WYKŁAD IV
1. POJĘCIE POLITYKI FINANSOWEJ
To działalność podmiotu ekonomicznego, który dąży do osiągnięcia określonych celów za pomocą narzędzi pieniężnych.
Jest domeną państwa, gdyż podmioty ekonomiczne inne niż państwo nie mają pełnej suwerenności w odniesieniu do kwestii finansowych, takich jak: tworzenie pieniądza, ustalanie stóp procentowych, stawek podatkowych, stawek celnych itp. Inne podmioty niż państwo są tylko przedmiotem polityki finansowej.
2. PRZEDMIOT POLITYKI FINANSOWEJ
Poprzez zmiany w systemie finansowym dokonać zmian w realnej sferze gospodarki, a więc w sferze produkcji, eksportu, spożycia, inwestycji, zatrudnienia itp.
3. CELE POLITYKI FINANSOWEJ:
Uniwersalne cele:
ü wzrost gospodarczy (wzrost PKB)
ü stworzenie miejsc pracy (walka z bezrobociem)
ü stabilizacja gospodarki – ograniczenie wahań cykli koniunkturalnych
ü wspieranie konkurencyjności gospodarki
ü zachowanie realnej wartości pieniądza (walka z inflacją)
ü bezpieczeństwo wew. sys.fin., czyli zachowanie płynności sys.fin
ü bezpieczeństwo zew. sys.fin., czyli wzmacnianie pozycji walutowej kraju, utrzymywanie wiarygodności finansowej kraju na arenie międzynarodowej
Specyficzne cele:
ü minimalizowanie stopnia zadłużenia wewnętrznego kraju
ü minimalizowanie stopnia zadłużenia zagranicznego
ü kształtowanie polityki kursu walutowego
ü wdrażanie finansowych instrumentów polityki handlowej kraju
4. RODZAJE POLIT.FINANSOWEJ
a) polit.monetarna (pieniężna)
b) polit.fiskalna
5. POLITYKA FISKALNA - polega na wykorzystaniu przez państwo dochodów i wydatków budżetowych do stymulującego lub hamującego oddziaływania na koniunkturę gospodarczą.
Głównym celem polityki fiskalnej jest zapewnienie pełnego zatrudnienia oraz zapobieganie inflacji przez odpowiednie regulowanie wielkości wydatków krajowych (prywatnych i rządowych).
Podstawowymi instrumentami polityki fiskalnej są:
ü Polityka kredytowa (inwestycyjna) - W okresie kryzysu gospodarczego państwo może stymulować popyt przez wzrost inwestycji Wzrost ten jest możliwy pod warunkiem występowania tanich źródeł finansowania się podmiotów ekonomicznych na rynku. Sprzyja temu polityka obniżania stopy procentowej, obniżania stopy rezerw obowiązkowych, zamawiania inwestycji publicznych, gwarantowania zaciągania kredytów przez podmioty ekonomiczne.
ü Polityka podatkowa - W okresie kryzysu gospodarczego należałoby zmniejszać stopę podatkową, by większe zasoby pieniężne pozostały w przedsiębiorstwach i mogły być przekształcone w inwestycje. Wprowadzać systemy amortyzacji dające wzrost zasobów pieniężnych przedsiębiorstw (np. systemy amortyzacji przyspieszonej). W okresie rozkwitu gospodarki państwo powinno postępować odwrotnie.
ü Planowanie gospodarcze - W gospodarce rynkowej planowanie ma charakter indykatywny. Dzięki niemu przedsiębiorcy i organy państwowe wiedzą, jakie warunki są niezbędne do utrzymania równowagi gospodarczej.
ü Tworzenie silnego sektora publicznego - Państwo powinno inwestować w określone, niskorentowne dziedziny życia społeczno-gospodarczego lub wspierać (wspomagać) tych przedsiębiorców, którzy zdecydują się na inwestycje w te dziedziny. Subsydiowanie organizacji pozarządowych, społecznie użytecznych..
junosza1755