Rosamunde Pilcher - Wrzesien.pdf - Pilcher Rosamunde - glinka7-1987

ROSAMUNDE PILCHER

ZangielskiegoprzełoŜyłBogdanBaran

ŚwiatKsiąŜki

MAJ

Wtorek,trzeci

Na początku maja w Szkocji nastały w końcu ciepłe dni. Zima

trzymała stalowymi palcami o wiele za długo, niechętna do

osłabieniaokrutnegouścisku.Przezcałyczasprzenikliwywiatrdąłz

północnego zachodu, szarpał pierwsze kwiaty zawilców i spalał na

brązowoŜółtetrąbkiŜonkili.ŚniegmroziłwierzchołkiwzgórzileŜał

w kotlinkach, a farmerzy zmartwieni opóźnieniem wypasu wieźli

ciągnikamiresztkipaszynagołepola,naktórychjejmalejącesterty

walałysięwszałasachokamiennychścianach.

Nawet dzikie gęsi, które zwykle odlatywały pod koniec marca,

opóźniały swój powrót do arktycznych siedlisk. Ostatni sznur

zniknąłokołopołowykwietnia;niosącswójkrzykgdzieśnapółnocw

nieznane niebiosa, frunął tak wysoko, Ŝe podobne grotom strzał

formacjewydawałysiękruchejakpajęczynynawietrze.

Apotem,wciągujednejnocy,kapryśnygórskiklimatzłagodniał.

Wiatr zmienił kierunek na południowy, niosąc wraz z wonią

wilgotnej ziemi i kiełkujących roślin błogie powiewy i dobrą

pogodę, którą reszta kraju cieszyła się juŜ od tygodni. Krajobraz

przyodziałsięwmiłą,trawiastązieleń,białedrzewadzikichczereśni

wydobyły się ze swego pognębienia, nabrały ducha i rozpręŜały

gałęziewemgleśnieŜnobiałychpłat

ków.Wiejskieogródkiwszystkienarazzaczęłypączkowaćbarwami

— Ŝółty, kwitnący zimą jaśmin, fioletowy krokus i głęboki błękit

podobnych do winogron kwiatów hiacyntu. Odezwały się ptaki, a

słońceporazpierwszyodjesienizsyłałoprawdziweciepło.

KaŜdegoranka,słońceczysłota,VioletAirdwędrowaładowsi

po zakupy ze sklepu pani Ishak: kwartę mleka, „Timesa" i inne

drobneartykułypotrzebnedopodtrzymaniaŜyciasamotnej starszej

pani. Tylko niekiedy w otchłaniach zimy, gdy śnieg piętrzył

ogromne zaspy, a lód stawał się zdradliwy, powstrzymywała się od

tego ćwiczenia, wyznając zasadę, Ŝe rozwaga jest lepszą stroną

dzielności.

Nie była to łatwa wędrówka. Pół miii stromą drogą wśród pól,

które kiedyś stanowiły park w Croy, posiadłości Archiego

Balmerina, a potem trudne pół mili powrotnej wspinaczki. Miała

samochód i z powodzeniem mogła go uŜyć, ale jednym z jej

przekonańbyło,Ŝekiedywślizgujesięstarość,aczłowiekzacznie

uŜywać auta na krótkich trasach, to grozi mu straszne

niebezpieczeństwoutratywładzywnogach.

Wciągudługichmiesięcyzimymusiałanatęwyprawęzawijaćsię

w warstwy odzieŜy. Grube kozaki, swetry, nieprzemakalna kurtka,

szal,rękawiczki,wełnianykapelusznaciągniętygłębokoaŜpouszy.

TegoranamiałanasobietweedowąspódnicęidzierganyŜakiet.Szła

z gołą głową. Słońce dodawało jej otuchy i energii, wzbudzało

poczucie ponownej młodości, a brak skrępowania więzami odzieŜy

przypominałjejdziecięcezadowolenie,gdyopadałyczarnewełniane

pończochy i czuło się przyjemny powiew chłodnego powietrza na

gołychnogach.

Wiejski sklep był tego dnia pełen ludzi i musiała chwilę

czekać na obsługę. Nie przeszkadzało jej to, bo miała okazję

do tego, by pogawędzić z innymi klientami, wśród których

kaŜda twarz była jej znajoma, zachwycić się pogodą, zapytać

o czyjąś matkę, poobserwować chłopca, jak z bolesnym na

mysłem wybiera paczuszkę mieszanki „Dolly", za którą za

płaci z własnych pieniędzy. Nie spieszył się. Pani Ishak cze

kała z uprzejmą cierpliwością, aŜ się zdecyduje. Gdy to wre

szcie uczynił, włoŜyła mieszankę do papierowej torebki

iwzięłaodniegopieniądze.

— Nie zjedz wszystkiego na raz, bo powypadają ci ząbki —

ostrzegłago.—Dzieńdobry,paniAird.

— Dzieńdobry,paniIshak.CóŜzapięknyporanek!

— Nie mogłam uwierzyć własnym oczom, Ŝe świeci słońce. —

Zwykle pani Ishak, wygnana w ten północny klimat spod

bezlitosnegosłońcaMalawi,byłazakutanawŜakietyitrzymałapod

ladą grzejnik parafinowy, do którego się tuliła, ilekroć nastawała

chwila spokoju. Tego rana wyglądała jednak na znacznie

szczęśliwszą.—Mamnadzieję,Ŝeniezrobisięznówzimno.

— Nie sądzę. Przyszło lato. A, dziękuję, moje mleko i gazeta.

Edie chciałaby pastę do mebli i rolkę papierowego ręcznika. Ja

chybawezmęzesześćjaj.

— Jeśli ma pani za cięŜki koszyk, to mogę podesłać do pani

mojegomęŜasamochodem.

— Nie,damsobieradę,dziękujęserdecznie.

— Wędrujepanikawałdrogi.

Violetuśmiechnęłasię.

— Alejakietodlamniezdrowe!

Obładowana, raz jeszcze wyruszyła ku domowi, ku Pennyburn.

Chodnikiem wzdłuŜrzędów niskichdomówooknach migoczących

odbitym blaskiem słońca i drzwiach otwartych na świeŜe, ciepłe

powietrze,potemprzezbramęCroyizpowrotemnawzgórze.Była

todrogaprywatna,tylnydojazdduŜegodomu;Pennyburnstałonad

niąwjejpołowie,przylegającdoniejjednąstroną,odinnychstron

otoczone stromymi polami. Dochodziło się schludną dróŜką wśród

gęstego bukowego Ŝywopłotu. Z ulgą docierało się zawsze do

zakrętu,bystwierdzić,ŜenietrzebajuŜdalejsięwspinać.

VioletprzełoŜyłazjednejrękidodrugiejnadmierniejuŜciąŜący

kosz i zaczęła robić plany na resztę dnia. Tego rana wypadała

pomoc Edie, co oznaczało, Ŝe Violet moŜe wycofać się z domu i

zająć ogrodem. Ostatnio nawet dla niej było za zimno na ogród i

powstały spore zaniedbania. Trawnik wyglądał na utłamszony

długą zimą. MoŜe powinna go nieco spulchnić i dać mu trochę

powietrza.Potem trzebabyrozwieźćponowejgrządceróŜwielką

pryzmę troskliwie odŜywianego kompostu. Ta perspektywa

napełniła ją poczuciem radości. Nie mogła się juŜ doczekać, kiedy

zaczniepracę.

Rosamunde Pilcher - Wrzesien.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: