Znaki Czasu 2007.05.pdf

SPIS TREŚCI

Wiecznie młodzi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Odrzucony przeszczep . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4

W jeden dzień zniweczono wieloletnie wysiłki na rzecz budowania

atmosfery społecznej aprobaty dla przeszczepów narządów.

Skutki już są widoczne.

Koszt cywilizacji . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 6

Uchroniliśmy się przed dżumą, tężcem, szkorbutem, tyfusem,

by zapadać na choroby wynikające ze złego odżywiania się.

Świat tyje i choruje. Każdego roku 100 tysięcy Polaków trafia

do szpitali z zawałem serca, a 80 tysięcy z udarem mózgu.

Nadciśnienie ma co trzecia dorosła osoba, a podwyższony

cholesterol — co druga. Ze statystyk wynika, że co trzeciego

z nas dopadnie nowotwór.

Być bliżej dziecka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8

Dobre rodziny — takie, w których panują bliskie więzi — nie są dziełem

przypadku. Przyjrzyjmy się sposobom na zbudowanie i utrzymanie

bliskich relacji między rodzicami a dziećmi.

Modlitwa a uzdrowienie . . . . . . . . . . . . . . . . 10

„Jako lekarz, widziałem ludzi, których — kiedy już zawiodły wszystkie

inne terapie — dźwigał z choroby i przygnębienia błogi efekt modlitwy”,

pisał Alexis Carrel, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny.

Wyniki badań potwierdzają to, o czym już od stuleci wiedzą

kaznodzieje i ludzie wiary: modlitwa za chorego może wiele.

Justyna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Po drobiazgowych badaniach Justyna usłyszała diagnozę: rak

z przerzutami. Ale w pooperacyjnych wycinkach nie było śladu

po nowotworze. Czy pomogła modlitwa opiekującej się nią

wolontariuszki?

Uzdrowiciel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Jezus przybył na ten świat, by niezmordowanie służyć ludziom.

Jego litość nie znała granic. Więcej czasu poświęcał na leczenie

chorych niż na kazania.

Jak dożyć setki? . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Stulatka za kierownicą, stulatek na nartach wodnych... Zwykły fart

czy efekt stosowania jakichś zasad zdrowego życia, z których można

by skorzystać?

Biblia o zdrowiu . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19

Każdy chrześcijanin ma prawo modlić się o zdrowie. Jednak Bóg nie

będzie mógł nas wysłuchać, jeśli będziemy lekceważyć zasady, które

nam przekazał.

Prehistoryczne mapy świata. . . . . . . . . . . 20

Ten fenomen kartograficzny jest dla uczonych zagadką. Twórcy tych

map znali rozmiary Ziemi, jej współrzędne, wiedzieli, że ma kulisty

kształt. Dokładność i zaawansowanie map, które pokazują obie

Ameryki oraz Antarktydę z epoki lodowcowej, dowodzi, że prehisto-

ryczny człowiek był tak rozwinięty jak współczesny. Przeczy to teorii

ewolucji, ale zgadza się z biblijną wersją przeszłości.

Serwis AAI . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24

Najzdrowszy Kościół świata . . . . . . . . . . . 24

Badania prowadzone w różnych krajach wykazały, że adwentyści żyją

dłużej od innych ludzi średnio o 10 lat. Rząd Stanów Zjednoczonych

wydał 4,5 miliona dolarów, by ustalić, gdzie tkwi tajemnica.

Znaki i fakty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26

Jak umrzeć młodo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 28

Osiem prostych rad, dzięki którym twoja żona będzie mogła szybko

powtórnie wyjść za mąż.

Pieczarki z niespodzianką . . . . . . . . . . . . . . 31

Młodość, obok miłości

i wolności, jest bodaj

najczęstszym tematem

pojawiającym się w tek-

stach współczesnych

piosenek. Marzymy, by ją

zachować jak najdłużej,

ale niewiele robimy, by to

marzenie się ziściło.

efren utworu Forever Young

grupy Alphaville brzmi:

„Wiecznie młody, chce być

wiecznie młody. Czy rzeczywiście

chcesz żyć wiecznie, na wieki, na za-

wsze?”. To dobre pytanie. Z jednej

strony, chcemy żyć wiecznie i zawsze

być młodzi, ale z drugiej strony ude-

rza ta wątpliwość wyrażona w pyta-

niu: czy rzeczywiście?

Czy rzeczywiście robimy wszyst-

ko, by jak najdłużej zachować mło-

dość, zdrowie i dobrą formę? Naj-

częściej, niestety, kończy się na po-

bożnych życzeniach, topionych w to-

astach „na zdrowie” przy suto zasta-

wionych stołach — czyli na zacho-

waniach zupełnie przeciwnych do wy-

rażanych pragnień. Po latach, gdy już

stracimy zdrowie, urodę i siły —

mądrzy po szkodzie — chwycimy się

za głowę, nie mogąc uwierzyć, jak

mogliśmy być tak głupi i roztrwonić

to, co najcenniejsze.

Ten paradoks też już nie raz wy-

śpiewano. Jest taka stara polska pio-

senka: Młodym być i więcej nic . Warto

przytoczyć większy jej fragment, gdyż

sama w sobie mogłaby wystarczyć

za wstępny felieton: Dopókiśmy mło-

dzi i sercem i duszą, / Nie wiemy jak

cenić ten skarb. / Dopiero gdy włosy się

srebrem przyprószą, / Widzimy, co skarb

ten był wart. / Żałujemy tych dni, /

A po nocach się śni / Jedna prawda,

a prawda ta brzmi: // Że srebro i złoto,

/ To nic, chodzi o to, / By młodym być,

więcej nic. / Nie rozgłos, nie sława, / Nie

stroje, zabawa, / Lecz młodym być, wię-

cej nic! / A jeszcze do tego / Mieć kogoś

bliskiego / I kochać go, więcej nic, /

Najbiedniejszym być, / Najskromniejszym

być, / Ale mieć przed sobą świat, / Zako-

2 • ZNAKI czasu • MAJ 2007

2 • ZNAKI czasu

Punkt widzenia

m≥odzi

chanym być / I kochanym być / I mieć

wciąż dwadzieścia lat .

Niemożli-

we? A może

jednak?

Zdjęcie

na okładce

przedstawia 99-

letniego Franka

Shearera z Wa-

szyngtonu. Frank

był mistrzem gry

w polo. Przestał grać

tuż po siedemdzie-

siątce. „Zawsze byłem

bardzo aktywny —

mówi Frank. — Nadal

jeżdżę konno, tyle że

dla przyjemności, i nie

przejmuję się tym, że

mogę się zranić. W koń-

cu jeżdżąc samochodem,

też można mieć wypadek”.

Jego zięć, Tim Foster po-

wiedział: „Frank jest w do-

brej formie fizycznej i cią-

gle czuje się młody; cieszy

się życiem; nigdy nie jadał

za dużo, ale za to zawsze

odżywiał się prawidłowo. Jest

wegetarianinem i od lat utrzy-

muje tę samą wagę”.

Może Frank nie jest dwu-

dziestolatkiem, ale za to nadal

robi to, o czym wielu przeżar-

tych, przepitych i przepalonych

czterdziestolatków może już tyl-

ko pomarzyć. I kto tu jest młody?

Żeby jednak nikt nie myślał, że

takie rzeczy zdarzają się tylko w Sta-

nach, to muszę powiedzieć, że nie-

dawno w moim Kościele poznałem

93-letniego mężczyznę, który nadal

prowadzi samochód i — jak mówią

jego młodsi znajomi — całkiem do-

brze sobie radzi.

wę swoich rówieśników, którzy

sport znają tylko z telewizji. Je-

den z tych najstarszych powie-

dział mi, że zamierza grać do sie-

demdziesiątki, ale zaraz się za-

strzegł, że jak miał lat pięćdzie-

siąt pięć, to zapowiadał, że bę-

dzie grał do sześćdziesiątki,

a mimo to gra dalej.

Jak widać, i u nas można

się czuć wiecznie młodym. Po-

może w tym dużo ruchu, od-

powiednia dieta, umiar, po-

goda ducha i dobre, przyja-

cielskie relacje z ludźmi.

Wszystkie badania potwier-

dzają, że takie życie jest

nie tylko dłuższe, ale i lep-

sze.

Inny polski

przykład. Należę do amator-

skiej drużyny koszykówki. Wiekowo

zaczyna się ona od jednego dwudzie-

stolatka, a kończy na kilku sześć-

dziesięciopięciolatkach. Drużyna spo-

tyka się dwa razy w tygodniu na dwu-

godzinnych treningach. Starsi pano-

wie cały ten czas biegają. Może już nie

tak szybko jak dawniej, może już nie

są tak sprawni, ale i tak biją na gło-

Nie wolno też nam

zapomnieć, że na nasze

zdrowie i poczucie

wiecznej młodości mają

również wpływ właści-

we relacje z Bogiem

— wiara, modlitwa,

posłuszeństwo Jego

woli. „On odpuszcza

wszystkie winy two-

je, leczy wszystkie

choroby twoje (...).

On nasyca dobrem

życie twoje, tak iż

odnawia się jak u orła

młodość twoja” 1 . „Synu mój! Nie za-

pominaj mojej nauki, a twoje serce

niech przestrzega moich przykazań,

bo one przedłużą ci dni i lata życia

oraz zapewnią ci pokój. (...) Zaufaj

Panu z całego swojego serca i nie

polegaj na własnym rozumie! (...) To

wyjdzie na zdrowie twojemu ciału

i odświeży twoje kości” 2 .

Redaktor naczelny

1 Ps 103,3.5. 2 Prz 3,1-2.5.8.

ZNAKI czasu • MAJ 2007 • 3

Wiecznie

O tym się mówi

przeszczep

Odrzucony

W jeden dzień

zniweczono wieloletnie

wysiłki na rzecz

budowania atmosfery

społecznej aprobaty

dla przeszczepów

narządów.

Skutki już

są widoczne.

rochę ponad rok temu, 26 stycznia 2006 r.,

w 40-lecie pierwszego udanego przeszczepu

nerki w Polsce, uroczyście obchodzono Dzień

Transplantacji i rozpoczęcie przewidzianej

na cały ubiegły rok kampanii społecznej popularyzującej

przeszczepy jako metodę leczenia. Hasło kampanii brzmia-

ło: Nie zabieraj swoich narządów do nieba, tam wiedzą, że

potrzebne są tutaj . W kampanię włączyły się różne, nie

tylko medyczne środowiska, w tym środowiska kościelne.

Przez cały rok odbywały się konferencje, ukazywały się

artykuły, wydawano ulotki, TVP wyprodukowała nawet

bardzo wzruszający film dokumentalny pt. „Żyć z prze-

szczepem”.

Również nasza redakcja włączyła się w te działania,

poświęcając większość ubiegłorocznego październikowe-

go numeru „Znaków Czasu” tej problematyce. Pisaliśmy

m.in. o barierach i paradoksach transplantologii, o ży-

ciu dzięki cudzym narządom i straszliwej niepewności

życia w oczekiwaniu na przeszczep.

Wszyscy, a zwłaszcza chorzy z końca kolejki do ży-

cia, spodziewali się, że po całorocznej akcji propagando-

wej wzrośnie zaufanie do tej metody leczenia, zmniejszą

się społeczne opory — często wynikające z niewłaściwie

pojętych pobudek religijnych — i w 2007 r. będzie więcej

przeszczepów niż kiedykolwiek wcześniej.

Zapaść

Spodziewano się wszystkiego, ale nie tego, że polska

transplantologia znajdzie się na skraju zapaści. Na na-

szych oczach rozgrywa się dramat tysięcy ludzi oczekują-

cych na przeszczep, na szansę, której wielu z nich nie

doczeka. Dlaczego? Bo w lutym tego roku ktoś bardzo

ważny, publicznie, w blasku fleszy, przed kamerami i mi-

krofonami mass mediów, nie licząc się, a może w ogóle

nie przewidując wszystkich skutków swoich działań, rzucił

oskarżenia na znanego lekarza transplantologa, zarzu-

cając mu już nie tylko społecznie bolesne łapówkarstwo,

ale nawet zabójstwo pacjenta.

4 • ZNAKI czasu • MAJ 2007

Od tego czasu w całym kraju odnotowuje się spadek

wykonywanych przeszczepów. Mimo że umiera tyle samo

potencjalnych dawców, co wcześniej, to ich rodziny sta-

wiają opór, nie zgadzają się na pobieranie narządów,

a lekarze boją się nawet na ten temat z nimi rozma-

wiać, boją się orzekać o śmierci mózgu, by nie zostać

posądzonymi o... celowe uśmiercanie pacjentów (sic!).

A fakty, cytując za „Gazetą Wyborczą”, są takie: „W

styczniu przeszczepiono 22 wątroby i 76 nerek, w kwiet-

niu tylko 9 wątrób i 34 nerki. (...) W styczniu pobrano

narządy od 40, w kwietniu zaledwie od 18 osób (śred-

nia miesięczna z ubiegłego roku to 41 dawców, co i tak

trudno było uznać za dobry wynik, bo np. w liczącej 44,7

mln obywateli Hiszpanii średnia miesięczna liczba daw-

ców sięgała aż 126)” 1 . „W lutym i marcu z powodu braku

dawców w Polsce zmarło dziewięć osób oczekujących

na przeszczep wątroby” 2 . A przecież, według słów bar-

dzo ważnej osoby z pamiętnej konferencji, już nikt więcej

miał nie zginąć za sprawą aresztowanego lekarza. No i

za jego sprawą na pewno nikt w tym czasie nie zginął,

bo lekarz ma alibi — był w areszcie. To za czyją sprawą

zmarło tych dziewięć osób (a do dziś pewnie drugie tyle)?

cy. Internauta zaproponował nawet treść takiego nowego

zastrzeżenia: „Zastrzegam, że transplantacje są sprzeczne

z moimi poglądami, a więc po mojej śmierci nie wyrażam

zgody na pobranie moich narządów do przeszczepów. Jed-

nocześnie jestem w pełni świadom, że w przypadku mojej

choroby nie zostanie mi udzielona pomoc transplantologicz-

na, nawet jeśli będzie to zagrażało mojemu życiu”.

Po zeszłorocznej kampanii na rzecz

przeszczepów spodziewano się

wszystkiego, ale nie tego, że polska

transplantologia znajdzie się na skra-

ju zapaści. Na naszych oczach roz-

grywa się dramat tysięcy ludzi ocze-

kujących na przeszczep, na szansę,

której wielu z nich nie doczeka.

Ciekawe, ilu odmawiających dziś oddania po śmierci

swoich narządów podpisałoby takie oświadczenie. Za-

strzeżenie takiej treści zgadzałoby się nawet ze złotą

regułą znaną z Nowego Testamentu. Jezus powiedział:

„Cokolwiek byście chcieli, aby wam ludzie czynili, to i wy

im czyńcie” 3 . Reguła ta równie dobrze mogłaby a contra-

rio brzmieć: czegokolwiek nie chcecie innym uczynić,

wam też nie będzie czynione. Nie chcecie dawać narzą-

dów, to ich nie dostaniecie. Może faktycznie należałoby

rozważyć taki pomysł.

Na zakończenie, za autorem artykułu „Bariery i pa-

radoksy transplantologii”, warto przypomnieć, że jedno

z głównych przesłań chrześcijań-

stwa mówi, że „więcej szczęścia

jest w dawaniu niż w braniu” 4 .

Że sam Bóg tak „umiłował świat,

że Syna swego jednorodzonego

dał , aby każdy, kto weń wierzy,

nie zginął, ale miał żywot wiecz-

ny” 5 . Jezus zaś „ wydał samego

siebie za grzechy nasze” 6 , a za-

powiadając swoją śmierć, mówił:

„Ja jestem chlebem żywym (…)

a chleb, który Ja dam , to ciało

moje, które Ja oddam za żywot

świata” 7 . Autor kończy stwier-

dzeniem, że „Jezus nie wahał się

oddać swego ciała, aby inni mogli żyć. Dziś Jego naśladow-

cy w najbardziej chrześcijańskim kraju Europy mają po-

ważne wątpliwości, czy w tym punkcie należy iść za Jego

przykładem” 8 .

Każdy jest zagrożony

Ktoś może powiedzieć: A co mnie to obchodzi? Ja nie

mam nic do przeszczepienia, a łapówkarstwo mnie dener-

wuje i powinno się je zwalczać nawet drastycznymi metoda-

mi. Trudno, gdzie drwa rąbią, tam wióry lecą . Tymczasem

nawet zwykła niedoleczona, przechodzona grypa może

w konsekwencji powikłań skończyć się powiększeniem

i zapaleniem serca, a dalej koniecznością przeszczepu.

To może przydarzyć się każdemu.

Dzięki przeszczepom chorzy

nie tylko mają szansę przeżyć, ale

też dalej produktywnie żyć, pra-

cować, zakładać rodziny, cieszyć

się dziećmi i wnukami.

Jeden lutowy dzień zniweczył

wieloletnie wysiłki zmierzające

do budowania pozytywnej atmos-

fery wokół zjawiska dawstwa na-

rządów i przeszczepów. Mogą mi-

nąć lata, zanim sytuacja się po-

prawi. Ludzie, którzy pod wpły-

wem ostatnich wydarzeń dali się

zmanipulować niektórym mediom

i w swej niewiedzy składają zastrzeżenia, by w razie ich

śmierci nie pobierać od nich narządów, powinni z uwagą

przyjrzeć się poniższej propozycji.

Jeden z internautów dyskutujących o przeszczepach

wysunął propozycję zmiany prawa regulującego te kwestie

w taki sposób, by osoby zastrzegające brak zgody na pobra-

nie od nich narządów świadomie zrzekały się jednocześnie

prawa do ratowania ich poprzez przeszczep od innego daw-

Olgierd Danielewicz

1 Gazeta Wyborcza , 8 V 2007. 2 Tamże. 3 Mt 7,12. 4 Dz 20,35 Biblia

ekumeniczna . 5 J 3,16. 6 Ga 1,4. 7 J 6,51. 8 Znaki Czasu , X 2006.

ZNAKI czasu • MAJ 2007 • 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: