mózg działa jak internet.docx

mózg działa jak internet

Mózg okazuje się być ogromną siecią połączeń, podobną do internetu - wynika z najnowszych badań. Jest to sprzeczne z XIX-wiecznym wyobrażeniem struktury mózgu, który wciąż był popularny w neurologii - informuje serwis BBC.

Nowa technika śledzenia sygnałów w malutkich obszarach mózgu ujawniła połączenia pomiędzy regionami związanymi ze stresem, depresją i apetytem.

Badanie opublikowane w "Proceedings of the National Academy of Sciences" może doprowadzić do stworzenia pełnej mapy układu nerwowego.

Larry Swanson i Richard Thompson z University of Southern California, w Los Angeles, wyodrębnili małą część szczurzego mózgu w jądrze półleżącym, regionie mózgu związanym z przyjemnością i nagrodą.

Ich technika opiera się na umocowaniu "wskaźnika" na określonym punkcie tkanki mózgowej. Są to cząsteczki, które nie zakłócają ruchu sygnałów przebiegających przez tkankę, ale mogą być zidentyfikowane przy pomocy mikroskopu.

Nowością jest, że naukowcy umieścili dwa wskaźniki w tym samym punkcie, w tym samym czasie: pierwszy pokazał gdzie sygnał podąża, a drugi wskazał skąd przybywa. Nawiązanie kontaktu ujawniło cztery poziomy połączenia.

Jeśli mózg ma hierarchiczną strukturę, jak duża firma, to diagram, ukazujący skąd i dokąd podążają sygnały, powinien pokazać proste linie biegnące niezależnie od regionów prosto do centralnego "procesora", jak do szefa firmy.

Jednak zamiast tego naukowcy zobaczyli pętle pomiędzy różnymi regionami, sprzężone zwrotnie i bezpośrednio związane z obszarami, z którymi uważa się, że nie mają relacji. Obraz ten lepiej pasuje do modelu ogromnej sieci, takiej jak internet.

Tak wysoce sprzężona struktura stanowiła przez jakiś czas hipotezę i mogła okazać się silnym narzędziem w analizie, dotyczącej tego, jak mózg przetwarza informacje. Jednak, do tej pory, nie zostało to zademonstrowane doświadczalnie.

Profesor Swanson twierdzi, że współczesna literatura poświęcona neurologii może zaskoczyć, tym jak bardzo zdominowana jest przez sposób myślenia, który cofa nas do XIX wieku.

Praca ukazuje zaledwie jeden, mały przykład z ogromnej liczby połączeń obecnych w mózgu nawet małego ssaka. Jednak, przez odwzorowanie nieco nakładających się map różnych regionów, będzie można uzyskać dużo większy obraz.