TANIEC NA WÓZKACH
Taniec na wózkach jest niewątpliwie jedną z najefektywniejszych i najatrakcyjniejszych dyscyplin sportu osób niepełnosprawnych, którą każdorazowo ogląda liczna publiczność. Skąd taka popularność tej dyscypliny, która jeszcze do niedana uprawiana była w niewielu krajach i to bardziej amatorsko?
Ogólna charakterystyka i przepisy
Jest to bardzo specyficzna dyscyplina sportu, która oprócz emocji związanych ściśle z rywalizacją sportową dostarcza widzom, ale i samym zawodnikom wiele przeżyć i wrażeń natury estetycznej i wizualnej. Turnieje tańca to prawdziwe widowiska sportowo-artystyczne.
Taniec na wózkach możemy podzielić na dwie konkurencje:
· COMBI- gdzie jeden z tancerzy porusza się na wózku, drugi zaś to osoba sprawna, która tańczy w sposób „tradycyjny”, poruszając się na nogach.
· DUO- gdzie dwoje tancerzy porusza się na wózku.
Początkowo rywalizowano tylko i wyłącznie w kategorii COMBI, gdzie jeden z tancerzy poruszał się na wózku, jednakże z upływem czasu coraz odważniej zaczęły się pojawiać pary, gdzie obie tańczące osoby poruszały się na wózku.
Tancerze rywalizują miedzy sobą w dwóch stylach: latynoamerykańskim i standardowym. W każdym z tych tanecznych stylów mają oni do zaprezentowania pięć tańców, i tak wśród tańców latynoamerykańskich mamy okazję podziwiać Sambę, Cha-Chę , Rumbę, Passo doble i Jive`a. Tancerze rywalizujący w tańcach standardowych prezentują się kolejno w: Walcu Angielskim, Tangu, Walcu Wiedeńskim, Foxtrocie i Quickstepie.
Każdy z tych tańców ma oczywiście swoje osobne przepisy i zasady, m.in. właściwe tempo, czyli odpowiednią ilość taktów na minutę.
Sędziowie, oceniając pary, biorą pod uwagę takie same kryteria, jak przy ocenie par sprawnych, czyli: charakter tańca, rytm, technikę, figury taneczne, czyli to wszystko, co składa się na wartość techniczną tańca, jak również : choreografię, prezentację czy też charyzmę pary, co składa się na wartość artystyczną i wizerunek tancerzy.
HISTORIA
Taniec na wózkach jest stosunkowo młodą dyscypliną sportu osób niepełnosprawnych. Pierwsze oficjalne zawody międzynarodowe w tańcu na wózkach odbyły się w 1977 roku w Szwecji. Prekursorami tej dyscypliny są Szwecja, Holandia, Niemcy, Norwegia oraz kraje azjatyckie-Japonia.
W Polsce początki tańca na wózkach datują się na rok 1996, kiedy to powstał pierwszy klub tańca integracyjnego- Stowarzyszenie Rehabilitacji Tańca Integracyjnego Osób Niepełnosprawnych „Swing-Duet” z Warszawy. Do „Swing-Duetu” szybko dołączył drugi klub z Warszawy- Polskie Stowarzyszenie Tancerzy Niepełnosprawnych „Nasz Styl”. Te dwa stowarzyszenia dosyć szybko weszły w szeregi Polskiego Związku Sportu Niepełnosprawnych. W roku 1998 taniec na wózkach uznany został przez Międzynarodowy Komitet Paraolimpijski (IPC) za dyscyplinę paraolimpijską i od tego czasu wszystkie największe światowe imprezy odbywają się już pod auspicjami IPC. Niestety do dnia dzisiejszego taniec na wózkach nie znalazł się jeszcze w programie Igrzysk Paraolimpijskich.
KLASYFIKACJA
Jeżeli chodzi o podział tancerzy niepełnosprawnych, poruszających się na wózkach, to możemy rozróżnić dwie grupy, ze względu na sprawność i możliwości motoryczno-fizyczne danego tancerza. Każdy z tancerzy poruszających się na wózku oceniany jest przez klasyfikatorów funkcjonalno-medycznych. Biorą oni pod uwagę pięć elementów, a mianowicie:
·
· Kontrola koła w czasie jazdy nawóz ku, poprzez napędzeni i zatrzymanie koła ręką.
· Funkcja pchania, w kontakcie z ręką partnera
· Funkcja ciągnięcia, w kontakcie z ręką partnera
· Zakres ruchów całym ramieniem
· Obroty tułowia
Za każdy z tych elementów tancerz może otrzymać od 0 do 2 pkt. , przy czym 2 pkt. otrzymuje osoba, u której element funkcjonuje w sposób sprawny.
W ten sposób oceniane są obie strony ciała, tzn. prawa i lewa, czyli zawodnik może otrzymać podczas klasyfikacji od 0 do 20 pkt. Tancerze, którzy mieszczą się w granicach 0-14 pkt., czyli Ci bardziej poszkodowani zaliczani są do klasy I (LWD I), natomiast osoby, które otrzymały od 15 do 20 pkt. Startują w klasie II (LWD 2).
Należy w tym miejscu nadmienić, ze obecnie zdecydowanie więcej tancerzy rywalizuje w klasie II, gdyż osobom bardziej poszkodowanym o wiele ciężej jest poruszać się na wózku i być może z tego powodu również ciężej znaleźć sprawnego partnera dla nich. Również oni sami często zmuszeni SA zrezygnować z uprawnień tańca, z powodu postępującej choroby.
ZAWODY MIĘDZYNARODOWE I UDZIAŁ POLSKIEJ REPREZENTACJI
Pierwszym międzynarodowym startem naszych tancerzy były I Oficjalne Mistrzostwa Europy, które odbyły się w roku 1999 w Atenach, gdzie zdobyliśmy 4 medale, w tym Az dwukrotnie tytuł Mistrzów Europy (Marta Sikorska i Grzegorz Górniak).
Na I Oficjalnych Mistrzostwach Świata grupa naszych tancerzy bardzo mocno zaakcentowała swój udział. Zdobyliśmy 1-szy w historii tytuł Mistrzów Świata, a dokonali tego: Piotrek Iwanicki z Moniką Zawadzką. Od tego czasu we wszystkich największych imprezach na świecie, czyli: Mistrzostwach Świata, Europy, czy też Pucharach Świata nasi tancerze zdecydowanie dominują.
W październiku 2007 roku na Mistrzostwach Europy w Łomiankach nasza reprezentacja zdobyła rekordową liczbę 11 medali, kolejny raz potwierdzając swoją dominację na świecie. Podczas tych zawodów Mistrzami Europy zostali: Paweł Karpiński z Joanną Redą (dwukrotnie), Piotr Iwanicki z Dorotą Janowską i Marcin Błażejewski z Iwoną Wydrą.
Do tej pory zdobyliśmy następujące laury:
· Mistrzostwa Świata (Oslo 2000, Warszawa 2002, Tokio 2004, Arnhem 2006)
- 8 złotych medali
- 7 srebrnych medali
- 5 brązowych medali
· Mistrzostwa Europy (Ateny 1999, Arnhem 2001, Mińsk 2003, Łomianki 2007)
- 9 złotych medali
- 9 srebrnych medali
- 10 brązowych medali
YourHeadHunter