Steel Danielle - Zoja.pdf - Danielle STEEL - LadyHenrietta

DANIELLE STEEL

ZOJA

(Zoya)

Przełożyła Anita Jagodzińska

Kochany Maksie

Nigdy nie bądź za młody i nigdy zbyt stary,

niech sił ci zawsze wystarczy

by żyć, kochać, poznawać,

obdarzaj miłością,

bądź pełen dobroci.

Niech ci życie udziela swych licznych błogosławieństw

i niech cię nie obarcza

zbyt wielkim ciężarem.

Obyś miał wiatr za plecami

i słońce w głębi duszy,

naszą miłość nieś w sercu

teraz i po wsze czasy.

Tobie i Twojemu Tatusiowi,

moje serce zawsze Wam oddane,

moja miłość i życie

zawsze należą do Was.

D. S.

Zoja

Wędrówka po świecie

urzekające miejsca,

twarze

niezapomniane

przeszłości,

gasnący szept,

obrazy

jak chmury

przepływają

przez pamięć

życie

tak ją nazywali,

nieustanne

przemijanie,

już nigdy

nie będzie

jak dawniej,

pałace,

wspomnienia,

marzenia,

mapa tego

co było

i co mogło

się zdarzyć

na co kiedyś patrzyła

czarowne życie

pałace

i bale,

wszystko upadło

stopniało

jak śnieg,

odeszło

tak szybko

jak przelotny deszcz,

muzyka,

piękno,

ból

i śmiech

przyjaciele

odeszli w cień,

wspomnienia

jakby tkane z mgły,

delikatne

niczym

policzków jej

atłas,

całe życie minęło

trzeba szukać

od nowa

wszystko trwało

tak krótko,

cicha, rzewna

piosenka zimowa,

otulona miłością

jak płaszczem,

żywot

płomienia

gorący,

lecz

jakże szybko

gaśnie.

CZĘŚĆ 1

SANKT PETERSBURG

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Zoja przymknęła oczy, gdy trojka pędziła po ściętej lodem ziemi. Puszyste płatki

śniegu muskały jej policzki wilgotnymi pocałunkami i zamieniały jej rzęsy w koronki.

Zasłuchała się w rozkołysane dźwięki dzwoneczków. Były dla niej jak muzyka pełna

słodyczy. Kochała ich brzmienie od dziecka. Jako siedemnastolatka czuła się już dorosła, była

prawie kobietą, ale kiedy Fiodor popędzał swoim batem lśniące, czarne konie... szybciej...

coraz szybciej... przez śnieg, miała uczucie, że wciąż jest małą dziewczynką. Kiedy otworzyła

oczy, widać już było wioskę, za którą znajdowało się Carskie Sioło. Uśmiechnęła się do

siebie, gdy udało się jej wypatrzyć bliźniacze pałace w oddali, i zsunęła jedną z grubych,

podszytych futrem rękawiczek, by zobaczyć, ile czasu minęło. Obiecała matce, ze wróci do

domu na kolację... i wróci... jeżeli pogawędki nie przeciągną się zbyt długo, ale... czy mogły

się nie przeciągnąć? Maria była jej najdroższą przyjaciółką, bliską jak siostra.

Stary Fiodor obejrzał się i uśmiechnął, widząc jak ona śmieje się podekscytowana.

Dzień był wspaniały. Lekcje baletu zawsze sprawiały jej radość. Taniec to była dla niej

wyjątkowa przyjemność, jej pasja od wczesnego dzieciństwa; czasami zwierzała się Marii w

tajemnicy, że najchętniej uciekłaby do Teatru Maryjskiego, by mieszkać tam i ćwiczyć dniami

i nocami jak inne tancerki. Sama myśl o tym wywołała uśmiech na jej twarzy. O takim

marzeniu nie można było nawet głośno mówić. Ludzie z jej sfery nie zostawali zawodowymi

tancerzami. Ale miała dar do tańca, wiadomo było o tym, odkąd ukończyła pięć lat. Lekcje z

madame Nastową umożliwiały jej uczenie się tego, co lubiła najbardziej. Ciężko pracowała,

ćwicząc przez wiele godzin i wyobrażając sobie, że pewnego dnia odkryje ją wielki mistrz

Fokin. Wkrótce myśli jej oderwały się od baletu i powróciły do przyjaciółki z dzieciństwa,

kiedy trojka mknęła przez wieś na spotkanie z kuzynką Marią. Ojciec Zoi, Konstanty, i car

byli dalekimi kuzynami i, podobnie jak matka Marii, jej matka była również Niemką.

Wszystko łączyło ją z Marią, wspólne pasje, sekrety. W dzieciństwie dzieliły te same lęki i te

same zachwyty. Musiała się z nią teraz zobaczyć, nawet wbrew obietnicy danej matce. Głupio

byłoby nie spotkać się z nią. Nie będzie odwiedzała pozostałych dzieci w pokoju chorych, ale

Maria była zupełnie zdrowa. Poprzedniego dnia przesłała Zoi wiadomość, że jest przeraźliwie

znudzona chorobą całego rodzeństwa. Nie było to w końcu niepoważnego, zwykła odra.

Fiodor pokrzykiwał na trzy czarne konie, a idący drogą chłopi rozpierzchali się, gdy trojka

mijała ich w pędzie. Jako chłopiec pracował dla jej dziadka, a przed nim pracował dla ich

rodziny jego ojciec. Gotów był dla Zoi narazić się na gniew jej ojca i chłodną, milczącą

Steel Danielle - Zoja.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: