Śliwowica.pdf

Śliwowica

Śliwowica to destylat śliwki o słowiańskim rodowodzie. Produkuje się go w Europie środkowo-wschodniej oraz na

Półwyspie Bałkańskim. Kraje najczęściej łączone z trunkiem to Serbia, Jugoslawia, Izrael, Chorwacja, Węgry,

Czechy oraz Polska (Śliwowica Łącka). Wielu ludzi określa śliwowicę jako śliwkowy winiak lub śliwkową brandy.

Trunkowi temu jest jednak bliżej do rakiji .

Rozkwit tradycyjnych metod produkcji napoju oraz różnorodność regionalnych odmian spowodowana jest

łatwością wyrobu oraz dużą dostępnością surowców potrzebnych do otrzymania Śliwowicy. W Polsce,

niezalegalizowana produkcja trunku uchodzi domowym destylatorom na sucho dzięki akceptowanej przez rząd

umowie społecznej, według której, na zasadzie przymrużenia oka, odpowiednie organy „ścigają” nielegalnych

producentów Śliwowicy bardzo nieudolnie…

Nazwa

Etymologia nazwy trunku związana jest z jego pochodzeniem i tradycyjnie jedynym produktem dopuszczalnym

przy produkcji – śliwką . Korzenie terminu sięgają południowosłowiańskiego wyrazu: šljiva (lub sliva), który

oznacza właśnie śliwkę . Z wyrazu tego wywodzą się znacjonalizowane wariacje na temat trunku ze śliwki ; serbska

„šljivovica”, bułgarska slivovica czy polska śliwowica to tylko niektóre z nich.

Ogólnie przyjęta nazwa, Slivovitz – to niemieckie tłumaczenie południowosłowiańskich wersji.

Historia i pochodzenie śliwowicy

Po wielu zażartych kłótniach między bałkańskimi nacjami o to, czyim narodowym trunkiem będzie Slivovitz oraz

komu przyznać prawa do posługiwania się nazwą wraz z wyłącznością produkcji, w 2007 roku Unia Europejska

wystosowała pewnego rodzaju kompromis polegający na ogłoszeniu oficjalnej nazwy rodzajowej trunku –

Slivovitz. Rozwiązanie to daje możliwość poszczególnym krajom do ubiegania się o zarejestrowanie ich

narodowych odmian dzięki umieszczeniu odpowiedniego przymiotnika przed nazwą ogólną.

Serbia oficjalnie złożyła wniosek o uznanie swojej „Serbskiej Śliwowicy” (Srpska šljivovica) jako trunku trunku

narodowego. Przypuszcza się, że śliwowica ma właśnie serbskie pochodzenie. Kraj ten szczyci się największą

ilością jej rodzajów oraz owocnymi plonami najlepszych śliwek do produkcji tego alkoholu. Oficjalnie

zarejestrowaną śliwowicę produkuje także słowacja.

Proces produkcji śliwowicy

Tak jak w przypadku wielu alkoholi, drogi tradycjonalistów i zwolenników nowych technologii rozchodzą się już na

samym początku. Puryści uważają, ze jedyne dopuszczalne źródło cukru przy produkcji śliwowicy to śliwki

węgierki i nie akceptują dodatków innych owoców nie wspominając o cukrze. Nowocześni producenci (co w

przypadku tradycyjnych alkoholi jest określeniem raczej derogatywnym) są pod tym względem bardziej elastyczni.

Pozwalają sobie na wiele „udogodnień” w procesie produkcji zaczynając od użycia mirabelek do wytworzenia

zacieru, poprzez dodatki w postaci czystego alkoholu czy cukru, kończąc na unowocześnionym procesie

produkcyjnym.

Mimo tych różnic, proces produkcji jest w zasadzie dość prosty i składa się z trzech etapów:fermentacji, destylacji

oraz leżakowania.

Jako że śliwka j est podstawowym składnikiem alkoholu, jej jakość jest, obok czasu leżakowania, jednym z

najważniejszych czynników określających smak trunku. Śliwki m uszą być w pełni dojrzałe, aby miały maksymalną

zawartość cukru. Jak już wcześniej wspomniano, najlepsze miejsca zbioru owoców do produkcji trunku rozciągają

się wzdłuż wybrzeży Adriatyku, szczególnie w rejonie Suvoboru, gdzie znajdują się słynne Serbskie sady śliwowe,

w których najmłodsze drzewa mają około 20 lat.

Gdy odpowiednie owoce zostaną dobrane, są one gniecione na miazgę. Fakt, czy śliwki b yły uprzednio drylowane,

czy miażdżone razem z pestkami, ma wpływ na późniejszy smak trunku – ziarna śliwek dają charakterystyczny

posmak migdałów, którego brak w alkoholu, który został wytworzony z owoców pozbawionych pestek. Najczęściej

określona część zacieru zawiera śliwki z pestkami.

Fermentacja może przebiegać w sposób całkowicie naturalny(przebiega ona wtedy bardzo wolno – proces może

trwać nawet 3 miesiące) lub z dodatkiem wody, cukru i/lub czystego spirytusu. Sfermentowany zacier destyluje

się w miedzianych alembikach lub kolumnowo. Standardowo, proces destylacji przebiega dwukrotnie, jednak

niektóre wyszukane odmiany śliwowicy są poddawane trzykrotnej destylacji.. Po destylacji niektórzy producenci

decydują się na sezonowanie śliwowicy w dębowych beczkach lub szklanych naczyniach. Czas dojrzewania

śliwowicy to od 2-5 lat. Śliwowica Łącka i niektóre odmiany Passover Slivovitz to jedyne trunki butelkowane

bezpośrednio po destylacji, zawartość alkoholu w Śliwowicy Łąckiej to 60-80%, a Passover to 60-75%. Ostatnim

krokiem produkcji jest rozcieńczenie alkoholu wodą w celu uzyskania odpowiedniej zawartości alkoholu.

Degustacja śliwowicy

Kolor

Śliwowica, produkowana ze śliwek o granatowych skórkach, zaskakuje swoimi barwami, które rozciągają się

kolory od całkowicie przejrzystych, przez zielonkawe, żółtawo – złote, aż po mieniące się piękną, intensywną

barwą bursztynu.

Zapach

Subtelna nuta owocowa łączy się z ledwo wyczuwalnym anyżowym aromatem migdałów. Całość trudna dla

uchwycenia przez ludzki zmysł węchu, ale niesamowicie intrygująca.

Smak

Ognisty trunek ma delikatnie słodkie, śliwkowe naleciałości, które współgrają z gorzkim posmakiem migdałów (o

ile owoce użyte do produkcji nie były pozbawione pestek).

Śliwowica - ciekawostki

Wędrowna wystawa śliwowicy – tradycja regionalna.

Co roku zimą organizowany jest na Morawach szereg wydarzeń kulturalnych związanych z tradycją wyrobu

śliwowicy. Do oferowanych atrakcji należy wystawa regionalnych odmian trunku pod patronatem Instytutu

Etnografii w Bernie, której towarzyszy szczególna atmosfera. Jej namacalnym owocem jest książka wybitnego

tubylczego gawędziarza Jozefa Holcmana – „Slivovitz słowami Josefa Holcmana i innych gawędziarzy”. Pozostałe

atrakcje to m.in. degustacja śliwowicy połączona z opowieściami snutymi przez miejscowych poetów, dyskusje na

temat tradycji trunku oraz przedstawienia teatralne.

W USA?

Założony przez braci Rodosevich, coroczny festiwal to uosobienie przystosowania tradycji na potrzeby miejsca

całkowicie niezwiązanego z pochodzeniem. Co roku na wiosnę w Minnesocie (USA) odbywa się największa

zbiorowa degustacja śliwowicy. Wyselekcjonowana grupa sędziów decyduje, która z setek odmian trunku z całego

świata zyska miano najlepszej. Po weekendzie tańców, hulanek i swawoli następuje również – jak twierdzą sami

założyciele – największy zbiorowy kac. Hmmm pozazdrościć?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: