Kodeks karny wykonawczy.pdf

©Kancelaria Sejmu

s. 1/100

USTAWA

z dnia 6 czerwca 1997 r.

Kodeks karny wykonawczy

Opracowano na pod-

stawie: Dz. U. z 1997

r. Nr 90, poz. 557, Nr

160, poz. 1083, z 1999

r. Nr 83, poz. 931, z

2000 r. Nr 60, poz.

701, Nr 120, poz.

1268, Nr 122, poz.

1318, z 2001 r. Nr 98,

poz. 1071, Nr 111,

poz. 1194, Nr 151,

poz. 1686, z 2002 r.

Nr 74, poz. 676, Nr

121, poz. 1033, Nr

200, poz. 1679, z 2003

r. Nr 111, poz. 1061,

Nr 142, poz. 1380, Nr

179, poz. 1750, z 2004

r. Nr 93, poz. 889, Nr

210, poz. 2135, Nr

240, poz. 2405, Nr

243, poz. 2426, Nr

273, poz. 2703, z 2005

r. Nr 163, poz. 1363,

Nr 178, poz. 1479, z

2006 r. Nr 104, poz.

708, Nr 226, poz.

1648, z 2007 r. Nr

123, poz. 849, z 2008

r. Nr 96, poz. 620, Nr

214, poz. 1344, z 2009

r. Nr 8, poz. 39, Nr

22, poz. 119, Nr 62,

poz. 504, Nr 98, poz.

817, Nr 108, poz. 911,

Nr 115, poz. 963, Nr

190, poz. 1475, Nr

201, poz. 1540, Nr

206, poz. 1589, z 2010

r. Nr 40, poz. 227, Nr

125, poz. 842, Nr 182,

poz. 1228.

CZĘŚĆ OGÓLNA

Rozdział I

Zakres obowiązywania

Art. 1.

§ 1. Wykonywanie orzeczeń w postępowaniu karnym, w postępowaniu w sprawach

o przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe i w postępowaniu w sprawach

o wykroczenia oraz kar porządkowych i środków przymusu skutkujących po-

zbawienie wolności odbywa się według przepisów niniejszego kodeksu, chyba

że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. W postępowaniu wykonawczym w kwestiach nie uregulowanych w niniejszym

kodeksie stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego.

Rozdział II

Organy postępowania wykonawczego

Art. 2.

Organami postępowania wykonawczego są:

1) sąd pierwszej instancji,

2) sąd penitencjarny,

3) prezes sądu lub upoważniony sędzia,

4) sędzia penitencjarny,

5) dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, a także dyrektor okręgowy i

Dyrektor Generalny Służby Więziennej albo osoba kierująca innym zakła-

dem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego oraz ko-

misja penitencjarna,

6) sądowy kurator zawodowy,

2010-12-10

©Kancelaria Sejmu

s. 2/100

7) sądowy lub administracyjny organ egzekucyjny,

8) urząd skarbowy,

9) odpowiedni terenowy organ administracji rządowej lub samorządu teryto-

rialnego,

10) inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeń.

Art. 3.

§ 1. Sąd, który wydał orzeczenie w pierwszej instancji, jest właściwy również w po-

stępowaniu dotyczącym wykonania tego orzeczenia, chyba że ustawa stanowi

inaczej.

§ 2. W sprawach zastrzeżonych w niniejszym kodeksie dla sądu penitencjarnego

właściwy jest ten sąd penitencjarny, w którego okręgu przebywa skazany, chyba

że ustawa stanowi inaczej. Sądem penitencjarnym jest sąd okręgowy.

§ 3. W stosunku do osób skazanych przez sąd wojskowy, w sprawach określonych w

§ 2, orzeka wojskowy sąd garnizonowy.

§ 4. (uchylony).

§ 5. (uchylony).

Rozdział III

Skazany

Art. 4.

§ 1. Kary, środki karne, zabezpieczające i zapobiegawcze wykonuje się w sposób

humanitarny, z poszanowaniem godności ludzkiej skazanego. Zakazuje się sto-

sowania tortur lub nieludzkiego albo poniżającego traktowania i karania skaza-

nego.

§ 2. Skazany zachowuje prawa i wolności obywatelskie. Ich ograniczenie może wy-

nikać jedynie z ustawy oraz z wydanego na jej podstawie prawomocnego orze-

czenia.

Art. 5.

§ 1. Skazany jest podmiotem określonych w niniejszym kodeksie praw i obowiąz-

ków.

§ 2. Skazany ma obowiązek stosować się do wydanych przez właściwe organy pole-

ceń zmierzających do wykonania orzeczenia.

Art. 6.

§ 1. Skazany może składać wnioski o wszczęcie postępowania przed sądem i brać w

nim udział jako strona oraz wnosić zażalenia na postanowienia wydane w postę-

powaniu wykonawczym, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Skazany może składać wnioski, skargi i prośby do organów wykonujących

orzeczenie.

§ 3. Jeżeli wnioski, o których mowa w § 1 i 2, oraz skargi i prośby, o których mowa

w § 2, oparte są na tych samych podstawach faktycznych, właściwy organ może

wydać zarządzenie o pozostawieniu ich bez rozpoznania.

2010-12-10

©Kancelaria Sejmu

s. 3/100

Art. 7.

§ 1. Skazany może zaskarżyć do sądu decyzję organu wymienionego w art. 2 pkt 3–6

i 10 z powodu jej niezgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

§ 2. Skargi rozpoznaje sąd właściwy zgodnie z art. 3. W sprawach dotyczących od-

bywania kary pozbawienia wolności, kary aresztu, kary porządkowej, środka

przymusu skutkującego pozbawienie wolności, wykonywania orzeczenia o wa-

runkowym przedterminowym zwolnieniu oraz środka zabezpieczającego pole-

gającego na umieszczeniu w zakładzie zamkniętym sądem właściwym jest sąd

penitencjarny.

§ 3. Skarga na decyzję, o której mowa w § 1, przysługuje skazanemu w terminie 7

dni od dnia ogłoszenia lub doręczenia decyzji; decyzję ogłasza się lub doręcza

wraz z uzasadnieniem i pouczeniem o przysługującym skazanemu prawie, ter-

minie i sposobie wniesienia skargi. Skargę wnosi się do organu, który wydał za-

skarżoną decyzję. Jeżeli organ, który wydał zaskarżoną decyzję, nie przychyli

się do skargi, przekazuje ją wraz z aktami sprawy bezzwłocznie do właściwego

sądu.

§ 4. Sąd powołany do rozpoznania skargi może wstrzymać wykonanie zaskarżonej

decyzji. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.

§ 5. Po rozpoznaniu skargi sąd orzeka o utrzymaniu w mocy, uchyleniu albo zmianie

zaskarżonej decyzji; na postanowienie sądu zażalenie nie przysługuje.

Art. 8.

§ 1. W postępowaniu wykonawczym skazany może korzystać z pomocy obrońcy

ustanowionego w tym postępowaniu.

§ 2. W postępowaniu przed sądem skazany musi mieć obrońcę, jeżeli:

1) jest głuchy, niemy lub niewidomy,

2) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności,

3) nie ukończył 18 lat,

4) nie włada językiem polskim.

§ 3. Skazany pozbawiony wolności może porozumiewać się ze swoim obrońcą lub

pełnomocnikiem będącym adwokatem lub radcą prawnym podczas nieobecności

innych osób. Korespondencja z tymi osobami nie podlega cenzurze i zatrzyma-

niu, a rozmowy w trakcie widzeń i telefoniczne nie podlegają kontroli. Nadzór

nad korespondencją z obrońcą może być wykonany przez otwarcie listu wyłącz-

nie wtedy, gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że list zawiera przedmioty,

których dotyczy zakaz posiadania, przechowywania, przekazywania, przesyłania

lub obrotu. Czynności otwarcia dokonuje się w obecności skazanego i zawiada-

mia się o niej sędziego penitencjarnego podając, jej powód i wynik. Przepis art.

225 § 3 Kodeksu postępowania karnego stosuje się odpowiednio.

2010-12-10

©Kancelaria Sejmu

s. 4/100

Rozdział IV

Postępowanie wykonawcze

Oddział 1

Wykonywanie orzeczeń

Art. 9.

§ 1. Postępowanie wykonawcze wszczyna się bezzwłocznie, gdy orzeczenie stało się

wykonalne.

§ 2. Orzeczenie staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, chyba że ustawa

stanowi inaczej.

Art. 10.

§ 1. Policja w zakresie postępowania wykonawczego wykonuje polecenia sądu.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Żandarmerii Wojskowej oraz

dowódcy wojskowego, jeżeli skazany jest żołnierzem.

§ 3. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do Agencji Bezpieczeństwa We-

wnętrznego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej oraz in-

nych organów, jeżeli postępowanie wykonawcze dotyczy spraw, które zgodnie z

przepisami prawa należą do ich właściwości.

§ 4. Organy i instytucje państwowe, organy samorządu terytorialnego oraz stowarzy-

szenia i organizacje społeczne w zakresie swojego działania udzielają pomocy

organom wykonującym orzeczenia.

Art. 11.

[§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze

wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z datą je-

go uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do wykonywa-

nia orzeczenia. Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego

orzeczenie wraz z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporządzone i nie zawiera in-

formacji niejawnych stanowiących tajemnicę państwową, oraz dane zawierające

imię, nazwisko i adres pokrzywdzonego.]

<§ 1. Sąd, kierując orzeczenie do wykonania, przesyła jego odpis lub wyciąg, ze

wzmianką o wykonalności, a w wypadku orzeczenia prawomocnego – z da-

tą jego uprawomocnienia się, odpowiedniemu organowi powołanemu do

wykonywania orzeczenia. Sąd przesyła dyrektorowi zakładu karnego lub

aresztu śledczego orzeczenie wraz z uzasadnieniem, jeżeli zostało sporzą-

dzone i nie zawiera informacji niejawnych o klauzuli tajności „tajne”

lub „ściśle tajne”, oraz dane zawierające imię, nazwisko i adres pokrzyw-

dzonego.>

§ 2. Sąd pierwszej instancji po wydaniu wyroku skazującego przesyła dyrektorowi

zakładu karnego lub aresztu śledczego posiadane w sprawie informacje dotyczą-

ce osoby skazanego, w tym dane o uprzedniej karalności oraz zastosowanych

wobec niego środkach wychowawczych lub poprawczych, informacje pozwala-

jące na identyfikację skazanego, a w szczególności numer Automatycznego Sys-

temu Identyfikacji Daktyloskopijnej (AFIS), numer ewidencyjny Powszechnego

Nowe brzmienie § 1

w art. 11 wchodzi w

życie z dn. 2.01.2011

r. (Dz. U. z 2010 r.

Nr 182, poz. 1228).

2010-12-10

s. 5/100

Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL), rysopis oraz opis zna-

ków szczególnych i tatuaży, a także zdjęcie skazanego, odpisy orzeczeń i opinii

lekarskich oraz psychologicznych, w tym stwierdzających u skazanego uzależ-

nienia od alkoholu, środków psychotropowych i odurzających, a także informa-

cje dotyczące popełnienia przestępstwa określonego w art. 197–203 Kodeksu

karnego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych, a po uprawomoc-

nieniu się wyroku, na wniosek dyrektora zakładu lub aresztu – również akta są-

dowe.

§ 3. Minister Sprawiedliwości, w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej,

określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji przesyłanych

dyrektorowi zakładu karnego lub aresztu śledczego, o których mowa w § 2, ma-

jąc na uwadze konieczność zebrania danych osobopoznawczych niezbędnych do

dokonania prawidłowej klasyfikacji skazanego dla indywidualnego z nim postę-

powania zmierzającego do realizacji celów jakim ma służyć wykonanie kary

pozbawienia wolności.

§ 4. W razie skazania tymczasowo aresztowanego lub osoby odbywającej karę po-

zbawienia wolności, sąd zawiadamia o tym odpowiednio dyrektora aresztu

śledczego lub zakładu karnego.

§ 5. Organ, o którym mowa w § 1, zawiadamia sąd o przystąpieniu do wykonania

orzeczenia oraz o zakończeniu jego wykonywania.

Art. 12.

O prawomocnych skazaniach osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej

lub służby w formacjach obrony cywilnej na karę pozbawienia wolności bez zawie-

szenia jej wykonania, jak również o zmianach dotyczących wykonywania kary po-

zbawienia wolności, sąd zawiadamia również organy właściwe w sprawach po-

wszechnego obowiązku obrony, na zasadach i w trybie określonych w odrębnych

przepisach.

Art. 13.

§ 1. Organ wykonujący orzeczenie oraz każdy, kogo orzeczenie bezpośrednio doty-

czy, może zwrócić się do sądu, który je wydał, o rozstrzygnięcie wątpliwości co

do wykonania orzeczenia lub zarzutów co do obliczenia kary.

§ 2. (uchylony).

§ 3. Na postanowienie w przedmiocie określonym w § 1 zażalenie przysługuje rów-

nież organowi określonemu w art. 2 pkt 5–10 oraz każdemu, kogo orzeczenie

bezpośrednio dotyczy.

Art. 14.

§ 1. W postępowaniu wykonawczym organ wykonujący orzeczenie może zarządzić

zebranie informacji dotyczących skazanego, w szczególności w drodze wywiadu

środowiskowego przeprowadzonego przez kuratora sądowego. W razie uzasad-

nionych wątpliwości co do tożsamości skazanego organ wykonujący orzeczenie

może zażądać ustalenia jego tożsamości przez Policję.

§ 2. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z

ministrem właściwym do spraw wewnętrznych i z Ministrem Obrony Narodo-

wej, inne organy powołane do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego,

uwzględniając w szczególności jego zakres oraz tryb przeprowadzania.

2010-12-10

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: