chorego, delikatnie uciskając brodę kciukami obu rąk,

b) uchwycenie palcami obu gałęzi żuchwy i przemieszczenie jej do przodu

tak, aby zęby dolne znalazły się przed zębami górnymi,

c) rozpoczęcie wentylacji.

2. Wykonanie procedury nakłucia i zakładania linii infuzji dożylnej przez żyły

powierzchniowe obejmuje:

1) założenie opaski uciskowej;

2) zdezynfekowanie skóry w miejscu nakłucia;

3) napięcie skóry w miejscu wkłucia;

4) punktowanie cewnikiem prowadzonym na igle (wenflon) pod kątem 30

stopni do powierzchni skóry, kierując ścięcie igły ku górze;

5) potwierdzenie prawidłowej pozycji igły uwidocznieniem wypływu krwi;

6) delikatne wprowadzenie cewnika, jednocześnie wycofując igłę;

7) usunięcie opaski uciskowej;

8) przepłukanie cewnika przez zastawkę cewnika solą fizjologiczną;

9) podłączenie wlewu kroplowego;

10) oklejenie cewnika celem zabezpieczenia przed wysunięciem z żyły.

3. Wykonanie procedury perikardiocentezy i punkcji odbarczającej osierdzia

polegającej na:

1) wykonaniu procedury perikardiocentezy, punkcji odbarczającej osierdzia

obejmuje:

a) ułożenie chorego na wznak, z wezgłowiem uniesionym pod katem

30 stopni,

b) odkażenie i jałowe obłożenie klatki piersiowej i okolic poniżej

wyrostka mieczykowatego,

c) zidentyfikowanie miejsca wkłucia- 0,5 cm na lewo od końca

wyrostka mieczykowatego,

d) ostrzyknięcie 1% lidokainą skóry i tkanki podskórnej w tej okolicy,

zawsze aspirując przed podaniem kolejnych porcji środka

znieczulającego,

e) osadzoną na strzykawce igłę długości 7,5 cm nr 16 lub 18 wkłucie w

miejscu uprzednio znieczulonym,

f) podłączenie elektrody EKG do igły za pomocą zacisku

krokodylkowego celem monitorowania zapisu EKG,

g) wprowadzenie igły pod kątem 45 stopni do ściany klatki piersiowej,

pod mostek, ku tyłowi, w kierunku lewego barku, stale aspirując,

h) obserwację na zapisie EKG ujemnych załamków QRS

świadczących o kontakcie igły z nasierdziem (workiem

osierdziowym),

i) wprowadzenie igły kilka centymetrów dalej – przez nasierdzie do

worka osierdziowego; można teraz zaaspirować niekrzepnącą krew

lub płyn wysiękowy,

j) obserwację zapisu EKG, w przypadku pojawienia się uniesionych

odcinków ST, wycofać igłę do worka osierdziowego;

k) usunięcie przez aspirowanie całą ilość płynu z worka osierdziowego;

2) wykonaniu ciągłego drenażu płynu osierdzia obejmuje:

a) wprowadzenie do worka osierdziowego przez igłę prowadnicy w

kształcie litery J,

b) usunięcie igły, pozostawiając prowadnicę w tym samym położeniu,

c) powiększenie miejsca wkłucia, wykonując skalpelem nacięcie skóry

długości 0,3 cm,

d) wprowadzenie po prowadnicy do worka osierdziowego cewnika

teflonowego,

e) usunięcie prowadnicy i podłączenie końcówki cewnika do

zamkniętego układu drenażowego, tj. do worka zbiorczego,

f) przymocowanie cewnika do skóry za pomocą szwu,

g) uważne monitorowanie chorego.

4. Wykonanie procedury punkcji odbarczającej jamy opłucnej obejmuje:

1) odkażenie i obłożenie jałowo daną połowę klatki piersiowej, o ile pozwala

na to czas;

2) znieczulenie 1 % lignokainą wybraną przestrzeń międzyżebrową wraz z

okostną i opłucną;

3) nakłucie wybranego międzyżebrza cewnikiem 15-18G prowadzonym na

igle;

4) punktowanie jamy opłucnej bezpośrednio nad żebrem;

5) przejście igłą ponad górnym brzegiem żebra i bezpośrednio nad nim

wprowadzenie jej do jamy opłucnowej stale aspirując tłokiem strzykawki;

6) zatrzymanie wprowadzania igły w chwili ukazania się w strzykawce

powietrza lub płynu;

7) wprowadzenie do jamy opłucnowej cewnika na głębokość 6-8cm, jeżeli

pożądany jest drenaż ciągły;

8) wycofanie igły i zabezpieczenie cewnika.

5. Wykonanie procedury defibrylacji elektrycznej serca polegającej na:

1) wykonaniu defibrylacji elektrycznej serca za pomocą defibrylatorów

klasycznych obejmuje:

a) potwierdzenie zatrzymania krążenia – sprawdzenie tętna na dużych

tętnicach,

b) potwierdzenie obecności migotania komór lub częstoskurczu

komorowego i braku tętna na podstawie monitora EKG lub

bezpośrednio za pomocą łyżek defibrylatora,

c) umieszczenie nażelowanej łyżki na klatce piersiowej pacjenta w

pozycji:

- jedna poniżej prawego obojczyka, druga nad koniuszkiem

serca w linii pachowej przedniej lub

- jedna łyżka nad koniuszkiem serca, a druga pod lewa

łopatką,

d) ustawienie właściwego poziom energii na aparacie lub łyżkach

defibrylatora,

e) ustawienie początkowo energii 200 J w defibrylatorach

monofazowych lub innej w defibrylatorach dwufazowych,

f) naładowanie defibrylatora,

g) wyraźne ostrzeżenie obecnych, aby odsunęli się od pacjenta,

h) potwierdzenie wzrokowo bezpieczeństwa własnego i personelu,

i) sprawdzenie

monitorze

obecności

migotania

komór/częstoskurczu komorowego,

j) ostrzeżenie o wyładowaniu,

k) potwierdzenie bezpieczeństwa własnego i personelu,

l) dokonanie wyładowania,

m) po wyładowaniu nie odrywanie łyżek od klatki pacjenta,

n) sprawdzenie rytmu serca na monitorze,

o) zlecenie osobie asystującej sprawdzenie tętna, jeżeli nastąpiła

zmiana zapisu na monitorze,

p) ponowienie działań określonych w lit. e-m i wykonanie drugiego

wyładowania energią 200J, jeżeli utrzymuje się nadal migotanie

komór lub częstoskurcz komorowy i nadal brak tętna,

q) jeżeli zapis na monitorze utrzymuje się, ustawienie energii 360 J i

powtórzenie działań określonych w lit. j-l,

r) odłożenie łyżki na uchwyty defibrylatora po wykonaniu trzeciego

wyładowania,

s) odłożenie łyżki na uchwyty defibrylatora i niezwłoczne potwierdzenie

obecności tego rytmu za pośrednictwem zwykłych odprowadzeń

monitora, jeżeli stwierdzono asystolię lub aktywność elektryczną bez

tętna,

t) sprawdzenie rytmu serca na monitorze, a w razie potrzeby również

obecności tętna,

u) przed wykonaniem następnego cyklu wyładowań przez 1 minutę

prowadzenie postępowania zgodne z algorytmem ALS;

2) wykonaniu defibrylacji z użyciem AED – automatycznych defibrylatorów

zewnętrznych obejmuje:

a) ocenę stanu chorego,

b) potwierdzenie zatrzymania krążenia i braku tętna,

c) włączenie defibrylatora,

d) podłączenie do pacjenta elektrod defibrylatora,

e) postępowanie zgodnie z instrukcjami głosowymi lub podawanymi na

ekranie:

- po analizie rytmu i instrukcji defibrylacja wskazana,

włączenie przycisku defibrylacja,

- zastosowanie do 3 wyładowań,

- po każdych 3 wyładowaniach poszukiwanie cech

zachowanego krążenia,

- po analizie rytmu i instrukcji defibrylacja niewskazana,

prowadzenie ucisku klatki piersiowej i wentylacji chorego

według BLS,

- kontynuowanie do chwili ewentualnego podjęcia procedur

ALS.

6. Wykonanie procedury kardiowersji elektrycznej obejmuje:

1) ustalenie wskazania do kardiowersji – rodzaj tachyarytmii i zaburzenia

hemodynamiczne;

2) potwierdzenie obecności tętna na tętnicach;

3) zastosowanie analgo – sedacji, o ile wskazana;

4) ułożenie chorego w pozycji leżącej na plecach;

5) odsłonienie całej klatki piersiowej chorego;

6) włączenie defibrylatora;

7) przyłożenie nażelowanej łyżki defibrylatora na klatkę piersiową pacjenta w

pozycji: jedna łyżka pod prawym obojczykiem, druga w okolicy koniuszka

serca w linii pachowej przedniej ;

8) sprawdzenie rytmu na monitorze defibrylatora;

9) ustawienie defibrylatora na defibrylację synchroniczną przyciskiem SYNC,

w razie stwierdzenia tachyarytmii innych niż migotanie komór i

częstoskurcz komorowy;

10) ustawienie odpowiedniego poziomu energii, pierwsze wyładowanie 50 lub

100 J;

11) naładowanie defibrylatora;

12) ostrzeżenie personelu o wyładowaniu;

13) nie zdejmowanie łyżek defibrylatora z klatki piersiowej chorego, o ile nie

zmieni się rytm na monitorze;

14) przeprowadzenie drugiego wyładowania energią 200 J i ewentualnie

trzeciego o energii 300 lub 360J w przypadku braku zmiany zapisu;

15) odłożenie łyżki defibrylatora w przypadku zmiany zapisu na monitorze;

16) potwierdzenie uzyskania oczekiwanego zapisu elektrokardiograficznego;

17) kontynuowanie dalszego monitorowania pacjenta.

7. Wykonanie procedury tamponady jamy nosowej polegającej na:

1) wykonaniu zakładania tamponady jamy nosowo-przedniej obejmuje:

a) wprowadzenie do nozdrza jak najgłębiej jednego końca

nawazelinowanego bandaża lub taśmy o szerokości 1-2,5 cm,

b) szczelne wypełnienie tamponem całej jamy nosowej układając go w

fałdy,

c) pozostawienie tamponu w jamie nosowej przez 2-3dni,

d) usuwanie tamponu pod kontrolą laryngologa;

2) wykonaniu tamponady tylnej nosa obejmuje:

a) usunięcie tamponady przedniej,

b) wprowadzenie cewnika FOLEYA do przewodu nosowego do części

nosowej gardła,

c) napełnienie balonika cewnika 10 ml powietrza i pociągnięcie cewnika

tak, aby balonik zamknął nozdrza tylne,

d) przymocowanie cewnika do nosa plastrem.

8. Wykonanie procedury konikotomii obejmuje:

1) ułożenie chorego na wznak;

2) odkażenie i obłożenie jałowo przednią powierzchnię szyi, jeśli pozwala na

to czas;

3) zlokalizowanie palcami stożka sprężystego krtani (w linii pośrodkowej szyi,

poniżej chrząstki pierścieniowatej);

4) połączenie cewnika naczyniowego nr 12-14 z 5 ml strzykawką;

5) przekłucie skóry w linii pośrodkowej szyi nad stożkiem sprężystym;

6) skierowanie cewnika ku dołowi pod kątem 45 stopni w stosunku do góry;

7) aspirowanie tłoku strzykawki ostrożnie popychając cewnik do momentu

zaaspirowania powietrza;

8) wprowadzenie cewnika przez igłę w kierunku dystalnego odcinka tchawicy;

9) usunięcie igły;

10) połączenie bliższego końca cewnika z 3,0 mm łącznikiem pediatrycznej

rurki intubacyjnej;

11) połączenie ramiona łącznika Y z przewodem do podawania tlenu i

łącznikiem rurki dotchawiczej;

12) utrzymanie przepływu tlenu na poziomie 15 l/ min;

13) zapewnienie wentylacji zatykając na przemian kciukiem otwór na końcu

wolnego ramienia łącznika Y na 1 sekundę i odsłaniając go na 4 sekundy;

14) wentylowanie w sposób określony w pkt 13 maksymalnie 30-45 minut.

9. Wykonanie procedury założenia maski krtaniowej obejmuje:

1) ułożenie pacjenta w pozycji leżącej na plecach z głową i szyją w ustawieniu

osiowym;

2) dobranie maski krtaniowej odpowiedniej dla pacjenta wielkości;

3) potwierdzenie całkowitego opróżnienia mankietu uszczelniającego maski

krtaniowej;

4) nałożenie żelu na zewnętrzną powierzchnię mankietu uszczelniającego;

5) uchwycenie prawą ręką maski jak pióro;

6) wprowadzenie maski pod górne siekacze, zachowując kontakt górnej

powierzchni maski z podniebieniem, aż maska zbliży się do tylnej ściany

gardła;

7) naciśnięcie maski w kierunku do tyłu i ku dołowi wzdłuż krzywizny tylnej

ściany gardła, aż do oporu;

8) napełnienie mankietu uszczelniającego;

9) potwierdzenie wzrokowo i osłuchowo drożność dróg oddechowych po

założeniu maski;

9) zabezpieczenie rurki przed przygryzieniem stosując w szczególności rurkę

ustno-gardłową;

10) zabezpieczenie położenia rurki przed dyslokacją.

10. W razie nieskutecznego wprowadzenia maski krtaniowej należy:

1) usunąć maskę krtaniową z jamy ustnej pacjenta;

2) natlenić chorego;

3) ponowić próbę założenia maski krtaniowej.

11. Wykonanie procedury intubacji dotchawicznej przez usta obejmuje:

1) otworzenie palcami prawej ręki ust pacjenta;

2) uchwycenie lewą ręką laryngoskopu;

3) delikatnie wprowadzenie łopatki laryngoskopu do jamy ustnej z prawej

strony;

4) przesunięcie łopatki laryngoskopu w kierunku nagłośni, przy

równoczesnym odsunięciu języka pacjenta na lewa stronę;

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: