Żelazna klatka.pdf

ANDRE NORTON

ŻELAZNA KLATKA

PRZEŁOŻYŁA EWA JASIEŃSKA

TYTUŁ ORYGINAŁU IRON CAGE

PROLOG

- Co masz zamiar zrobić z tą kotką?

- Oddać ją do Towarzystwa Opieki nad

Zwierzętami. My oczywiście nie możemy

jej zabrać ze sobą. A ona znów będzie

miała małe.

- Ale co na to Cathy?

- Powiedzieliśmy jej, że oddajemy Bitsy

w dobre ręce. W końcu oni tam czasami

znajdują jakieś domy dla niektórych

zwierząt, prawda?

- Dla kotki, i to ciężarnej?

- No cóż, nic więcej nie da się zrobić.

Chłopiec Hawkinsów obiecał ją tam

podrzucić. Właśnie podjeżdża i zaraz

zawiezie ją do schroniska. Cathy nie

może się o tym dowiedzieć. Słowo daję,

nie wiem, co mam robić z tym dzieckiem.

Postanowiłam jedno: nigdy więcej żadnych

zwierząt w domu! Szczęśliwie się składa,

że w nowym mieszkaniu nie wolno ich

trzymać.

Czarno-biała kotka kuliła się w pudle,

do którego została bezceremonialnie

wepchnięta godzinę wcześniej. Wrzaski

protestu nie przyniosły ratunku,

podobnie jak szaleńcze drapanie, które

doprowadziło tylko do tego, że karton

zaczął podskakiwać na stopniu ganka. I

mimo że nie rozumiała dobiegających zza

drzwi, tłumionych przez karton słów -

opanował ją teraz strach. Już od samego

rana była niespokojna, czas jej kocenia

się był bardzo bliski. Musi stąd wyjść,

znaleźć bezpieczne miejsce. Cały jej

instynkt pchał ją do tego; jednak żadne,

nawet największe wysiłki, nie przyniosły

wolności.

Na dźwięk samochodu wjeżdżającego na

podjazd wręcz się rozpłaszczyła. Teraz

pudło zostało poderwane w górę i

zakołysało się tak gwałtownie, że

rzuciło ją z boku na bok. Znalazła się

wewnątrz samochodu. Jeszcze raz wydała z

siebie rozpaczliwy, pełen przerażenia

wrzask, chcąc znaleźć te ręce i głos,

które zawsze oznaczały poczucie

bezpieczeństwa. Lecz żadna odpowiedź nie

nadeszła. W zdenerwowaniu zasikała

pudło, co jeszcze zwiększyło pragnienie

uwolnienia się.

Samochód stawał.

- Co z tobą, chłopie? Czemu tak późno

przyjechałeś?

- Mam coś do załatwienia dla Stansonów;

oni się jutro przeprowadzają i chcą się

pozbyć swojej starej kotki. Mam ją

zawieźć do Towarzystwa Opieki nad

Zwierzętami.

- Do schroniska? Ty wiesz, gdzie to

jest? Jakieś pięć mil stąd. A my

jesteśmy już spóźnieni! Jechać taki

kawał drogi tylko po to, żeby się pozbyć

kota; chłopie, chyba zwariowałeś!

- To co mam zrobić, mądralo?

- Ona jest w tym pudle? Fiu-fiu -

gwizdnął - zasmrodzi cały samochód.

Lepiej szybko się jej pozbądź, jeżeli

chcesz gdzieś zabrać wieczorem tę małą

Henslow. Taki koci smród jest cholernie

trwały. Powiem ci, co robić, głupku.

Pojedziesz kawałek szosą; tam jest taki

las za drugim zakrętem, normalne

śmietnisko. Słuchaj no, będzie padać,

musisz się spieszyć, jeżeli chcesz

jeszcze wziąć udział w naszej zabawie.

- Chyba masz rację.

Na pewno. Wywal tę starą śmierdzącą

kocicę i wracaj tu, ale szybko. Musimy

się spotkać z tymi laluniami, a one nie

są z takich, które by długo czekały.

Kotka zamiauczała z przerażeniem. Te

szorstkie, nieprzyjemne głosy były tylko

przykrym hałasem, nie znaczyły nic.

Ciężko dyszała; panujący w pudle odór

przyprawiał ją o mdłości - żeby tylko

móc się wydostać!

Samochód zatrzymał się jeszcze raz,

pudło znów zostało ostro szarpnięte.

Gwałtownie wypchnięte przez otwarte

okno, uderzyło twardo o ziemię,

potoczyło się po pochyłości, by lec

wśród innych nielegalnie wyrzuconych

odpadków. Kot, wstrząśnięty i obolały,

wrzasnął znowu.

Dobiegł go głos odjeżdżającego

samochodu, a potem nie było już nic

słychać, z wyjątkiem deszczu

uderzającego o pudło. Kotka jeszcze raz

spróbowała wydostać się na wolność.

Dlaczego się tutaj znalazła? Gdzie jest

dom?

Całe to gwałtowne szarpanie i miotanie

przyspieszyło poród. Wiła się w bólach,

wrzeszcząc. Nie było miejsca! Pudło

drżało pod ciosami narastającej burzy.

Pojawił się pierwszy kociak. Kotka

obwąchała go krótko, ale nie zadała

sobie trudu, żeby liżąc, tchnąć w niego

życie. Kocię było martwe. Z nowym

przypływem furii teraz szarpała bok

pudła. Karton, rozmiękczony przez

deszcz, zaczął się poddawać. Szansa

wydostania się na wolność wprawiła ją w

szaleństwo, więc kotka drapała tak

długo, dopóki nie wydarła dostatecznie

dużego otworu, by się wydostać. Uderzył

w nią deszcz, przemoczył sierść

sprawiając, że znowu głośno wrzasnęła.

Kierował nią instynkt. Musiała znaleźć

schronienie, jakieś miejsce, zanim...

zanim...

Wywlekła się z pudła, rozejrzała

dookoła. Był tam ogromny stos

wyrzuconych śmieci, porzuconych rzeczy.

Niedaleko leżała przewrócona na bok

lodówka z oderwanymi drzwiami. Znalazła

się w środku, kiedy pojawił się drugi

kociak, ledwo żywy. Później zjawiły się

dwa następne. Miała schronienie, ale

jedzenie, picie... Była zbyt zmęczona,

pokonana przez strach i szok, żeby

czegoś szukać. Położyła się na boku,

pisnęła cicho, żałośnie i zasnęła.

- To jest samica Maunów? Co z nią

zrobisz? Jest kotna.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: