historia-konspekt4.pdf

(84 KB) Pobierz
404497384 UNPDF
Wyższa Szkoła Studiów Międzynarodowych
w Łodzi
Japonia współczesna (po 1945 r.)
mgr Witold Wybrański
Wykład 4
Japonia pod okupacją amerykańską (1945 – 1952) cz. 2 – "kurs zwrotny" 1948-52
Przypomnienie:
a) Premierzy podczas okupacji Japonii:
ks. Higashikuni Naruhiko (1945)
Shidehara Kijūrō (1945-1946)
Yoshida Shigeru (1946-1947, 1948-1954) - PL (Partia Liberalna)
Katayama Tetsu (1947-1948) - SPJ (Socjalistyczna Partia Japonii)
Ashida Hitoshi (1948) - JPD (Japońska Partia Demokratyczna)
b) Największe centrale związkowe Japonii:
Sōdōmei (Japońska Federacja Związków Zawodowych), powiązana z socjalistami
Sambetsu Kaigi (Ogólnojapoński Kongres Związków Branżowych), powiązany z komunistami
1. Konteksty międzynarodowe:
1946 - przemówienie Winstona Churchilla o „żelaznej kurtynie” w Europie;
początek „zimnej wojny”
1947 - artykuł George’a F. Kennana ”The Sources of Soviet Conduct” w „Foreign Affairs”, znany
jako „artykuł X”. Autor scharakteryzował narastający konflikt między USA a ZSRR i wezwał do
powstrzymania komunizmu.
1947 - 1948 - w Chinach zwycięża rewolucja komunistyczna (na skutek wojny domowej
komunistyczna partyzantka pod wodzą Mao Zedonga pokonuje siły Kuomintangu Czang Kaj-szeka
[Jiang Jieshi], które zostają wyparte na Tajwan]
czerwiec 1950 - wybucha wojna koreańska (pochodna konfliktu interesów między USA a ZSRR,
zajmujących Płw. Koreański od końca II wojny)
2.Sytuacja w Japonii:
- kryzys żywnościowy, inflacja, strajki - rosną wpływy lewicy
- zmiana polityki amerykańskiej wobec Japonii:
styczeń 1948 - sekretarz armii Kenneth Royall oświadcza, że Amerykanie chcą zbudować silną
Japonię, która będzie stanowić „bastion antykomunistyczny” na Dalekim Wschodzie
październik 1948 - amerykańska Rada Obrony Narodowej podejmuje decyzję o wstrzymaniu
demonopolizacji japońskiej gospodarki i ściągania odszkodowań.
listopad 1948 - pozbawienie pracowników sektora państwowego prawa do strajku
grudzień 1948 - wykonano wyrok na siedmiu skazanych przez Trybunał Tokijski, ale wkrótce
potem wypuszczono z więzienia innych oskarżonych (m. in. Kishi Nobusuke, Kodama Yoshio,
Sasakawa Ryōichi)
podsumowanie: oskarżono 5700 osób, na karę śmierci skazano 984 (920 wyroków wykonano),
475 – dożywotnie więzienie
1949 – wybory: zwycięstwo Partii Demokratyczno- Liberalnej (56,7%), premierem ponownie
Yoshida Shigeru; klęska socjalistów (elektorat zawiedziony niekonsekwencją SPJ przerzucił głosy
na komunistów)
1
luty 1949 - linia Dodge’a (program zrównoważenia budżetu i stabilizacji gospodarki);
ustabilizowanie kursu jena (1$ = 360 ¥); złagodzenie ustawy antymonopolowej Katayamy –
reforma wymierzona również w osłabienie działalności związkowej (możliwość delegalizacji
protestujących organizacji)
maj 1949 - utworzenie Ministerstwa Handlu Zagranicznego i Przemysłu (MHZP)
1949-1951 - tzw. „czystka czerwonych” (Red Purge):
pretekst –wykolejenia pociągów w Mitace i Matsukawie oraz śmierć prezesa kolei – komuniści
oskarżeni o sabotaż
Objęła około 21 tys. działaczy komunistycznych i związkowych w instytucjach publicznych,
szkołach, mediach i przedsiębiorstwach prywatnych. Na uczelniach utrudniły ją akcje protestacyjne,
prowadzone przez Zengakuren (Ogólnojapońską Unię Samorządów Studenckich). MacArthur
zakazał działalności publicznej KPJ i redaktorom organu prasowego komunistów „Akahata”
(Czerwony Sztandar).
lipiec 1950 - MacArthur nakazuje utworzenie Rezerwowych Oddziałów Policji Państwowej
(75000 ludzi) i wzmocnienie Oddziałów Obrony Wybrzeża (powołane w 1948). Powód – 80000
żołnierzy USA wysłano do Korei – brak wystarczających sił do obrony Japonii. Powstaje zalążek
Sił Samoobrony. Początek remilitaryzacji Japonii.
1951 - MacArthur odwołany z Japonii przez prezydenta Trumana, jego miejsce zajmuje gen.
Matthew B. Ridgway, który rządzi do końca okupacji. McArthur skonfliktowany z Trumanem (od
1950 głównodow. sił USA w Korei, ale w 1951 odwołany i stamtąd na rzecz Ridgway'a).
Ridgway upoważnia rząd japoński do uchylania najbardziej dokuczliwych dekretów MacArthura.
2. Wojna koreańska (1950-1953) a odbudowa gospodarki japońskiej:
Japonia najdogodniejszą bazą przerzutową dla wojsk USA i głównym dostarczycielem
zaopatrzenia, zaplecza logistycznego, sprzętowego i łączności dla USA
Japończycy: załogi statków transportowych i zaopatrzeniowych USA oraz trałowców; na
bezpośredni udział Japończyków w wojnie nie zgodziła się Korea Płd.
GHQ anuluje wszelkie ograniczenia i zezwala na produkcję broni; ogółem „zamówienia
specjalne” na potrzeby walczących wojsk USA mają wartość około 1 mld dolarów
wpływy dewizowe z tytułu usług na rzecz wojny wynoszą 60-70% rocznie
zmiana struktury przemysłu; rozwinął się przemysł ciężki i chemiczny, włókienniczy odgrywa rolę
drugorzędną
Amerykanie w ramach rekompensaty za utratę rynków koreańskiego i chińskiego (narzucono
embargo) otworzyły dla Japonii własny rynek. Oferowały pomoc w postaci surowców, kapitału
i technologii. Wojna koreańska „darem niebios dla gospodarki japońskiej” (Yoshida).
szeroka kontrola państwa nad kierunkami rozwoju gospodarczego; MHZP przydziela kredyty
selektywnie tylko tym przedsiębiorstwom, które idą zgodnie z jego wytycznymi; praktyka
„naprowadzania administracyjnego” - nieformalny system wskazań, napomnień i nacisków
(również na granicy szantażu) na przedsiębiorstwa, żeby zachowywały się tak, jak rząd każe;
praktyka „zstępowania z niebios” [ amakudari ] – emerytowani urzędnicy państwowi podejmują
pracę w zarządach przedsiębiorstw.
3. Droga do zakończenia okupacji
1949 – decyzja USA o przedłużonej okupacji Okinawy; USA niechętne wycofaniu się z Japonii
(zbyt ważna strategicznie w obliczu zapędów ZSRR oraz wojny koreańskiej)
kwestia kluczowa – niepodległość Japonii przy zachowaniu baz USA na jej terenie (propozycja
Yoshidy 1950)
1951 – konferencja pokojowa w San Francisco; 8 XI podpisano traktat pokojowy z Japonią (bez
ZSRR, Polski i Czechosłowacji); Japonia ograniczona do 4 głównych wysp + kilkuset
pomniejszych, zrzeka się wszystkich terytoriów mandatowych sprzed wojny – statusu terytoriów
2
odebranych nie określono. W-y Riukiu i dalej na południe – powiernictwo ONZ, kontrolę adm.
sprawuje USA. Wycofanie wojsk okupacyjnych z terenu Japonii (lecz przewidziano możliwość
stacjonowania takowych na terytorium Japonii, jeśli poprosi ona państwo trzecie o pomoc).
w ostatnim dniu konferencji podpisano japońsko-amerykańskie porozumienie o bezpieczeństwie.
Choć USA nie udało się włączyć Japonii do zbiorowego systemu obrony, udało się utrzymać dość
szerokie przywileje armii USA w Japonii (stacjonowanie, możliwość użycia wojsk USA do celów
nie związanych bezpośrednio z obroną Japonii, udział w tłumieniu zamieszek wewnętrznych,
eksterytorialność żołnierzy USA – częściowo zmienione w 1952)
27 maja 1952 – zakończenie okupacji amerykańskiej
Większość reform okupacyjnych mało skuteczna – niekonsekwentnie realizowane, trafiły na trudny
okres, ponadto polityka USA wobec Japonii była niespójna i podporzadkowana wewnętrznym
interesom St. Zj., nie zaś dobru Japonii. Dobrze zorganizowana tylko reforma rolna.
Kultura – powrót do swobód „demokracji Taishō” (jazz, baseball, nocne kluby itp.); literatura – nurt
rozliczeń z II wojną, egzystencjalizm i dekadencja; rozkwit prasy i sztuki awangardowej;
równocześnie do 1949 – zakaz krytyki Ameryki (zakazano nawet publikacji amer. autorów, nie
pochlebnie odnoszących się do własnego kraju – np. Erskine Caldwell), cenzura wszystkiego, co
mogło się kojarzyć z nacjonalizmem i nietolerancją (nawet w tradycyjnych sztukach japońskich).
3
Zgłoś jeśli naruszono regulamin